Ολυμπιακός: Ένας μικρός άθλος

• Ο Ολυμπιακός με τόσα προβλήματα έφτασε το ματς στο σουτ
• Η φόρα του Παναθηναϊκού και η υπομονή του Ολυμπιακού
• Τα «κόκκινα» λάθη, τα «πράσινα» μεγάλα σουτ

Συνέβη κι αυτό. Νομοτελειακά κάποτε θα γινόταν. Ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό και ισοφάρισε τη σειρά σε 1-1 υποχρεώνοντας αυτούς που πριν την έναρξη των τελικών θεωρούσαν δεδομένα τα πράγματα ή αδιαφορούσαν, σε υποχρεωτική κυβίστηση. Μερικοί δε, έχουν πάει στο άλλο άκρο και χρίζουν φαβορί τους «πράσινους». Δημοκρατία έχουμε.

Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα, αλλά ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν πρόκειται να φέρει την καταστροφή ούτε φυσικά να αλλάξει την πλευρά που βρίσκεται το πλεονέκτημα. Και δεν αναφέρομαι σε αυτό της έδρας, αλλά σε αυτό της ποιότητας.

• Λήξη συναγερμού με Βεζένκοβ

• Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: Οσα αναγράφει το Φύλλο Αγώνα του ντέρμπι

   

Ο Παναθηναϊκός επικράτησε του Ολυμπιακού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έγινε ξαφνικά καλύτερη ομάδα από τους «ερυθρόλευκους». Απλά εκμεταλλεύτηκε καλά τα δεδομένα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Άποψή μου πάντα. Ανέφερα και πάνω, δημοκρατία έχουμε.

Το χθεσινό αποτέλεσμα αποτελεί έναν μικρό άθλο και για τις δύο ομάδες. Μία μεγάλη ανακούφιση για τους «πράσινους» που έψαχναν τρόπο να διακόψουν το σερί των 14 νικών και να λάβουν μία ισχυρή δόση αυτοπεποίθησης. Για τον Ολυμπιακό σε καμία περίπτωση δεν ήταν καταστροφή, ωστόσο το γεγονός πως με τόσα προβλήματα έφτασε το παιχνίδι στο όριο του ενός σουτ, σημαίνει πολλά.

Ο Ολυμπιακός με τόσα προβλήματα έφτασε το ματς στο σουτ

Οι Πειραιώτες πήγαν στο ΟΑΚΑ να παίξουν χωρίς τον Κώστα Σλούκα, τον καλύτερο δηλαδή δημιουργό τους και τον παίκτη με την πιο ισχυρή προσωπικότητα από όλους στο ρόστερ. Δε με νοιάζει αν τον βαφτίσουμε ηγέτη, αλλά κανείς δεν αμφισβητεί πως σε όλα τα μεγάλα ματς είναι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις. Αλλοτε σωστές, άλλοτε λάθος. Τις παίρνει όμως.

Στην πορεία του αγώνα έχασαν τον Γουόκαπ λόγω αποβολής. Το να μπούμε σε διαδικασία αν ήταν ή όχι φάουλ στον Λι ή αν έκανε flopping δε θα βγάλει πουθενά. Οι «κόκκινοι» θα μιλούν για σκάνδαλο, οι «πράσινοι» για σωστή απόφαση.

Κατά την προσωπική μου άποψη ο Λι υπερέβαλλε, ωστόσο ο Γουόκαπ πρέπει να κόψει την κακή συνήθεια που του δίδαξε ο Γιασικεβίτσιους στο Κάουνας. Το να φρενάρεις και να μπαίνεις μπροστά στον αντίπαλο πλέον δεν είναι φάουλ. Στην Euroleague σίγουρα, τώρα στη FIBA δεν το ξέρω γιατί έχουν και διαφορετικούς κανονισμούς.

Flopping δεν υπάρχει. Ο Παπαγιάννης πάει να πάρει θέση, ο Αμερικανός είναι όρθιος (άρα δεν έχει κέντρο βάρους που να του επιτρέπει να σταθεί) και πέφτει. Δεν είναι φάουλ του σέντερ του Παναθηναϊκού, δεν είναι flopping.

Έξω και ο δεύτερος δημιουργός λοιπόν. Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς το βασικό του πλεονέκτημα (κυκλοφορία της μπάλας) για ένα ολόκληρο ημίχρονο. Ο μοναδικός που μπορούσε να πασάρει καλά ήταν ο Φαλ.

Σα να μην έφταναν αυτά στο 27' περίπου έχασε και τον Βεζένκοβ. Ο «ερυθρόλευκος» φόργουορντ προσγειώθηκε άτσαλα στο παρκέ ύστερα από φάουλ και μία υπερέκταση του δεξιού γόνατος τον υποχρέωσε να πάει όχι στα αποδυτήρια, αλλά στο νοσοκομείο. Ευτυχώς το παιδί είναι καλά. Αγωνιστικά όμως η απουσία του αφαίρεσε έναν ακόμη βασικό πόλο στην μπροστινή πλευρά του γηπέδου.

• Μποχωρίδης: Στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού για να μάθει την κατάσταση του Βεζένκοβ

Ο Μπαρτζώκας υποχρεώθηκε να αγωνιστεί με τον ΜακΚίσικ να χειρίζεται τη μπάλα, με την ίδια πεντάδα για 13 λεπτά και η επιθετική λειτουργία λογικό ήταν να βραχυκυκλώσει. Τα καλάθια έμπαιναν με το σταγονόμετρο. Στα δικά μου μάτια αγγίζει τα όρια του θαύματος το γεγονός πως ο τελικός κρίθηκε στο σουτ, πως ο Ολυμπιακός τον έφτασε μέχρι την τελευταία κατοχή και αν θέλετε μέσα από αυτή την εξέλιξη φαίνεται κι η αγωνιστική κατωτερότητα του Παναθηναϊκού. Δε γίνεται να μην έχει νικήσει χθες με 6-7 πόντους και αντιθέτως να έχει λαχταρήσει...

Η φόρα του Παναθηναϊκού και η υπομονή του Ολυμπιακού

Το ματς ξεκίνησε με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει φουριόζος από την καλή ψυχολογία που είχε βρει στο πρώτο παιχνίδι στο ΣΕΦ και τον Ολυμπιακό να ξεκινά... μαγκωμένα. Γρήγορα όμως χάθηκε η διαφορά των 11 πόντων κι αυτό είναι πια ένα συνηθισμένο σενάριο για όποια ομάδα προηγείται νωρίς με διψήφια διαφορά.

Οι «ερυθρόλευκοι» ηρέμησαν, βελτίωσαν την άμυνά τους, «τάισαν» τον Φαλ και ο Γουόκαπ χωρίς δισταγμό πήρε τις προσπάθειες που του αναλογούσαν. Γενικά πρόκειται για μία ομάδα η οποία δεν πανικοβάλλεται και το απέδειξε μία ακόμη φορά.

Τα «κόκκινα» λάθη, τα «πράσινα» μεγάλα σουτ

Το μπάσκετ είναι άθλημα ψυχολογίας, πόσω δε μάλλον όταν στα δεδομένα μπαίνουν και 14 σερί νίκες. Στο δικό μου μυαλό τα σερί είναι κάτι με το οποίο ασχολούνται οι δημοσιογράφοι μέχρι να «σφίξουν τα γάλατα» στα τελευταία λεπτά και να ασχοληθούν κι οι παίκτες με αυτά. Το «όχι πάλι» αν βρίσκεσαι στην αρνητική πλευρά και το «το έχω κάνει και θα το ξανακάνω» αν βρίσκεσαι στη θετική πλευρά.

Σε ένα παιχνίδι που το σκορ είναι σπάνιο, τα μεγάλα σουτ είναι σημαντικά. Αυτά τα βρήκε ο Παναθηναϊκός χθες. Στο 46-50 ο Καλαϊτζάκης ευστοχεί σε catch and shoot κατάσταση (δεν είναι και το φόρτε του), Στο 54-59 ο Μαντζούκας ευστοχεί σε spot shoot (είναι το φόρτε του) και φυσικά το νικητήριο τρίποντο του Πονίτκα. Στην άλλη πλευρά ο Ολυμπιακός αστόχησε με τους Πίτερς, ΜακΚίσικ, Λαρεντζάκη υπό καλές προϋποθέσεις.

Σε όλα αυτά να προσθέσουμε και τα αρκετά λάθη των «ερυθρόλευκων». Στο δικό μου μυαλό ήταν λογικά αφού δεν υπήρχε χειριστής, αλλά παραμένουν λάθη. Αρκετά έγιναν στο ύψος του κέντρου κι έδωσαν lay up στον Παναθηναϊκό, δύο κακές αποφάσεις του Φαλ, λανθασμένη επαναφορά από την baseline μετά από τάιμ άουτ.

Βέβαια να αποδώσουμε τα εύσημα που αναλογούν και στον αντίπαλο. Ο Παναθηναϊκός διέγνωσε (εύκολο ήταν) το πρόβλημα στον χειρισμό της μπάλας και πίεσε αρκετά με αποτέλεσμα να υποχρεώσει τον Ολυμπιακό σε αυτά τα λάθη.

Η ζωή συνεχίζεται

Πλέον η σειρά μεταφέρεται στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός θα έχει τον Σλούκα στην διάθεσή του, θα έχει τον Γουόκαπ και μένει να μάθουμε αν θα έχει και τον Βεζένκοβ. Μα πάνω από όλα θα έχει το πείσμα που του άφησε ο τρόπος με τον οποίο γνώρισε την ήττα στο ΟΑΚΑ. Αν αυτό το πείσμα μετατραπεί σε ηρεμία και καθαρή σκέψη, θα κάνει το 2-1. Αν όμως μετατραπεί σε εγωισμό, σε «θα το πάρω μόνος μου» και σε εκνευρισμό τότε ο Παναθηναϊκός θα του βάλει πίεση.

Ο Ολυμπιακός είναι ένας οργανισμός που έχει δημιουργηθεί πάνω σε ισχυρές βάσεις και δύσκολα μπορούν να τον κλονίσουν αγωνιστικοί και εξωαγωνιστικοί παράγοντες. Σίγουρα υπάρχει κούραση, η ομάδα έχει δώσει 75 αγώνες και σε συνδυασμό με την απογοήτευση από των απώλεια του τίτλου της Euroleague έχει λειτουργήσει συσσωρευτικά. Επιμένω πως το μόνο που χρειάζεται είναι ηρεμία.

ΥΓ: Όταν δεν είσαι καλός στο παρκέ, ψάχνεις άλλους τρόπους να κερδίζεις τη συμπάθεια των οπαδών. Ανασφάλεια λέγεται.

ΥΓ 2: Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής διαιτησίας είναι πως δεν υπάρχει τίποτα από πίσω, δεν υπάρχει κάποια φουρνιά η οποία να έρχεται. Οι καλοί διαιτητές είναι ελάχιστοι και δεν γίνεται να παίζουν σε όλους τους τελικούς. Αφήστε που κάποιοι μπαίνουν στον «πάγο» είτε από τις ίδιες τις ομάδες, είτε από δικά τους λάθη. Με αποτέλεσμα να θέλουμε να βαφτίσουμε με το ζόρι κάποιους νέους διαιτητές, καλούς. Δεν είναι καλοί. Ισως γίνουν. Ορθώς παίρνουν τις ευκαιρίες τους γιατί από τη στιγμή που δεν υπάρχει φουρνιά από πίσω, θα πρέπει να τη δημιουργήσουν.

Πάντως κατ' εμέ τα όποια λάθη κάνουν ΔΕΝ έχουν δόλο. Κι αυτό είναι σημαντικό.

ΥΓ 3: Θα έχουμε χρόνο να τα πούμε και ίσως να μην είναι της παρούσης. Σλούκας και Παπανικολάου πρέπει να ανανεώσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Πρόκειται για τις σημαίες του Ολυμπιακού, για παίκτες που «κουβαλάνε» την ομάδα και δυσεύρετες προσωπικότητες. Στον Βεζένκοβ δεν αναφέρομαι, γιατί η δική του περίπτωση δεν βρίσκεται στα χέρια της ομάδας.