Δικιά μας είναι της βάζουμε φωτιά και την καίμε!
Θα είναι πάντα κουραστικά επαναλαμβανόμενη, αλλά παράλληλα εντυπωσιακή κάθε φορά η διαπίστωση το πόσο ταγμένοι είναι στην καταστροφή της αγαπημένης τους ομάδας οι οργανωμένοι (κυρίως) οπαδοί της. Μερίδα αυτών; Πολλοί; Λίγοι; Αρκετοί πάντως για να τινάξουν ένα ματς στον αέρα, να κλειδώνουν την έδρα τους για αρκετά ματς, να κοστίζουν στην ομάδα αρκετά λεφτά και σε ακραία περίπτωση και βαθμούς που θα κερδίσουν οι παίκτες μέσα στο γήπεδο. Μιλάμε δηλαδή για το πολύπλευρο «ταλέντο» καταστροφής που έχουν ορισμένοι, αντλώντας από κάποιο «εθιμικό» δίκαιο το ελεύθερο να διαχειρίζονται αυτοί τις τύχες της ομάδας, χωρίς μάλιστα να πληρώνουν και φράγκο για αυτό. Όχι ο ιδιοκτήτης, οι παίκτες και ο προπονητής ή η πλειοψηφία των οπαδών που (δύσκολα) θα φτάσει σε αυτό το σημείο, αλλά αυτοί! Οι (θεωρούν) «στρατιώτες» της ιδέας. Απλά γιατί είναι πανέτοιμοι να πλακωθούν εντός και εκτός γηπέδου, να μαχαιρωθούν και να μαχαιρώσουν (κάποιες φορές και μεταξύ τους στην μάχη για την κατάκτηση «ζωτικού χώρου»), πιστεύοντας ότι υπερασπίζονται κάποιο μεγάλο ιδανικό. Αν βέβαια κάτσεις να το αναλύσεις όλο αυτό στον πυρήνα του θα ήταν εντελώς αστείο, αν κάθε τόσο δεν έφτανε σε έναν δολοφονημένο Άλκη (για να σταθούμε μόνο στην πιο πρόσφατη περίπτωση).
Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, έχουμε δει να συμβαίνουν στα γήπεδα και πολύ χειρότερα από αυτά που έγιναν το βράδυ της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ. Το γεγονός όμως πως στα κοντά σαράντα χρόνια που διακονούμε αυτό το επάγγελμα, έχουμε βιώσει και ξύλο ανελέητο σε αγώνες παρουσία των οπαδών και από τις δύο ομάδες (όχι μόνο σε ντέρμπι των αιωνίων) αλλά και ακραίο «μπούλινγκ» σε φιλοξενούμενη ομάδα, κατ επανάληψη (και μιλάω από τη δεκαετία του ’90 και μετά) δεν κάνει λιγότερο αποκρουστικά γεγονότα όπως αυτά που είδαμε στο ΟΑΚΑ. Και μπορεί ο σεβασμός στον αντίπαλο, τη σωματική του ακεραιότητα και την οικογένειά του να έχει πάει περίπατο εδώ και καιρό, αλλά η αέναη διαδικασία να πληγώνεις την ομάδα σου, μοιάζει πέρα από κάθε λογική. Είναι όμως;
Ίσως από τα πρώτα που σου έρχεται στο μυαλό να γράψεις σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αυτά που αφορούν το αήττητο της ηλιθιότητας. Πιστεύω όμως πως, αυτή η προσέγγιση, είναι πλέον πολύ απλοϊκή. Επιπλέον δίνει το ελαφρυντικό του μειωμένου καταλογισμού λόγω πνευματικής κατάστασης σε όσους κάνουν αυτά που κάνουν (σε όλα τα γήπεδα που συμβαίνουν).
Δυστυχώς είναι κάτι πολύ βαθύτερο και πολύ πιο προβληματικό από τον χαρακτηρισμό «ηλίθιο». Όπως πολύ μεστά τόνισε ο Σάσα Βεζένκοβ (χωρίς να το περιορίσει σε ότι έγινε στο ΟΑΚΑ) σε μια χώρα που «νοσεί» αυτά τα γεγονότα είναι το κερασάκι στην τούρτα. Μια τούρτα που είναι γεμάτη από τσαμπουκά, νταβαντζιλίκι, ασέβεια και πολλούς συμπολίτες μας έτοιμους να κάνουν ακραία πράγματα για ασήμαντη αφορμή. Τα γήπεδα, όπου γκρουπάρονται εδώ και χρόνια οι «ενεργές» ηλικίες έχουν φύγει πολύ καιρό τώρα από οποιαδήποτε λογική οπαδικού κινήματος (κάποιοι ολίγοι τελευταίοι ρομαντικοί πιστεύουν ακόμα σε αυτό μέσα στο συννεφάκι τους) και κινούνται σε λογική συμμορίας και για θέματα που δεν αφορούν τον οπαδικό σκέλος. Το οποίο έχει φτάσει απλά να είναι το..λούνα παρκ του τρόμου, όταν αποφασίσουν να αφήσουν τις άλλες «δουλειές» στην άκρη και να βγουν έξω για κυνήγι όπως έκαναν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ τη βραδιά που έσφαξαν τον Άλκη Καμπανό.
Απαντώντας και γραπτά στο ερώτημα που έθεσε on air ο Νίκος Παπαδογιάννης στην live εκπομπή του Gazzetta που ακολούθησε τον τέταρτο τελικό, όχι δεν πιστεύω ότι λύνεται το πρόβλημα. Αντίθετα θα εντείνεται όσο περνάει ο καιρός. Θα επαναλάβω μάλιστα ότι, πλέον, ελάχιστα είναι θέμα των διοικήσεων. Όχι για να τους δώσω ελαφρυντικά, αφού οι περισσότερες εξ αυτών έχουν εκθρέψει το θηρίο πολύ καιρό τώρα, αλλά γιατί σε μεγάλο βαθμό είναι πλέον αιχμάλωτες και αυτές του φαινομένου και του εκβιασμού. Θα είχε ενδιαφέρον βέβαια να τις ακούσουμε (τις διοικήσεις) να λένε «δεν σας θέλουμε στο γήπεδο», όπως και να…μην ακούμε τους παίκτες να λένε για τον «υπέροχο λαό» που βρίζει τη μανούλα του αντίπαλου παίκτη. Τίποτα συντεταγμένο όμως δεν έχει γίνει ποτέ, από όλες τις ομάδες για να βρεθούν απέναντι στο φαινόμενο. Αυτό δεν δείχνει μόνο πόσο βολεύει να υπάρχουν έδρες κολαστήρια, αλλά και κάτι ακόμα. Αποδεικνύει το καθεστώς τρομοκρατίας που υπάρχει και αποτρέπει στο να καταγγείλεις αυτές τις πρακτικές. Κανένας παίκτης δεν θέλει να βρεθεί απέναντι σε αυτό, από τη στιγμή που το αποφεύγουν πλέον και πρόεδροι που έχουν και 15-20 εύσωμους συνοδούς γύρω τους για να…ξορκίζουν το κακό.
Βασικά η… φάση είναι «που να μπλέκεις τώρα;» και αυτό αφορά τους πάντες. Ομάδες, παίκτες, διοργανώτρια αρχή, κράτος που δεν αγγίζουν αυτό που κάνει «τζιζ». Το πολύ, πολύ -κάποια φορά- η αστυνομία να πετάξει χημικά σε κλειστό χώρο και να την πληρώσουν οι οικογένειες που δεν ξέρουν πώς να κινηθούν σε τέτοιες καταστάσεις. Ενδιάμεσα θα έρχονται η Euroleague και η UEFA, όταν προκύπτει κάτι αντίστοιχο σε ευρωπαϊκό ματς και θα κόβουν…πωπούς χωρίς να κουνιέται φύλλο. Εντός των συνόρων βέβαια θα προσέχουμε μην… ταράξουμε τα «παιδιά».
Μπορεί λοιπόν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος (για να επιστρέψουμε στο ΟΑΚΑ απ’ όπου ξεκίνησε η κουβέντα) να φέρνει τον Αταμάν, να εκτοξεύσει το μπάτζετ, να πάρει το γήπεδο για 50 χρόνια και να θέλει πραγματικά να κάνει τον Παναθηναϊκό ξανά μεγάλο. Θα δούμε πόσο και πως όλα αυτά θα συμβούν αλλά η πρόθεση υφίσταται. Δεν είναι ειρωνικό ότι αυτά θα πρέπει να τα «επιτρέψουν» και κάποιοι οι οποίοι δεν δίνουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά) ούτε δεκάρα για όλα αυτά, αλλά έχουν άλλον αντίπαλο και άλλη στόχευση;
Υ.Γ: Θα ήταν θαυμάσιο να μιλούσαμε μόνο για μπάσκετ. Ας κρατήσουμε ότι μίλησε και απόλυτα εμφατικά και πειστικά ο Ολυμπιακός στον τέταρτο (σαν συνέχεια του τρίτου) τελικό και έφτασε στο λογικό αποτέλεσμα, με βάση τη φετινή εικόνα των δύο ομάδων. Μακάρι να υπάρχει ισορροπία στους Ερυθρόλευκους και τη νέα σεζόν (τίποτα και ποτέ δεν είναι ασφαλές στο περιβάλλον του ελληνικού οπαδικού αθλητισμού) και να συνεχιστεί το χτίσιμο του «πρότζεκτ». Σε συνδυασμό με την διαφαινόμενη επιστροφή του Παναθηναϊκού (και ότι άλλο προκύψει από τους υπόλοιπους) μπορεί να δούμε ξανά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Μεγάλες ελπίδες αλλά δεν κοστίζουν κάτι.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
