Το μέλλον έχει «μπορεί» και «ίσως», το παρόν Σερέλη

• Η ευκαιρία του Σερέλη. Του Παναθηναϊκού;

Αυτή τη στιγμή στον μπασκετικό Παναθηναϊκό έχουμε διαμορφωμένη την εξής κατάσταση. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς θα πάει στο σπίτι του, πλήρως αποτυχημένος (σε αυτή τη δουλειά του) και αρκετά πλουσιότερος από όταν ήρθε στην Ελλάδα, με άνεση χρόνου και…καυσίμου για να βρει την επόμενη δουλειά του. Ο Παναθηναϊκός ήταν για αυτόν μια ζαριά που την πλήρωσε, αγωνιστικά η ομάδα, οικονομικά (εντέλει) ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και λιγότερο απ όλους ο ίδιος ο Μαυροβούνιος τεχνικός, όσον αφορά τη φήμη του. Βλέπετε όποιος συνεργάστηκε με τους Πράσινους τα τελευταία πέντε χρόνια, έφυγε περίπου με τον ίδιο τρόπο.

Οπότε μπορεί να επικαλεστεί και αυτός ότι… «σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση», να χρεώσει την αποτυχία του στον οργανισμό του Παναθηναϊκού και να βρει την επόμενη δουλειά του.
«Όχι τόσο λαμπερή» θα πείτε και αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Πόσο είναι ακόμα όντως «λαμπερή» η συνεργασία με έναν αυτοκράτορα του οποίου το «λούστρο» θαμπώνει ολοένα και περισσότερο. Και κάπου εδώ ξεκινάει η κουβέντα για τον Πάμπλο Λάσο. Για την οποία αν πρέπει να σημειώσουμε κάτι είναι πως μοιάζει εντελώς με αερολογία.

Δεν επιβεβαιώνεται από κάπου, δεν στηρίζεται σε κάποια δεδομένα, δεν συμβαδίζει με την γενικότερη οικονομική πολιτική του Παναθηναϊκού τις τελευταίες σεζόν. Μπορεί όλοι να περιμένουν «Λάσο» τη νέα σεζόν, αλλά δεν υπάρχει κάποιος μέσα, γύρω ή πέριξ του Παναθηναϊκού που να έχει διαρρεύσει κάτι τέτοιο και να μπορεί να το αποδείξει κιόλας. Άλλωστε αφού δεν έρχεται τώρα ο Ισπανός στον Παναθηναϊκό, γιατί να μιλάμε μόνο για αυτόν και όχι για καμιά δεκαριά άλλους «Λάσο» που μπορεί να προκύψουν στο τέλος της σεζόν; Αν είναι να αραδιάζουμε ονόματα ας περιμένουμε να βρούμε και περισσότερα.

Να χτιστούν τα πάντα από την αρχή

Μπορεί στο άνοιγμα της σεζόν και με τη συμφωνία για το ΟΑΚΑ ολοκληρωμένη ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να ανοίξει και άλλο το μπάτζετ, ώστε να θέλει ένας Λάσο να έρθει. Μπορεί παράλληλα να φτιάξει έναν οργανισμό που να μπορεί να υποστηρίξει έναν προπονητή τέτοιου προφίλ. Μπορεί να αποφασίσει και ο ίδιος πως απαιτείται τόση υπομονή όση έκανε με τον Ράντονιτς και ίσως άλλες τρεις φορές τόση ώστε ο Παναθηναϊκός να μπει πάλι σε τροχιά διακρίσεων.

Μπορεί να μη φτάνει μια σεζόν για να χτιστεί αυτό, αλλά σίγουρα στο μπάσκετ και με το DNA που έχει (ακόμα) το Τριφύλλι η επιστροφή μπορεί να γίνει σύντομα. Αλλά τώρα που μιλάμε ζούμε την εποχή του «μπορεί» για το μέλλον και την εποχή του Χρήστου Σερέλη στο παρόν. Η πραγματικότητα είναι αυτή και για αυτή μπορούμε να μιλήσουμε.

Όλα τα υπόλοιπα είναι σενάρια τα οποία δεν αποκλείεται να μην ισχύσουν ποτέ. Και αν δεν έρθει ένας Λάσο αλλά ένας Ποτζέκο (υπάρχει μια κάποια διαφορά δεν νομίζετε;) δεν θα έχει υπάρξει κάποια υπόσχεση που δεν τηρήθηκε αλλά απλά φημολογία που δεν επιβεβαιώθηκε.

Η ευκαιρία του Σερέλη. Του Παναθηναϊκού;

Το αν μπορεί να γίνει κάτι χειρότερο με τον Σερέλη, μένει να το δούμε. Και μόνο η κουβέντα «τι χειρότερο μπορεί να γίνει;» αντί να λέμε «κάτι καλύτερο μπορεί να γίνει» δείχνει και την…ασφάλεια της επιλογής. Καλός κόουτς ο Σερέλης, έχει δείξει δείγματα δουλειάς που θα δικαιολογούσαν την πρόσληψή του (μέχρι τώρα) σε οποιαδήποτε ομάδα κάτω από τις δύο κορυφαίες.

Ο ίδιος επιλέγει για δεύτερη σεζόν να παρατήσει το Λαύριο, στην τελική ευθεία, για να πάρει την ευκαιρία του πιο ψηλά. Τουλάχιστον αυτή τη φορά το κάνει ως πρώτος και όχι ως συνεργάτης του Βόβορα. Δεν είμαι το Λαύριο για να ξέρω πως βιώνουν εκεί το νέο αιφνιδιαστικό διαζύγιο και πιστεύω ότι ο καθένας πρέπει να κυνηγάει την ευκαιρία του. Τα ζητήματα ηθικής κλπ είναι σχετικά.

Αν ο Σερέλης βλέπει οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνει κάτι τόσο καλό ώστε να ψήσει τον Παναθηναϊκό να τον κρατήσει ως πρώτο, τότε μπράβο που πιστεύει στον εαυτό του, τόσο. Θα δούμε στο γήπεδο πως και τι μπορεί να πετύχει. Και να πείθει τον Μπέϊκον να μπαίνει να παίζει όταν είναι ξενερωμένος, θα είναι μια καλή αρχή. Ο Σερέλης τελικά δεν έχει κάτι να χάσει. Θα ρίξει τη ζαριά της δικιά του φιλοδοξίας και αν δεν τα καταφέρει θα έχει χριστεί ως –ακόμα ένας- «στρατιώτης του Παναθηναϊκού». Το έχουμε δει και σε άλλα αθλήματα και ομάδες.

Το αν είναι ή όχι «λευκή πετσέτα» αυτή η πρόσληψη, θα το ξέραμε αν γνωρίζαμε και άλλες κινήσεις που έκανε ο Παναθηναϊκός για μια πιο αξιόπιστη λύση άμεσα. Για προπονητή που θα μπορούσε να αφυπνίσει με το όνομα και την προσωπικότητά του τους παίκτες που ταλέντο και αξία έχουν, αλλά από πίστη και διάθεση έχουν βουλιάξει παίζοντας χωρίς σχέδιο. Το θέμα είναι απλό. Εδώ και καιρό εμείς λέμε πολλά (αλλά απόλυτα εμφανή) και στον Παναθηναϊκό γίνονται ελάχιστα. Αλλά αυτό αφορά αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Υπάρχουν δύο στόχοι μπροστά για το Τριφύλλι.

Η συμμετοχή στον τελικό του πρωταθλήματος (θεωρείται αυτονόητο αλλά γιατί να μην θέλει κάποιος να εκμεταλλευθεί την συγκυρία προς όφελος του;) και την αξιοπρεπή παρουσία –εκεί- απέναντι στον Ολυμπιακό. Μέχρι να σβήσει ο ήλιος αυτοί οι αγώνες θα αναμένονται και αντιμετωπίζονται ως ντέρμπι. Οπότε εκεί οποιουδήποτε χρώματος… πετσέτες δεν χωράνε για κανένα από τους δύο.