Όχι άλλο δηλητήριο!

Όσοι παρακολουθούν στενά τα δρώμενα γύρω από την περιβόητη – εδώ και χρόνια – βούληση των υγιών συλλόγων για την εξυγίανση του πρωταθλήματος, σχεδόν κάθε καλοκαίρι εισπράττουν αρχικά ένα κλίμα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης των προθέσεων και της διάθεσης που υπάρχουν για να αλλάξει το τοπίο.

Και απλά προς τα τέλη Αυγούστου, καθώς ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την έναρξη της εκάστοτε νέας σεζόν, αρχίζουν σταδιακά οι «εκπτώσεις», οι οποίες καταλήγουν σε μία μεγαλοπρεπή «κωλοτούμπα» όσον αφορά τα κριτήρια συμμετοχής στην λίγκα.

Ένα πράγμα σαν την τακτική που ακολουθούν μετά τα Χριστούγεννα (οπότε και υπάρχει ο επιπλέον μισθός του δώρου) τα εμπορικά καταστήματα και αφήνοντας να περάσει ο Γενάρης και να ξαναγεμίσουν οι τσέπες, κατεβάζουν τις τιμές για τον Φλεβάρη!

Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς την ανοχή-συναίνεση της ΕΟΚ επί Βασιλακόπουλου, η οποία πάντα ήταν διατεθειμένη να εξυπηρετήσει μικροσυμφέροντα για κάθε λογής πελατειακούς σκοπούς, χωρίς να νοιάζεται έμπρακτα για τις συνθήκες διεξαγωγής της Α1 Κατηγορίας, αλλά και των λοιπών διοργανώσεων που βρίσκονται υπό την σκέπη της.

Αυτό το κλίμα, κατά πως φαίνεται, αποτελεί οριστικά παρελθόν, από τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν και τα σωματεία αποφάσισαν να δώσουν αυτοδυναμία στην πρόταση του Βαγγέλη Λιόλιου (54,3%) και να εμπιστευτούν το όραμά του για τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα.

Για να μην σας πολυκουράζω, θεωρώ ότι ελάχιστοι εκ των υποστηρικτών ή μη του 55χρονου Πατρινού επιχειρηματία, διαφωνούν με την άποψη ότι τους τελευταίους 9 μήνες γίνονται πράγματα που έχουν ως στόχο την ανάπτυξη του αθλήματος στην Ελλάδα.

Είτε αυτό έχει να κάνει με την Εθνική ομάδα (βλ. την πρόσληψη του Δημήτρη Ιτούδη και την συμμετοχή των διεθνών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στα «παράθυρα»), είτε αυτό έχει να κάνει με την οργάνωση του αναπτυξιακού προγράμματος, είτε με την ψηφιοποίηση στην λειτουργία της ομοσπονδίας, είτε με τις αναδιαρθρώσεις των κατηγοριών, είτε με πολλά άλλα.

Προσοχή, όλα αυτά δεν τα γράφω για να χρυσώσω το χάπι της νέας διοίκησης της ΕΟΚ, αλλά γιατί αποτελούν μία νέα ευχάριστη μπασκετική πραγματικότητα. Η διαφορά της νυν με την προηγούμενη διοίκηση, είναι – όπως και να το κάνουμε – χαώδης!

Ας μπούμε, όμως και στο ψητό αυτού του κειμένου, που έχει να κάνει με την πολύ αυστηρή στάση που κράτησε η ελληνική ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης, μετά το νέο μπάχαλο που προκάλεσε στις τάξεις του ΕΣΑΚΕ, η πρωτοφανής απόφαση των ομάδων (με ψήφους 8-4), να ακυρώσουν την διαδικασία της προαδειοδότησης, που είχαν ψηφίσει ομόφωνα τον περασμένο Μάρτιο.

Έτσι, επειδή τότε, κάποιες απ' αυτές, μάλλον δεν ήξεραν τι ψήφιζαν κι επειδή τώρα έκριναν ότι δεν τους βολεύει και πρέπει πάση θυσία να μην ισχύσει. Κι επειδή τα πάντα είναι θέμα συμμαχιών, κάποιοι ισχυροί συνασπίστηκαν με εκείνους που κινδυνεύουν και κάπως έτσι φτάσαμε στην φαρσοκωμωδία που «παίχτηκε» στο Δ.Σ. της 17ης Ιούνη στα γραφεία του Συνδέσμου.

Επί της ουσίας και έχοντας παρακολουθήσει δια ζώσης την έκτακτη συνέντευξη Τύπου του Βαγγέλη Λιόλιου πριν από μία εβδομάδα, συμφωνώ με το περιεχόμενο της ανακοίνωσης της ΕΟΚ για το μπάχαλο στον ΕΣΑΚΕ.

Δεν γίνεται πλέον να θεσπίζονται νόμοι, κανονισμοί και κριτήρια, να διαφημίζεται μία περιλάλητη βούληση για εξυγίανση με προφανή σκοπό την αναβάθμιση του πρωταθλήματος σε όλους τους τομείς και ξαφνικά – επειδή κάποιοι έτσι έχουν μάθει ή επειδή τους βόλευε το προηγούμενο καθεστώς – να καταστρατηγείται η τήρηση της νομιμότητας με το έτσι θέλω...

Αν διαφωνώ κάπου με την τακτική της ΕΟΚ, αυτό έχει να κάνει με το ύφος και την διατύπωση της ανακοίνωσης, η οποία ουσιαστικά εξισώνει την ομοσπονδία – που είναι ο θεματοφύλακας του αθλήματος – με τον ΕΣΑΚΕ.

Κοινώς, στα δικά μου μάτια δεν γίνεται να «αποχωρεί» η ομοσπονδία από τα δρώμενα στο ελληνικό πρωτάθλημα, από την άποψη ότι βρίσκεται πάνω από την διοργανώτρια αρχή. Ούτε να δηλώνει ότι παύει να συμμετέχει γιατί ο ρόλος της είναι θεσμικός και κατά κύριο λόγο οφείλει να προστατεύσει το άθλημα και να διασφαλίσει ότι οι συνθήκες διεξαγωγής του βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση.

Όσο και αν οι επιτελείς της ομοσπονδίας θέλουν το καλό της Basket League, οφείλουν να το αποδεικνύουν και με τρόπο που δεν πρέπει να οδηγεί σε συγκρούσεις. Πολύ απλά, γιατί και ο ίδιος ο πρόεδρος αυτό το ενωτικό κλίμα ευαγγελίζεται και προωθεί εδώ και μήνες (από την εκλογή του κι εντεύθεν), σε μία γενναία προσπάθεια να αποτινάξει την χρόνια τοξικότητα που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ.

Τέτοιου είδους ανακοινώσεις, λοιπόν, μάλλον ενισχύουν ένα κλίμα μη αποδεκτό παρά βοηθούν την σύμπλευση και την συμπόρευση όλων των δυνάμεων.

Εκτός κι αν ο πρόεδρος έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει πλέον γιατρειά (που δεν το πιστεύω γιατί από την πρώτη στιγμή πρότεινε την λύση των wild cards στις 4 ομάδες) και λόγω των επιθέσεων που δέχεται, έχει αποφασίσει διώξει από πάνω του τον παραδοσιακό «βραχνά» που λέγεται διαιτησία και να αφήσει πλέον την «καυτή πατάτα» στον ΕΣΑΚΕ.

Οι πληροφορίες που φτάνουν στ’ αυτιά μας, όμως, δεν συγκλίνουν ως προς την διατήρηση της τοξικότητας και της συνεχούς αντιπαλότητας. Δέκα χρόνια δηλητήριο είναι πολλά για το άθλημα που μας έχει κάνει τόσο περήφανους και μέσα σε αυτό το διάστημα δεν έχει καταφέρει να αξιοποιήσει και να «κεφαλαιοποιήσει» όσο θα έπρεπε το «λαχείο» που μας έλαχε στο πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Ας ξημερώσει μία νέα αρχή χωρίς μέτωπα και συγκρούσεις και με ένα περιβάλλον υγιές κι ενωτικό που θα σέβεται την αγωνιστική αντιπαλότητα αλλά θα την κρατάει μέσα στις τέσσερις γραμμές και θα έχει φόντο μόνο καλύτερες μπασκετικές μέρες...