Άρης: Ούτε τα καλοκαίρια δεν κάνουν 23 σερί προπονήσεις

Πραγματικά καταρρίπτεται κάθε κανόνας της προπονητικής και της αθλητικής ψυχολογίας με αυτό που συνέβη φέτος στην Basket League της οποίας το πρόγραμμα ανάθεμα κι αν καταλάβω ποτέ πώς το καταρτίζουν. Γιατί αυτό που συνέβη φέτος προηγήθηκε κι άλλες φορές στο παρελθόν, όταν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φλέρταραν με συμμετοχή στο Final Four της Euroleague. Και για να πάω αντίθετα του ρεύματος δεν φταίνε τούτοι οι δυο οι οποίοι προφανώς ήθελαν όσο το δυνατόν πιο «χαλαρό» πρόγραμμα για να ετοιμαστούν για τους αγώνες των Playoffs στην Euroleague γιατί το δ. σ. του ΕΣΑΚΕ δεν το συνθέτουν μόνο αυτοί αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες οι οποίες προφανέστατα κοιτούσαν στον ουρανό και δεν λειτούργησαν υπέρ των εαυτών τους.

Διότι, γι’ αυτό το κενό των 23 ημερών του Άρη αλλά και τη συχνότητα διεξαγωγής αγώνων από τις αρχές του περασμένου Οκτώβρη έως και σήμερα είχα γράψει στο Gazzetta πριν κάμποσες ημέρες, παρομοιάζοντας το πρόγραμμα με καρδιογράφημα ανθρώπου που πάσχει από αρρυθμίες. Λογική μην ψάχνεται, μήτε θα βρείτε. Και μην κάνετε το λάθος σύγκρισης καταστάσεων γιατί άλλο να διαθέτεις αγωνιστικό προϋπολογισμό 600-700 χιλιάδων ευρώ από 20 εκατομμύρια.

Τρεις εβδομάδες προπονήσεων (δίχως φιλικό παιχνίδι) είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιβάλλει ένας προπονητής στους παίκτες στην προετοιμασία μέσα στο κατακαλόκαιρο που θεωρητικά «χτίζεται» μια ομάδα και χρειάζεται ένα σωρό επαναλήψεις. Την άνοιξη είναι… παρά φύσιν. Δεν εμπεριέχει καμία λογική, είναι αδύνατο να ελεγχθεί ο συναισθηματικός κόσμος του παίκτη και ιδιαίτερα οι ξένοι αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση στερείται σοβαρότητας. Ειδικά αυτοί που ρίχνουν… ένα βλέφαρο τι γίνεται σε άλλα Πρωταθλήματα και καταλαβαίνουν τις διαφορές. Για να τις καταλάβετε κι εσείς, σε Γαλλία, Ισπανία και Γερμανία έκλεισε ένας κύκλος 34 αγώνων Πρωταθλήματος ενώ στην Τουρκία ήδη έπαιξαν 30 αγώνες. Στο… Ellada παίξαμε 27 και με το ζόρι.

Φανταστείτε δηλαδή τι έχει να γίνει αν τελικώς αποφασιστεί η διεξαγωγή Πρωταθλήματος με 14 ομάδες την επόμενη χρονιά καθώς αυτό λέγεται ότι συζητείται. Θα σκάει ο τζίτζικας και οι δικοί μας θα παίζουν το τέλος του έξτρα γύρου αν δεν αλλάξουν μυαλά και ειδικά οι ομάδες που ψηφίζουν αγνοώντας την αγωνιστική υγεία των παικτών τους.

Οι προπονητές επικαλούνται το συγκεκριμένο γεγονός με την υποσημείωση ότι δεν αποτελεί δικαιολογία αλλά μια χαρά είναι. Στην πραγματικότητα είναι γεγονός ή μάλλον δεδομένο. Ο αθλητής εκνευρίζεται ότι τον βάζουν τρεις εβδομάδες στο ψυγείο, τα νεύρα τού βγαίνουν στο παρκέ όπως ενδεχομένως συνέβη και στον αγώνα του Άρη με τον Παναθηναϊκό με τον Σίλβιο ΝτεΣόουζα ο οποίος κάποια στιγμή είχε το καυγαδάκι του με τον Γιάννη Καστρίτη αλλά τα βρήκαν λίγο αργότερα, αφού την πλήρωσε το προστατευτικό του πάγκου.

Για παράδειγμα, ο Παναθηναϊκός δε νίκησε απλά τον Άρη στο Nick Galis Hall αλλά ουδέποτε έχασε το προβάδισμα – κι έφτασε να προηγηθεί έως και με διαφορά 16 πόντων – σ’ ένα παιχνίδι στο οποίο πρωταγωνίστησαν παίκτες οι οποίοι (δύσκολα) βλέπουν παρκέ στην Euroleague. Βάζοντας (στρογγυλοποιημένους) σε παρένθεση τους χρόνους συμμετοχής, ηγήθηκαν οι Μπαλτσερόφσκι (28’), Σαμοντούροφ (33), Βιλντόζα (24), Μωραΐτης (16), Μαντζούκας (10) με την… ευγενική υποστήριξη των Γκραντ (27), Γκριγκόνις (17), Παπαπέτρου (17), Ναν (13) και ολίγον Λεσόρ (6).

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε κάτι σπουδαίο στο παρκέ, καλά-καλά τα ελεύθερα σουτ δεν έβαλε πέρα από δύο-τρία κρίσιμα, αλλά είχε απέναντί του μια ομάδα η οποία ήταν… άρρυθμη. Ο Άρης, όχι μόνο, δεν έβαλε τα σουτ αλλά ούτε τις ελεύθερες βολές καθώς τελείωσε το παιχνίδι με 12/24. Οι δεκαέξι συνεργασίες που έβγαλε ήταν καλός αριθμός για μια ομάδα μ’ ένα φιλικό παιχνίδι σε διάστημα 23 ημερών όπως και τα 12 λάθη. Συνολικά δεν είχε διάρκεια στο παιχνίδι του και αντικειμενικά, δεν θα μπορούσε να είχε. Το δε Αλεξάνδρειο δεν είχε περισσότερους από 2.000-2.500 φιλάθλους και το περιστατικό που περιέγραψε ο Γιάννης Καστρίτης δεν εμπεριέχει υπερβολή γιατί την ίδια ερώτηση δέχθηκα κι εγώ!

Εν τέλει, δεν γνωρίζω αν θα γίνει αυτό που κυκλοφορεί περί δημοσιοποίησης ολοκληρωμένου προγράμματος της σεζόν 2024-25 από το καλοκαίρι, αλλά είναι τουλάχιστον κρίμα να υποβάλλονται οι ομάδες σ’ αυτό το μαρτύριο. Αυτό βλέπουν οι άλλες και δεν διακρίνουν την παραμικρή χρησιμότητα τερματισμού στην 7η ή 8η θέση της βαθμολογίας. Χίλιες φορές να τελειώνουν τον Απρίλη γλιτώνοντας κι ένα μηνιάτικο.