Άρης μεταγραφές: Ο... περίφημος βίος του Μπλούμπεργκς που θα γίνει ο πρώτος Λετονός που θα φορέσει τη φανέλα του Άρη

Η ιστορία ξεκινά από τη σεζόν (1996-97) «απελευθέρωσης» των συνόρων με την εφαρμογή της περιβόητης υπόθεσης Μπόσμαν και τη δυνατότητα απόκτησης κοινοτικών παικτών. Τότε για παράδειγμα προσγειώθηκε στον πλανήτη Άρη ένας Ιρλανδός ονόματι Άλαν Τόμιντι και σιγά-σιγά οι ομάδες άρχισαν να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους πάνω σε διάφορες αγορές βάζοντας ένα τέλος στο μονοπώλιο των Αμερικάνων και των παικτών από την άλλοτε ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Προφανώς η αγορά της Αμερικής παραμένει σε εξέχουσα θέση καθώς από εκεί αντλείται το συντριπτικό μέρος των ξένων των ομάδων της Basketleague.

Στο διάστημα που μεσολάβησε έως και σήμερα, ο Άρης «ψώνισε» από διάφορες ευρωπαϊκές αγορές και από χώρες οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται στις λεγόμενες σχολές του μπάσκετ καθώς συνεργάστηκε με παίκτες από την Εσθονία (Τιτ Σοκ), τη Λευκορωσία (Γιαχόρ Μεσεριάκοφ, Αλεξάντερ Κουλ), τη Νορβηγία (Τόργκεϊρ Μπριν), τη Φινλανδία (Άντι Νίκιλα, Χάνο Μότολα), τη Γεωργία (Βλάντιμιρ Μπόισα, Βίκτορ Σανικίντζε), την Ολλανδία (Μάικ Ναχάρ, Γκερτ Χάμινγκ), την Αγγλία (Στιβ Μπακναλ, Γιόρικ Ουίλιαμς) κ.α. Υπήρξε επίσης ο Λιθουανός Σιμόνας Σεραπίνας αλλά και μια πλειάδα παικτών από Ρωσία, Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Λετονός δεν υπήρξε ποτέ, γι’ αυτόν τον λόγο ο Ρόμπερτ Μπλούμπεργκς είναι ο πρώτος που θα φορέσει τη φανέλα του Άρη.

Βέβαια, η εθνικότητα δεν έχει καμία σχέση με τις μπασκετικές καταβολές γιατί ανεξαρτήτως των όσων αναγράφονται στο διαβατήριο του 25χρονου φόργουορντ, ουσιαστικά πρόκειται για έναν παιδί το οποίο έφυγε από το σπίτι του σε μικρή ηλικία και η ανάπτυξη της σχέσης του με το μπάσκετ χρονολογείται από τότε που εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, φιλοξενούμενος μιας οικογένειας Αμερικανών. «Ήθελα να γίνω ποδοσφαιριστής αλλά βλέποντας τον αδερφό μου να παίζει μπάσκετ στην αυλή και προσπαθώντας να παίξω μαζί του, έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και στο μπάσκετ», είχε πει, θυμούμενος τα χρόνια του στο Βέντσπιλς, μια πόλη της Βαλτικής με πληθυσμό 40.000 κατοίκων.

Ο Μπλούμπεργκς ήταν μέρος παιδομαζώματος που συνηθίζουν να κάνουν οι γερμανικές ομάδες αναζητώντας ταλέντα καθώς σε ηλικία 16 ετών μετακόμισε στη Γερμανία για λογαριασμό της Ράστα Βέχτα, φιλοξενούμενος μιας αμερικανικής οικογένειας κι έτσι μετά τα λετονικά και τα γερμανικά, έμαθε να μιλά άπταιστα τα αγγλικά. Βέβαια, δεν μακροημέρευσε στη Ράστα Βέχτα καθώς δεν πείστηκε ιδιαίτερα από το περιβάλλον κι έτσι μετακόμισε στην Άρτλαντ αγωνιζόμενος στην 3η κατηγορία κι έχοντας απέναντί του μπαρουτοκαπνισμένους 30άρηδες. Μέσα από το «ξύλο» που δέχθηκε, αντιλήφθηκε ότι η αντοχή στους κραδασμούς συμπεριλαμβάνεται στα απαραίτητα στοιχεία που οφείλει να έχει ένας επαγγελματίας παίκτης. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Τσεχία, έχοντας αποκτήσει όμως εξοικείωση με τους Αμερικάνους δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό μετακόμισης στις Ηνωμένες Πολιτείες για λογαριασμό του πανεπιστήμιο Γκραν Κάνιον.

Ο Γιάννης Καστρίτης κατέληξε στην περίπτωση του Μπλούμπεργκς βάσει συγκεκριμένων αγωνιστικών κριτηρίων. Καταρχάς, της ικανότητάς του στο μακρινό σουτ καθώς μεταξύ της προπέρσινης και της περσινής σεζόν σημείωσε βελτίωση της τάξεως των 16 ποσοστιαίων μονάδων σκαρφαλώνοντας στο 44.6%. Είναι το στοιχείο που τον χαρακτηρίζει σύγχρονο πάουερ φόργουορντ γιατί παρά το ύψος του (2.08μ.) έχει ταχύτητα, ευλυγισία και άμεση εκτέλεση. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι μπορεί να ανταποκριθεί και στον ρόλο του κατά συνθήκη σέντερ και κυρίως σε άμυνες με αλλαγές. Τρίτον πατάει περισσότερο στο «ζωγραφιστό» σε σχέση με τον Αμερικανό Χόρχλερ τον οποίον είχε ο Άρης την περασμένη αγωνιστική περίοδο.

Ο Μπλούμπεργκς αντιλήφθηκε τη σημασία βελτίωσης του μακρινού σουτ του κατά τα κολεγιακά χρόνια, κατευθυνόμενος από έναν… δαιμονισμένο του είδους. Οι παλιότεροι θα θυμηθούν, οι νεότεροι πιθανόν να μην τον γνωρίζουν, αλλά ο Νταν Μάρλεϊ, ο άλλος «δολοφόνος» των Φίνιξ Σανς και μετέπειτα του Μαϊάμι, ήταν από τους καλύτερους σουτέρ της δεκαετίας του ’90 στο ΝΒΑ. Ο Μάρλεϊ πλησίασε τα 1000 παιχνίδια στο κορυφαίο Πρωτάθλημα και σε μια εποχή όπου το δίποντο ήταν η βασική επιλογή γκαρντ και φόργουορντ, αυτός επιχειρούσε περί των έξι τριπόντων σε κάθε αγώνα. Τούτο είναι εξαιρετικά σύνηθες στο σημερινό μπάσκετ, εκείνη την εποχή όμως δεν ήταν τόσοι πολλοί οι παίκτες οι οποίοι εκφράζονταν επιθετικά μέσω του μακρινού σουτ.
Αναφερόμενος στον Μπλούμπεργκς, ο Νταν Μάρλεϊ (παραμένει προπονητής του Γκραν Κάνιον) είχε πει ότι… «όταν ήρθε στην Αμερική δεν ήξερε πόσο σκληρός θα πρέπει να γίνει για να αντέξει το επίπεδο. Στην πορεία το κατάλαβε, αφού ανέβασε το επίπεδο προσπάθειάς του στις προπονήσεις. Αυτό τον βοήθησε να απορροφήσει το physical παιχνίδι. Έχει όλα τα στοιχεία για να κάνει καριέρα και να βγάλει χρήματα».

Παρόλ’ αυτά, ο Μπλούμπερκς στοιχειοθετεί πρώτης τάξεως στοίχημα για τον Γιάννη Καστρίτη καθώς δεν έχει δοκιμαστεί στο υψηλό επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι περίμενε προτάσεις από ομάδες της ACB έπειτα από την εξαιρετική σεζόν που πραγματοποίησε στη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας με τη Maristas Palencia καθώς ήταν εκ των πρωταγωνιστών στην πορεία για την άνοδο, ασχέτως του ότι αυτή χάθηκε στα Playoffs. Οι προτάσεις δεν ήρθαν κι έτσι την περασμένη σεζόν αγωνίστηκε στη Ρουμανία και σε μικρομεσαία ομάδα (σ. σ. Σίμπιου). Με την ίδια λογική βγήκε στην αγορά και τον περασμένο Ιούνη, περιμένοντας δηλαδή της ισπανικές ή τις γερμανικές ομάδες. Όταν ο Άρης εκδήλωσε ενδιαφέρον αντιλήφθηκε ότι οι «κίτρινοι» αποτελούν τη μεγάλη ευκαιρία του για να συστηθεί στο ευρωπαϊκό μπάσκετ κι έτσι η συμφωνία έκλεισε εντός λίγων ωρών.