Παναθηναϊκός: Έπεσε και γκρεμοτσακίστηκε, όμως επιβάλλεται να σηκωθεί!
- Χειρότερος Παναθηναϊκός των τελευταίων 30 χρόνων
- Ισχυρή διοίκηση, ελληνικός κορμός και... όχι άλλοι Γουάιτ
Και εκεί που ξεκινάει το ματς και αρχίζεις να σκέφτεσαι «βρε λες;» έρχεται η ωμή πραγματικότητα για να διώξει οποιαδήποτε υπόνοια για κάτι διαφορετικό από το αναμενόμενο.
Ναι, ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε καλύτερα το ματς στο ΣΕΦ. Έβγαλε ενέργεια. Έδειξε διάθεση. Βρήκε σκορ. Ήταν εύστοχος. Ε, και; Ένα παιχνίδι μπάσκετ δεν διαρκεί 10 και 12 λεπτά, αλλά... 40! Και αν και εφόσον χαθεί η συγκέντρωση σε έναν τελικό πρωταθλήματος, ειδικά απέναντι στον μεγάλο του (και καλύτερο φέτος) αντίπαλο, τότε απλά θα... παραδίδεται στη μοίρα του. Έγινε μία φορά, έγινε δύο φορές, έγινε και τρεις φορές. Το πάθημα δεν έγινε ποτέ μάθημα στον Παναθηναϊκό και κάπως έτσι έχασε οποιαδήποτε ελπίδα για κάτι καλό στο ΣΕΦ.
Τυχαίο; Δεν το νομίζω όταν στον 1ο τελικό δέχεται επιμέρους σκορ 23-4, στον δεύτερο τελικό σερί 20-0 και στον 3ο τελικό επιμέρους 23-3! Δηλαδή «εικοσάρικο» σε καθέναν τελικό ξεχωριστά! Έτσι και με τέτοιες επιδόσεις, όχι σκέψεις πρωταθλήματος, αλλά ούτε καν... νίκης. Δεν νοείται ο Παναθηναϊκός, όσο και αν βρίσκεται σε δύσκολη θέση φέτος, να παρουσιάζει τέτοιο πρόσωπο σε όλα τα ματς. Ένα πρόσωπο ολοκληρωτικής... παράδοσης στον «αιώνιο» αντίπαλο.
Χειρότερος Παναθηναϊκός των τελευταίων 30 χρόνων
Ακόμα και τις στιγμές που προσπαθούσε να συμμαζέψει τα... ασυμμάζευτα, ο Ολυμπιακός «χάιδευε» λίγο το πόδι στο γκάζι και η διαφορά επέστρεψε δια μαγείας στις παρυφές των 20 πόντων. Ουσιαστικά, και καθ' όλη τη διάρκεια των τελικών, η διαφορά των δύο ομάδων αποτυπώθηκε μόνο και μόνο από ένα γεγονός. Ήθελε ο Ολυμπιακός να στείλει την διαφορά σε υψηλά επίπεδα; Το έκανε! Ήθελε να κάνει συντήρηση; Ήξερε ότι θα έβρισκε τον χώρο και τον χρόνο να κόψει τον (όποιο) βήχα του Παναθηναϊκού. Και το έκανε και στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου. Τι κι αν οι «πράσινοι» μείωσαν στους 10 πόντους, μέσα σε λίγα λεπτά η διαφορά έφτασε στο +23!
Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός έφτασε δικαιότατα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, επιβεβαιώνοντας με εμφατικό τρόπο τον τίτλο του φαβορί. Πραγματικά αδυνατώ να θυμηθώ πότε άλλοτε οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τόσο μεγάλη διαφορά απέναντι στον Παναθηναϊκό. Ακόμα και τη σεζόν 2014-15, όταν ο Ολυμπιακός είχε φτάσει έως τον τελικό του Final 4 στην EuroLeague και στο τέλος «σκούπισε» τον Παναθηναϊκό στους τελικούς, η διαφορά δεν ήταν τόσο μεγάλη. Αφενός ο Σλούκας δεν ήταν ο... φετινός Σλούκας, ο Ολυμπιακός δεν είχε τόσο «γεμάτο» και πλήρες ρόστερ και αφετέρου οι «πράσινοι» είχαν κατακτήσει ένα τρόπαιο (σ.σ. κερδίζοντας μάλιστα σε νοκ άουτ ματς τον «αιώνιο» αντίπαλο) ενώ είχαν βρεθεί και στα playoffs της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης.
Αν μη τι άλλο η αγωνιστική χρονιά που ολοκληρώθηκε ήταν ίσως η χειρότερη του Παναθηναϊκού τα τελευταία 30 χρόνια και πριν ξεκινήσει η εποχή των πανίσχυρων μπάτζετ τη σεζόν 1992-93. Το να πούμε περισσότερα και να αναλύσουμε τα όσα έγιναν στους φετινούς τελικούς είναι δώρον-άδωρον. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος και δεν χωρεί καμία απολύτως αμφιβολία. Τελεία. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ξεχάσει... χθες τη σεζόν 2021-22, αλλά παράλληλα να μάθει και να παραδειγματιστεί ενόψει της συνέχειας. Άλλωστε το... πολύ ψωμί στον Παναθηναϊκό αφορά την «επόμενη ημέρα» και τα όσα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν.
Και δεν είναι και λίγα. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ομάδα για να τερματίζει 3η από το τέλος στην EuroLeague. Δεν είναι ομάδα για να συμβιβάζεται με την ιδέα και να αποδέχεται το γεγονός ότι δεν είναι καλύτερος από τον μεγάλο του αντίπαλο. Δεν είναι ομάδα που δεν θα διεκδικεί επί ίσοις όροις τους εγχώριους τίτλους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τους παίρνει και όλους. Τουλάχιστον να μην είναι... χαμένη από χέρι και να μην έχει την ταμπέλα του «αουτσάιντερ».
Ισχυρή διοίκηση, ελληνικός κορμός και... όχι άλλοι Γουάιτ
Ο Παναθηναϊκός ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι δυνατός. Και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να μπουν οι βάσεις ξεκινώντας από τα υψηλότερα στρώματα με διοικητική σταθερότητα και φτάνοντας έως και αγωνιστικό κομμάτι. Έτσι και μόνο έτσι θα μπορέσει να κάνει το μεγάλο restart και να παρουσιαστεί τελείως διαφορετικός την επόμενη αγωνιστική χρονιά.
Πώς θα γίνει αυτό; Είτε με την ενεργοποίηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου όπως και το διάστημα που διοικούσε την ΚΑΕ, είτε με πιθανή πώληση της ομάδας. Εάν δεν συμβεί τίποτε από τα δύο και ο Παναθηναϊκός πάει πάλι σε μοντέλο «έσοδα-έξοδα», τότε ούτε και τη νέα σεζόν θα έχει τύχη. Ναι μεν τα μπάτζετ δεν παίζουν κανέναν ρόλο, αλλά όπως αποδείχθηκε τα δύο τελευταία χρόνια οι «πράσινοι» το μόνο που έκαναν ήταν να πηγαίνουν... καρφί στα βράχια.
Το καράβι είναι μεγάλο και δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητο. Είτε με τον έναν, είτε με τον άλλον τρόπο. Κακά τα ψέματα. Έχοντας μια ομάδα να διαχειριστεί λιγοστά χρήματα, οι λύσεις είναι πολύ περιορισμένες και πάντα θα υπάρχει το ρίσκο των στοιχημάτων και των ριψοκίνδυνων επιλογών. Είναι διαφορετικό να... ξέρεις τι αγοράζεις, από το να ρίχνεις συνέχεια ζαριές. Και ο Παναθηναϊκός δεν έχει το περιθώριο να ρίξει άλλες ζαριές.
Μπορεί ο κόσμος της ομάδας να στηρίζει, να δείχνει υπομονή, να στέκεται στο πλευρό της και να αποδέχεται τις δύσκολες χρονιές που περνάει ο σύλλογος αλλά κάποια στιγμή η κλεψύδρα θα γυρίσει ανάποδα και αυτή η υπομονή θα αρχίσει να εξαντλείται. Όσο και αν υπάρχει παθολογική αγάπη για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό που έχει χαρίσει αμέτρητες χαρές και επιτυχίες. Απλά εάν και εφόσον οι «πράσινοι» μείνουν στο ένδοξο παρελθόν τους, τότε δεν θα έχουν κανέναν μέλλον. Δεν θα γίνει. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά ότι αντίθετα θα γίνει το restart. Κάτι που ήδη άρχισε να φαίνεται με την ιστορική συμφωνία για το ΟΑΚΑ.
Άλλωστε από κάπου πρέπει να ξεκινήσει να βάζει ξανά γερά θεμέλια. Και όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι; Υπάρχει ο ελληνικός κορμός των Παπαγιάννη, Παπαπέτρου οι οποίοι δεσμεύονται με συμβόλαια και πρέπει να πειστούν και να δουν ότι η «επόμενη ημέρα» θα είναι διαφορετική και ότι θα υπάρχει προοπτική. Όπως και ο Νέντοβιτς. Θα υπάρχει ο Πάρις Λι. Θεωρώ ότι και οι τρεις «παλιοί» θα πρέπει να μείνουν ώστε να «χτίσει» η ομάδα καλύτερες βάσεις γύρω τους. Όμως για να γίνει αυτό, θα χρειαστούν και καλοί παίκτες. Πραγματικά καλοί παίκτες. Και όχι τύπου... Οκάρο Γουάιτ, Τζέρεμι Έβανς, Πέιτον Σίβα ή ακόμα και Ντάριλ Μέικον οι οποίοι δεν άντεξαν το βάρος των τελικών.
Άλλωστε στο τέλος της ημέρας αυτά δεν είναι τα ματς που θα κρίνουν τους δύο εγχώριους τίτλους;
ΥΓ: Τεράστιο RESPECT στον αθλητή και άνθρωπο Γιώργο Πρίντεζη! Πραγματικά δεν πρέπει να υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ οπαδός οποιασδήποτε ομάδας που να μην πίνει κρασί στο όνομά του. Άξιος σεβασμού! Ήταν το φινάλε που άξιζε στην σπουδαία καριέρα του. Θα λείψει πολύ η παρουσία του από τα παρκέ. Πραγματικό κόσμημα για το ελληνικό μπάσκετ! Καλή (μπασκετική) σύνταξη να έχει, υγεία και να χαίρεται την οικογένειά του!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
