O Ράντονιτς που «δεν ήρθε ποτέ» στο «τριφύλλι» και η λογική του Σερέλη

• «Δις εξαμαρτείν» ή ειλημμένη απόφαση για αλλαγή σελίδας;

Οι προπονητές είναι μυστήριο τρένο και χωρίζονται σε αρκετές κατηγορίες. Μία απ’ αυτές είναι η λεγόμενη «ειδικού πλαισίου», στην οποία ανήκει αδιαμφισβήτητα ο Ντέγιαν Ράντονιτς, υπό την έννοια ότι μπορεί να αποδώσει μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Θα εξηγήσω ευθύς αμέσως το γιατί.

Η άποψη που είχα σχηματίσει για τον 53χρονο Μαυρούβουνιο τεχνικό από τα προηγούμενα 8 χρόνια που εργάστηκε στην Euroleague (6 χρόνια στον Ερυθρό Αστέρα και 2 στην Μπάγερν), παρέπεμπε σε έναν σοβαρό και μετρημένο coach που έδινε μεγάλη έφεση στην άμυνα και χωρίς φανταχτερά και ακριβοπληρωμένα ρόστερ, είχε κερδίσει τις εντυπώσεις με την σκληρή δουλειά.

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι πληροφορίες που συνέλεξα όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία με τον Παναθηναϊκό, μιλώντας με έμπειρους συναδέλφους αλλά και πρώην παίκτες από την Σερβία. Τα μηνύματα για την αξία του ήταν θετικά και ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η διοίκηση του έδωσε το χρίσμα, είχε να κάνει με την επικράτησή του (με τον Ερυθρό Αστέρα) επί της Παρτίζαν του Ομπράντοβιτς στην Αδριατική Λίγκα αλλά και δύο φορές τον Ολυμπιακό στην Euroleague.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην συνεργασία του με τους «πράσινους», όμως και το οποίο τον οδήγησε στην απόλυτη προπονητική απαξίωση, είναι ότι o συγκεκριμένος coach (που επελέγη από τον Αργύρη Πεδουλάκη με διετές κλειστό συμβόλαιο αξία 580.000 Ευρώ για τον πρώτο χρόνο και 800.000 για τον δεύτερο), ήταν εντελώς λάθος άνθρωπος για τον «εξάστερο» και αντίστοιχα οι «πράσινοι» ήταν η εντελώς λάθος ομάδα για τον Ράντονιτς.

Η χτυπητή υστέρηση στο κομμάτι της επικοινωνίας (με παίκτες, συνεργάτες και media) αλλά και η απουσία ισχυρής προσωπικότητας σε ρόλο team ή general manager (με τον οποίο να υπάρχει άμεση συνεννόηση), σε συνδυασμό με την διάρθρωση του αγωνιστικού τμήματος μέχρι τα μέσα της σεζόν (μέχρι τότε που απόλυτο «αφεντικό» ήταν ο “Άρτζι”), ουσιαστικά δεν του επέτρεψαν ούτε τους παίκτες του να κερδίσει, ούτε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να αφουγκραστεί. Και μοιραία ούτε να πλησιάσει στις απαιτήσεις της θέσης και να χάσει από νωρίς τις εντυπώσεις.

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, χρειάστηκε να φτάσουμε μέχρι τα τέλη Φλεβάρη για να αδειάσει μία κλεψύδρα, που είχε αρχίσει να χάνει... άμμο από τα τέλη Οκτώβρη. Κι ενώ, εν τω μεταξύ ο Παναθηναϊκός είχε χάσει το Super Cup (φυσιολογικό αλλά και ήσσονος σημασία), το τρένο της Euroleague (στην οποία φέτος είχε στόχο την επιστροφή στα playoffs και πλέον είναι 16ος), το Κύπελλο και προσεχώς... εκτός συγκλονιστικού απροόπτου και πρωτάθλημα! Αλήθεια είναι πολλοί οι φίλοι της ομάδας που πιστεύουν ότι η σεζόν δεν τελείωσε οριστικά στις 18 Φλεβάρη;

Κατά την προσωπική μου άποψη, τα «ψωμιά» του Μαυροβούνιου τελείωσαν οριστικά στο ΟΑΚΑ, όταν στις 20 Οκτώβρη «κατάπιε» αμάσητη την απόφαση του μεγαλομετόχου να αποκτηθεί ο παίκτης, τον οποίο ο ίδιος είχε «αποδομήσει» δημόσια σε συνέντευξη Τύπου, λίγες μέρες νωρίτερα.

Ο λόγος για τον Ντουέιν Μπέϊκον, ο οποίος υπέγραψε (και μάλιστα 2ετές συμβόλαιο) στην ομάδα με τις ευλογίες του κοινού ατζέντη Μίσκο Ραζνάτοβιτς. Μιλάμε για τον ίδιο παίκτη, ο οποίος είχε προταθεί σε αρκετές ομάδες της Euroleague το περασμένο καλοκαίρι (συμπεριλαμβανομένων και των «αιωνίων αντιπάλων») και είχε απορριφθεί λόγω του άστατου χαρακτήρα του.

Είχαν βλέπετε ταξιδέψει γρήγορα και παντού οι «σκηνές» που προκάλεσε στο Μοντεκάρλο εις βάρος του Ζβέζνταν Μίτροβιτς, ο οποίος απομακρύνθηκε μεσούσης της περυσινής περιόδου από την Μονακό, με τον 27χρονο Αμερικανό να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο προς αυτή την κατεύθυνση. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Μίτροβιτς είναι κουμπάρος και ο καλύτερος φίλος του Ράντονιτς.

Κλείνω το κεφάλαιο του Μαυροβούνιου που πέρασε και δεν ακούμπησε από το «τριφύλλι» και όντας «τελειωμένος» από τον πρώτο μήνα, αδίκησε τον εαυτό του με την φθορά που του προκάλεσε η απόφαση του να κάτσει πάνω στο μεγαλύτερο συμβόλαιό της καριέρας του και πάμε στον αντικαταστάτη του.

«Δις εξαμαρτείν» ή ειλημμένη απόφαση για αλλαγή σελίδας;

Χρήστος Σερέλης, λοιπόν, για 2η φορά στο ΟΑΚΑ και για πρώτη ως head-coach. H αποκάλυψη της συμφωνίας από το Gazzetta, η αλήθεια είναι ότι εξέπληξε πολλούς στην μπασκετική πιάτσα και όχι μόνο. Όχι τόσο για την υπηρεσιακής (αυτή η επιλογή μοιάζει ως η πλέον φυσιολογική) φύσεως συνεργασία μέχρι τέλος μίας σεζόν, που δείχνει χαμένη από πλευράς ρεαλιστικών προσδοκιών επιτυχίας, αλλά κυρίως γιατί πολλοί ουδέτεροι και μη φίλαθλοι αλλά και άνθρωποι του χώρου, αιφνιδιάστηκαν με το πολλαπλό ρίσκο που δείχνει να παίρνει ο 48χρονο Λαυριώτης τεχνικός.

Ένα εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι καταρχάς γιατί ο κορυφαίος προπονητής του προπερσινού πρωταθλήματος (2021) και ένας coach με άκρως θετική παρουσία στα δρώμενα, μπαίνει στην διαδικασία να αφήσει για 2η συνεχή χρονιά στα κρύα του λουτρού την ομάδα της καρδιάς του και ειδικότερα φέτος που δεν έχει αποφύγει τον υποβιβασμό, για να ξαναζήσει ουσιαστικά το ίδιο έργο με πέρυσι;

Η απάντηση βρίσκεται στην «μαγεία» και την θεμιτή φιλοδοξία που απορρέει από την ιδιότητα του head-coach στην Euroleague (θα κοουτσάρει τα 10 εναπομείνοντα παιχνίδια στην regular season) και την όποια εμπιστοσύνη τρέφει στις ικανότητές του (είναι έξυπνος και ικανότατος coach και πολύ μορφωμένος συγκροτημένος άνθρωπος) αλλά και στο ρόστερ της ομάδας να γυρίσει μία κατάσταση, που στην Basket League, δείχνει μη αναστρέψιμη.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουν πολλοί προπονητές που ξεκίνησαν από τις τοπικές κατηγορίες την ευκαιρία να πατήσουν το παρκέ και να καθοδηγήσουν τεχνικά μία ομάδα στο υψηλότερο επίπεδο της Ευρώπης, οπότε το δέλεαρ είναι μεγάλο. Και η απόφαση για τους περισσότερους που θα βρίσκονταν στην θέση του, εύκολη και win-win! Έστω κι αν οι πιθανότητες για να αποφύγει το χειρότερο ρεκόρ της ιστορίας του στην κανονική περίοδο (11-23 την σεζόν 2020-21), είναι μοιρασμένες.

Ωστόσο, το ίδιο εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πως ο νέος τεχνικός του Παναθηναϊκού θεωρεί ότι είναι 100% εξασφαλισμένη η θέση του στο τεχνικό τιμ της νέας σεζόν, ανεξαρτήτως του ποιος θα είναι ο επόμενος προπονητής της ομάδας; Αν για παράδειγμα ο Πάμπλο Λάσο (είναι ο βασικός στόχος και του ασκείται στενό «μαρκάρισμα») αξιώσει να φέρει αποκλειστικά το δικό του επιτελείο, οι «πράσινοι» θα θέσουν βέτο για την παραμονή του Σερέλη;

Κλείνοντας και επιχειρώντας να «διαβάσω» και την παράμετρο που έχει να κάνει με το Λαύριο, πιστεύω ότι ο μέχρι προχθές προπονητής του είναι πιθανό να αισθάνθηκε ότι ο κύκλος του στην ομάδα έφτανε στο τέλος του και η πρόταση του Παναθηναϊκού, ίσως να του έδωσε την ευκαιρία να αποχωρήσει χωρίς δακρύβρεχτους αποχαιρετισμούς.

Έστω κι αν η δεύτερη φορά που αποφάσισε να αποχωριστεί την Λαυρεωτική με κατεύθυνση στο κλειστό του ΟΑΚΑ, η αλήθεια είναι ότι προκάλεσε εκνευρισμό και αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους της ομάδας... Ανεξάρτητα με την θερμή ανακοίνωση αποχαιρετισμού που εξέδωσαν. Η προσφορά του στον σύλλογο, άλλωστε, είναι ανεκτίμητη και (θέλω να πιστεύω) ότι δεν θα αμφισβητηθεί καθόλου...