Οι δυο πρώτοι τελικοί επιτρέπουν στον Παναθηναϊκό να μιλάει για πρωτάθλημα!

• Η εξήγηση για το πως «έσπασε το ρόδι» σε μία κακή βραδιά για τον Παναθηναϊκό
• Το Κάουνας «πλήγωσε» βαθύτατα τον Ολυμπιακό!
• Τα παιχνίδια του μυαλού θα κρίνουν τους τελικούς

Ας μπούμε στο ψητό με μία κοινή παραδοχή: πριν από λίγες μέρες, κανείς δεν περίμενε ότι το τέλος των δύο πρώτων τελικών, θα έβρισκε την σειρά στην ισοπαλία (1-1), αλλά και με δύο ανταγωνιστικά ματς που κρίθηκαν από δύο άστοχα σουτ εκατέρωθεν. Το πιο εντυπωσιακό, από την μέχρι τώρα εξέλιξη της εφετινής μάχης του τίτλου, είναι ότι κάλλιστα το σκορ θα μπορούσε τώρα να είναι 2-0 υπέρ του Ολυμπιακού αλλά και 0-2 υπέρ του Παναθηναϊκού.

Και αυτό γιατί αν και κυριάρχησαν στο μεγαλύτερο μέρος και των δύο τελικών, στο Game 1, οι «ερυθρόλευκοι» κυριεύτηκαν από το βάρος του φαβορί και λίγο έλειψε να «πετάξουν στα σκουπίδια» ένα προβάδισμα 16 και 13 πόντων σε πρώτο και δεύτερο μέρος αντίστοιχα. Στο Game 2, αντίθετα, έφτασαν πολύ κοντά σε μία υπέρβαση παρ' ότι μπήκαν στο ματς χωρίς τον Σλούκα (γαστρεντερίτιδα), την απαιτούμενη αμυντική συγκέντρωση και βρέθηκαν ακόμη και στο -12, ενώ στην πορεία έχασαν τον Γουόκαπ (αποβλήθηκε) και τον Βεζένκοβ (τραυματίστηκε) και παρ' αυτά ηττήθηκαν (67-65) με ένα step back τρίποντο του Πονίτκα!

Οι «πράσινοι», από την άλλη πλευρά, πέτυχαν την ολική επαναφορά και προηγήθηκαν δύο λεπτά πριν το τέλος του 1ου τελικού στο Φάληρο, αλλά «πλήρωσαν» τις λεπτομέρειες και την περιφερειακή αστοχία (24% στα τρίπ. με 6/25), αδικώντας τους εαυτούς τους αλλά και την ανατροπή που είχαν κάνει. Στον 2ο τελικό, δε, πήραν τη νίκη δυσκολότερα απ' ότι αναμενόταν με βάση τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν στο ματς, παίζοντας ανορθόδοξα και ακόμη χειρότερα στην επίθεση (43,8% εντος πεδιάς) και σκοράροντας μόλις 67 πόντους!

Η εξήγηση για το πως «έσπασε το ρόδι» σε μία κακή βραδιά για τον Παναθηναϊκό

Η ουσία είναι ότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί μέχρι τώρα οι τελικοί, η ομάδα του Χρήστου Σερέλη είναι η μεγάλη κερδισμένη. Όχι τόσο γιατί απέφυγε το «σκούπισμα» κι έβαλε τέλος στο νικηφόρο σερί του Ολυμπιακού (14/14) τον τελευταίο ενάμιση χρόνο... Αλλά κυρίως γιατί κέρδισε την πίστη του κόσμου, τόνωσε την αυτοπεποίθηση των παικτών και πιο πολύ απ' όλα γιατί ξαναέβαλε τον «εξάστερο» στην συζήτηση για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κι αυτό με 43,7% εντός πεδιάς στους δύο πρώτους τελικούς.

Αυτό από μόνο του αποτελεί το τεράστιο κέρδος της προσπάθειας που κατέβαλε ο 49χρονος Λαυριώτης υπηρεσιακός τεχνικός. Το σημαντικότερο κλειδί στο σπουδαίο αυτό εγχείρημα για το «τριφύλλι» βρίσκεται στην άμυνα, κατά κύριο λόγο πάνω στον Βεζένκοφ με στόχο να μην πάρει την μπάλα με χώρο στην διάθεσή του. Αλλά και στο «βραχυκύκλωμα» της δημιουργίας, που αποτελεί το μεγάλο «όπλο» των «ερυθρολεύκων».

Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα λεπτά στο Game 1, οπότε και ο 27χρονος MVP της εφετινής Euroleague έκανε θραύση (16π. στην 1η περίοδο), πετυχαίνοντας μερικά πολύ δύσκολα σουτ, που του έδωσαν ρυθμό, στο υπόλοιπο διάστημα που αγωνίστηκε πιέστηκε ασφυκτικά με αποτέλεσμα να είναι ελάχιστα επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας του.

Κατ' αυτόν τον τρόπο και εξαιτίας της κακής εικόνας παικτών του Ολυμπιακού που έρχονταν από τον πάγκο και έκαναν την διαφορά (ΜακΚίσικ και Λαρεντζάκης κατά πρώτο λόγο και Πίτερς κατά δεύτερο), οι «πράσινοι» έχουν κατεβάσει στους 69 πόντους, μία ομάδα που σκόραρε σχεδόν 87 στα πέντε προηγούμενα παιχνίδια των playoffs και κοντά στους 92 στην διάρκεια της κανονικής περιόδου! Αλλά και στις 18,5 ασίστ, από τις 27,6 που μοίραζε ανά παιχνίδι, μέχρι το τζάμπολ των τελικών.

Το Κάουνας «πλήγωσε» βαθύτατα τον Ολυμπιακό!

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν χρησιμοποίησε τυχαία τον όρο «συναισθηματικό σοκ», στο πρώτο ματς της ομάδας του στην postseason της Basket League, μετά την δραματική ήττα στον τελικό της Euroleague από την Ρεάλ. Ο άνθρωπος ήξερε πολύ καλά τους παίκτες του και αφουγκραζόταν ακόμη πιο εύστοχα την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στον οργανισμό του Πειραιά. Και αυτό αποδείχτηκε στο πρώτο σοβαρό ματς που έδωσε η ομάδα του στα playoffs!

Γιατί με βάση το πως έχουν παρουσιαστεί οι ομάδες στους δύο πρώτους τελικούς, η απόσταση που χωρίζει τους δύο μονομάχους, δεν φάνηκε να είναι αυτή που ήταν πριν το Final 4! Aν στην εξίσωση των επόμενων αγώνων, προσθέσουμε την πιθανότητα διεξαγωγής 5ου τελικού, κεκλεισμένων των θυρών στο ΣΕΦ αλλά και την ενδεχόμενη απουσία του MVP των Πειραιωτών (ο Βεζένκοβ δύσκολα θα παίξει στο Game 3), τότε ίσως η ψαλίδα να κλείσει ακόμη περισσότερο.

Και όσο περισσότερο ο Ολυμπιακός νιώθει την ανάσα του «αιώνιου αντιπάλου» και ταυτόχρονα ο ίδιος δυσκολεύεται να γιατρέψει τις «πληγές» του, τόσο μεγαλύτερο βάρος θα αισθάνεται στους ώμους του και τόσο πιο ανηφορικός θα είναι ο δρόμος για έναν τίτλο, που μέχρι πρότινος φαινόταν με... περίπατο!

Ας καταπιαστούμε, όμως και με το αγωνιστικό κομμάτι. Πίστευα ότι η αλλαγή του διακόπτη στην αμυντική απόδοση των φιλοξενουμένων μετά την 1η περίοδο, θα έδινε κατά ένα μεγάλο ποσοστό στον Ολυμπιακό τη νίκη, αν δεν προέκυπτε η αποβολή του Γουόκαπ. Δεν πιστεύω ότι ο 30χρονος point-guard χτύπησε εσκεμμένα τον Λι, αλλά ότι οι διαιτητές «τιμώρησαν» την κίνηση που κάνει το χέρι του. Η απόφαση για το flopping ήταν κακιά στιγμή για τους διαιτητές, αλλά κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι.

Όπως και να είχε το πράγμα, πάντως, ο Τεξανός playmaker ήταν ο κορυφαίος παίκτης του γηπέδου στο πρώτο μέρος (14π., 3ρ. & 2ασ. με 6/8 σουτ) και αν έμενε στο ματς μέχρι το τέλος, δύσκολα ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να χαλάσει την επιθετική λειτουργία των παικτών του Μπαρτζώκα και να πάει το παιχνίδι στις δύο τελευταίες κατοχές. Σε ένα σουτ που μπήκε και σε ένα άλλο που βρήκε σίδερο...

• Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός | Game 2 | The Finals Madness

Απ' αυτή την άποψη οι μεν γηπεδούχοι στάθηκαν τυχεροί, αλλά κυνήγησαν την τύχη και έφεραν τους τελικούς στα ίσα με κορυφαίο παίκτη τον Λι και άξιους συμπαραστάτες τους Πονίτκα και Γκριγκόνις, παίκτες που όλοι μαζί είχαν 10/31 σουτ.

Στην αντίπερα όχθη, οι φιλοξενούμενοι στάθηκαν άτυχοι μετά τις αποχωρήσεις των Γουόκαπ και Βεζένκοβ (αλλά και την γνωστή απουσία του Σλούκα), πήραν ελάχιστα πράγματα από το δίδυμο Λαρεντζάκη-ΜακΚίσικ (6π. με 2/15 σουτ) που έπαιξαν 25 και 28 λεπτά αντίστοιχα, ενώ “non factor” παραμένει εδώ και καιρό ο Πίτερς.

Εκεί βρίσκεται και η διαφωνία μου με την επιλογή του προπονητή του Ολυμπιακού να αφήσει εκτός ρόστερ για τα playoffs, τον Κάνααν που βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση. Καταλαβαίνω απόλυτα το ρίσκο του να μείνει με έναν ψηλό αν «έκοβε» τον Μπολομπόι (δικαιώθηκε με τις ενοχλήσεις που έχει «βγάλει» ο Μπλακ), αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να έχει αφήσει εκτός τον Πίτερς, που εδώ και καιρό δεν προσφέρει τίποτε.

Αν και τώρα θα έχει την ευκαιρία του, με τον τραυματισμό του Βεζένκοβ. Και φυσικά υπάρχει και ο βιονικός Παπανικολάου (15π., 4ρ. & 7ασ. με 6/10 σουτ σε 40'), που για πολλοστή φορά απέδειξε ότι ένας σπάνιος all around passe partout, που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για έναν προπονητή.

Τα παιχνίδια του μυαλού θα κρίνουν τους τελικούς

Το ερώτημα που τίθεται ενόψει της συνέχειας, είναι το πως θα αντιδράσει πλέον υπό καθεστώς πίεσης ο Ολυμπιακός (αν χάσει το πρωτάθλημα η σεζόν θα κριθεί αποτυχημένη), αλλά και τι παραπάνω μπορεί να παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός για να κάνει ακόμη δυσκολότερο το έργο του αντιπάλου του.

Όλα τα ωραία για μία ομάδα, όπως το εντυπωσιακό αήττητο σερί των Πειραιωτών, νομοτελειακά κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλος.

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, οι τελικοί έχουν πάρει φωτιά μέσα στις τέσσερις γραμμές και κατά την ταπεινή μου άποψη, όποια ομάδα διαχειριστεί καλύτερα τα mind games που και την εναλλαγή συναισθημάτων προκύπτουν από την αφόρητη πίεση της συγκεκριμένης αντιπαλότητας, θα είναι εκείνη που θα κάνει το επόμενο βήμα.

Το απόλυτα μπασκετικό πλαίσιο των όσων έχουν συμβεί στα δύο πρώτα παιχνίδια, οι τακτικές προσαρμογές και οι δυσκολίες που βάζουν ο ένας προπονητής στον άλλο, έχουν δημιουργήσει ένα αναπάντεχα ενθαρρυντικό και ελκυστικό περιεχόμενο για τους φίλους του αθλήματος. Και γιατί αυτή η εικόνα των συναρπαστικών τελικών δεν φαινόταν να έρχεται...

Και και επειδή το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται έναν πιο ισχυρό και ανταγωνιστικό Παναθηναϊκό, από την εικόνα που σε γενικές γραμμές έχει παρουσιάσει τα δύο τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και την τελευταία τριετία στην Ευρώπη. Αλλά και γιατί και ο Ολυμπιακός επιβάλλεται να πιεστεί και στις εγχώριες διοργανώσεις, για να διατηρηθεί στα ανώτερα επίπεδα της Εuroleague.

Όσον αφορά το έξω από τις τέσσερις γραμμές, αφήστε το καλύτερα! Η τοξικότητα είναι τόσο βαθιά, που δύσκολα θα σταματήσει να χαλάει το όμορφο μπασκετικό κάδρο...