ΑΕΚ: Η μεγαλύτερη νίκη στο νέο γήπεδο... φωνάζει για συνέχεια

Μία ομάδα χρειάζεται νίκες για να συνεχίσει. Έτσι κερδίζει την ηρεμία της. Και χρόνο. Μία ομάδα, επίσης, χρειάζεται και μεγάλες νίκες. Για να αρχίσει να μεγαλώνει.

Κακά τα ψέμματα, η ΑΕΚ μετά την περσινή χρονιά των χιλιών προβλημάτων, έχασε πολλά. «Πληγώθηκε». Αλλά δεν τα παράτησε. Αλίμονο αν το έκανε. Η φετινή σεζόν έχει ήδη αποδείξει ότι η Ένωση έχει αρχίσει να μεγαλώνει ξανά. Να κερδίζει πίσω τον κόσμο της. Στο γήπεδο. Όχι όλους. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει. Δεν το έκανε σε χρόνιες τίτλων. Αλλά κάπου πρέπει να γίνει η αρχή για να επιστρέψουν όσοι θέλουν στο γήπεδο.

Η εικόνα της εξέδρας δεν ήταν όπως στα ματς απεναντι στη Γαλατά και τη Μάλαγα, αλλά ήταν εξαιρετική.

Και είναι δεδομένο ότι στα επόμενα εντός έδρας ματς απέναντι σε Ολυμπιακό και Χάποελ Ιερουσαλήμ θα έχει ακόμα περισσότερους. Και αυτή τη φορά το αποτέλεσμα δεν πρέπει να παίξει ρόλο για την επόμενη επίσκεψη.

Την ίδια στιγμή, η επικράτηση απέναντι στον Παναθηναϊκό είναι η μεγαλύτερη για την ΑΕΚ στην εποχή του νέου γηπέδου στα Άνω Λιόσια. Μικρό διάστημα, σύμφωνοι, αλλά κάπου πρέπει να τοποθετηθεί ένα στίγμα.

Και αυτό θα αναφέρει την 25η Μαρτίου. Ημέρα ιστορική για την Ελλάδα και για την ΑΕΚ.

Και πάνω σε αυτό το αποτέλεσμα, η ΑΕΚ θα πρέπει να χτίσει τη συνέχεια. Και όχι να μείνει σε αυτό. Αν και η φετινή ομάδα έχει δείξει ότι δεν... κολλάει σε τέτοια ζητήματα.

Την ίδια στιγμή, η επικράτηση ήρθε σε ένα χρονικό σημείο που οι «κιτρινόμαυροι« έμοιαζαν να ρίχνουν το βάρος στο BCL. Η ΑΕΚ απέδειξει ότι μπορεί να κρατήσει δύο καρπούζια ταυτόχρονα.

Σε ένα παλιότερο μπλογκ είχα γράψει για την πίστωση και την υπομονή που πρέπει να έχει αυτή η ομάδα. Αν αυτά τα στοιχεία δεν υπήρχαν, η ΑΕΚ δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο.

Ο Ηλίας Καντζούρης στηρίχθηκε στα δύσκολα. Οταν ζήτησες ενισχύσεις, τις έλαβε. Και πλέον η ΑΕΚ βαδίζει σε ένα αισιόδοξο μονοπάτι.

Νίκη επί του Παναθηναϊκου, μετά από τρία χρόνια. Πρόκριση στους «8» του BCL και παρουσία στα ημιτελικά του Κυπέλλου.

Προϊόν ομαδικής δουλειάς. Φάνηκε και στο παρκέ. Από τη μία ο Παναθηναϊκός του Ντουέιν Μπέικον. Και από την άλλη, η ομάδα της ΑΕΚ.

Ο καθένας με το ρόλο του. Από τον 12ο παίκτη της ομάδας, μέχρι τον πιο νέο προπονητή. Βλέπετε, ο ρόλος στο μπάσκετ δεν αφορά μόνο το σκορ ή την άμυνα. Αφορά και το χρόνο συμμετοχής ή τη δουλειά που πρέπει να κάνει ένας παίκτης.

Όπως για παράδειγμα, τα λεπτά συμμετοχής του Αντώνη Κόνιαρη, εξαφανισμένου για πολλά ματς, απέναντι στον Ντουέιν Μπέικον.

Ή η επιμονή του Δημήτρη Φλιώνη, σε ένα σχεδόν κακό ματς, με άστοχα σουτ. Και όμως, το ένα και μοναδικο του καλάθι, απέναντι στον.... γίγαντα Παπαγιάννη, ήταν αυτό που έκρινε τον νικητή.

Υ.Γ.: Οι οπαδοί κατά καιρούς έχουν κάνει πολλά και μεγάλα λάθη. Αλλά είναι διαφορετικό να τους προκαλεί ένας αστυνομικός, ο οποίος πρέπει να κάνει διαφορετική δουλειά.