Παναθηναϊκός: Όταν είσαι τραγικός, δίνεις και δικαιώματα...

• «Βράζει» και δικαίως «βράζει» ο Παναθηναϊκός
• Μπάσκετ αλάνας
• Περί Αγραβάνη ο λόγος...

Πραγματικά. Από που να το πιάσει και από που να το αφήσει κάποιος...

Από την τραγική εμφάνιση του Παναθηναϊκού;

Από την απάθεια ορισμένων παικτών των «πρασίνων»;

Από την παλικαρίσια θέληση που έδειξαν οι παίκτες της Λάρισας;

Από το «refuse to lose» που έδειξαν οι γηπεδούχοι «φλερτάροντας» ακόμα και με πρόκριση στους τελικούς;

Από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο κλειστό της Νεάπολης με 40 βαθμούς Celsius επειδή δεν λειτουργούσε το κλιματιστικό;

Από το γεγονός ότι οι διαφημιστικές πινακίδες είχαν ως στήριγμα σακιά με άμμο όπως είπε ο Παπαπέτρου;

Από τα εξόφθαλμα διαιτητικά λάθη σε βάρος των «πρασίνων»;

Από τον τρόπο με τον οποίο μοίραζαν τις τεχνικές ποινές με το παραμικρό και σαν τα... στραγάλια;

Από την ένταση που δημιουργήθηκε και τα επεισόδια που απειλήθηκαν μέσα στο παρκέ;

«Βράζει» και δικαίως «βράζει» ο Παναθηναϊκός

Βρίσκομαι πολλά χρόνια στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού. Ποτέ άλλοτε δεν έχω δει τον Γιώργο Βόβορα σε τόσο έξαλλη κατάσταση. Μάλιστα θα έβαζα στοίχημα ότι δεν θα τον έβλεπα έτσι. Λίγο νωρίτερα ο Παπαπέτρου ξέσπασε έντονα όταν (αδίκως) αποβλήθηκε. Και ήταν εμφανές ότι ήθελε να πει πολλά περισσότερα στην κάμερα της ΕΡΤ. Όσοι ήταν μέσα στο παρκέ γνωρίζουν καλύτερα τα όσα ειπώθηκαν όπως επίσης και οι κουβέντες που αντάλλαξαν μεταξύ τους.

Ναι. Ο Παναθηναϊκός έχει κάθε λόγο να «βράζει» με την διαιτησία. Όμως δεν αποτελεί και δικαιολογία για τη δεύτερη ήττα από τη Λάρισα μέσα σε διάστημα μικρότερο της μίας εβδομάδας. Ξαναλέω. Από τη Λάρισα. Όχι από τον Ολυμπιακό. Από τη Λάρισα. Μεγάλος ο σεβασμός στους Θεσσαλούς και αμέτρητα μπράβο και respect για την προσπάθεια, αλλά μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους. Όμως όταν μια ομάδα που λογίζεται (και είναι) το μεγάλο φαβορί δεν παρουσιαστεί πνευματικά (αλλά και αγωνιστικά) έτοιμη προκειμένου να μπει στο παρκέ και να πει «εμείς είμαστε τα αφεντικά» αυτομάτως θα μπει και σε μεγάλες περιπέτειες.

Αυτομάτως θα δώσει στον (υποδεέστερο βάσει δυναμικής) αντίπαλο που «διψάει» για διάκριση, το δικαίωμα να το πιστέψει. Και όσο δεν θα έχει άγχος, όσο δεν θα υπάρχει πίεση και όσο θα παίζει απλά το μπάσκετ που μπορεί και ξέρει, άλλο τόσο θα γίνεται «στενός κορσές» στον Παναθηναϊκό.

Τον Παναθηναϊκό που είναι εκτός... τόπου και χρόνου στους ημιτελικούς. Όχι μόνο σε αυτούς που έχασε. Αλλά και σε αυτούς που κέρδισε. Κακά τα ψέματα. Οι «πράσινοι» έχουν παίξει μπάσκετ μόνο 30 λεπτά (σ.σ. στα τρία πρώτα δεκάλεπτα του Game 3) σε σύνολο 160 λεπτών. Σε όλα τα υπόλοιπα η Λάρισα του έχει βάλει τα γυαλιά. Και πλέον της έδωσε την ευκαιρία να διεκδικήσει ακόμα και τη πρόκριση στους τελικούς του πρωταθλήματος. Εκεί όπου θα περιμένει ο ξεκούραστος Ολυμπιακός που έκανε με τη σειρά του... φύλλο και φτερό τον Προμηθέα με 3-0 νίκες.

Μπάσκετ αλάνας

Βέβαια έτσι όπως παίζει ο Παναθηναϊκός, καλύτερα να μην πάει στους τελικούς. Να πάει με τέτοιο πρόσωπο να κάνει, τι; Ναι, μιλάμε για τελείως διαφορετικά παιχνίδια και για τελείως διαφορετική αντιμετώπιση όταν οι «αιώνιοι» συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά αυτή τη στιγμή η διαφορά των δύο ομάδων είναι η μέρα με τη νύχτα. Όχι επειδή ο Ολυμπιακός έριξε «κατοστάρες» με 30άρες απέναντι στον Προμηθέα αλλά για το κάκιστο πρόσωπο που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός.

Είναι δυνατόν να δέχεται 13-0 σερί στα τέσσερα τελευταία και κρίσιμα λεπτά; Με όποια λάθη και αν έγιναν από πλευράς των διαιτητών. Και να 'ταν μόνο αυτό; Υπήρξαν στιγμές που το μπάσκετ των «πρασίνων» ήταν «ό,τι να 'ναι». Ούτε στην αλάνα τέτοιο μπάσκετ. Χάλι μαύρο. Για την ακρίβεια δεν ξέρω εάν πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη «μπάσκετ» γι' αυτό που παρουσίαζε ο Παναθηναϊκός. Λάθη επί λαθών, «πουλήματα» της μπάλας, επιθέσεις στον γάμο του Καραγκιόζη, άμυνα...αεράμυνα και παρατηρητές του ριμπάουντ. Είδατε με τι πάθος και διάθεση πήγαινε ο 34χρονος Κρουμπάλι στα ριμπάουντ. Αυτή τη φορά μάζεψε 16 (ολογράφως δεκαέξι) ριμπάουντ.

Και δεν ήταν μόνο αυτός αλλά συνολικά οι παίκτες του Τακιανού έβγαζαν ενέργεια! Με εξαίρεση τον Παπαγιάννη ο οποίος προσπαθούσε ανάμεσα σε δύο και τρεις παίκτες που έπεφταν πάνω του για να του πάρουν το ριμπάουντ, όλοι οι υπόλοιποι ήταν... αλλού για αλλού.

Στο μεταξύ έχετε καταλάβει ότι οι «πράσινοι» παίζουν φέτος χωρίς τεσσάρια, έτσι; Καλύτερα να παίξει ο Σίβα στο «τέσσερα» παρά ο Οκάρο Ουάιτ. Ίσως να προσφέρει περισσότερα. Γιατί και στον «άσο» κάνει από λίγα έως ελάχιστα πράγματα και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της πράσινης επίθεσης. Λίγο-πολύ... μια από τα ίδια με τους προκατόχους του.
Το σκηνικό μεταφέρεται ξανά στο ΟΑΚΑ. Εκεί όπου η Λάρισα δεν έχει να χάσει τίποτα απολύτως. Ο Παναθηναϊκός; Κινδυνεύει με μια από τις πιο μαύρες σελίδες (ίσως και η πιο μαύρη) της ιστορίας του σε περίπτωση που αποκλειστεί. Και αν δεν αποκλειστεί θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση, της υπέρβασης ω υπέρβαση για να φανεί ανταγωνιστικός στους τελικούς. Αν πάει...

Περί Αγραβάνη ο λόγος...

Στο μεταξύ, πολλά γράφτηκαν και πολλά ακούστηκαν για τον Δημήτρη Αγραβάνη. Μάλιστα πριν από μερικές ημέρες είχε δει στο φως της δημοσιότητας και είδηση για επικείμενο ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού. Στη συνέχεια προστέθηκαν τα όσα συνέβησαν στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας κατά τη διάρκεια του Game 3 των ημιτελικών, με αποτέλεσμα να αποδοκιμαστεί από τους φίλους του Ολυμπιακού και να... δέσει το γλυκό. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Και είναι ρεπορτάζ. Τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν υπάρχει κανένα θέμα μεταξύ του Παναθηναϊκού και του 27χρονου πάουερ φόργουορντ. Ούτε οι «πράσινοι» του «χτύπησαν» την πόρτα, αλλά ούτε και εκείνος «χτύπησε» την πόρτα του «τριφυλλιού». Βέβαια το αν και εφόσον θα ταίριαζε ή αν θα μπορούσε να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, είναι μια άλλη και τελείως διαφορετική κουβέντα.

Μπορεί να υπάρχει το... βεβαρυμμένο παρελθόν κάποιων δηλώσεων, αλλά αν θέλουμε να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο και να εστιάσουμε στο αγωνιστικό και μόνο κομμάτι, ο Αγραβάνης θα ήταν μια πολύ καλή προσθήκη στο «πράσινο» ρόστερ. Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ. Δεν υπάρχει θέμα στην παρούσα φάση και δεν γνωρίζω και αν θα υπάρξει. Όμως, και λέγοντας τα πράγματα με τ' όνομά τους, αυτή τη στιγμή πρόκειται για ένα από τρία καλύτερα ελληνικά τεσσάρια. Αυτός, ο Βεζένκοβ και ο Μήτογλου ο οποίος ωστόσο έχει τα... δικά του ντράβαλα με την υπόθεση ντόπινγκ και κανείς δεν γνωρίζει το πότε θα μπορέσει να επιστρέψει στην ενεργό δράση.

Πρόκειται για ένα «τεσσάρι» με τα χαρακτηριστικά που θέλει ο Παναθηναϊκός και ο οποίος προέρχεται από τη καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Δυνατός, πολύ καλό παιχνίδι στο χαμηλό ποστ, έφεση στο ριμπάουντ και ελεύθερο τρίποντο όταν και εφόσον χρειαστεί. Και φυσικά είναι και Έλληνας. Και όχι μόνο Έλληνας αλλά εν ενεργεία παίκτης της Εθνικής Ελλάδας με εξαιρετικές εμφανίσεις στα «παράθυρα» και δη στα ματς με την Τουρκία.

Όλα τα υπόλοιπα που προηγήθηκαν και προτάσσοντας το αγωνιστικό κομμάτι, τα ακούω τσάμπα και βερεσέ. Να 'χαμε να λέγαμε και να 'χάμε να πούμε. Και ο Μπουρούσης «10 μέρες» έλεγε αλλά πανηγύρισε το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ και ο Παπαπέτρου τραβούσε τα μαλλιά του όταν ένιωθε ότι αδικούνταν ως παίκτης του Ολυμπιακού σε ντέρμπι του ΣΕΦ και ο Καββαδάς είχε βγει με τις σκούπες το 2015 και ένα σωρό ακόμα πράγματα μπορώ να παραθέσω. Αυτά συμβαίνουν και πάντα θα συμβαίνουν.

Όμως βλέποντας και τον Οκάρο Ουάιτ να είναι σταθερά ο... καλύτερος παίκτης της Λάρισας και να πραγματοποιεί τη μία κάκιστη εμφάνιση μετά την άλλη (σ.σ. πραγματικά υπάρχει άλλος τόσο... άνοιωθος όσο αυτός;), πώς είναι δυνατόν να μην πιστεύει κάποιος ότι ο Αγραβάνης είναι ακόμα καλύτερος και από 2-3 Οκάρο-Έβανς μαζί; Θαρρώ ρητορικό το ερώτημα...