Είναι τυχαίο που ο Γουόκαπ χτυπάει το στήθος του Λαρεντζάκη;

Αν μη τι άλλο το τριήμερο που πέρασε ήταν γεμάτο σασπένς, ωραίο μπάσκετ και όμορφες εικόνες στα γήπεδα της Α1 Κατηγορίας. Το πρωτάθλημα μπορεί να μην ζει τις πιένες της δεκαετίας του ’90 (αυτές δύσκολα θα ξαναέρθουν), αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι, αργά αλλά σταθερά κάνει βήματα προς τα εμπρός και προοδευτικά παρουσιάζεται και αρκετά ανταγωνιστικό.

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με την σειρά, αρχίζοντας ανάποδα! Στις δυτικές συνοικίες, όλοι περίμεναν μία εύκολη επικράτηση του Ολυμπιακού (13-0). Όχι μόνο γιατί μας έχει συνηθίσει σε υψηλό βαθμό συγκέντρωσης σε όλα τα εγχώρια παιχνίδια που θεωρητικά έκρυβαν παγίδες (νίκησε με +17 και με +20 τον Άρη και τον ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη και με +28 τον Προμηθέα στην Πάτρα), αλλά επιπροσθέτως επειδή το Περιστέρι (8-5) παρατάχθηκε χωρίς δύο εκ των τριών ψηλών του (Αγραβάνη και Τζούστον).

Λίγο η κούραση από την υπερπροσπάθεια της Παρασκευής (20/01) και την τεράστια νίκη απέναντι στην Ρεάλ, λίγο η χαλάρωση και η κακή βραδιά ορισμένων βασικών παικτών και σίγουρα πολύ το τεράστιο κίνητρο των γηπεδούχων και η πίστη που τους μετέδωσε ο προπονητής τους, συνετέλεσαν στο να δούμε ένα από τα συναρπαστικά ντέρμπι το οποίο κρίθηκε από δύο μεγάλα σουτ στα τελευταία 10 δευτερόλεπτα.

Έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι, δε, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα ήταν πολύ τυχερή που έφυγε νικήτρια (86-87) από το κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου» και αυτό το οφείλει σε δύο παίκτες που αν και έχουν τελείως διαφορετικές καταβολές, μοιάζουν τόσο πολύ ο ένας στον άλλον.

Ο λόγος για τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη (13π. & 2ρ. με 5/5 σουτ σε 15’), ο οποίος σκόραρε τους 11 από τους 13 πόντους του στα τελευταία 7’20” του αγώνα και τον Τόμας Γουόκαπ (8π., 8ρ., 3κλ. & 1κοψ.), ο οποίος είδε και απόειδε ψάχνοντας να βρει κάποιον συμπαίκτη του σε καλό σημείο κι αποφάσισε να πάρει την ευθύνη, πετυχαίνοντας το νικητήριο καλάθι του αγώνα στα 1,4” πριν το τέλος!

Οι δύο αυτοί τύποι, που μέχρι πέρυσι δεν γνώριζαν τίποτε ο ένας για τον άλλον, είναι η επιτομή της κατάθεσης ψυχής, της άρνησης για παράδοση και ήττα και αυτού που οι Αμερικανοί ονομάζουν overachieving! Δηλαδή «τρύπημα ταβανιού».

Οι πιο μυημένοι στα των «ερυθρόλευκων» θα έχουν προσέξει το τελετουργικό τους πριν από κάθε είσοδο της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο για το ζέσταμα, που ο “Λάρι” περιμένει να χτυπήσει ο Τόμας το στήθος του και στην συνέχεια να τον ακολουθήσει στην φυσούνα...

Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για έναν προπονητή να έχει δύο τόσο πανομοιότυπα επιδραστικούς παίκτες στην διάθεσή, πολλώ δε μάλλον όταν και οι δύο, δεν συγκαταλέγονται καν στους πιο ποιοτικούς ή στους πιο προικισμένους αθλητικά και μπασκετικά παίκτες της ομάδας.

Έχουν, όμως, αυτό τη νοοτροπία του «δεν σας βλέπω και θα σας το αποδείξω», που πάντα είναι ευχής έργον να υπάρχει σε ένα ποιοτικό ρόστερ, ειδικότερα όταν μπορούν να την υποστηρίζουν με τόση συνέπεια και έχουν βασικά και αναντικατάστατα γρανάζια της αγωνιστικής λειτουργίας της ομάδας τους.

Ειδικότερα ο Τόμας Γουόκαπ, που γεννήθηκε στο Τέξας των Ηνωμένων Πολιτειών και βρίσκεται μόλις στον δεύτερο χρόνο του στον Πειραιά, είναι περίπτωση από τις λίγες. Όχι μόνο γιατί έχει δεθεί τόσο πολύ με τον χαρακτήρα του οργανισμού του Ολυμπιακού και δείχνει σαν να είναι μίνιμουμ μία πενταετία στην ομάδα, αλλά γιατί αποτελεί τον ορισμό του σύγχρονου και άκρως ολοκληρωμένου point-guard που έχει επίδραση σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, βγάζοντας τεράστιο πάθος και θέληση για επιτυχία.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ο παίκτης πρέπει να μείνει χρόνια στην Ελλάδα και παράλληλα με τον Ολυμπιακό που ήδη έχει στα σκαριά την ανανέωσή του (καθόλου τυχαίο που τον έκλεισε για 2 χρόνια και όχι για 1+1 όπως συνηθίζει), την περίπτωσή του εξετάζει και η ομοσπονδία, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος θα έβλεπε πολύ θετικά την προοπτική απόκτησης ελληνικού διαβατηρίου και την συμμετοχή στην Εθνική ομάδα (για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αλλάξει το status του Ντόρσεϊ και να μην λογίζεται ως νατουραλιζέ, κάτι που ήδη επεξεργάζεται η ΕΟΚ).

Ο Σπανούλης κόντεψε να νικήσει τον Ολυμπιακό με Μωραϊτη, Ραντάνοφ, Ζούγρη και Φύτρο!

Ασφαλώς και οι τρεις προαναφερθέντες στον παραπάνω μεσότιτλο δεν ήταν οι μεγαλύτεροι πρωταγωνιστές της σπουδαίας εμφάνισης των «κυανοκιτρίνων», που λίγο έλλειψε να βάλει... φωτιά στο πρωτάθλημα! Γιατί αν Γουόκαπ αστοχούσε στο τελευταίο σουτ, τώρα η διαφορά των δύο αιωνίων αντιπάλων θα ήταν στη μία νίκη και ο Παναθηναϊκός θα περίμενε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ(18/03) για το +3 και την πρωτιά στην κανονική περίοδο!

Το ότι το Περιστέρι έχασε, όμως, δεν μειώνει σε τίποτε την προσπάθεια της ομάδας των δυτικών προαστίων και την δουλειά του Βασίλη Σπανούλη, που στην πρώτη του σεζόν σαν head-coach δείχνει να είναι απόλυτα προσηλωμένος στο πλάνο του και το αποτέλεσμα μοιάζει προοδευτικά βελτιούμενο!

Το ότι ότι οι «πρίγκηπες της δυτικής όχθης» παρατάχθηκαν με τέσσερις παίκτες που ακόμη δεν έχουν κλείσει τα 19 τους χρόνια (Ζούγρης, Φύτρος, Μπιλάλης και Σταυρακόπουλος) και χωρίς δύο από τους τρεις ψηλούς (Τζούστον και Αγραβάνης) και ο “Kill Bill” τους έπεισε ότι με την πολύ πιεστική άμυνα και την γρήγορη κίνηση, θα προκαλέσουν προβλήματα στην πιο φορμαρισμένη αυτή την στιγμή ομάδα στην Ευρώπη, είναι το ένας σκέλος.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την πιστή εφαρμογή του πλάνου στο παρκέ και με την ψυχή που έβγαλαν παιδιά όπως ο 22χρονος Μωραϊτης (13π., 5ρ. & 6ας.), ο 23χρονος Ραντάνοφ (11π. & 4ρ.) και ο 18χρονος Βαγγέλης Ζούγρης (9π., 1ρ., 1κλ. & 1κοψ. με 4/4 σουτ σε 11’), οι οποίοι ήταν οι παίκτες-κλειδιά δίπλα στον εξαιρετικό Μίρο Μπίλαν (20π., 6ρ., 3ασ. με 6/8 σουτ) και τον «πυραυλοκίνητο», Σιλβέν Φρανσίσκο (16π., 5ρ., 9ασ. & 2κλ.).

Το Περιστέρι ανέτρεψε δύο φορές διαφορά 8 και 9 πόντων του Ολυμπιακού και εξέπεμψε τη νοοτροπία νικητή που χαρακτήριζε τόσο πολύ τον προπονητή του. Δεν ξέρω που θα τερματίσει, αλλά τα πρώτα δείγματα του coach Spanoulis δείχνουν ότι ο “V-Span” θα μας απασχολήσει πολύ και φορώντας κοστούμι και γραβάτα...

Τα μεγάλα «πράσινα» ερωτηματικά

Όσοι παρακολούθησαν το ματς του Παναθηναϊκού (11-2) στο Λαύριο (2-11), είναι δύσκολο να μην προβληματίστηκαν σφόδρα. Όχι τόσο από την συνολικά κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας, που λόγω και κάποιων απουσιών θα μπορούσε σε έναν βαθμό να δικαιολογηθεί (άλλωστε το «τριφύλλι» διανύει άσχημο «φεγγάρι»), αλλά όσο από την επιδεικτική αδιαφορία βασικών παικτών που προσπαθούσαν να περάσουν μηνύματα και από το πασιφανές πλέον χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στον Ντέγιαν Ράντονιτς με όλα τα μέλη του αγωνιστικού τμήματος (παίκτες και συνεργάτες, πλην του βοηθού και του γυμναστή που αποτελούν επιλογές του).

Γιατί μην μου πείτε ότι δεν παραξενευτήκατε βλέποντας τον master της διείσδυσης, Ντουέιν Μπέικον – που δεν είχε και αντίπαλο να τον μαρκάρει – να «πυροβολάει» προκλητικά από τα επτά μέτρα και να κρατάει στο ματς την ομάδα του, επειδή ευστόχησε σε 6/9 τρίποντα; Δηλαδή αν τα έχανε τι θα γινόταν;

Ή από τις αποφάσεις του Πάρις Λι, που ήρθε ως back-up playmaker και είτε παίζει ο Γουόλτερς, είτε όχι, έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είναι ο ηγέτης του «τριφυλλιού», έχοντας πάρει συνολικά τις δεύτερες περισσότερες επιθέσεις στο πρωτάθλημα (έχει τρία σουτ λιγότερα από τον Παπαγιάννη) και όντας πρώτος σκόρερ της ομάδας στην Basket League (μ.ο. 12,8π.);

Ευτυχώς, βέβαια, για τους «πράσινους» που ευστόχησε στο lay-up που επιχείρησε ανάμεσα στους ψηλούς των γηπεδούχων (86-84), γιατί σε αντίθετη περίπτωση θα είχαμε δράματα! Ή μήπως θα «έπρεπε» να είχε αστοχήσει, μπας και είχε πειστεί ο Μαυροβούνιος τεχνικός ότι «το πράγμα δεν πάει άλλο» και είχε χαιρετήσει;

Το θέατρο του παραλόγου, όμως, παίχτηκε και στην συνέντευξη Τύπου που ο Ράντονιτς, σαν να μην τρέχει τίποτε ανακοίνωσε την επικείμενη ενίσχυση της ομάδας με έναν ακόμη ξένο, τον ένατο (Σαμπάζ Νέιπιερ), ο οποίος για να έρθει, θα πρέπει να παίξει στην Ελλάδα. Και για να παίξει στην Ελλάδα και στο Final 8 του Κυπέλλου, θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να λύσει το συμβόλαιο του Άντριους, που μετά τον πρώτο μήνα κάθεται, δεν παίζει γιατί είναι εκτός πλάνων και απλά πληρώνεται. Το ίδιο ισχύει στην Basket League και για την μετεγγραφή του καλοκαιριού, τον Μάριους Γκριγκόνις, ο οποίος είναι διαθέσιμος μόνο στην Euroleague.

Αν εσείς αυτό το λέτε ομαλή λειτουργία, τότε εξηγείστε το και σε μένα για να το καταλάβω. Όπως και να έχει το ζήτημα, μοιάζει ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να χαράξει κάποιες δομές και όσο και αν πάντα ήμουν αντίθετος στις αλλαγές προπονητή μεσούσης της περιόδου, η κατάσταση δείχνει ότι ο Ράντονιτς πρέπει να φύγει χθες, για να υπάρξει άσπρη μέρα στο «πράσινο» στρατόπεδο. Σκεφτείτε πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν έχαναν οι «πράσινοι» στο Λαύριο και οι «ερυθρόλευκοι» στο Περιστέρι;

Από ‘κει και πέρα μπράβο στον Χρήστο Σερέλη που δεν το έβαλε κάτω, προχώρησε σε διορθωτικές κινήσεις και με την δουλειά του, κατόρθωσε να παρουσιάσει ένα σύνολο, που βάσει απόδοσης, στα τελευταία πέντε ματς δεν μοιάζει σε καμία περίπτωση με ομάδα που έχει ρεκόρ 2-11 και βρίσκεται στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας.

Mεγάλη επιτυχία η σύγκριση με την περυσινή σεζόν!

Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να επαναλάβει το περυσινό θαύμα της 3ης θέσης (με μία νίκη λιγότερη από το ρεκόρ 16-8, που είναι ο κορυφαίος απολογισμός στην ιστορία από την σεζόν 2011-12), αλλά ήδη έχει ισοφαρίσει το κορυφαίο νικηφόρο σερί της περυσινής σεζόν (5/5) και αν νικήσει το ερχόμενο Σάββατο (28/01)) στην Πάτρα τον Προμηθέα, θα φτάσει τις 6 διαδοχικές νίκες (όπως και πριν από 11 χρόνια με τον Βασίλη Φραγκιά στον πάγκο) και θα θέσει σοβαρή υποψηφιότητα για μία από τις δύο διεκδικούμενες θέσεις της πρώτης 4άδας.

Ο λόγος για τον Κολοσσό (8-5), ο προπονητής του οποίου περίμενε πολλή περισσότερη πίεση από την Καρδίτσα (2-12) και φρόντισε να στοχεύσει στην τεράστια τρύπα από πλευράς μεγέθους και ποιότητας που έχουν οι νεοφώτιστοι μέσα στην ρακέτα.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Γιανίκ Μορέιρα (20π., 12ρ. & 2ασ. με 9/11 σουτ) δεν είχε αντίπαλο κι έκανε party μέσα στο «ζωγραφιστό», γέρνοντας από νωρίς την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του Ηλία Παπαθεοδώρου, που ουσιαστικά δεν κινδύνευσε σε κανένα σημείο του αγώνα, φτάντοντας την διαφορά ακόμη και στο +18.

Το τελικό 73-62, που επιβεβαίωσε την υψηλή αποτελεσματικότητα των Ροδιτών (Ντίξον 16π. & 4ασ., Κατσίβελης 14π., 7ρ. & 4ασ.) όταν δέχονται κάτω από 70 πόντους (5 νίκες σε 6 αγώνες), παίρνει ακόμη μεγαλύτερη αξία γιατί διατήρησε το αήττητο της ομάδας χωρίς τον τραυματία Τι Τζέι Σταρκς (1ος σκόρερ με μ.ο. 18,2π.), τον παίκτη πάνω στον οποίο σχεδιάστηκε το επιθετικό της παιχνίδι στην αρχή της σεζόν.

Στην αντίπερα όχθη, η κλεψύδρα της ομάδας του Νίκου Παπανικολόπουλου για την επιστροφή στις νίκες έχει αρχίσει να αδειάζει, με τους Θεσσαλούς να φτάνουν πλέον τις 11 συνεχόμενες ήττες και να μην πείθουν ότι μπορούν να επιστρέψουν δυναμικά στην μάχη της παραμονής.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι με δύο παίκτες που δεν έχουν συμπληρώσει ούτε καλά-καλά 15 μέρες στο νέο τους περιβάλλον (ο Πίτερς ήρθε στις 12/01 και ο Γκάλινατ 17/01), δεν μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα.

Ωστόσο, όταν υπάρχει τέτοια ένδεια κοντά στο καλάθι, ακόμη και να έρθει κάποιος σέντερ (απορώ γιατί πουλήθηκε ο Ντελόριερ προτού βρεθεί ο αντικαταστάτης του), πότε θα προλάβουν οι νεοφώτιστοι να γίνουν ομάδα και να πάρουν και τους τρεις «τελικούς» (με Απόλλωνα, Λαύριο και Ιωνικό στην έδρα τους) που έχουν μπροστά τους;

Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι ότι η περυσινή πρωταθλήτρια της Α2 Κατηγορίας, αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα στο σκοράρισμα (12η σε ποσοστό ευστοχίας εντός πεδιάς με 40,7% και σε παραγωγικότητα με μ.ο. 69,5π.) και το μόνο παρήγορο είναι ότι ο νεοαποκτηθείς Ρομπέρτο Γκάλινατ (20π. με 4/8 τριπ.) άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στο ντεμπούτο του. Αρκει στο 2ο του ματς να αγγιξει το μηδέν, όπως ο Λαμάρ Πίτερς (1π., 4κλ. & 4λ. με 0/8 σουτ) που επίσης είχε αφήσει καλές υποσχέσεις στην πρώτη του εμφάνιση!

Όταν κερδίζεις εκτός με 37,9% στα σουτ, κοιτάς την μεγάλη εικόνα!

Όποιος παρακολουθεί στενά τις προσπάθειες της εφετινής ΑΕΚ (8-5), δεν νομίζω ότι θα διαφωνήσει με την άποψη ότι το τελευταίο διάστημα είναι αποτελεσματική χωρίς όμως, να παίζει καλά.

Η ουσία, όμως, είναι ότι βρίσκεται στους “16” του BCL, κερδίζοντας δύο φορές την Τόφας χωρίς βοήθεια από το κοινό της, είναι στο Final 8 του Κυπέλλου και απέχει μόλις μία νίκη από την 4άδα της Basket League. Κι όλα αυτά, ενώ στα τελευταία επτά ματς πρωταθλήματος δεν έχει καταφέρει να σκοράρει περισσότερους από 73 πόντους (μ.ο. 68,3π.) και σουτάρει με 42,9% εντός πεδιάς.

Σε μία μεγάλη χρονιά, όμως, με συμμετοχή σε τρεις διοργανώσεις και σε ένα περιβάλλον με αρκετά εξωαγωνιστικά προβλήματα, το ζητούμενο είναι οι νίκες και όταν αυτές έρχονται σε δύσκολες έδρες όπως η Πάτρα (εκεί έχασε ο Κολοσσός και δυσκολεύτηκε το Περιστέρι) και μάλιστα με το χαμηλότατο 30% στα δίποντα (9/30), τότε όσο προβληματισμένος και ανήσυχος κι αν είναι ο Ηλίας Καντζούρης, το ποτήρι παραμένει μισογεμάτο από την άποψη ότι η ομάδα του παραμένει εντός στόχων.

Τα θετικά “takeaways” από το ματς στο κλειστό της Περιβόλας, πέρα από την 2η συνεχόμενη εκτός έδρας νίκη (69-61) έχουν να κάνουν με το εντυπωσιακό ντεμπούτο του νεοαποκτηθέντα Άαρον Μάιλς (19π. & 5ρ. με 4/7 τριπ.) στο πρωτάθλημα, ο οποίος δείχνει ότι θα βοηθήσει πολύ την εφετινή προσπάθεια, τώρα που πλέον οι «κιτρινόμαυροι» μπαίνουν στην κρίσιμη καμπή της σεζόν και μέσα σε τέσσερις μέρες (με Περιστέρι στις 28/01 και με Γαλατασαράϊ στις 31/01) θα δώσει δύο δύσκολα και πολύ σημαντικά παιχνίδια.

Ο Απόλλων (3-10) πάλεψε το ματς και κράτησε την «Ένωση» χαμηλά στην επίθεση, αλλά χωρίς τουλάχιστον δύο πόλους επιθετικής ποιότητας, δεν μπορούσε να την απειλήσει σοβαρά. Ειδικότερα σε μία βραδιά που τρεις βασικοί της παίκτες (Καράμπελας, Γκρίφιν και Ντέιβις) τελείωσαν το ματς με 4/24 σουτ.

Οι προσπάθειες της ομάδας του Νίκου Βετούλα (Βερτζ 16π. & 4ασ.) επικεντρώνονται πλέον στο μεγάλο ματς του ερχόμενου Σαββάτου (28/01) στην Καρδίτσα, όπου με νίκη θα κάνει το πιο αποφασιστικό βήμα για την σωτηρία.

Τα guard και επιθετικά ριμπάουντ βοήθησαν τον Άρη να κυριαρχήσει

Οι ακραιφνείς μπασκετικοί της γενιάς μας, δεν μπορεί να είδαν το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης και να μην νοστάλγησαν τα αντίστοιχα παιχνίδια της δεκαετίας του ’80, που ήταν στο επίκεντρο της φίλαθλης Ελλάδας μία εβδομάδα πριν και άλλη μία μετά.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι φίλοι του «πάλαι ποτέ αυτοκράτορα», δύσκολα την βρίσκεις σε πολλά γήπεδα της Ευρώπης και ειδικότερα φέτος που οι ομάδες δεν απέχουν πολύ σε δυναμικότητα, χαίρεσαι με την ψυχή σου τις μάχες μέσα στο παρκέ.

Στο αγωνιστικό μέρος, ο Άρης (7-6) κάλυψε το κενό του τραυματία Καββαδά και το «φόρτωμα» του Γκούντγουιν με φάουλ, με την καλύτερη εφετινή εμφάνιση του Ισμαέλ Σανόκο (12π. & 9ρ.), ο οποίος πέτυχε κρίσιμους πόντους και μάζεψε καθοριστικά επιθετικά ριμπάουντ στο τελευταίο λεπτό, διασφαλίζοντας τη νίκη της ομάδας του (77-70).

Η απόδοση του Ιβοριανού power-forward σε συνδυασμό με την μεγάλη παραγωγικότητα (46π.) που πήρε ο Γιάννης Καστρίτης από τα τέσσερα guard του με αποκορύφωμα την συνολική απόδοση του Νότε (26π., 4ρ., 3ασ. & 3κλ.) και το κρεσέντο του Χάγκινς (12π. & 2κλ.) στην 4η περίοδο, έγειραν την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων σε ένα ματς, που ειδικότερα στο 2ο μέρος ήταν «αίμα κι άμμος»!

Οι «κιτρινόμαυροι πλησίασαν στη μία νίκη τις ομάδες της που βρίσκονται μεταξύ 3ης και 5ης θέσης και με δεδομένο ότι έχουν μόλις ένα «απαγορευτικό» ματς στην συνέχεια της κανονικής περιόδου (αυτό της επόμενης αγωνιστικής στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό), έχουν όλα τα φόντα για το καλύτερο δυνατό τελείωμα.

Ο ΠΑΟΚ (8-5) ατύχησε να έχει σε πολύ κακή βραδιά τον Ράϊλι (10π. & 6λ.), την ίδια ώρα που ο Άρης Λυκογιάννης άργησε να ρίξει τον Χαντς (17π., 7ρ., 3ας. & 2κλ.) στο παιχνίδι με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι να πάρουν από νωρίς τον έλεγχο του αγώνα και οι φιλοξενούμενοι να κυνηγούν σε όλο το ματς.

Τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ των τελευταίων λεπτών και η έλλειψη καθαρού μυαλού στις επιθετικές αποφάσεις στοίχισαν στον «δικέφαλο του Βορρά» την ήττα, η οποία όμως δεν συνδυάστηκε και με την απώλεια της διαφοράς του πρώτου αγώνα (66-88).

H άμυνα τον κρατάει «ζωντανό» για την 4άδα

Στην Νίκαια, ο Προμηθέας (7-6) επιβεβαίωσε την διαφορετική αμυντική ταυτότητα που τον χαρακτηρίζει επί των ημερών του Γιάννη Χριστόπουλου (δέχεται κατά μ.ο. 15 πόντους λιγότερους), κατέβασε τον Ιωνικό σχεδόν 14 πόντους από την μέση παραγωγικότητά του εντός έδρας (μ.ο. 79,8π.) και με κινητήριο μοχλό τον «γυρολόγο» των ευρωπαϊκών γηπέδων, Τζο Τόμασον (16π., 3ρ., 7ασ. & 2κλ.), πέτυχε την 3η σερί νίκη του (74-66) και πλέον βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την 4άδα.

Η ουσία είναι ότι με αργά αλλά σταθερά βήματα και με κάποιες απαραίτητες προσθαφαιρέσεις ξένων, η ομάδα της αχαϊκής πρωτεύουσας παρουσιάζεται πλέον εντελώς διαφορετική σε σχέση με τον 1ο γύρο και σε συνδυασμό με το ευνοϊκό πρόγραμμα που έχει στον 2ο, έχει όλα τα φόντα για να κάνει την μία εντυπωσιακή αντεπίθεση.

Ο Ιωνικός (3-10) τα περίμενε όλα από τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη (19π. & 6ρ.) και παρ’ ότι έκανε μεγάλη προσπάθεια να επιστρέψει στο ματς («έτρεξε» ένα σερί 14-0 και πλησίασε στο -6), αλλά με 23 λάθη δεν μπορούσε να ελπίζει σε κάτι περισσότερο από μία τιμητική ήττα.