Μια ομάδα που ξέρεις ότι δεν θα τα παρατήσει

• Σε πέντε αγώνες έδωσε όσες ασίστ μοίρασε πέρυσι σ’ έναν γύρο
• Ο Άρης έχει νταμπλ-νταμπλ σε επιθετικά ριμπάουντ και κλεψίματα

Αποδεικνύεται ότι η σωστή νοοτροπία είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να έχει μια ομάδα, ίσως χρησιμότερο αγαθό και από την ποιότητα. Μέσα από αυτή χτίζονται προσωπικότητες και αναπτύσσονται σχέσεις αγάπης σαν αυτή που συνεχώς ενισχύεται μεταξύ αυτής της ομάδας και της λαϊκής μάζας που την υποστηρίζει. Αυτή η νοοτροπία έχει αναγκάσει τον Αρειανό να λαχταρά τη στιγμή της επιστροφής του στο Αλεξάνδρειο δίχως να λογαριάζει τον αντίπαλο. Είτε είναι η Καρδίτσα, είτε το Λαύριο είτε μια από τις εμπορικές ομάδες του Πρωταθλήματος, μικρή σημασία έχει. Θα (ξανά) επιβεβαιωθεί σε περίπου δύο εβδομάδες με τον Κολοσσό Ρόδου όπου προμηνύεται νέο sold out. Κι αυτό που συμβαίνει στη «μητρόπολη του μπάσκετ», ήδη έχει γίνει… talk of the town.

Ο Άρης δεν θα πετάξει τη σκούφια του ψηλά επειδή πέρασε από το κλειστό του Πλάτωνα, έχει λόγο να το κάνει αν υπολογίσει τη σημασία αυτής της νίκης (σ. σ. μπορεί να τον οδηγήσει στην 3η θέση στο τέλος του πρώτου γύρου) και την απόδοσή του στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Αυτή άλειψε το βούτυρο στο ψωμί του πάντα απαιτητικού Γιάννη Καστρίτη ο οποίος λέγοντας… «δεν κάναμε καλή διαχείριση του παιχνιδιού» καθώς επίσης και ότι «στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα δεν ήμασταν καλοί κι έτσι χρειάστηκε να υπερβάλλουμε εαυτούς στο τέλος», προϊδέασε γι’ αυτό που θα ακολουθήσει στη video ανάλυση του παιχνιδιού.

Δεν είπε ψέματα γιατί στα περισσότερα από τα 40 λεπτά της κανονικής διάρκειας, ο αγώνας παίχθηκε με τους κανόνες του Ιωνικού. Υψηλός ρυθμός, με κύριο στοιχείο την τσαπατσουλιά, πολλά λάθη και μπόλικες προσπάθειες τραβηγμένες από τα μαλλιά. Αυτό έγινε και στα τρία τελευταία λεπτά όπου ο Άρης λίγο έλειψε να ολοκληρώσει μια ανατροπή επιστρέφοντας από το -9. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζονται τα μεγάλα σουτ και φαίνεται ότι φέτος ο Βασίλης Τολιόπουλος τα έχει για ψωμοτύρι.

Σε πέντε αγώνες έδωσε όσες ασίστ μοίρασε πέρυσι σ’ έναν γύρο

Πλέον δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι η εξέλιξη της καριέρας του Τολιόπουλου εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο. Από «αδύναμος κρίκος» του Άρη στους δύο πρώτους αγώνες Πρωταθλήματος, αυτό που έχει κάνει στα τελευταία παιχνίδια είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Και δεν είναι μόνο οι 22.4 πόντοι που έχει κατά μέσο όρο ή τα ποσοστά ευστοχίας του σε δίποντα (60.5%) και τρίποντα (45.8%), όσο η ηγετική φυσιογνωμία που επιδεικνύει και η οποία τον οδηγεί στην ανάληψη των «δύσκολων» ευθυνών.

Δεν τον φοβίζει ο τίτλος του μοιραίου, προφανώς τον γοητεύει αυτός του κορυφαίου, κυρίως όμως δείχνει την πρόθεση προσαρμογής του στιλ παιχνιδιού του σε κάτι που όφειλε να είχε κάνει από χρόνια. Πέρσι, σε ολόκληρο πρώτο γύρο μοίρασε 26 ασίστ. Στα τελευταία πέντε παιχνίδια έχει δώσει 27. Σαφέστατα ο ρόλος που είχε στον ΠΑΟΚ δεν είναι το ίδιο πρωταγωνιστικός μ’ αυτόν που έχει στον Άρη, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Τζος Χάγκινς, ο ίδιος κέρδισε όμως τα επιπλέον αγωνιστικά λεπτά. Ο 26χρονος γκαρντ δείχνει να έχει αρχίσει να ισορροπεί μεταξύ δύσκολων συνθηκών. Πλέον έχει την υπομονή να περιμένει να πάει το παιχνίδι στα χέρια του και όχι να το πάρει με το ζόρι. Όσες φορές το επιδίωξε, βγήκε χαμένος. Χθες για παράδειγμα, λίγο έλειψε να γκρεμίσει ό,τι είχε χτίσει στη φάση της βεβιασμένης προσπάθειας τριών πόντων όπου κόπηκε από τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη ή ακόμη στην τελευταία φάση της κανονικής διάρκειας όπου μπήκε στο παρκέ με αμφιβολία.

Θαρρώ ότι το επόμενο μεγάλο στοίχημα για τον Καστρίτη είναι να βάλει στο παιχνίδι τον Βασίλη Καββαδά. Αυτό θα εξαρτηθεί από τη δουλίτσα που θα κάνουν οι κοντοί καθώς ο ψηλός εξαρτάται από τις πάσες και κυρίως από το πώς θα χτίσουν την επίθεση οι οργανωτές. Αν δηλαδή θα δημιουργήσουν συνθήκες απομόνωσης ή αν θα τον τροφοδοτήσουν όταν βρίσκεται κοντά στο καλάθι και όχι στην προσωπική. Όπως δηλαδή έγινε χθες 3-4 φορές με τον Γκούντγουιν με συνέπεια να χαθούν ισάριθμες επιθέσεις. Η στατιστική έγραψε λάθη του Αμερικανού, αλλά το λάθος ανήκε σ’ αυτόν που του έδωσε την μπάλα.

Ο Άρης έχει νταμπλ-νταμπλ σε επιθετικά ριμπάουντ και κλεψίματα

Έχω την αίσθηση ότι είναι δύο τομείς οι οποίοι αναδεικνύουν τη νοοτροπία αυτής της ομάδας. Δείχνουν ότι ο Άρης δεν παρατά καμία… μπάλα. Αυτή τη στιγμή είναι η κορυφαία του Πρωταθλήματος στα επιθετικά ριμπάουντ με 12.3 ανά παιχνίδι αλλά και στα κλεψίματα με 11.1. Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι «κλέβει» 23 κατοχές από τον αντίπαλο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μεγαλύτερο σκορ μπροστά και μικρότερο πίσω. Οι αριθμοί λένε ότι ο Γκούντγουιν των πέντε νταμπλ-νταμπλ σε σύνολο εννιά αγώνων είναι ο παίκτης κλειδί, στην πραγματικότητα όμως αυτός είναι ο Σανόγκο. Οι αριθμοί του φόργουορντ από την Ακτή Ελεφαντοστού δεν γεμίζουν το μάτι, είναι όμως ο μοναδικός παίκτης του Άρη που μπορεί να παίξει άμυνα από τη θέση «1» έως τη θέση «5». Κι εδώ φαίνεται η μεγαλύτερη επιτυχία του φετινού Άρη η οποία έχει να κάνει με τον ρόλο του καθενός και κυρίως την πρόθεση αντίληψής του.