Τίποτα λιγότερο από το αναμενόμενο, αλλά...

Να πούμε ότι δεν το περιμέναμε; Το περιμέναμε...

Από τη πρώτη μέρα της παρουσίας των «αιωνίων» στη Ρόδο, ο Ολυμπιακός ήταν το φαβορί. Το γκραν φαβορί για την ακρίβεια και ήταν και κάτι που είχα αναφέρει σε προηγούμενο σχόλιο και δη μετά την άφιξη των αποστολών στο «σμαραγδένιο νησί».

Οπότε στον τελικό του Super Cup δεν έγινε τίποτε λιγότερο από το αναμενόμενο. Ο Ολυμπιακός επιβεβαίωσε (την δεδομένη χρονική στιγμή) την ανωτερότητά του και έφτασε απλά, εύκολα και απολύτως δίκαια στην κατάκτηση του πρώτου τίτλου της σεζόν.

• Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός 52-67: Συνέχισε από εκεί που σταμάτησε

Άλλωστε βρίσκεται δύο, τρία ίσως και τέσσερα επίπεδα ετοιμότητας πιο πάνω από τον Παναθηναϊκό. Θεωρώ ότι είναι κάτι που το βλέπει και κάποιος ο οποίος ασχολείται μόνο με το... μπάντμιντον. Μιλάμε για μια εντελώς νέα ομάδα, με νέο προπονητή και ρόστερ «φτιαγμένο» από την αρχή. Το να έφτανε στο σημείο να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της σεζόν απέναντι σε μια «έτοιμη» ομάδα θα ήταν και λίγο... ουτοπικό.

Δεν υπάρχουν τα «σ' ένα ντέρμπι όλα γίνονται» γιατί...

Έστω και αν μιλάμε για ντέρμπι «αιωνίων», έστω και αν επικρατεί η άποψη ότι «αυτά τα ματς είναι διαφορετικά», έστω και αν λένε ότι «σ' ένα παιχνίδι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού όλα γίνονται» και άλλες παρόμοιες ομορφιές τις οποίες ως επι το πλείστον, προσωπικά δεν τις ενστερνίζομαι. Με εξαίρεση τον Παπαγιάννη και τον Μποχωρίδη (άντε και τους αδερφούς Καλαϊτζάκη οι οποίοι ωστόσο δεν είχαν μεγάλη συμμετοχή) οι υπόλοιποι παίκτες του Παναθηναϊκού απλά γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα σημαντικό παιχνίδι. So what που λένε και στα... χωριά τους στις Η.Π.Α.

Δεν είναι ο Γκιστ. Δεν είναι ο Μπατίστ. Δεν είναι κάποιος που έχει «φάει» με το κουτάλι αυτά τα ντέρμπι και γνωρίζει πόσο σημαντικά είναι (τόσο για εκείνους, αλλά εδώ που τα λέμε περισσότερο για τον κόσμο) αυτά τα παιχνίδια. Ειδικά όταν μιλάμε για το ξεκίνημα μίας χρονιάς όπου ακόμα δεν έχει συνηθίσει κάποιος «rookie» σε μια ομάδα τις καταστάσεις που επικρατούν ή θα επικρατούν στο μέλλον.

• Ράντονιτς: «Χάσαμε πολλά και ελεύθερα σουτ» (vid)

Οπότε έγινε το λογικό. Αν είχε νικήσει ο Παναθηναϊκός θα μιλούσαμε τώρα για υπέρβαση. Έπρεπε οι «πράσινοι» να κάνουν το τέλειο παιχνίδι και ο Ολυμπιακός να τα «έσπαγε». Τελικά εκείνοι που τα... έσπασαν ήταν οι παίκτες των «πρασίνων» αλλά εδώ που τα λέμε ούτε και οι νταμπλούχοι έθελξαν με την παρουσία τους στον τελικό. Θα τολμήσω να πω ότι ναι μεν ο Παναθηναϊκός ήταν κάκιστος επιθετικά (και αυτό λόγω της αστοχίας του αλλά του διαστήματος όπου η άμυνα του Ολυμπιακού στην 3η περίοδο τον αποδιοργάνωσε εντελώς) αλλά ακόμα και έτσι είχε τις ευκαιρίες του προκειμένου να μπει στο ματς και να γίνει διεκδικητής του τροπαίου. Ευκαιρίες τις οποίες πέταγε στα σκουπίδια.

Και αν σ' ένα ματς όπου ο αντίπαλος είναι πολύ πιο έτοιμος (και καλύτερος την δεδομένη χρονική περίοδο) σου δίνει πράγματα και δεν τα παίρνεις, τότε εκ των πραγμάτων θα γίνεις άξιος της μοίρας σου. Πραγματικά πιστεύω ότι αν ο Παναθηναϊκός έπαιζε με περισσότερο σύνεση και δεν επικρατούσε το «βιάζομαι να μειώσω», ίσως το αποτέλεσμα να μην είχε κριθεί τόσο εύκολα για τον Ολυμπιακό.

Ο άστοχος Γκριγκόνις, η άμυνα και η διαφορά στα ρόστερ και στις απουσίες

Σ' αυτό πρέπει να συνυπολογιστεί και το κάκιστο ματς του Γκριγκόνις. Ε, δεν πιστεύω ότι ο Λιθουανός θα έχει ξανά τη φετινή σεζόν 0/9 σουτ. Θα αποτελέσει τεράστια έκπληξη εάν και εφόσον (ξανα)συμβεί. Στον τελικό του Super Cup (δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό) συνέβη. Και όταν ο παίκτης ο οποίος έχει αποκτηθεί για να «κουβαλήσει» το σκοράρισμα και να αποτελέσει τον επιθετικό ηγέτη «κινείται» σε τόσο ρηχά νερά σ' ένα τόσο σημαντικό ματς από πλευράς αντιπάλου, όχι τον Ολυμπιακό, αλλά καμία ομάδα δεν θα μπορεί να νικήσει.

Το δεύτερο πράγμα που μπορεί να «γεννήσει» κάποια (μικρά) χαμόγελα στον Παναθηναϊκό (γιατί ναι μεν έχασε ο Παναθηναϊκός, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν και θετικά πράγματα στα οποία πρέπει να «πατήσει» ενόψει της συνέχειας) αφορά την αμυντική του συμπεριφορά. Ο Ολυμπιακός εκτός του ότι είναι από τις πιο φορμαρισμένες ομάδες της Ευρώπης, ασχέτως εάν έδωσε μόλις τώρα τα δύο πρώτα επίσημα παιχνίδια του σκοράρει περισσότερους από 88-90 πόντους σε κάθε ματς. Ο Παναθηναϊκός τον κράτησε στους 67 πόντους. Ε, όσο να 'ναι, είναι... κάτι αυτό. Ήταν καλά προετοιμασμένος όσον αφορά το αμυντικό του (και μόνο) πλάνο.

Το τρίτο ότι έπαιζε με μία κομβική απουσία. Αυτή του Νέιτ Γουόλτερς. Του μοναδικού παίκτη ο οποίος μπορεί να οργανώσει το παιχνίδι και δη σε τέτοια παιχνίδια. Μην ξεχνάμε ότι οι «πράσινοι» παρουσιάζουν αυτή τη στιγμή μεγάλο πρόβλημα στην οργάνωση του αγώνα, δεν υπάρχουν αυτοματισμοί, δεν υπάρχει καθόλου off ball κίνηση με αποτέλεσμα οι παίκτες να παραμένουν στατικοί, δεν υπάρχουν καλές αποστάσεις, δεν γυρίζει γρήγορα και σωστά η μπάλα, πράγματα τα οποία οφείλει να καθοδηγήσει και να «δείξει» το βασικό point guard. Να βάλουμε στην εξίσωση και το «τεσσάρι» που περιμένει ο Παναθηναϊκός με αποτέλεσμα στο «back up» του Γουίλιαμς να παίζει ο Γιώργος Καλαϊτζάκης; Μάνι-μάνι «μείον» δύο παίκτες. Την ίδια ώρα ο Ολυμπιακός ήταν πλήρης! Ε, δεν πρέπει να μπει και αυτό στην κουβέντα; Ότι για ένα κομμάτι του αγώνα τον κόντραρε με τόσα προβλήματα;

• Μποχωρίδης: «Επιτρέψαμε στον Ολυμπιακό να κάνει το παιχνίδι του, θυμωμένοι με τον εαυτό μας» (vid)

Από εδώ και στο εξής ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να «κοιτάξει» άμεσα την επόμενη ημέρα στην προπόνηση. Να αφήσει πίσω το Super Cup στη Ρόδο και να επικεντρωθεί στην έναρξη της Euroleague και του ελληνικού πρωταθλήματος στην Basket League. Όπως ανέφερα και την τελευταία φορά, ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά και οι «πράσινοι» δεν έχουν περιθώρια να κάνουν απώλειες τις οποίες δεν θα μπορούν να... συμμαζέψουν στη συνέχεια. Καταλαβαίνω και είμαι ο πρώτος που λέει ότι η ομάδα θέλει ΠΟΛΛΗ δουλειά ακόμα.

Ο Ράντονιτς και οι συνεργάτες του έχουν πολλά πράγματα ακόμα να διορθώσουν και να «μοντάρουν» ενόψει της συνέχειας, αρχής γενομένης από το ματς με τη Ρεάλ στο ΟΑΚΑ (6/10, 21:00) για την πρεμιέρα της Euroleague. Στην παρούσα φάση ας μην παίζει το καλύτερο δυνατό μπάσκετ (σ.σ. εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να το κάνει τόσο άμεσα). Ας παίρνει τις (όσες περισσότερες μπορεί) νίκες...

ΥΓ: Παντελώς αχρείαστο αυτό που έκανε ο Λαρεντζάκης στο τέλος. Δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως λόγος να κάνει επίθεση. Περισσότερο προς σεβασμό στους συμπαίκτες του στην Εθνική ομάδα. Και γενικά στην αντίπαλη ομάδα. Μεγάλο το φάουλ του «Λάρι» ο οποίος όμως -και προς τιμήν του γι αυτό- ζήτησε δημόσια συγνώμη μέσω του Gazzetta.

ΥΓ2: Μπράβο στον Παπανικολάου που έδωσε αρχικά το τρόπαιο στον Χρήστο Μπαφέ. Πέρασε τον δικό του Γολγοθά ο Sports Director του Ολυμπιακού και είναι πάλι δίπλα στην ομάδα του. Σιδερένιος! Πάνω απ' όλα υγεία! Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερευούσης σημασίας.

ΥΓ3: Μια απορία. Τελικά το Super Cup προσμετράται ως επίσημος τίτλος ή όχι; Γιατί μέχρι πέρυσι τον Σεπτέμβριο «ψαχνόμασταν» εάν και εφόσον «μετρούσε» στους επίσημους τίτλους του Παναθηναϊκού και αν οι «πράσινοι» είχαν κλείσει τελικά 27 σερί σεζόν με τρόπαιο ή όχι...

ΥΓ4: Άρτια η οργάνωση από πλευράς ΕΣΑΚΕ στη Ρόδο. Τα πάντα κύλησαν εξαιρετικά και χωρίς το παραμικρό πρόβλημα, ενώ το «κερασάκι στην τούρτα» ήταν η κοινή αποστολή των δύο «αιωνίων» (όπως και του Προμηθέα φυσικά) προσθέτοντας ακόμη πιο όμορφη πινελιά στην πετυχημένη «αποστολή» στο νησί των ιπποτών.