Παναθηναϊκός: Το ξεκλείδωμα της πίστας

• Σημαντική νίκη γιατί...
• Απάντησε στο μέγεθος με... μέγεθος
• Η άμυνα, ο «εξολοθρευτής» Γκάι και ο «ηγετικός» Μήτογλου

Δεν ήμουν στο ΣΕΦ. Όμως μπορώ να κάνω εικόνα τη γλώσσα του σώματος του Αταμάν. Κι όχι μόνο του Αταμάν, αλλά και των παικτών. Μετά την τελευταία κόρνα της γραμματείας ένα «ουφ» ηρεμίας θα πλημμύρισε τα συναισθήματά τους. Κατά το δημοσιογραφικό «κλισέ» σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το οποίο ωστόσο «κουμπώνει» ιδανικά στην συγκεκριμένη κατάσταση, ήταν μια νίκη που «την είχε ανάγκη» ο Παναθηναϊκός.

Για πολλούς λόγους. Επειδή «κουβαλούσε» στις πλάτες ένα 0/2 από τον Ολυμπιακό στο ξεκίνημα της χρονιάς. Επειδή δεν έχει πείσει ακόμα -και είναι και λογικό να μην έχει πείσει- με το μπάσκετ που παίζει. Επειδή θα επέστρεφε ο Κώστας Σλούκας στο ΣΕΦ. Επειδή έψαχνε μια μεγάλη νίκη για να «ανέβει» ψυχολογικά και να δουλέψει με μεγαλύτερη ηρεμία. Επειδή σε περίπτωση ήττας θα υπήρχε μεγάλη εσωστρέφεια. Επειδή έτσι θα έφερνε ακόμα περισσότερο κόσμο στο ΟΑΚΑ στα επόμενα εντός έδρας παιχνίδια.

Και δείτε τι έγινε. Περισσότεροι από 1.000 φίλοι του Παναθηναϊκού (μπορεί και περισσότεροι από 1.500 αν κάνω καλά τους υπολογισμούς μου γιατί ήμουν και εγώ εκεί για χάρη του ρεπορτάζ) βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ και έκαναν τη... νύχτα-μέρα. Τρομερή αποθέωση. Μόνο και μόνο από αυτό το γεγονός φάνηκε το πόσο πολύ την περίμεναν αυτήν την νίκη. Άλλωστε είχαν περάσει δύο χρόνια (παρά έναν μήνα) όταν είχε «αποδράσει» ο Παναθηναϊκός για τελευταία φορά από το ΣΕΦ. Πώς, λοιπόν, να μην ξεσπάσουν;

Σημαντική νίκη γιατί...

Μετά και από αυτήν την υποδοχή ύστερα από ένα ματς για την regular season, θεωρώ ότι και αυτοί που δεν ήξεραν ή δεν είχαν καταλάβει τι σημαίνει «Παναθηναϊκός», τώρα θα το κατάλαβαν για τα καλά. Καλώς ή κακώς είναι εκείνα τα ματς που αλλάζουν (ή μπορεί να αλλάξουν) τις ζωές των «αιωνίων». Η εν λόγω νίκη μπορεί να μην κρίνει τίποτα ή να μην χαρίζει κάποιον τίτλο ή κάποιο ισχυρό πλεονέκτημα αλλά θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική.

Πρώτον: Έχει αμφισβητηθεί για τα καλά -πλέον- η καθολική υπεροχή που είχε ο Ολυμπιακός το τελευταίο διάστημα. Και αν στο ματς του Super Cup είχαμε «μια από τα ίδια των τελευταίων» χρόνων, στο παιχνίδι της Euroleague ο Παναθηναϊκός έχασε -ουσιαστικά- τη νίκη στο... ένα σουτ. Διαφορετική κουβέντα θα κάναμε τώρα εάν το buzzer beater του Σλούκα έβρισκε στόχο. Όμως δεν μιλάμε με «εάν και εφόσον» αλλά με γεγονότα. Και τα γεγονότα δείχνουν ότι η «ψαλίδα» έχει μικρύνει πολύ και ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι και δεν θα είναι «σάκος του μποξ» για τους «ερυθρόλευκους».

• Τρομερή αποθέωση για Αταμάν στο ΟΑΚΑ

Δεύτερον: Πήρε το πρώτο προβάδισμα για το πλεονέκτημα της έδρας στα playoffs. Ναι είναι πολύ νωρίς ακόμα καθώς φέτος θα υπάρχουν τρεις -και όχι δύο- γύροι στην Basket League αλλά οι «πράσινοι» έκαναν ήδη το πρώτο βήμα και με διαφορά +12 πόντων στην έδρα του μεγάλου του αντιπάλου. Υπενθυμίζω γρήγορα ότι οι 6 πρώτοι της κατάταξης θα σχηματίσουν το «TOP-6» όπου θα παιχτεί ένας γύρος πέντε αναμετρήσεων. Και η ομάδα που θα τερματίσει πιο ψηλά θα έχει το αβαντάζ της έδρας στα play-offs. Υπάρχει δρόμος ακόμα. Όμως είναι μια (καλή) αρχή.

Τρίτον: Πήρε ο Παναθηναϊκός ψυχολογική ώθηση που τόσο πολύ ήθελε και τόσο πολύ έψαχνε. Μπορεί να είχε προηγηθεί η νίκη με την Μπασκόνια αλλά κακά τα ψέματα. Δεν την πανηγύρισε κανείς γιατί πολύ απλά οι «πράσινοι» δεν είχαν παίξει καλά. Έπαιξαν τόσο-όσο για να επιβληθούν απέναντι σε μια ομάδα με κλειστό rotation (και όχι κατ' επιλογή) οκτώ παικτών. Οπότε το «τριφύλλι» έψαχνε και ήθελε πάση θυσία αυτήν την νίκη ώστε να μπορεί σιγά-σιγά να «ξεκλειδώνει» και τις υπόλοιπες «πίστες» που θα βρίσκει μπροστά του.

Απάντησε στο μέγεθος με... μέγεθος

Έχω πει και έχω γράψει πολλές φορές ότι ο Παναθηναϊκός υστερεί σε μέγεθος από τον Ολυμπιακό. Σωματικό μέγεθος. Και στα σχήματα που χρησιμοποιεί ο Μπαρτζώκας με τον Παπανικολάου το «τρία», Πίτερς στο «τέσσερα» και τους Φαλ ή Μιλουτίνοφ στο «πέντε» μαζί με τα δυνατά κορμιά των Γουόκαπ-Κάνααν στο «ασόδυο» αυτομάτως έβαζε πρόβλημα στον Παναθηναϊκό. Υπήρχε πρόβλημα σωματοδομής και δύναμης.

Τι έκανε λοιπόν ο Αταμάν; Αυτό που είχε προαναγγείλει και μεσούσης της περασμένης εβδομάδας. Ότι θα «ανέβαζε» τον Χουάντσο στο «τρία» προκειμένου να έφερνε την ισορροπία και να έδινε «δύναμη» και «μέγεθος» στον Παναθηναϊκό. Και όταν ο Ισπανός (ο οποίος παρεμπιπτόντως τα πήγε περίφημα) είχε δίπλα του, τους Μήτογλου και Λεσόρ μπορούσε να ισορροπήσει το έλλειμμα της δύναμης, της σκληράδας και της ενέργειας σε σχέση με τον Ολυμπιακό.

• Μήτογλου στο Gazzetta: «Ο Σλούκας είναι εξαιρετικός επαγγελματίας, τον πείραζα πριν τον αγώνα»

Αυτομάτως περιόρισε τα pick n roll των «ερυθρολεύκων» ενώ ο ψηλός (είτε ήταν ο Φαλ, είτε ήταν ο Μιλουτίνοφ) σπανίως έπαιρνε την μπάλα ώστε να παίξει με πλάτη ή να δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω που αποτελεί και ένα από τα όπλα του Ολυμπιακού. Είναι χαρακτηριστικό ότι o Φαλ πήρε μόλις ένα σουτ εντός παιδιάς σε 21:37 λεπτά συμμετοχής (σ.σ. δύο για την ακρίβεια μιας και τη δεύτερη φορά κέρδισε φάουλ σε προσπάθεια για κάρφωμα) ενώ ο Μιλουτίνοφ επτά σουτ (2/7) σε 18:23. Στο σύνολο μόλις οκτώ προσπάθειες για δύο ψηλούς οι οποίοι συνθέτουν από τις καλύτερες front lines της Ευρώπης και αποτελούν (από) τα βαριά «χαρτιά» του Ολυμπιακού.

Η άμυνα, ο «εξολοθρευτής» Γκάι και ο «ηγετικός» Μήτογλου

Αυτό που είδα και ομολογώ ότι δεν το περίμενα είχε να κάνει με την άμυνα του Παναθηναϊκού. Και δεν στέκομαι στο γεγονός ότι δέχθηκε 54 πόντους. Όσο για τον τρόπο με τον οποίο «σκύλιαζαν» οι παίκτες. Αν δεν κάνω μεγάλο λάθος ήταν η πρώτη φορά που οι «πράσινοι» έβγαλαν τόσο μεγάλη ενέργεια και έπαιξαν τόσο πολύ επιθετικά στην άμυνά τους. Και με εξαίρεση το δεύτερο δεκάλεπτο όπου οι γηπεδούχοι σκόραραν 19 πόντους, σε καμία άλλη περίοδο δεν δέχθηκε η «πράσινη» άμυνα περισσότερους από 12 πόντους!

Έκαναν challenge στο 80%-85% των σουτ των παικτών του Ολυμπιακού και δεν έδιναν (σχεδόν) τίποτα εύκολο στους αντιπάλους τους. Θα μείνω στον Κάιλ Γκάι ο οποίος φρόντισε να βγάλει τα συκώτια του Γουόκαπ. Δεν τον άφησε να πάρει ανάσα, του έκοψε τη δημιουργία ενώ τον οδήγησε και σε πολλά λάθη. Με εξέπληξε ο Αμερικανός γκαρντ του Παναθηναϊκού, ο οποίος έδειξε να προσαρμόζεται στις συνθήκες του ντέρμπι, να μην φοβάται να πάρει σουτ ενώ μπόρεσε να γίνει και άκρως επιδραστικός.

Ο Σλούκας μπορεί να μην έκανε την (μεγάλη) διαφορά καθώς ήταν πολύ άστοχος με 0/6 τρίποντα αλλά έκανε και με το παραπάνω τη δουλειά του. Όταν απαλλάχθηκε από το άγχος της επιστροφής, είδε γήπεδο, μοίρασε καλά την μπάλα, δεν έκανε ιδιαίτερα λάθη και φρόντισε να αποτελέσει κομμάτι του παιχνιδιού. Εγώ τον καταλαβαίνω που ήθελε στην 4η περίοδο να το «τελειώσει» το ματς με σουτ εκτός... συστήματος ώστε να πάρει μεγαλύτερο κομμάτι στην πίτα του ντέρμπι. Γιατί αν κάποιος το ήθελε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, αυτός ήταν ο Σλούκας. Άλλωστε ήταν σουτ που «τα έχει» σε γενικές γραμμές. Και καλά έκανε και τα πήρε.

• Το Photostory των πανηγυρισμών στα αποδυτήρια

Και κλείνω με τον φοβερό και τρομερό Μήτογλου. Σε αυτό το ντέρμπι φάνηκε το ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ είχε λείψει από τα δύο προηγούμενα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και γενικά στα ματς που απουσίασε τη φετινή σεζόν. Ένας παίκτης που βγάζει δύναμη, σκληράδα, ενέργεια και ο οποίος μπορεί να γίνεται «x factor» σε όλα τα ματς της ομάδας του. Και από τη στιγμή που μπορεί να αγωνιστεί με την ίδια ευκολία στο «4» και στο «5» λύνοντας τα χέρια του Αταμάν ως προς τα σχήματα που θα επιλέγει, ταίριαζε «ταμάμ» απέναντι στα ψηλά και «βαριά» κορμιά των Φαλ και Μιλουτίνοφ. Απόδειξη; Όταν έπαιζε στο «5» σε δύο περιπτώσεις «pop out» ευστόχησε ανενόχλητος σε τρίποντο καθώς οι προσωπικοί του αντίπαλοι δεν μπορούσαν να τον ακολουθήσουν.

Και το σπάνιο που έχει ο διεθνής φόργουορντ είναι ότι παίζει εξίσου καλά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είναι παίκτης του 8-8.5 στην Euroleague, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση. Και σπανίως δεν θα «πιάσει» τα στάνταρ της απόδοσής του. Όπως τον άκουσα να λέει αποχωρώντας από το ΟΑΚΑ μετά την αποθέωση από τον κόσμο του Παναθηναϊκού «ποτέ δεν έφυγα» όταν κάποιος του είπε «καλωσόρισες πίσω Ντίνο». Όχι μόνο δεν έφυγε, αλλά παρουσιάζεται και πολύ καλύτερος...

ΥΓ: Μπράβο και στην ΚΑΕ Ολυμπιακός που φρόντισε να διεξαχθεί το ματς κάτω από άριστες συνθήκες. Όπως είχε διεξαχθεί και το αντίστοιχο της Euroleague στο ΟΑΚΑ. Κέρδισαν και τις δύο φορές οι φιλοξενούμενοι, έκαναν ανενόχλητοι το «ζντο» στο κέντρο του γηπέδου και αποχώρησαν σαν κύριοι για τα αποδυτήρια. Τόσο δύσκολο ήταν τελικά; Κάλλιο αργά, παρά ποτέ.

ΥΓ2: Ακολουθεί το ματς με την Μπαρτσελόνα στη Βαρκελώνη. Το Gazzetta θα ακολουθήσει την αποστολή του Παναθηναϊκού στην Καταλονία και θα σας μεταφέρει όλο το κλίμα. Το ντέρμπι ανήκει από σήμερα στο παρελθόν καθώς ακολουθεί μετά και η αναμέτρηση στο Βερολίνο για την Euroleague.

ΥΓ3: Ο Τζέριαν Γκραντ αποκτήθηκε για «τεταρτοπέμπτος» γκαρντ και είναι από τους παίκτες που έχουν κερδίσει με το σπαθί τους, τη θέση στην ομάδα. Κάνει λίγο (έως και πολύ) απ' όλα και αποδεικνύεται πραγματικό «εργαλείο» στα χέρια του Αταμάν.