Παναθηναϊκός: Άσκηση ετοιμότητας στο... ξύλο

• Ματς «λουκούμι» για τον Παναθηναϊκό
• Ο «value for money» Γκραντ
• Η αναγέννηση του Βιλντόζα και ο χρόνος του Ναν

Λίγο-πολύ περιμέναμε την εικόνα στο «Αλεξάνδρειο». Τουλάχιστον ως προς τα όσα θα αντιμετώπιζε ο Παναθηναϊκός απέναντι στον Άρη. Να σας πω την αλήθεια αυτό ήταν που είχε γίνει και αντικείμενο συζήτησης μέσα στην ομάδα μετά το τέλος του αγώνα με την Άλμπα στο Βερολίνο. Κανείς δεν ξεστόμιζε τις λέξεις «Ζάλγκιρις» ή «Βίρτους». Μόνο «Άρης».

Και τι εννοώ με αυτό; Ότι μετά την (κάτι σαν) άμυνα της Άλμπα, ο Παναθηναϊκός θα ερχόταν αντιμέτωπος με τελείως διαφορετική αμυντική προσέγγιση στο ματς. Στο Βερολίνο η Άλμπα απέφευγε τις επαφές, δεν είχε physicality στο παιχνίδι της και οι «πράσινοι» έβρισκαν πιο εύκολα «καλά σουτ» και συνεργασίες μέσα από τα pick n roll.

Ο Άρης είχε σκοπό να «χαλάσει» το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Άλλωστε αυτό επιδιώκει και σε όλα τα ματς μέσα από τη σκληρή του άμυνα που αποτελεί και το σήμα κατατεθέν του τη φετινή χρονιά. Και μπράβο στον Καστρίτη και στην ομάδα του που καταφέρνουν να είναι ανταγωνιστικοί απέναντι σε ομάδες με πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ και με περισσότερη ποιότητα. Άλλωστε έτσι δεν έγινε με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ;

Ματς «λουκούμι» για τον Παναθηναϊκό

Θεωρώ ότι ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να τύχει στους «πράσινους» τη δεδομένη χρονική στιγμή. Να αντιμετωπίσει μια ομάδα που θα έπαιζε στα όρια ή ακόμα και θα τα ξεπερνούσε, του φάουλ. Γιατί θεωρώ ότι τόσο η Ζάλγκιρις, όσο και η Βίρτους που θα επισκεφθούν το ΟΑΚΑ την ερχόμενη εβδομάδα για τα δύο ματς της διπλής αγωνιστικής, είναι ομάδες που θα έχουν ανάλογη προσέγγιση στα παιχνίδια της Euroleague.

Μπόλικη τακτική, πολλές επαφές και σε καμία περίπτωση ελεύθερο και run 'n gun μπάσκετ όπως η Άλμπα. Σε καμία περίπτωση δεν θα ισχύσει το «όσα φάμε και όσα βάλουμε». Τουλάχιστον μιλώντας για τη Βίρτους. Η Ζάλγκιρις μοιάζει και με... μπασκετικό χαμαιλέοντα, καθώς βρίσκει τρόπους και προσαρμόζεται (ασχέτως εάν ανταποκρίνεται ή όχι) στο παιχνίδι των αντιπάλων της.

• Αταμάν: «Δεν παίξαμε φοβερό μπάσκετ αλλά ή άμυνά μας ήταν εξαιρετική»

Οπότε το ματς με τον Άρη κάθισε «λουκούμι» στον Αταμάν. Μετά από ένα ελεύθερο επιθετικά παιχνίδι, αντιμετώπισε μια ομάδα που στηριζόταν στην επιθετική της άμυνα προσπαθώντας να βρει διεξόδους μέσα από το μπασκετικό της «ξύλο». Για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι οι παίκτες των «κιτρίνων» έπαιζαν «βρώμικα», έτσι; Σε καμία περίπτωση. Απλούστατα έμπαιναν δυνατά στις φάσεις, είτε με τα χέρια τους, είτε με τα κορμιά τους, δεν έδιναν χώρους στον Παναθηναϊκό και κυνηγούσαν όλα τα hustle plays.

Βέβαια κάποιες στιγμές υπήρχε και η διαιτητική ανοχή. Κάλλιστα πολλές από αυτές τις φάσεις θα μπορούσαν να ήταν φάουλ (σ.σ. πιο τρανό παράδειγμα η φάση που δόθηκαν βήματα στον Λεσόρ ενώ του έχει γίνει φάουλ από δύο παίκτες, αλλά ΟΚ μπορεί να συμβούν αυτά σε ένα παιχνίδι που έχει αυτήν την μορφή) και τώρα να μιλούσαμε από τελείως διαφορετική βάση. Όμως δεν είναι αυτό το ζητούμενο στην παρούσα φάση, αλλά η... άσκηση ετοιμότητας που κλήθηκε να περάσει το «τριφύλλι» στην πιο κατάλληλη στιγμή.

• Καστρίτης: «Η άμυνα του Άρη είναι η καλύτερη στο Eurocup»

Και λέω ότι αποτέλεσε το καλύτερο δυνατό τεστ για τους «πράσινους» γιατί δεν θα ήταν τόσο βοηθητικό για τον Παναθηναϊκό να είχε ένα πιο... εύκολο (θεωρητικά πάντα) παιχνίδι. Όπως για παράδειγμα την περασμένη εβδομάδα κόντρα στον Απόλλωνα Πάτρας. Λίγο η ένταση του αγώνα, λίγο η ανταγωνιστικότητα, λίγο η φανατισμένη ατμόσφαιρα, κράτησαν την ομάδα του Αταμάν στην... τσίτα ενόψει της διπλής αγωνιστικής. Καλό της έκανε.

Ο «value for money» Γκραντ

Από το συγκεκριμένο ματς και όσον αφορά τους παίκτες του Παναθηναϊκού θέλω να σταθώ σε 2+1 πρόσωπα. Πρώτα απ' όλα στον Τζέριαν Γκραντ. Κοντεύουν να ξεκολλήσουν τα κουμπιά του πληκτρολογίου από το πόσες φορές έχω αναφέρει το όνομα του Αμερικανού. Το πόσο σημαντικός είναι στη φετινή λειτουργία των «πρασίνων», το πόσο πολύ ταιριάζει σε ΟΛΑ τα σχήματα που επιλέγει ο Αταμάν και με πολλά διαφορετικά πρόσωπα ως ο απόλυτος «glue guy» της ομάδας.

Η απόκτησή του του χλευάστηκε το καλοκαίρι. Και από τα μέσα του Νοεμβρίου έχει αναγκάσει και τους πιο... άπιστους να (τον) πιστέψουν. Είναι... παντού. Σε όλα τα μήκη και πλάτη του παρκέ, όντας επιδραστικός σε άμυνα και επίθεση. Στο «Αλεξάνδρειο» είχε 9 πόντους και 10 ασίστ. Στο Βερολίνο άλλες 9 ασίστ. Συνολικά στα φετινά επίσημα ματς μετράει 8.9 πόντους, 4.3 ασίστ, 2.5 ριμπάουντ, 1.4 κλεψίματα και σουτάρει με 48% στα δίποντα, 39% στα τρίποντα και 88% στις βολές ανά 28:13 λεπτά συμμετοχής. Αθόρυβος στο παιχνίδι του αλλά ταυτόχρονα και τόσο... θορυβώδες. Είναι μακράν της δεύτερης η πιο «value for money» κίνηση που έκαναν οι «πράσινοι» το περασμένο καλοκαίρι.

Η αναγέννηση του Βιλντόζα και ο χρόνος του Ναν

Ο δεύτερος είναι ο Λούκα Βιλντόζα. Πολλά ακούστηκαν, πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν στο εξωτερικό. Ο ίδιος μιλώντας μετά το ματς με την Άλμπα στο Gazzetta ήταν ξεκάθαρος: «Μου αρέσει εδώ και θέλω να μείνω στον Παναθηναϊκό». End of story. Στην τελική είναι δυνατόν να ξέχασε το μπάσκετ που ήξερε; Σοβαροί να είμαστε. Ναι, ξεκίνησε τραγικά τη σεζόν, ναι ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν... άλλος μπασκετμπολίστας.

Στο Βερολίνο έκανε την αρχή καθώς «καθάρισε» το ματς βοηθώντας να εκτοξευθεί η διαφορά, τόσο οργανωτικά με τις συνεργασίες του με τον Μπαλτσερόφσκι, όσο και «εκτελεστικά» με 4/4 τρίποντα. Στο «Αλεξάνδρειο» ξεδίπλωσε τις αμυντικές του αρετές με 7 (ολογράφως επτά!) κλεψίματα ενώ με 2/2 τρίποντα στην 3η περίοδο έμελλε να «ξεκλειδώσει» την άμυνα του Άρη και να βάλει τις βάσεις για τη νίκη της ομάδας του. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη τον καλό Βιλντόζα. Και όσο παίζει και παίζει καλά θα «χτίζει» και την δική του αυτοπεποίθηση.

• Ο Μπαλτσερόφσκι έφυγε από το «Αλεξάνδρειο» με σπασμένο δόντι

Ο τρίτος είναι ο Κέντρικ Ναν. Προφανώς και μοιάζει με ψάρι έξω από την γυάλα του. Όμως ξαναλέω. Όπως και στην περίπτωση του Βιλντόζα, έτσι και στην περίπτωση του Ναν χρειάζεται χρόνος. Μην ξεχνάμε ότι ήρθε ουρανοκατέβατος από το ΝΒΑ και είναι ΠΟΛΥ δύσκολο για οποιονδήποτε παίκτη κάνει το απευθείας δρομολόγιο να ανταποκριθεί άμεσα. Πάρτε παράδειγμα τον Τζαμπάρι Πάρκερ ο οποίος έκανε και προετοιμασία με την Μπαρτσελόνα. Τώρα αρχίζει να παίρνει τα πάνω του. Τον Κέμπα Γουόκερ δεν τον αναφέρω καν διότι έχει προβλήματα τραυματισμών και δεν ξέρω εάν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί στη Μονακό.

Θέλω να πω, δηλαδή, ότι ναι μεν ο Ναν ξεκίνησε σε δύο ματς με 0/7 τρίποντα (και 2/5 δίποντα), ναι μεν μπαίνει στο παρκέ έχοντας τη νοοτροπία της regular season του ΝΒΑ, ναι μεν -και είναι εμφανές- ότι θέλει να σκοράρει, αλλά είναι ακόμα πολύ νωρίς. Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να βγαίνουν βιαστικά συμπεράσματα. Μιλάμε για elite guard του ΝΒΑ ο οποίος κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής...

ΥΓ: Ο υπερπολύτιμος Μήτογλου και ο Λεσόρ έκαναν τη δουλειά μέσα στη ρακέτα την ώρα που έπρεπε προκειμένου να διατηρηθεί η διαφορά και η νίκη του Παναθηναϊκού.

ΥΓ2: Μεγάλο λαβράκι ο Μπάνκστον για τον Άρη!

ΥΓ3: Φοβερή στιγμή μετά το τέλος του αγώνα και λίγο πριν αποχωρήσει ο Παναθηναϊκός από το γήπεδο με προορισμό το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, όταν οι φίλοι του Άρη έσπευσαν για να βγάλουν φωτογραφίες με τον Σλούκα.