Νεύρα, πολλά νεύρα…

• Κάτι ζορίζει τον Μπαρτζώκα
• Ευτυχώς υπάρχουν οι παλιοί

Το θέμα του διημέρου στο μπάσκετ είναι η ΑΕΚ, γιατί το Περιστέρι το είχαμε γνωρίσει ήδη από την προηγούμενη σεζόν. Και γιατί ο Δικέφαλος ήταν ανταγωνιστικός στο ΣΕΦ και γιατί υπάρχει η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα διαταραχθεί η.. μονιμότητα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού στην κορυφή της Basket League, ώστε να υπάρξει πραγματικά ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Αλλά, για να τα λέμε όλα, σχεδόν πάντα κάπως έτσι ήταν η κατάσταση. Δύο ήταν συνήθως οι διεκδικητές, με τον τρίτο να είναι αρκετά μακριά. Άντε κάποιες φορές να μπήκε στη μέση –περιστασιακά- κάποιος που θα μπορούσε να απειλήσει περισσότερο ή να υποχρεώσει τους δύο μεγάλους σε μια-δυο ήττες παραπάνω από τις αναμενόμενες. Δεν υπήρχε δηλαδή –κατά κανόνα- και παλαιότερα, πρωτάθλημα που να το διεκδικήσουν ουσιαστικά πάνω από τρεις ομάδες, μέχρι τέλους.

Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει δραστικά κάτι, ούτε αυτή τη σεζόν και θα είναι θέμα μεγάλης κουβέντας αν συμβεί αυτό, από τη στιγμή που οι ομάδες που παίζουν στην Eurtoleague κινούνται σε εντελώς διαφορετικά οικονομικά και αγωνιστικά δεδομένα. Δεν είναι ότι εισπράττουν «τρελά» λεφτά από εκεί (αν τα συγκρίνεις με το ποδόσφαιρο), αλλά σίγουρα -όσα και αν είναι αυτά- είναι περισσότερα απ’ ότι στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές (μπασκετικές) διοργανώσεις ενώ με το δέλεαρ της Euroleague οι «αιώνιοι» πάντα θα προσελκύουν καλύτερους παίκτες. Παρ’ όλα αυτά θα έρθει η στιγμή που αυτό θα αλλάξει, οπότε αξίζει και ένα μπράβο παραπάνω και στο Περιστέρι που ξεκίνησε από πέρυσι ουσιαστική προσπάθεια να μπει σφήνα, αλλά και στην υπομονή της ΑΕΚ που επενδύει αρκετά χρόνια τώρα για να κάνει το ίδιο. Πέρα από τα ban που πάνε κι έρχονται , αλλά με κάποιο τρόπο διευθετούνται, δεν είναι μικρή υπόθεση να προσελκύεις προπονητή της φήμης του Πλάθα αλλά και παίκτες που φτιάχνουν ένα ελπιδοφόρο ρόστερ. Πότε μπορεί να «πληρώσει» η ελπίδα; Όπως δήλωσε ο ίδιος, ούτε ο Πλάθα δεν γνωρίζει, οπότε η…πορεία θα δείξει. Σε πρώτη φάση κόντρα στον Ολυμπιακό η ΑΕΚ ήταν και διαβασμένη και σκληρή και τόσο ανταγωνιστική ώστε να επιστρέφει στο ματς και μετά τα ξεσπάσματα του αντιπάλου της, καθώς ο προπονητής της την έφερνε πάλι εκεί που ήθελε μετά τα ταϊμ άουτ. Η έκρηξη τριπόντων στο τέλος ήταν αυτό που δεν μπόρεσε να αντιστρέψει η Ένωση, αλλά η επιστροφή της μετά την ήττα σοκ από το Λαύριο, στην πρεμιέρα έστω και αν δεν συνοδεύτηκε από κάτι χειροπιαστό (σε αποτέλεσμα) δίνει προοπτική.

Κάτι ζορίζει τον Μπαρτζώκα

Άλλωστε αυτό που αναζητούν άπαντες αυτή την εποχή στο ελληνικό μπάσκετ είναι η προοπτική. Σε όποια «ταχύτητα» και αν βρίσκονται . Και αυτή δεν μπορεί να είναι, όπως φαίνεται, τίποτα παραπάνω από νίκη με έστω έναν πόντο μέχρι να φανεί που πάει η δουλειά και τι απαιτείται να βελτιωθεί ή να αλλάξει για να υπάρξει ισορροπία. Αυτή τη στιγμή ούτε για τον Ολυμπιακό, ούτε για τον Παναθηναϊκό (για να μείνουμε σε αυτούς που κουβαλάνε και το μεγαλύτερο φορτίο απαίτησης) δεν υπάρχει αυτή. Το ότι δεν το πλήρωσαν με ήττα που θα τους πονούσε περισσότερο απ’ ότι μια αποτυχία στην Euroleague είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ότι θα ήταν σε άλλη χρονική περίοδο στην Basket League τους δίνει μικρή αλλά σημαντική ανάσα. Ενδεχόμενη ήττα σε αυτά τα ματς θα είχε μεγαλύτερη επίδραση στον οργανισμό τους, απ’ όσο έχει η νίκη. Και σίγουρα μπαίνει πιο πάνω το διπλό του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι, λόγω της επιστροφής από το -19.

Αν πάντως υπάρχει κάτι που πρέπει να σημειωθεί και αφορά περισσότερο τον Ολυμπιακό είναι τα πολλά εμφανή νεύρα που προέκυψαν στον αγώνα με την ΑΕΚ. Λογικό μεν όταν δεν σου βγαίνει το παιχνίδι σου, αλλά άξιο αναφοράς. Αιτιολογημένο επίσης, αφού όταν έχεις σημαντικές απουσίες ή βασικούς παίκτες ανέτοιμους κάπως έτσι θα είναι τα πράγματα, αλλά αρκετά υπερβολικό όταν το βλέπεις σαν εικόνα μέσα στο γήπεδο. Ειδικά από ομάδα με τόσους έμπειρους παίκτες, που υποτίθεται πως ξέρουν να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις. Ακόμα πιο αξιοσημείωτο όταν ο εκνευρισμός προκύπτει όλο και περισσότερο από τον Μπαρτζώκα που είναι και ο πρώτος εγγυητής της «ασφάλειας» στο γκρουπ. Είναι σαφές πως ναι μεν θα επιστρέψουν, για να μπουν στη διαδικασία ενσωμάτωσης και οι Γκος, Σίκμα και ο Φαλ θα ανέβει όταν αποθεραπευτεί πλήρως και ο Μπραζντέικις (που είναι η τελευταία προσθήκη) θέλει πίστωση χρόνου για να θα κουμπώσει στο σύνολο. Οπότε και το rotation θα ομαλοποιηθεί και οι λύσεις θα είναι περισσότερες. Όμως είναι φανερό ότι, ο κόουτς του Ολυμπιακού, δεν νιώθει άνετα αυτή τη στιγμή με την ομάδα του. Πάντα είναι εκδηλωτικός στις αντιδράσεις του, αλλά δεν έχει την ίδια εικόνα που είχε πέρυσι τέτοια εποχή. Όμως ακόμα και αν ο Ολυμπιακός έχει διατηρήσει τον βασικό του κορμό, οι λίγες έστω, αλλαγές που έγιναν είναι καθοριστικές στο στιλ παιχνιδιού του. Απαιτείται να προσαρμόσει περισσότερα πράγματα από αυτά που δικαιολογούν το… «τέσσερις έφυγαν-τρεις ήρθαν» και μέχρι να γίνει αυτό (αν γίνει στο 100%)η υπομονή και η ηρεμία είναι ευλογία.

Ευτυχώς υπάρχουν οι παλιοί

Όπως ευλογία ήταν (για αυτόν) και η νίκη του Παναθηναϊκού στο Περιστέρι. Και δεν ξέρω τι μπορεί να πει κάποιος για τον Αταμάν και τα ζόρια που τραβάει για να στρώσει την ομάδα, όμως το γεγονός ότι έχει αναστήσει τους τρείς παίκτες του περσινού, «ακυρωμένου» από όλους ρόστερ και παίρνει πολύτιμες λύσεις που δεν δίνουν οι πολυδιαφημισμένοι νεοεισερχόμενοι είναι το πρώτο κέρδος του. Μετά τον (σταθερά θετικό) Γκριγκόνις, τον Μαντζούκα που έδωσε το φιλί της ζωής με τη Μπάγερν ήταν ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης παραπάνω από καθοριστικός με το Περιστέρι. Ασφαλώς και όπως λέγεται «είναι παίκτες της ομάδας» αλλά θα θυμίσω ότι αυτοί πέρυσι άκουσαν τα μύρια όσα και χαρακτηρίστηκαν «τελειωμένοι». Αυτές τις μέρες που ο Τούρκος τεχνικός αναζητάει ένα κέρδος, από όπου και να προέρχεται μπορεί να κρατήσει αυτό και να το…δείχνει και στους υπόλοιπους. Μέχρι να βγάλει άκρη τι ακριβώς συμβαίνει με αυτούς και τι ακριβώς μπορούν και θέλουν να προσφέρουν. Μήπως και ηρεμήσει και αυτός γιατί έχει τα νεύρα του και δεν είναι και παράλογο. Η επιστροφή Σλούκα θα δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι των Πράσινων, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Με όσες (υπαρκτές) δικαιολογίες και αν υπάρχουν ο Παναθηναϊκός μοιάζει περισσότερο μπερδεμένος απ’ όσο είναι λογικό για την εποχή.

Η κουβέντα για τη διαιτησία τέλος άνοιξε, με «νευράκια» και εκεί και πάλι με…τριμερή συμμετοχή. Τετραμερή αν υπολογίσουμε και τα παράπονα του Σπανούλη για το ματς του Σαββάτου. Δεν υπάρχει κάτι μη αναμενόμενο σε αυτό. Και αυτά και ακόμα περισσότερα και χειρότερα θα δούμε και θα ακούσουμε. Και δεν θα λυθεί τίποτα, γιατί το πρόβλημα κατάρτισης και εξέλιξης των Ελλήνων διαιτητών αλλά και της «οχύρωσής» τους από τις αρμόδιες αρχές είναι μεγάλο. Ο πολύς κόσμος το αντιλαμβάνεται όταν παίζουν ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός άντε και 3-4 ομάδες ακόμα. Όποιος παρακολουθεί εθνικές κατηγορίες, τοπικά και μικρές ηλικίες ξέρει πολλά περισσότερα και δεν μπορεί να νιώσει καθόλου αισιόδοξος. Θα αφήσω στην άκρη του θέμα του επηρεασμού και θα εστιάσω σε αυτό το εξέλιξης. Αν η ΕΟΚ δεν καταλάβει ότι πρέπει να φτιάξει κανονικούς διαιτητές και όχι μικρούς δικτάτορες που έχουν περισσότερο ψώνιο από αντίληψη, το πράγμα θα γίνεται όλο και χειρότερο. Ασφαλώς και υπάρχουν και οι καλοί, αλλά όταν οι ανεπαρκείς είναι πάνω από το 30-35% τα πράγματα είναι ζόρικα. Χώρια που οι καλοί δεν είναι πάντα αυτοί που ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια στις κατηγορίες.