To ντέρμπι που κατέλυσε κάθε μπασκετική λογική!

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές ότι το μπάσκετ είναι το πιο δίκαιο άθλημα και ότι 9 στις 10 φορές, θα κερδίσει ο καλύτερος! Πολλώ δε μάλλον, όταν η ομάδα που δεν ήταν το φαβορί (λόγω έδρας και χειρότερου momentum) και βγήκε στο παρκέ χωρίς τον πιο κομβικό παίκτη (Φαλ) στο παιχνίδι της, χάνει τους δύο ψηλούς στις αρχές της 3ης (τραυματισμός Μιλουτίνοφ) και της 4ης περιόδου (5ο φάουλ Πετρούσεφ) αντίστοιχα!

Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε τα τρία εξαιρετικά διαστήματα που είχε ο γηπεδούχος, εκτοξεύοντας την διαφορά δύο φορές στο +14 (20-6 στο 6’02” και 40-26 στο 13’37”) και μία φορά στο +15 (73-58 στο 32’50”) και αν συνυπολογίσουμε ότι βασικά γρανάζια των φιλοξενουμένων υστέρησαν δραματικά (ο Κάνααν ήταν αρνητικός στην άμυνα κι έπαιξε λιγότερα από 13 λεπτά στο πρώτο μέρος, ενώ οι Γουόκαπ και Παπανικολάου ήταν σκιά του καλού τους εαυτού), το ματς έδειχνε ότι ήταν το λιγότερο για 20 πόντους!

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε πολύ δυνατά, με επιθετική άμυνα και με διάθεση να τρέξει και βάζοντας στην εξίσωση τον κόσμο, πήγε από νωρίς το ματς εκεί που ήθελε (διψήφιο προβάδισμα), χωρίς καν να πάρει μπρος το βασικό του επιθετικό όπλο! Ο Τζέριαν Γκραντ (19π., 5ασ. & 3κλ.), ο Γκριγκόνις (18π. με 3/5 τριπ.) και ο Μήτογλου (13π. & 9ρ.) έφταναν και περίσσευαν!

Ο Κέντρικ Ναν πέτυχε το πρώτο του καλάθι στο 9ο λεπτό για το 23-13 και βλέποντας τα κέφια και την επαφή που είχε με το καλάθι στην 2η περίοδο (σκόραρε 13π. με 2/2 βολ. & 5/7 σουτ) και φυσικά πάντα σε αντιδιαστολή με την αρχική αδυναμία των «ερυθρολεύκων» να σταματήσουν τον φρενήρη ρυθμό του «τριφυλλιού» και τα 7 λάθη τους στο 13’ , η εντύπωση που δημιουργούνταν ήταν το παιχνίδι πάει για πολλά με λίγα.

Το ότι πρωταθλητές κατάφεραν να μαζέψουν δις το ματς στο πρώτο μέρος και να το φτάσουν σε απόσταση μίας κατοχής (στο -3 στη λήξη της 1ης περιόδου και στο -2 στην ανάπαυλα), οφείλεται και στην βιασύνη των «πρασίνων» να ανοίξουν το ματς (εδώ έπαιξε ρόλο και η αποχώρηση του Σλούκα στο 14’53”), αλλά και στην αντίδραση του Μπαρτζώκα, που βρήκε ένα σχήμα που λειτούργησε αποτελεσματικά μπροστά και πίσω.

Η απουσία του Φαλ και το 2ο φάουλ του Μιλουτίνοφ στο 6ο λεπτό, έδωσαν αναγκαστικά χρόνο στον Πετρούσεφ στο “5” και ο Σέρβος έδειξε εντυπωσιακή ανταπόκριση, όντας σχεδόν αλάνθαστος (18π., 6ρ., 3ασ. & 1κοψ. με 5/5 βολ. & 6/10 σουτ σε 24’). Ταυτόχρονα ο Γουίλιαμς-Γκος (16π., 4ρ., 7ασ., 3κλ. & 4λ. με 5/6 βολ. & 5/10 σουτ σε 32’) προσέδωσε στην ομάδα του, το κάθετο παιχνίδι που της έλλειπε αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια στην οργάνωση και την δημιουργία από τον Γουόκαπ (6 λάθη), χωρίς να είναι αρνητικός στην άμυνα!

• Η post-game εκπομπή για το Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός

Κάπως έτσι, οι Πειραιώτες «κοίμισαν» τους γηπεδούχους και το ματς στο 2ο μέρος, ήταν σαν να αρχίζει ξανά από την αρχή. Κι εκεί είναι που αρχίζουν να συμβαίνουν τα πιο αλλόκοτα πράγματα, που πραγματικά σε κάνουν να σταυροκοπιέσαι με αυτά που βλέπεις.

Κατ’ αρχάς, να κατανοήσω τον φόβο του Αταμάν να ξεκινήσει στο 2ο μέρος τον Ναν, που είχε 3 φάουλ και να βάλει τον Καλαϊτζάκη (βοήθησε αμυντικά) στην θέση του. Ωστόσο, πρώτον ο Τούρκος άργησε να τον επαναφέρει στο ματς και στο 27ο λεπτό που μπήκε, ο Αμερικανός guard ήταν δύσκολο να βρει ρυθμό. Σε ένα ματς που γνώριζε ότι ο Σλούκας δεν θα επέστρεφε, κατά την ταπεινή μου άποψη έπρεπε να μείνει περισσότερο στο παρκέ γιατί ήταν «ζεστός». Σκεφτείτε πόσο στοίχισε στον Παναθηναϊκό ότι ο πρώτος σκόρερ του δεν έβαλε ούτε καλάθι στο δεύτερο ημίχρονο.

Επίσης, ένα άλλο κομμάτι είναι η πολύ φτωχή τροφοδότηση και αξιοποίηση του Λεσόρ (11π., 7ρ. & 2ασ. με 4/7 σουτ), σε μία βραδιά που η frontline του Ολυμπιακού ήταν «πληγωμένη». Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το ότι ο 58χρονος τεχνικός «ξέχασε» για 8’47” στην 4η περίοδο (επιμέρους σκορ 17-22) τον Μήτογλου στον πάγκο, τότε έχουμε μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για τις ευθύνες του Παναθηναϊκού στο “come back” των δευτεραθλητών Ευρώπης.

Στο αντίστοιχο διάστημα, όπως άλλωστε και σε όλα τα χρονικά σημεία που ο περισσότερος κόσμος τον είχε «ξεγραμμένο», ο Ολυμπιακός (Πίτερς 14π., 7ρ. & 2ασ. με 2/5 τριπ.) έδειξε ψυχή και περηφάνια μεγάλης ομάδας και φυσικά αυτή την άρνηση να παραδοθεί, η οποία χαρακτηρίζει την κουλτούρα του οργανισμού.

Το ότι χωρίς τον βασικό του ψηλό (Φαλ) και χωρίς σέντερ για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο 2ο μέρος, με 17 λάθη και με 17 λιγότερες βολές, οι «ερυθρόλευκοι» βρήκαν τον τρόπο (με ανορθόδοξα σχήματα), αλλά και την δύναμη, όχι απλά να αποτρέψουν την διαφαινόμενη (στην 4η περίοδο) 20άρα, αλλά να γυρίσουν το ματς και να το χάσουν (85-80) από lay up που δεν χάνεται ούτε στην προπόνηση (Γουίλιαμς-Γκος), δείχνει το μέταλλό τους σαν ομάδα.

Αλλά την ίδια στιγμή και την άγρια ομορφιά και την κατάλυση κάθε μπασκετικής λογικής που χαρακτήρισε το μεγάλο αυτό παιχνίδι. Φανέρωσε επίσης την ανωριμότητα (λογική σε ένα μεγάλο βαθμό για μία νέα ομάδα με επίσης δύο σημαντικές απουσίες όπως ο Σλούκας και ο Βιλντόζα), που εξέπεμψε ο Παναθηναϊκός τις τρεις φορές που φάνηκε να καθαρίζει το ματς.

Καθώς επίσης και τον κίνδυνο που διατρέχει ενόψει μίας σεζόν, που ουσιαστικά τώρα μπαίνει στα δύσκολα (κι έχει ακόμη πέντε μήνες πολλών και απαιτητικών αναμετρήσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη), να «καεί» αν συνεχίσει ο Αταμάν να παίζει με τόσο κλειστό rotation.

Με έναν παίκτη ουσιαστικά στην θέση “3” (ο Γκριγκόνις έπαιξε 36 λεπτά), με τους Γκραντ, Λεσόρ και Μήτογλου (χθες που έπαιξε λιγότερο, παρ’ λίγο να στοιχίσει η απουσία του) μόνιμα στα 30+ λεπτά και με τους Σλούκα και Βιλντόζα να επιστρέφουν σε 10 και 20 μέρες αντίστοιχα.

Κλείνοντας, δεν έχω παρά να καταθέσω τον σεβασμό μου στο κοινό του ΟΑΚΑ για την πανέμορφη στιγμή του χειροκροτήματος και του standing ovation στον τραυματισμό και την αποχώρηση του Μιλουτίνοφ για τα αποδυτήρια.

Το βαρύ διάστρεμμα του “Μίλου” (δύσκολα θα επιστρέψει σε λιγότερο από μήνα) φέρνει σε δύσκολη θέση τους Πειραιώτες, όχι μόνο ενόψει του Final 8 του Κυπέλλου (15-18/02), όσο για την προσπάθεια που πρέπει να κάνουν στην Euroleague και να μην χάσουν έδαφος με εκτός προγράμματος ήττες. Αν και για αρχή, έρχεται ένα ματς που θεωρείται στα χαμένα (στην Μαδρίτη απέναντι στην αήττητη εντός έδρας, Ρεάλ).

Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, ξένοιασε με την πρωτιά στην κανονική περίοδο και το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς, απέκτησε ηρεμία και έξτρα αυτοπεποίθηση και μένει να δούμε κατά πόσο η απουσία των Σλούκα και Βιλντόζα θα τον επηρεάσει σε ένα σημαντικό παιχνίδι, όπως αυτό της Πέμπτης (26/01, 21.05) με την Μακάμπι στo άδειo “Alexandar Nikolic Hall” του Βελιγραδίου.