Ολυμπιακός: «Σβηστός» έπαιξε... σβηστά νίκησε

• «Ερυθρόλευκη» άμυνα για σεμινάριο
• Χαμένοι αιφνιδιασμοί, όχι καλός στην επίθεση
• Ο Παναθηναϊκός το έκανε ατομικό άθλημα
• «Βούτυρο» η άμυνα
• Ρεσιτάλ ο Μπαρτζώκας
• Μπερδεμένος ο «πράσινος» πάγκος
• Περί Game 2

Η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού και το άνοιγμα του σκορ στη σειρά των τελικών έχει διπλή ανάγνωση. Η μία είναι πως απλά έκανε το 1-0. Σε μία σειρά παιχνιδιών οι διαφορές δεν παίζουν ρόλο. Είτε νικούσε με 23 πόντους, είτε με 13, είτε με μισό. Το 1-0 θα κρατούσε.

Αγωνιστικά μιλώντας γιατί ψυχολογικά παίζει ρόλο η διαφορά. Αν ήταν ντέρμπι ο ηττημένος θα αισθανόταν πιο δυνατός. Αν ήταν «τσόντα» ο ηττημένος θα ήταν σε τραγική ψυχολογική κατάσταση ενόψει του Game 2. Τίποτα από τα δύο δεν ήταν και απλά στον Παναθηναϊκό τον βαραίνουν οι πέντε διαδοχικές ήττες και η θλιβερή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου.

Ο Ολυμπιακός ψυχολογικά βρίσκεται στα ύψη. Αισθάνεται πως μπορεί να νικήσει οποτεδήποτε και οπουδήποτε τον αντίπαλό του. Οι Πειραιώτες έχουν μετουσιώσει την αγωνιστική τους κυριαρχία σε ένα τεράστιο ψυχολογικό αβάντζο.

Η δεύτερη ανάγνωση της νίκης είναι λίγο πιο σύνθετη. Ο Ολυμπιακός στο 4ο λεπτό προηγήθηκε με διψήφια διαφορά πόντων και δεν την είδε στα επόμενα 36’ να πέφτει κάτω από τους 10, καλύτερα θα έλεγα την διατήρησε γύρω από τους 20 πόντους για αρκετή ώρα. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινής το τελικό +13 είναι μάλλον τιμητικό για τους «πράσινους». Αν θέλουμε να είμαστε ακόμη πιο ειλικρινής, ο Ολυμπιακός χωρίς να θέλξει με την απόδοσή του επικράτησε πανεύκολα.

Τι σημαίνει αυτό; Ο,τι είναι καλύτερη ομάδα και το επιβεβαιώνει. Ο,τι διαθέτει απείρως καλύτερη «χημεία» και το επιβεβαιώνει. Ο,τι διαθέτει μπασκετικές αρχές σε σχέση με τον αντίπαλό του και το επιβεβαιώνει. Ό,τι διαθέτει περισσότερους παίκτες και το επιβεβαιώνει. Ο,τι διαθέτει καλύτερο προπονητή και το επιβεβαιώνει.

«Ερυθρόλευκη» άμυνα για σεμινάριο

Ενα μεγάλο κερδισμένο στοίχημα του φετινού Ολυμπιακού είναι ότι ο Μπαρτζώκας έχει πείσει όλους τους παίκτες του πως η άμυνα θα τους κάνει την ζωή πιο εύκολη. Αν οι Πειραιώτες αμύνονται στα γνωστά τους στάνταρ τότε αυξάνουν τις πιθανότητες να φύγουν νικητές από το παρκέ ακόμη κι αν η επίθεση δεν λειτουργεί ιδανικά.

Οι «ερυθρόλευκοι» χθες ήταν καταπληκτικοί στα αμυντικά τους καθήκοντα τόσο σε προσωπικές φάσεις όσο και στην ομαδική δουλειά. Οι περιστροφές γίνονταν την σωστή στιγμή, στο αμυντικό ριμπάουντ έκαναν πολύ καλή δουλειά και έκοψαν την κυκλοφορία της μπάλας στους αντιπάλους τους.

Χαμένοι αιφνιδιασμοί, όχι καλός στην επίθεση

Στο μπροστινό μέρος του παρκέ ο Ολυμπιακός δεν ήταν κακός, αλλά σίγουρα δεν ήταν καλός. Χάθηκαν πολλοί αιφνιδιασμοί οι οποίοι δεν επέτρεψαν να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο η διαφορά κατά την διάρκεια της αναμέτρησης. Τα διαστήματα που η μπάλα κυκλοφόρησε καλά ήταν ισόποσα με αυτά που εμφανίστηκε το over dribbling και τα ποσοστά σε δίποντα και τρίποντα κινήθηκαν σε νορμάλ πλαίσιο.

Ο Φαλ δημιούργησε μία σιγουριά και οι συμπαίκτες τον τάιζαν με συνέπεια. Αυτός έκανε ό,τι ήθελε τον Παπαγιάννη και κάρφωνε την μπάλα όπως καρφώνω εγώ στην μπασκέτα της αυλής μου που παίζουν τα ανίψια μου. Μετά η άμυνα έκλεισε πάνω του και επειδή έχει την ικανότητα της πάσας, ο Ολυμπιακός βρήκε φάσεις με πάσα από μέσα προς τα έξω.

Συμπερασματικά λοιπόν, ο Ολυμπιακός ήταν καταπληκτικός αμυντικά και στην επίθεση η ζυγαριά ισορροπεί απόλυτα μεταξύ «καλός» και «κακός».

Ο Παναθηναϊκός το έκανε ατομικό άθλημα

Η ομάδα του Γιώργου Βόβορα δεν κατέβηκε πνευματικά έτοιμη για να παίξει έναν τελικό. Με έλλειψη συγκέντρωσης και με μπάσκετ αλάνας στην επίθεση δεν μπορεί να έχει αξιώσεις. Ειδικά στην μπροστινή πλευρά του παρκέ δεν θυμάμαι πολλές κατοχές στο πρώτο δεκάλεπτο με περισσότερες από τρεις πάσες. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε και προσπαθούσε να σκοράρει με προσωπική φάση. Το 2/18 της εναρκτήριας περιόδου τα λέει όλα.

Οι «πράσινοι» προσπάθησαν να βρουν ρυθμό από την επίθεσή τους. Και καλά να το κάνει ο Νέντοβιτς, να το δεχτώ. Ετσι είναι ο Σέρβος, αλλά οι υπόλοιποι; Μπήκε με λάθος mindset ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα για να το αφήσει να περάσει ανεκμετάλλευτο.

«Βούτυρο» η άμυνα

Από την στιγμή που δεν λειτουργεί η επίθεση μίας ομάδας ψάχνει να βρει αντίβαρο στην άμυνα. Ούτε αυτό έκαναν στον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός σκόραρε όπως ήθελε, έβγαζε αιφνιδιασμούς όποτε ήθελε (κι αστοχούσε) λόγω του κακού αμυντικού transition των φιλοξενούμενων και γενικά δεν έβγαλε την παραμικρή σκληράδα. Να κάνει κάποιος ένα δυνατό φάουλ έστω. Να τον νιώσει ο αντίπαλος. Ο Βόβορας έβαλε τον Μποχωρίδη για αυτόν το λόγο, αλλά το έκανε άγαρμπα ο Ελληνας γκαρντ. Κι αυτός είχε περισσότερο στο μυαλό του πως θα «την πει» στον Ντόρσεϊ και στην άλλη πλευρά έκανε 0/2 βολές.

Στα παραπάνω αποτελεί εξαίρεση ο Σίβα ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο εμένα προσωπικά μου άρεσε.

Συμπερασματικά μιλώντας ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε κατά κράτος, ηττήθηκε πανεύκολα και όλα αυτά με 40% στο τρίποντο. Δεν το λες και μικρό. Ο Νέντοβιτς στα playoffs δεν παίζει καλά με εξαίρεση το Game 5 κόντρα στην Λάρισα κι ο Μέικον πνευματικά είναι αλλού. Χωρίς την βοήθεια τους ο Παναθηναϊκός δεν έχει τύχη.

Ρεσιτάλ ο Μπαρτζώκας

Μετά από τόσα παιχνίδια οι ομάδες δεν μπορούν να παρουσιάσουν τίποτα καινούριο. Εκ παραδρομής στην χθεσινή εκπομπή του Gazzetta ανέφερα για το τρικ του Βόβορα να βάλει τον Ουάιτ πάνω στον Σλούκα. Μέγα λάθος. Στα δύο τελευταία ματς με τον Πρίφτη στον πάγκο το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί.

Στον Ολυμπιακό το γνώριζαν, το περίμεναν και είχαν και έτοιμη τη λύση. Ο Σλούκας pick ‘n’ roll σημαδεύοντας τον Έβανς. Οι δύο Αμερικανοί του Παναθηναϊκού άλλαζαν εύκολα και ξαφνικά βρισκόταν ο αδύναμος αμυντικά Ουάιτ στο low post με τον Μάρτιν να τον έχει βάλει πλάτη. Δύο σερί φάουλ κι ένα καλάθι από κοντά. Εν συνεχεία ο Σλούκας εκμεταλλεύτηκε την κακή άμυνα του Εβανς μακριά από την μπάλα και στήθηκε νέο… πάρτι.

Ο Μπαρτζώκας ήταν ήρεμος, είχε προετοιμάσει με τους συνεργάτες του άριστα την ομάδα και την καθοδήγησε ιδανικά.

Μπερδεμένος ο «πράσινος» πάγκος

Δύο διαφοροποιήσεις παρουσίασε τακτικά ο Παναθηναϊκός. Η μία ήταν η παρουσία του Κασελάκη στην αρχική πεντάδα. Αφενός για να παίξει καλύτερη άμυνα στον Βεζένκοβ και να μην του επιτρέψει να βρει ρυθμό, αφετέρου για να πάρει μπάλες στο low post. Το πρώτο δεν έγινε. Το δεύτερο έγινε μόλις μία φορά.

Η δεύτερη έγινε με την τοποθέτηση του Παπαπέτρου στη θέση «4» κάτι που φέτος δεν το είχαμε δει σε κανένα ντέρμπι. Δεν ξέρω αν έχει παίξει φέτος «τεσσάρι» ο αρχηγός του Παναθηναϊκού σε άλλα παιχνίδια, αλλά σε ντέρμπι πρώτη φορά. Δεν πρόσφερε τίποτα ούτε αυτό το τρικ.

Δεν ξέρω. Μου φάνηκε μπερδεμένος ο «πράσινος» πάγκος. Μίλαγε ο Βόβορας, σηκωνόταν ο Σερέλης και ο Γιαπλές. Δώσε και κλεφτές ματιές στον Πεδουλάκη ο οποίος προσπαθούσε να βοηθήσει. Σα να είχε τέσσερις προπονητές ο Παναθηναϊκός.

Περί Game 2

Ο Παναθηναϊκός εκτός από χειρότερη ομάδα πλέον έχει και την πίεση στους ώμους του. Ξέρει πως στο παιχνίδι της Τρίτης κρίνεται όλη η σεζόν του. Αν το χάσει, δύσκολα θα αποφύγει την «σκούπα», αν το κερδίσει θα αναπτερώσει το ηθικό του και θα μπει ξανά στην διεκδίκηση του τίτλου. Θα είναι σίγουρα διαφορετικό παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός θα πάει στο ΟΑΚΑ με ψυχολογικό και αγωνιστικό πλεονέκτημα. Πέντε σερί νίκες είναι αυτές και το δικαιούται. Το θέμα είναι να πάει συγκεντρωμένος γιατί αν μπει χαλαρός και με υφάκι «έλα μωρέ τους έχουμε εύκολα», θα χάσει και με διαφορά. Η αλήθεια είναι πως δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

ΥΓ: Μία προσεκτική ματιά στο παρκέ και καταλαβαίνεις πως υπάρχει ένταση στον Παναθηναϊκό.

ΥΓ 2: Με χάλασε λίγο το Instagram του Ντόρσεϊ. Ο 26αχρονος «τσιμπάει» εύκολα και επίσης δεν αποδίδει και σαν starter.