Radonjic out: Το ιδανικό «ηλεκτροσόκ» για το Κύπελλο!

• Στα «χαρτιά» είναι το πιο δύσκολο ντέρμπι της σεζόν!
• Δυναμική επαναφορά για Άρη, ανησυχητική υποχώρηση για Απόλλωνα
• Η πιο πειστική νίκη της σεζόν
• Το «έδειξε» με τον Παναθηναϊκό, το πέτυχε με την ΑΕΚ!
• Το τρίποντο «νίκησε» το μπάσκετ της μίας περιόδου!

Ο αρχικός τίτλος του κομματιού που διαβάζετε είχε να κάνει με την «σφαγή του Δράμαλη» που θα χαρακτηρίσει τις επόμενες 53 μέρες όσον αφορά την μάχη για την παραμονή στην Α1 Κατηγορία.

Παρακολουθώντας προσεκτικά τον αγώνα που έκλεισε την αυλαία της 16ης αγωνιστικής, όμως, διαπίστωσα ότι αν μία ομάδα αδικείται από το ξεκίνημα που είχε στο πρωτάθλημα και το οποίο της στέρησε την πρόκριση στο πρώτο και ιστορικό Final 8 του Κυπέλλου, αυτή είναι ο Προμηθέας (9-7).

Παρά την απουσία του τραυματία Τζο Τόμασον (μ.ο. 12,8π. & 3,6ασ.), που ταίριαξε περισσότερο με το αγωνιστικό στυλ του Γιάννη Χριστόπουλου και προσφέρει περισσότερα πράγματα από τον Τζο Γιανγκ (μ.ο. 16,0π. & 2,1ας.), η ομάδα της Πάτρας (Κουλμπόκα 22π & 7ρ. με 4/9 τριπ.)έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό (13-2) και πέραν του ότι προηγούνταν σταθερά στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου ημιχρόνου (14-24 στο 10’ και 21-30 στο 12’), «λύγισε» (87-79) ουσιαστικά στο τελευταίο τρίλεπτο, έχοντας ισοφαρίσει σε 76-76 (στο 36’29”).

Έτσι όπως είναι αυτή την στιγμή, με πλήρες ρόστερ και με την σαφώς πιο αμυντικογενή φιλοσοφία που πλέον την χαρακτηρίζει στο παρκέ, αν ταξίδευε στην Κρήτη, τότε θα είχε τις ίδιες πιθανότητες που έχουν οι υπόλοιπες ομάδες του αντίθετου bracket με τους «αιώνιους» (πλην Πανιωνίου), για να φτάσουν στον τελικό!

Για να είναι άκρως ανταγωνιστικός ο Προμηθέας, όμως και να διεκδικήσει τη νίκη μέχρι και τα τελευταία λεπτά στο ΟΑΚΑ, έβαλαν το χεράκι τους και οι γηπεδούχοι κι έπαιξαν ρόλο και οι απουσίες των Παπαγιάννη και Γουόλτερς από την αρχή και του νεοαποκτηθέντα Ματ Τόμας στο 2ο μέρος (δέχτηκε αγκωνιά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για εξετάσεις).

Και ο βασικότερος λόγος έχει να κάνει με το ότι πλέον είναι ξεκάθαρο τοις πάσι, ότι ο «εξάστερος» στερείται παντελώς της τεχνικής καθοδήγησης! Όχι γιατί ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν είναι εκεί (η εικόνα του, οι εκφράσεις του στον πάγκο και πολύ δε περισσότερο τα λόγια που ψελλίζει στα μικρόφωνα, όταν πρέπει να πει δύο κουβέντες, προκαλούν λύπηση), αλλά γιατί εδώ και καιρό δεν έχει την παραμικρή επίδραση στην ομάδα του και κανένας παίκτης πλέον δεν φαίνεται να τον λαμβάνει υπ’ όψιν του!

Όταν βλέπεις τον Μπέικον (13π., 4ρ. & 2ασ. με 3/12 σουτ) να περπατάει στο παρκέ (καλά για την άμυνα ουδείς λόγος), να σουτάρει από τα 7 μέτρα και να πηγαίνει στην διείσδυση μόνο από εγωισμό, όταν εκνευρίζεται από την ασφυκτική πίεση του προσωπικού του αντιπάλου και τον Γουίλιαμς (4π. σε 13’) να ανεβοκατεβαίνει σε επίθεση και άμυνα χωρίς την παραμικρή διάθεση και την ίδια ώρα τον προπονητή να κοιτάει ανέκφραστος, δεν έχεις πολλά πράγματα να προσθέσεις.

Όταν βλέπεις τον Πονίτκα (15π., 4ρ. & 3ασ. με 3/3 τριπ.) που είχε να παίξει 20 μέρες, να είναι ο πιο ενεργητικός παίκτης της ομάδας, τον νεοφερμένο Αγραβάνη (12π., 7ρ. & 2κλ. με 5/7 διπ.) να βγάζει ενέργεια και διάθεση και τον εξελισσόμενο σε ηγέτη του «τριφυλλιού», Πάρις Λι (11π., 5ρ., 9ασ. & 3κλ.) να είναι οι μόνοι διακριθέντες, τότε δεν χρειάζεσαι περισσότερα για να καταλάβεις πόσο λάθος είναι η κατάσταση στο «πράσινο» στρατόπεδο και πόσο ηττοπάθεια της Euroleague (10 ήττες στα τελευταία 12 ματς) έχει επηρεάσει τα αποδυτήρια.

Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς πως αυτή η ομάδα με την παραπάνω αγωνιστική εικόνα θα βρει την πνευματική δύναμη και την ψυχολογία για να ανταποκριθεί πρώτα στις ανάγκες ενός προημιτελικού με μεγάλο «πρέπει» (το κίνητρο του Κολοσσού σε ένα νοκ-άουτ ματς θα είναι τεράστιο) και εν συνεχεία ενός ενδεχόμενου «αιώνιου» ημιτελικού (αν ο Ολυμπιακός αφήσει πίσω του τον Άρη) απέναντι σε έναν αντίπαλο που τον έχει κερδίσει 10 διαδοχικές φορές τους τελευταίους 15 μήνες και στην δεδομένη στιγμή παίζει το καλύτερο και το πιο αποτελεσματικό μπάσκετ στην Ευρώπη;

Η απάντηση είναι μία και έχει να κάνει με την άμεση απομάκρυνση του 53χρονου Μαυροβούνιου τεχνικού. Όσοι ξέρουν πράγματα και καταστάσεις θα καταλάβουν χωρίς την παραμικρή δυσκολία, γιατί στο αμέσως επόμενο λεπτό της ανακοίνωσης θα μεταστραφεί πλήρως το κλίμα και η ατμόσφαιρα στο αγωνιστικό τμήμα και αυτομάτως θα υπάρξει η απόλυτη συσπείρωση μεταξύ των παικτών με στόχο μία ηχηρή απάντηση!

Δεν βλέπω άλλο σενάριο ικανό να κεντρίσει τον εγωισμό τους, να πειράξει το μυαλό τους και να οδηγήσει σε ένα τελείως διαφορετικό αγωνιστικό πρόσωπο στα «Δύο Αοράκια».

Στα «χαρτιά» είναι το πιο δύσκολο ντέρμπι της σεζόν!

Για τον Ολυμπιακό (15-0) των 45 συνεχόμενων νικών στις εγχώριες διοργανώσεις και του αήττητου που πλέον πλησιάζει τους 15 μήνες, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να πει κανείς. Το 100-68 επί του Ιωνικού Νικαίας (4-12) έδωσε στον Γιώργο Μπαρτζώκα την ευκαιρία για μία καλή «προπόνηση» σε συνθήκες αγώνα, η οποία ενσωμάτωσε τον μέχρι πρότινος τραυματία Άλεκ Πίτερς (13π., 5ρ. & 6ασ. με 3/7 τριπ.) κι έβαλε τους υπόλοιπους (Βεζένκοβ 18π., 13ρ. & 4ασ., Παπανικολάου (15π., 4ρ. & 5ασ.) στην διαδικασία να υπενθυμίσουν στο φίλαθλο κοινό γιατί αυτή την στιγμή η ομάδα του Πειραιά (εν αναμονή και του Σλούκα) βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση (30 ασίστ).

Αν υπάρχει ένας αστερίσκος ενόψει της ενδεχόμενης «αιώνιας» συνάντησης στον ημιτελικό της διοργάνωσης, αυτός έχει να κάνει με το ότι το συγκεκριμένο ματς θα είναι το πρώτο ανάμεσα στους δύο αντιπάλους, στο οποίο οι «ερυθρόλευκοι» θα είναι το ακλόνητο φαβορί και θα έχουν ένα βαρύ «πρέπει», σε μία μάχη 40 λεπτών που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα κρίνει έναν τίτλο.

Μέχρι και πέρυσι αυτά τα ματς δεν ήταν τα «αγαπημένα» των πρωταθλητών, ειδικότερα απέναντι στον Παναθηναϊκό που για αρκετά χρόνια τους είχε πάρει τον «αέρα» στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο περυσινός τελικός του Κυπέλλου, με τους «πράσινους» τότε να έχουν καλύτερη εικόνα από την εφετινή, το απέδειξε περίτρανα. Από πέρυσι μέχρι φέτος, πάντως, έχουν αλλάξει πάρα πολλά και η ψαλίδα της αντιπαλότητας έχει ανοίξει πάρα πολύ υπέρ των Πειραιωτών και μένει να δούμε αν το άνοιγμα θα μεγαλώσει ή θα μικρύνει...

Δυναμική επαναφορά για Άρη, ανησυχητική υποχώρηση για Απόλλωνα

Το παιχνίδι στο κλειστό της Περιβόλας, ήταν ευθύς εξαρχής κομβικό και για τις δύο ομάδες, που μάχονται για διαφορετικούς στόχους. Νικητής (82-74) αναδείχτηκε ο Άρης (9-7) που σούταρε με 54,4% εντός πεδιάς εκτός έδρας (47,8% στα τριπ. με 11/23) και επιβεβαίωσε τον «κανόνα» που τον θέλει να παίρνει μεγάλη ώθηση (5 νίκες στους αγώνες που σκοράρει πάνω από 75 πόντους), όταν η επίθεσή του λειτουργεί πολύ καλά και φυσικά όταν ελέγχει τα ριμπάουντ (+7).

Ο Γιάννης Καστρίτης πήρε πάρα πολλά από τα τέσσερα guards που μοιράζονται τον χρόνο συμμετοχής (56π. & 12ασ. με 8/17 τριπ.), με τον Νότε (26π. & 6ρ.) να ισοφαρίζει το ατομικό του ρεκόρ στο σκοράρισμα με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα και τον Μήτρου-Λονγκ (19π., 5ρ. & 2ασ. με 5/5 τριπ.) να το καταγράφει. Έχοντας ολοκληρώσει τα δύσκολα ματς, το πρόγραμμα του «αυτοκράτορα» είναι ίσως το πιο βατό από τις υπόλοιπες ομάδες που διεκδικούν θέση στην 4άδα και το «διπλό» στην Πάτρα έδειξε ότι οι Θεσσαλονικείς έχουν τις δυνατότητες να τερματίσουν ακόμη και στην 3η θέση.

Στον αντίποδα, στην ατυχία του Απόλλωνα (3-13) με τον νεοαποκτηθέντα Μακ (χτύπησε και θα μείνει εκτός τουλάχιστον 3 εβδομάδες) που δεν έκανε ντεμπούτο, ήρθε να προστεθούν και οι τραυματισμοί των Μπόγρη (7π. 7 5ρ.) και Σίλα (14π. & 5ρ.). Οι παραπάνω συγκυρίες και η υστέρηση των γηπεδούχων στις θέσεις “3” και “4”, σε συνδυασμό με την εξαιρετική εμφάνιση του Άρη, στοίχισαν στην ομάδα την ευκαιρία να είναι πιο ανταγωνιστική, σε μία βραδιά που ήταν πολύ άνω του μέσου όρου στην δημιουργία (22 ασίστ).

Η 8η συνεχόμενη ήττα των Πατρινών (Γκρίφιν 16π. με 4/8 τριπ.), που αγνοούν τη νίκη εδώ και 2,5 μήνες φέρνουν τον ιστορικό σύλλογο σε δύσκολη θέση (εδικότερα μετά τις νίκες της Καρδίτσας και του Λαυρίου) και το μόνο ενθαρρυντικό είναι η διακοπή των τριών εβδομάδων, πριν την κρίσιμη μάχη της 17ης αγωνιστικής στην Λαυρεωτική.

Η πιο πειστική νίκη της σεζόν

Το πρώτο «μπαμ» της 16ης αγωνιστικής έγινε στην Καρδίτσα (3-13), όπου οι νεοφώτιστοι πανηγύρισαν την πιο σημαντική νίκη (86-80) της ιστορίας τους, αλλά δεν πρόλαβαν να την χαρούν παρά μόλις δύο ώρες...

Κατά πρώτον επειδή οι πρώτες ενδείξεις από τον τραυματισμό του Λαμάρ Πίτερς στο γόνατο ήταν ανησυχητικές (και επιβεβαιώθηκαν με την διάγνωση να κάνει λόγο για ρήξη χιαστού) και κατά δεύτερον, επειδή το «διπλό» του Λαυρίου επί της ΑΕΚ μετρίασε ακόμη περισσότερο την χαρά τους!

Από την άποψη ότι η μεγάλη τους προσπάθεια και η επικράτηση σε ένα από τα θεωρούμενα εκτός προγράμματος ματς, δεν είχε το βαθμολογικό αντίκρισμα που περίμεναν, αλλά και γιατί πλέον είναι αναγκασμένοι να δώσουν τα πιο κρίσιμα παιχνίδια της σεζόν χωρίς τον βασικό τους point-guard αλλά και χωρίς δικαίωμα αλλαγής ξένου.

Η παρακαταθήκη της βραδιάς, όμως, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέα, έχει να κάνει με την επιθετική αναβάθμιση που προσέδωσε η προσθήκη του Γκάλινατ (24π., 4ρ., 3ασ. & 2κλ.), ο οποίος «τράβηξε» και τους υπόλοιπους (Πριτζέτ 20π., 7ρ. & 2κλ., Γκάμπροβσεκ 17π. & 2κλ. με 3/5 τριπ.) και συνδυασμό με την παρουσία του Έβανς (7π., 9ρ. & 2ας.) μέσα στην ρακέτα, βοήθησαν την ομάδα του να καταγράψει την καλύτερη επιθετική επίδοση της εφετινής σεζόν.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι οι Θεσσαλοί έφτασαν στους 86 πόντους, επιστρέφοντας από το -9 (60-69 στο 31’36”) και σκοράροντας 26 στα τελευταία 8 λεπτά, τότε δικαίως αντιμετωπίζουν ως «τελικούς» τα τέσσερα από τα έξι παιχνίδια που τους απομένουν μέχρι το τέλος της regular season (εξαιρούν τις δύο επισκέψεις που θα κάνουν στην Αττική για τα ματς με τους «αιώνιους αντιπάλους».

Άλλωστε, όλα δείχνουν ότι η σωτηρία μπορεί να κλειδώσει ακόμη και στις 6 νίκες και βάσει προγράμματος, η ομάδα του Νίκου Παπανικολόπουλου μπορεί να φτάσει τον παραπάνω απολογισμό (έχει μέσα Άρη, Λαύριο και Ιωνικό και εκτός τον ΠΑΟΚ).

Με την εικόνα του στο «Γιάννης Μπουρούσης», το Περιστέρι (9-7) επιβεβαίωσε εκείνους που πίστευαν ότι η νωθρότητα της προηγούμενης εβδομάδας και η δύσκολη νίκη επί του Απόλλωνα θα αποτελούσε προπομπό αγωνιστικής κοιλιάς. Παρά το υψηλό ποσοστό εντός πεδιάς για εκτός έδρας αγώνα (52,5%) την αξιόλογη επιθετική λειτουργία και την αξιοποίηση των mismatch, οι φιλοξενούμενοι (Μπίλαν 17π., 11ρ. & 3ασ., Φρανσίσκο 13π. & 7ασ. με 3/5 τριπ.) είχαν έλλειψη διάθεσης και κάκιστη απόδοση στην άμυνα!

Κάπως έτσι ο Βασίλης Σπανούλης, που τιμήθηκε από τον πρόεδρο των γηπεδούχων, Γιάννη Μπουρούση, πριν την έναρξη του αγώνα, είναι αναγκασμένος να «σφίξει τα λουριά», αν θέλει να φτάσει τουλάχιστον μέχρι τον τελικό στο Final 8 του Κυπέλλου που ακολουθεί.

Το «έδειξε» με τον Παναθηναϊκό, το πέτυχε με την ΑΕΚ!

Αν η ήττα στην εκπνοή από τον «πράσινους» έκλεψε μέσα από το στόμα του Λαυρίου (3-13) μία «μπουκιά» που ίσως να είχε αλλάξει την προσέγγιση της αναμέτρησης που ακολούθησε στην Πυλαία, τουλάχιστον την καρδιά και το μυαλό των παικτών με αυτοπεποίθηση και ψυχολογία, που ανέκαθεν στο μπάσκετ παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Εξάλλου, όταν μία ομάδα κοιτάει στα μάτια τον Παναθηναϊκό και τελικά χάνει με καλάθι στο τελευταίο δευτερόλεπτο γιατί να μην μπορεί να φανεί ανταγωνιστική απέναντι στην ΑΕΚ (9-7), που τις τρεις τελευταίες εβδομάδες με ενδιάμεσα ευρωπαϊκή υποχρέωση, δείχνει ότι δυσκολεύεται σφόδρα να ανταποκριθεί στο δεύτερο χρονικά παιχνίδι που γίνεται το Σαββατοκύριακο.

Με αυτά και με εκείνα, οι παίκτες του Χρήστου Σερέλη όχι απλά δεν πτοήθηκαν από την αρχική αστοχία τους πίσω από τα 6,75 (0/4 στα πρώτα 8 λεπτά) και από το απρόσμενα δυναμικό ξεκίνημα της «Ένωσης» (προηγήθηκε με 20-14 στο 8’06”), αλλά με βασικό άξονα τον Αρ Τζέι Κόουλ (23π., 4ρ., 3ασ. & 3κλ.) και σημαντική ώθηση από την ελληνική τριάδα Ζάρα (19π. & 3ας. με 4/4 τριπ.), Κουζέλογλου (17π., 5ρ. & 5ασ. με 3/4 τριπ.) και Κολοβέρου (13π.), επιχείρησαν την μεγάλη αντεπίθεση.

Αφότου εδραίωσαν ένα σταθερό προβάδισμα στην ανάπαυλα (36-42), κατάφεραν στους γηπεδούχους την χαριστική βολή στην 2ο μέρος, οπότε και φόρτωσαν το καλάθι τους με 53 πόντους. Η διαφορά έφτασε ακόμη και το +22 (67-89 στο 37’) για την ομάδα της Λαυρεωτικής (Φλαγκ 12π., 7ρ. & 4ασ. με 5/5 διπ.), που στο τέλος πανηγύρισε με τον πλέον επιβλητικό τρόπο την πρώτη εκτός έδρας νίκη (81-95) της στο πρωτάθλημα.

Πλέον, το Λαύριο κρατάει την τύχη στα χέρια του καθώς με εμφανίσεις σαν κι αυτή στα Άνω Λιόσια, μπορεί να «χτυπήσει» και όλα τα εναπομείναντα παιχνίδια (με Απόλλωνα, Άρη και Κολοσσό εντός και με Περιστέρι, Καρδίτσα και Ιωνικό εκτός) πλην του εξ’ αναβολής με τον Ολυμπιακό και να αγκαλιάσει την παραμονή του.

Η ομάδα του Ηλία Καντζούρη (Ουίλιαμς 17π. & 3ασ.) υπέπεσε σε πάρα πολλά λάθη (18), ενώ η ελάχιστη ενέργεια που έβγαλε στην άμυνα αποδεικνύεται από τους σχεδόν 24 περισσότερους πόντους που δέχτηκε σε σχέση με το μέσο παθητικό στην έδρα της. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι «κιτρινόμαυροι» σούταραν με το υψηλότερο ποσοστό στα σουτ μέσα στο 2022 (50% με 32/64 σουτ), αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος από στα μετόπισθεν και έχασαν μοναδική ευκαιρία να παραμείνει μόνη της στην 3η θέση τα βαθμολογίας.

Το τρίποντο «νίκησε» το μπάσκετ της μίας περιόδου!

Στην Πυλαία, ο ΠΑΟΚ (9-7) μπήκε στο ματς αποφασισμένος να «ξορκίσει» το άσχημο ξεκίνημα στο 2023 (αποκλεισμός από τους “16” του BCL και συνολικός απολογισμός 5 ήττες σε 8 αγώνες σε Ελλάδα και Ευρώπη), να επιστρέψει στις νίκες και να ταξιδέψει με καλή ψυχολογία στο Ηράκλειο για την μάχη του Κυπέλλου και στα 3/4 του αγώνα με τον Κολοσσό (8-7) τα κατάφερε περίφημα.

Η πληθωρική παρουσία του Νέιτ Ρένφρο (8π., 5ρ., 6ασ., 1κλ. & 5κοψ. με 3/4 σουτ) έβαλε τις βάσεις από την άμυνα και το 17-0 σερί μεταξύ 1ης και 2ης περιόδου (απόρροια της εξαιρετικής δημιουργίας), πήγε την διαφορά στο +21 (37-16 στο 12’). Στο 2ο μέρος, η ψαλίδα άνοιξε ακόμη περισσότερο και έφτασε ακόμη και στους 26 πόντους (66-40 στο 25’) κι εκεί που όλα έδειχναν ότι ο «δικέφαλος του Βορρά» (Φράνκε 21π., 8ρ., 3ασ. & 2κλ.) θα έφτανε εύκολα στη νίκη (89-82), στο τέλος όχι απλά απειλήθηκε, αλλά κινδύνευσε και να μην υπερκαλύψει την διαφορά της ήττας του στην Ρόδο (76-80).

Συμπερασματικά, η ομάδα του Άρη Λυκογιάννη συνέχισε να παίζει το μονοδιάστατο στυλ μπάσκετ που έχει υιοθετήσει από την αρχή της σεζόν και το οποίο είναι άκρως αποδοτικό στις καλές αμυντικές βραδιές (μέχρι το 30’) που συνδυάζονται με υψηλή δημιουργία (25 ασίστ) και πολλά μακρινά ελεύθερα σουτ.

Όταν ο αντίπαλος την «ματσάρει» σε ενέργεια και αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το επιθετικό της πλάνο (όπως συνέβη στο μεγαλύτερο κομμάτι του 2ου μέρους), τότε γίνεται προβλέψιμη και λιγότερο επικίνδυνη.

Εκεί ακριβώς πάτησε η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου (Κόφεϊ 20π. & 15ρ. με 8/10 διπ.), που όμως «ξύπνησε» με καθυστέρηση και «πλήρωσε» το άσχημο απόγευμα των Ντίξον και Σμιθ (είχαν μαζί 6/24 σουτ)! Καθώς επίσης και την φυσιολογική δυσχέρεια στην αγωνιστική επαναφορά του Σταρκς (1π. με 1/4 βολ. & 0/3 σουτ), που επέστρεψε μετά από σχεδόν 2,5 μήνες σε μία ομάδα που είναι τελείως διαφορετική απ’ ότι ήταν πριν τραυματιστεί και που έκανε 5 νίκες χωρίς αυτόν!

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Ροδίτες δέχτηκαν σχεδόν 15 πόντους περισσότερους από το μέσο παθητικό τους στο πρωτάθλημα, ενώ οι 89 που επέτρεψαν αποτελούν το 2ο χειρότερο της εφετινής σεζόν μετά τους 99 στο ΣΕΦ!

Παρ’ όλα αυτά, χάρη στο τρίποντο κρεσέντο του Γιανγκ (16π. & 3ρ. με 5/6 τριπ.) στην 4η περίοδο, πλησίασαν ακόμη και στο -4, αλλά στο τέλος εκτιμώ ότι αδικήθηκαν από τον πιο έμπειρο της διαιτητικής τριάδας.

Δεν συνηθίζω να ασχολούμαι με τους «γκρι» και δεν υπονοώ ότι ο ΠΑΟΚ δεν δικαιούνταν τη νίκη, ωστόσο, η επιμονή και το αδιαπραγμάτευτο ύφος του Πουρσανίδη στον καταλογισμό του flopping στο τρίποντο του Αμερικανού forward των φιλοξενουμένων (στην προτελευταία φάση του αγώνα), πιστεύω ότι τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα.

Όσο απόλυτα σεβαστό είναι για έναν διαιτητή να μελετάει τους παίκτες που θα «σφυρίξει» και να γνωρίζει ότι ο Γιανγκ αρέσκεται να πετάει το πόδι του μπροστά, στην προσπάθεια για σουτ, άλλο τόσο ανεπίτρεπτο είναι να επιδεικνύει τέτοια σπουδή και τέτοια σιγουριά (με στυλ «δεν με κοροϊδεύετε εμένα») σε ένα εντελώς λάθος σφύριγμα, αλλάζοντας πλήρως τις ισορροπίες του αγώνα.

Από έναν τόσο πεπειραμένο ρέφερι, τουλάχιστον δεν περιμένεις τέτοια συμπεριφορά και μοιραία έχεις μεγαλύτερες απαιτήσεις...

Υγ.: Θυμίζω ότι αν ο Γιανγκ σούταρε τις τρεις βολές που δικαιούνταν, οι φιλοξενούμενοι θα είχαν την δυνατότητα να μειώσουν ακόμη και στον ένα πόντο, με 11 δευτερόλεπτα εναπομείναντα χρόνο...