Αυτή τη στιγμή είναι άδικο να συγκριθεί ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό

• Ο Ολυμπιακός αλλάζει πεντάδα, αλλά δεν αλλάζει «ταχύτητα»
• Η έλλειψη δημιουργίας και ο Σταρκς έφεραν τον ΠΑΟ στα όριά του!

Ένας τελικός που θα κρίνει το πρώτο τρόπαιο της χρονιάς και θα δώσει μία διόλου ευκαταφρόνητη ώθηση ενόψει της πρεμιέρας στον μαραθώνιο της Euroleague, είναι πάντα ένα ξεχωριστό ματς που ποτέ δεν πρέπει να μπαίνει στην λογική των προβλέψεων. Τόσα και τόσα, άλλωστε, έχουν δει τα μάτια μας, ειδικότερα όταν πρόκειται για το συγκεκριμένο ζευγάρι και ανεξάρτητα με τους συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί ή τις αγωνιστικές διαφορές που προκύπτουν από την σύγκριση των δύο ρόστερ.

Σε αυτά τα ματς, έχει αποδειχθεί ότι μεγαλύτερο ρόλο παίζει η επιθυμία, ο καλώς εννοούμενος τσαμπουκάς και η βραδιά στην οποία θα βρεθούν κάποιοι παίκτες-κλειδιά. Γι’ αυτό και θεωρούνται τα πιο ριψοκίνδυνα σε προβλέψεις. Γιατί απλά δεν πρόκειται για σειρά αγώνων, στο πλαίσιο της οποίας, μπορούν να γίνουν διορθώσεις και ο θεωρητικά ισχυρότερος να ξεπεράσει μία κακή εμφάνιση.

Στην περίπτωση της πρώτης εφετινής «αιώνιας» αναμέτρησης, λοιπόν, το μόνο που μπορούμε να συζητήσουμε παραμονές του τζάμπολ, είναι τα στοιχεία που μας έχουν δώσει οι δύο μονομάχοι, μετά τα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια τους.

Απ’ αυτή την άποψη, λοιπόν και «πιάνοντας το νόμισμα» και από τις δύο όψεις, όσο άδικο είναι να συγκρίνουμε μία εντελώς νέα ομάδα (Παναθηναϊκός) με μία που διατήρησε τον επιτυχημένο κορμό της (Ολυμπιακός), άλλα τόσο και περισσότερο, είναι να θεωρούμε ότι οι νταμπλούχοι θα πρέπει να κάνουν περίπατο.

Επομένως, πάμε να δούμε τι θα δούμε, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι οι «ερυθρόλευκοι» δείχνουν εντυπωσιακά έτοιμοι για την εποχή, την ίδια ώρα που οι «πράσινοι» βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

Ο Ολυμπιακός αλλάζει πεντάδα, αλλά δεν αλλάζει «ταχύτητα»

Σε αντίθεση με τον πρώτο ημιτελικό που στην μεγαλύτερη διάρκειά του, ήταν κλειστό παιχνίδι, από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης Ολυμπιακού-Προμηθέα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για τον τελικό νικητή, ούτε φυσικά για το αν οι Πατρινοί θα δυσκολέψουν τους Πειραιώτες. Η ιστορία του παιχνιδιού ήταν προδιαγεγραμμένη (93-65) και η όλη συζήτηση στα δημοσιογραφικά αλλά και ο σχολιασμός στο live του αγώνα, είχε να κάνει με τους αυτοματισμούς της ομάδας του Μπαρτζώκα.

Τις συνεργασίες στην άμυνα και την δέσμευση όλων στην μάχη του ριμπάουντ και σε ακόμη πιο έντονο βαθμό στο passing game, στην κυκλοφορία της μπάλας, στο «διάβασμα» της αντίπαλης άμυνας και στις σωστές αποφάσεις.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που η μπάλα κατέληξε στο καλάθι της ομάδας του Γιατρά, χωρίς να χτυπήσει στο παρκέ. Χωρίς να παραστεί ανάγκη για ντρίμπλα. Επίσης, όταν ο Βεζένκοβ είναι σε τόσο δαιμονιώδη φόρμα που στο 8ο λεπτό έχει 12 πόντους και όταν βγαίνει και μπαίνει ο Πίτερς, ο Ολυμπιακός δεν χάνει σε τίποτε, τι μπορεί να πει κανείς;

Και προσέξτε αυτό που περιγράφω δεν αφορά μόνο στην θέση “4”, απ’ όπου οι «ερυθρόλευκοι» πήραν 36 πόντους, αλλά σε όλες ανεξαιρέτως τις θέσεις τους. Εκτός από το “3” που ίσως να μην χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια.

Μάλλον η πρωτόγνωρη για την εποχή φόρμα των πρωταθλητών, αδικεί και την προσπάθεια ομάδων, όπως ο Προμηθέας που έχει αναβαθμίσει το ρόστερ του και δικαίως προσδοκά μία καλύτερη πορεία στην νέα σεζόν.

Εξίσου εντυπωσιακή ήταν η προοδευτική αμυντική βελτίωση των νικητών στην άμυνα. Ένα κομμάτι στο οποίο δεν ξεκίνησαν καλά, αλλά στην πορεία έκαναν τις σωστές προσαρμογές και έβγαλαν και ενέργεια, με αποτέλεσμα να δεχθούν λιγότερους πόντους στην 2η (15) και την 3η περίοδο (14), από το παθητικό των 19 που είχαν στο πρώτο δεκάλεπτο.

Επειδή το μπάσκετ, όμως, είναι ένα άθλημα που επιβραβεύει τις κατοχές και τις σωστές επιλογές, η αναλογία των 28 ασίστ (διπλάσιες από τον Παναθηναϊκό) έναντι μόλις 6 λαθών, αποτελεί έναν υψηλό δείκτη αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας.

⁹
Σε ατομικό επίπεδο, πέρα από το δίδυμο Βεζένκοβ-Πίτερς, εξαιρετική εικόνα είχε ο Μιχάλης Λούντζης (11π. & 3ρ. με 3/4 τριπ. σε 10’), πολύ καλός ήταν ο Ουόκαπ (11π., 7ασ. & 2κλ.), ενώ πολύ καλές εντυπώσεις άφησε ο Μπολομπόϊ (12π., 8ρ. & 2κοψ. με 5/7 σουτ) που έπαιξε αποκλειστικά στο “5”.

Ο Προμηθέας έχει φτιάξει μία πιο αθλητική και γρήγορη ομάδα από πέρυσι, που σουτάρει πολύ από μακριά και μόλις βρει την «χημεία» της, θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο πρωτάθλημα και θα παλέψει για να είναι καλύτερος στο πολύ απαιτητικό Eurocup.

Η έλλειψη δημιουργίας και ο Σταρκς έφεραν τον ΠΑΟ στα όριά του!

Στον πρώτο ημιτελικό, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα «υγιεινό περίπατο», αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευα ότι θα μπαίναμε στο τελευταίο 5λεπτο χωρίς να έχει κριθεί ο νικητής. Αναμφίβολα και οι δύο ομάδες είναι ανέτοιμες, με τον Παναθηναϊκό να έχει 10 νέους παίκτες και να μην έχει κάνει ούτε μία προπόνηση με όλους τους παίκτες αλλά και τον Κολοσσό, στο δικό του μέγεθος, να βρίσκεται σε παρεμφερή κατάσταση.

Ωστόσο, έτσι όπως εξελίχθηκε και με τους νικητές να έχουν περισσότερο εκλάμψεις και λιγότερο διάρκεια στην απόδοσή τους και (φυσιολογικά) να ψάχνονται επιθετικά κι αμυντικά, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι καθοριστικό ρόλο για την τελική έκβαση του ματς, έπαιξε η αποβολή του πρώτου σκόρερ του αγώνα, Τι Τζέι Σταρκς (20π. & 2ασ. με 9/13 σουτ) στο 33ο λεπτό.

Ο 24χρονος guard άργησε να βρει ρυθμό (ίσως γιατί δεν ήταν στην αρχική πεντάδα), αλλά από τα τέλη της 2ης περιόδου έως και την στιγμή που υπέπεσε στο 5ο του φάουλ, δεν είχε αντίπαλο στο ένας εναντίον ενός και σκόραρε όλους τους πόντους του σε διάστημα περίπου 15 λεπτών.

Όσοι γνωρίζουν τον Ηλία Παπαθεοδώρου ξέρουν ότι οι ομάδες του έχουν ξεκάθαρες αμυντικές αρχές, με καλή επικοινωνία στα μετόπισθεν και μεγάλη βαρύτητα στο ριμπάουντ (33-32). Με αυτή τη λογική και χωρίς τον 6ο ξένο (Μαρκίς Τιγκ) που δεν έχει ούτε τρεις μέρες στο νησί, οι Ροδίτες αιφνιδίασαν τους «πράσινους» που αναγκαστικά παρατάχθηκαν χωρίς τον καλύτερό τους δημιουργό (ο Ουόλτερς θα μείνει εκτός για μερικές εβδομάδες), ελέγχοντας πλήρως την εναέρια κυκλοφορία.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς έβγαλε σχετικά γρήγορα και σωστά τον πιο αμυντικογενή Πάρις Λι και το σχήμα με Πονίτκα στον “άσο”, τον Άντριους στο “2”, τον Γκριγκόνις στο “3”, τον Ουίλιαμς στο “4” και τον Γκουντάιτις στο “5”, βοήθησε την ομάδα του να ισορροπήσει πολύ γρήγορα το ματς και το αρχικό 12-4 υπέρ των γηπεδούχων στο 6’15” (τυπικά φιλοξενούμενοι), έγινε 20-31 στο 14ο λεπτό, με τους «πράσινους» να τρέχουν ένα σερί 8-27.

Αυτό ήταν το καλύτερο διάστημα του «τριφυλλιού» και όπως αποδείχτηκε έφτανε (γιατί από την στιγμή που βγήκε ο Σταρκς, ο Κολοσσός είχε 1/4 βολές και 2/14 σουτ στα τελευταία 7’03”), για να πάρει έστω και αγχωτικά τη νίκη (67-72) και να υπερασπίσει τον περυσινό του τίτλο στον τελικό.

Η αλήθεια είναι ότι με τόσο μεγάλη διαφορά στα φάουλ (30-19 και 10-35 οι βολές) και με τόσο βαρύ φόρτωμα των πιο σημαντικών παικτών των νησιωτών από το πρώτο μέρος, ήταν έκπληξη που το ματς έφτασε στην μία κατοχή (67-70 στα 38”) και δεν χρειάστηκε να κριθεί από την ρουλέτα των βολών (το τελευταίο καλάθι μπήκε από alley-oop κάρφωμα του Ουίλιαμς), απ’ όπου ο Παναθηναϊκός σούταρε με 62% (22/35).

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός φαίνεται ότι χρειάζεται πολλή δουλειά στις αμυντικές συνεργασίες και στην προσωπική άμυνα, ενώ σίγουρα (πολύ λογικό) είναι πολύ πίσω στο πέντε εναντίον πέντε. Με «μισό» δημιουργό (Λι) και με ελάχιστη εξοικείωση τόσων νεοφερμένων παικτών, θα ήταν παράλογο να μην ήταν ανέτοιμος.

Χρησιμοποίησε απλά την εμπειρία των παικτών του και την διαφορά στην αθλητικότητα και στο μέγεθος του ρόστερ του κι έσωσε τα προσχήματα έστω και στο παρά τσακ. Γιατί μία ενδεχόμενη απώλεια του Super Cup, από αντίπαλο με budget 490.000 Ευρώ, θα ήταν ένα πλήγμα που θα είχε να κάνει λιγότερο με την ουσία αλλά περισσότερο με το γόητρο και το κύρος της εφετινής προσπάθειας που μόλις άρχισε.

Θετικές εντυπώσεις άφησε ο Γκουντάιτις (14π. & 4ρ. με 3/3 σουτ & 8/10 βολ. σε 15’) και ο Πονίτκα (7π. & 4ασ.) στο δημιουργικό κομμάτι, συμπαθητικός ήταν ο Άντριους (8π.), ενώ ο Λι (8π., 4ρ., 5ασ. & 2κλ.) είχε καλά διαστήματα και θα είναι σίγουρα πολύ πιο χρήσιμος όταν έρχεται από τον πάγκο.

Ο Κολοσσός χρειάζεται χρόνο για να εντάξει καλύτερα τον Μορέιρα και να βάλει στο παιχνίδι τον Τιγκ, αλλά έχοντας ως σημαντική σταθερά την άμυνα κι έναν παίκτη με σπουδαία ευχέρεια στο σκοράρισμα, δείχνει ότι σε ένα μήνα θα είναι σε θέση να κοιτάει όλες τις ομάδες – πλην «αιωνίων» – στα μάτια!

Υγ.1: Το μέγεθος της δυναμικής που έχει το «σμαραγδένιο νησί», μπορεί να γίνει αντιληπτό μόνο αν επισκεφτεί κανείς την Ρόδο, Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο μήνα. Με πληρότητα κοντά στο 80% των ξενοδοχειακών κλινών, η πρωτεύουσα των Δωδεκανήσων αποτελεί πραγματικό κολοσσό σε οικονομική ισχύ.

Υγ.2: Απ’ αυτή και μόνο την άποψη, ο δικός της Κολοσσός αξίζει μεγαλύτερη ανάπτυξη, σαν μπασκετικό project! Με προσεκτικές κινήσεις και μεγαλύτερη επιχειρηματική επένδυση, οι «θαλασσί» , έχουν όλα τα φόντα να εξελιχθούν σε ομάδα που θα παίζει σημαντικό ρόλο στο πρωτάθλημα και θα έχει σταθερή παρουσία στην Ευρώπη. Και τότε μπορεί κάποια στιγμή να φτάσει σε σημείο που το κλειστό της Καλλιθέας δεν θα τον χωράει…

Υγ.3: Δεν πιστεύω ότι η «παράσταση» Πεδουλάκη στην πρωινή κλήρωση των διαιτητών αποσκοπούσε στο 35-10, που ήταν η αναλογία των βολών στο Παναθηναϊκός-Κολοσσός (πραγματικά δεν το πιστεύω). Ωστόσο το συγκεκριμένο περιστατικό ήταν ίσως η μοναδική «γκρίζα απόχρωση» σε μία διοργάνωση, που μέχρι στιγμής εκπέμπει μόνο μπασκετική υγεία.

Υγ.4: Επειδή έχει γίνει ένας υπερβολικά μεγάλος ντόρος για την ουσία του, υπό εξέτασης ακόμη, ζητήματος των 6+1 ξένων που δηλώνονται (όχι που έχουν δικαίωμα συμμετοχής), είναι χρήσιμο πιστεύω να διευκρινίσουμε ότι αν περάσει αυτή η πρόταση, τότε η βασική διευκόλυνση των ομάδων θα έχει να κάνει με το θέμα των αλλαγών, γιατί ο αριθμός των ξένων που μπορούν να δηλωθούν στην 12άδα, δεν θα αλλάζει.