Γκάλινατ στο Gazzetta: «Παίζω για εκείνους που με μεγάλωσαν, τη μητέρα και τη γιαγιά μου» (vids)

• «Δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι θα χάσουμε»
• Με τη μητέρα και τη γιαγιά του

Ο Ρομπέρτο Γκάλινατ κουβαλάει σαν.. φυλακτό το κίνητρό του. Η μητέρα του, του έβαλε την μπάλα στα χέρια. Και εκείνος είπε ότι αυτή θα του προσφέρει τη ζωή που δεν είχε εκείνη.

Ο γκαρντ της Καρδίτσας μεγάλωσε σε μία μονογονεϊκή φαμίλια. Η μητέρα του, εκείνος και η γιαγιά του. Γοργά στη ζωή, με τον πατέρα του απόντα, έμαθε πως πρέπει να είναι ο άνδρας της οικογένειας. Η μητέρα του, του πρόσφερε απλόχερα όσα εφόδια ήταν απαραίτητα για να παίξει μπάσκετ.

Και εκείνος θέλησε να το ξεπληρώσει. Παίζοντας μπάσκετ. Ο δρόμος τον έφερε στην Ελλάδα. Στην Basket League. Στην Καρδίτσα. Ένα παιδί της Ατλάντα, έγινε ο νέος ήρωας της Θεσσαλίας. Οι 31 πόντοι του στον... τελικό σωτηρίας με τον Ιωνικό είναι ικανοί ακόμη και για το μετονομαστεί το κλειστό γήπεδο της πόλης. Μάλλον υπερβάλλουμε.

Έτσι και αλλιώς, ο 26χρονος γκαρντ, ο οποίος αγωνίστηκε σε 10 ματς με τους Θεσσαλούς και είχε 26 (!) πόντους σε μέσο όρο στις τέσσερις νίκες που οδήγησαν στη σωτηρία, βλέπει την μπασκετική ζωή του σαν μία σκάλα. Και θέλει να την ανεβαίνει.

«Δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι θα χάσουμε»

«Δύσκολο ματς, είχαν κάποιους νέους παίκτες μόνο γι' αυτό το ματς και έκαναν καλή εμφάνιση. Αυτό έκανε ακόμα πιο δύσκολο το ματς. Αλλά εμείς παλέψαμε. Και καταφέραμε να νικήσουμε.

Δεν πίστεψα ούτε μία στιγμή ότι θα χάσουμε. Αυτή πρέπει να είναι η νοοτροπία μας, αν τα παρατήσεις, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα να νικήσεις. Πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένος και να μη σε σταματήσει τίποτα. Να σκοράρεις συνέχεια», είπε στο Gazzetta για την αναμέτρηση.

Ο Γκάλινατ εξήγησε ποιος ήταν ο στόχος του όταν αποφάσισε να πει το «ναι» στην Καρδίτσα, αλλά και τον αντίκτυπο που είχε στο ματς η εμφάνιση του Στιβ Μπαρτ Τζούνιορ.

«Τον υπέγραψαν μόνο γι΄αυτό το ματς και ήταν εξαιρετικός. Είναι δύσκολο να κάνεις scouting report μόνο για μία αναμέτρηση, έκανε αυτό που ξέρει, είναι εξαιρετικός παίκτης. Ο πρωταρχικός μου στόχος όταν ήρθα στην Καρδίτσα ήταν να την κρατήσω στην κατηγορία. Είχα την ευκαιρία να το κάνω στην έδρα μας, στο τελευταίο ματς της σεζόν. Αυτό είναι το κίνητρο μου», εξήγησε.

Με τη μητέρα και τη γιαγιά του

Κάθε άνθρωπος κουβαλάει το παρελθόν του. Καλό ή κακό. Δύσκολο ή εύκολο. Τα παιδικά χρόνια του Γκάλινατ ήταν περίεργα. Μα και αγαπημένα. Ας είναι καλά το μπάσκετμπολ.

«Μεγάλωσα με τη μητέρα, αυτή με σύστησε στο άθλημα από μικρή ηλικία. Ήμουν μόνο εγώ, αυτή και η γιαγιά μου. Δυσκολευτήκαμε αρκετά, αλλά πάντα ήταν εκεί για να μπορώ να παίξω μπάσκετ, ό,τι και αν γινόταν στη ζωή μας. Και μόνο που έχω την ευκαιρία να παίζω κάθε χρόνο και να έχω τη στήριξή της, αυτό έκανε τα πάντα για εμένα.

Είχα το πάθος για το άθλημα, αλλά στο τέλος της ημέρας ήθελα να το χρησιμοποιήσω για να μπορέσω να τους προσέχω. Ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί. Τον έχω γνωρίσει, αλλά δεν ήταν ποτέ στη ζωή μου. Ήμουν εγώ, η μητέρα μου και η γιαγιά μου», είναι τα λόγια του στο Gazzetta.

Η πιο συνηθισμένη έκφραση σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλει τη διάσωση μιας ζωής μέσα από το μπάσκετ. Και όσο και αν ηχεί ως κλισέ, ισχύει και δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο: «Το μπασκετ με έσωσε σίγουρα. Αν δεν το έκανα, μάλλον θα ακολουθούσα τη λάθος διαδρομή και δεν θα είχε την ευκαιρία να παίξω. Τι ακολουθεί; Να συνεχίσω να ανεβαίνω, να σκαρφαλώνω σκάλες. Μόνο γι' αυτό ανησυχώ».

Στα χρόνια που ζούσε στην Ατλάντα, ίσως ο Γκάλινατ να είχε ακουστά την Ελλάδα. Ίσως και την... Athens, λόγω της πόλης στην Τζόρτζια. Αλλά σίγουρα δεν γνώρισε κατά που πέφτει η Καρδίτσα. Και τι με αυτό;

«Όταν το έμαθα, μου το είπε ο ατζέντης μου. Μου μίλησε για ένα ξεχωριστό πρότζεκτ, το οποίο προσπαθούσε να γυρίσει μία κακή σεζόν. Είδα την ευκαιρία και την πρόκληση να αποδείξω ότι μπορώ και μπορούμε να το κάνουμε», τόνισε.

Ματς όπως αυτό με τον Ιωνικό είναι ικανά να δημιουργήσουν ένα... τέρας ψυχραιμίας και δύναμης. Ή να καταστρέψουν στο διάβα τους, ακόμη και καριέρες. Ο Γκάλινατ αναφέρθηκε στην προετοιμασία που είχε γίνει, εδώ και καιρό από τον Νίκο Παπανικολόπουλο. Και μία ομάδα που δεν... έσπασε.

«Ήταν "σκυλοκαυγάς" μέχρι το τέλος. Όταν βρίσκεσαι πίσω με 12 πόντους, δύο λεπτά πριν το τέλος, σε αυτό το σημείο μία ομάδα χτίζει χαρακτήρα ή διαλύεται. Μείναμε μαζί, εμπιστευτήκαμε αλλήλους και το καταφέραμε. Δεν είπαμε κάτι συγκεκριμένο στο ματς. Αλλά ο κόουτς πάντα μας έλεγε στην προπόνηση, πως όταν γίνει κάτι ανάποδο, πρέπει να μείνουμε μαζί. Και όταν το επαναλαμβάνει σε κάθε προπόνηση, τότε μπαίνει σε εφαρμογή. Χάναμε με 12, δεν... σπάσαμε και κερδίσαμε», ήταν τα λόγια του Ρομπέρτο Γκάλινατ.

Για το τέλος, ας μιλήσουμε για όνειρα. Ξέρετε, το πιο απλό για έναν αθλητή, είναι ένας τελικός. Μία απίθανη εμφάνιση. Και η νίκη. Και ο Γκάλινατ το έζησε στο 100%, ακόμη και αν πρόκειται για έναν τελικό παραμονής: «Είναι από τα ματς που εύχεσαι να το βλέπεις. Αλλά και είναι όνειρο για έναν παίκτη. Το ονειρεύεσαι ως παιδί, να παίζεις καλά. Αυτό ονειρευόμαστε. Η ευκαιρία ήταν μπροστά μου. Και την άρπαξα».