Ολυμπιακός: Μπάσκετ με προοπτική για σπουδαία πράγματα

• «Σπάνε» δυναμικά τα σκριν
• Μικρά plays με κίνηση μακριά από την μπάλα
• Διαφορετικός ο τελικός

Ο Ολυμπιακός μοιάζει να παίζει με κεκτημένη ταχύτητα. Αν και πολύ νωρίς στη σεζόν εκτός από το να σκορπά δικαιολογημένο ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών του, δείχνει να έχει και προοπτική για να παίξει ακόμη καλύτερο μπάσκετ. Οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να εκμεταλλεύονται το πλεονέκτημα του βασικού κορμού, αλλά κακά τα ψέματα δεν αρκεί μόνο αυτό.

Στον Ολυμπιακό από την ημέρα που οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος αποφάσισαν την επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στον πάγκο της ομάδας τους, κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση. Ο περιβόητος «βασικός κορμός» ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να δημιουργηθεί; Αν νομίζετε πως απλά κρατάω οκτώ ίδιους παίκτες και… καθάρισα, κάνετε λάθος. Χρειάζεται διαχείριση, χρειάζεται να βρίσκεις κίνητρα και φυσικά οι προσθαφαιρέσεις να είναι εύστοχες.

Πάμε όμως στο παιχνίδι με αντίπαλο τον Προμηθέα γιατί δεν χρειάζεται να σας κουράζω.

Οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν βάλει βαθιά στο μυαλό τους και πλέον συμβαίνει ως φυσικό επακόλουθο, πως πρέπει να είναι σοβαροί. Με αυτό το σκεπτικό αντιμετώπισαν τους Πατρινούς οι οποίοι παρεμπιπτόντως διαθέτουν ένα αρκετά καλό ρόστερ με μπόλικο ένστικτο και θα κάνουν ζημιές.

«Σπάνε» δυναμικά τα σκριν

Οι Πειραιώτες λοιπόν παρουσιάστηκαν σοβαροί στα αμυντικά τους καθήκοντα, έτρεξαν στον αιφνιδιασμό, βρήκαν πολλές και καλές συνεργασίες και παίζοντας σε έναν πολύ γρήγορο ρυθμό προκρίθηκαν εύκολα στον αποψινό τελικό. Ορισμένες φορές η μπάλα κινείται με τέτοια ταχύτητα που πραγματικά η άμυνα τη χάνει από τα μάτια της.

Αυτό το οποίο μου έκανε εντύπωση χθες ήταν ο τρόπος που... έσπαγαν τα σκριν, τόσο αυτά μακριά από την μπάλα (off ball) όσο και τις hand off συνεργασίες που επιχειρούσε ο αντίπαλος ψηλός με κάποιον περιφερειακό. Τα γκαρντ και τα φόργουορντ «κολλημένα» στον παίκτη τους, χαμήλωναν τελευταία στιγμή το κέντρο βάρους τους και γλιστρούσαν μαζί με τον επιθετικό.

Σλούκας και Κάνααν το έκαναν εξαιρετικά αυτό. Και αναφέρω αυτούς τους δύο διότι γίνεται αρκετός λόγος για την αδυναμία τους στην άμυνα. Με αυτόν τον τρόπο αφαιρούν την άμεση εκτέλεση και οδηγούν τον παίκτη προς τα μέσα. Αν αυτός θέλει να πάει πάνω στον Φαλ ή τον Μπολομπόι είναι δικαίωμά του. Και κέρδος για την άμυνα φυσικά.

Μικρά plays με κίνηση μακριά από την μπάλα

Δεν ξέρω αν ο Μπαρτζώκας το κάνει γιατί θέλει να κρύψει πράγματα από τον Γιασικεβίτσιους και τους επόμενους αντιπάλους τους στην Euroleague, αλλά βλέπουμε φέτος πολλά μικρά plays αντί για τα περιβόητα συστήματα.

Πολλές από αυτές τις σύντομες συνεργασίες προέρχονται από κίνηση των παικτών μακριά από την μπάλα. Ειδικά όταν ακουμπάει η μπάλα στον Φαλ ο οποίος είναι ικανότατος δημιουργός από το low post.

Αλλες φορές θα κόψει ο Βεζένκοβ, άλλες ο Παπανικολάου. Ταυτόχρονα θα υπάρχει δράση και στην weak side (αδύνατη πλευρά) προκειμένου να μένει απασχολημένη όλη η πεντάδα της άμυνας. Χθες είδαμε 2-3 φορές τον Γουόκαπ να κόβει και πριν ολοκληρώσει την κίνησή του να γυρνάει απότομα και να σκρινάρει στην πλάτη τον Βεζένκοβ και να τον βγάζει μόνο του κάτω από το καλάθι.

Επίσης είδαμε νέα πράγματα σε baseline out. Επαναφορά με συγκεκριμένο στόχο και τον Παπανικολάου να σκοράρει από κοντά. Όλα αυτά δείχνουν δουλειά, δείχνουν εξέλιξη, σημαίνουν πως οι προπονητές έχουν φρέσκες ιδέες και οι παίκτες τις απολαμβάνουν.

Διαφορετικός ο τελικός

Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως στο δικό μου μυαλό έχει μεγαλύτερη σημασία πως απόψε ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Παναθηναϊκό, παρά το ότι διεκδικεί το Super Cup. Στα δικά μου μάτια δεν είναι καν τίτλος.

Ο Παναθηναϊκός προβλημάτισε ξανά με την απόδοσή του κόντρα στον Κολοσσό. Αν δεν είχε αποβληθεί ο Σταρκς με 5 φάουλ ίσως και να υπήρχε διαφορετική εξέλιξη, αλλά με τα «αν» δεν κάνουμε δουλειά. Το αποψινό παιχνίδι θα είναι διαφορετικό. Η διαφορά ταχύτητας των δύο ημιτελικών σου έδινε την εντύπωση πως παρακολουθούσες διαφορετικό άθλημα, όμως τα ντέρμπι «αιωνίων» είναι πάντα ξεχωριστά.

Κατανοώ πως ο Ράντονιτς έχει νέα ομάδα και χρειάζεται χρόνος, ωστόσο ορισμένες αδυναμίες βγάζουν μάτι και δε νομίζω να τις διορθώσει ο χρόνος. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να μην μπορεί να βρει ισορροπία στον σχεδιασμό του τα τρία τελευταία καλοκαίρια. Δύο σερί σεζόν δεν είχε δημιουργία κι είχε σκορ. Φέτος μοιάζει να γέμισε με δημιουργία και να άδειασε από σκορ. Είναι πάρα πολύ λίγοι οι 72 πόντοι παραγωγικότητας σε παιχνίδι με 35 εκτελεσμένες βολές.

ΥΓ: Αν δεν κάνω λάθος για πρώτη φορά είδαμε σχήμα με τον Πίτερς στο «3» και τον Βεζένκοβ στο «4».

ΥΓ 2: Η φάση του αγώνα ήταν η επαναφορά του Παπανικολάου από την baseline της άμυνας στο δεύτερο δεκάλεπτο. Μετά από βουτιές πολλών παικτών η μπάλα έμεινε μεν στον Ολυμπιακό, αλλά είχαν χαθεί 7 δευτερόλεπτα. Οι συνεργάτες του Μπαρτζώκα αμέσως ενημέρωσαν πως απέμενε ένα δευτερόλεπτο για να περάσει η μπάλα το κέντρο. Ο Παπανικολάου το έπιασε αμέσως και με μακρινή πάσα όχι απλά πέρασε το κέντρο, αλλά έδωσε και lay up στον Γουόκαπ. Βέβαια έβαλε και το χεράκι της η «αφέλεια» των παικτών του Προμηθέα.