Ολυμπιακός: Ζήτημα τιμής και περηφάνιας μετά το χειρότερο 4ήμερο των τελευταίων 2,5 χρόνων!
Πριν μπούμε στην κατ' εξοχήν ανάλυση του τι συνέβη στο Game 1 της ημιτελικής σειράς με το Περιστέρι, είναι σημαντικό θυμίσουμε με πόσο βαριά καρδιά και «θρυμματισμένη» ψυχολογία, επανήλθαν οι Πειραιώτες στην μάχη της διεκδίκησης του τελευταίου στόχου που τους έχει απομείνει για φέτος.
Σύμφωνοι, βάσει ρόστερ και budget, ο Ολυμπιακός πήγε στο Βερολίνο έχοντας μακράν τον χαμηλότερο προϋπολογισμό εκ των τεσσάρων ομάδων που έφτασαν στο Final 4 αλλά και την χαμηλότερη επιθετική ποιότητα.
Αυτό, όμως, δεν σήμαινε ότι ταξίδεψε χωρίς την δίψα της διάκρισης και την πίεση που κουβαλάει ένας οργανισμός, που αποδεδειγμένα είναι μπολιασμένος με την νοοτροπία του νικητή και προέρχεται από δύο διαδοχικές αποτυχημένες απόπειρες, που κρίθηκαν στο σουτ.
Θα βρεθούν αρκετοί που θα πουν ότι οι «ερυθρόλευκοι» είχαν τον πιο δύσκολο αντίπαλο στον δρόμο για τον τελικό. Δεν θα διαφωνήσω, αλλά θα αντιπαρατάξω ότι ταυτόχρονα είχαν και πολύ υψηλό κίνητρο, γιατί η Ρεάλ τους είχε πάρει την μπουκιά μέσα από το στόμα στον περυσινό τελικό του Κάουνας και τους είχε νικήσει δύο φορές στην διάρκεια της κανονικής περιόδου.
Οπότε, οι πρωταθλητές και Κυπελλούχοι Ελλάδας δεν πήγαν στην Γερμανία, θεωρώντας εαυτούς ως αουτσάιντερ, άσχετα αν, από μόνη της, η εφετινή τους 3η συνεχόμενη παρουσία στο ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ, συνιστούσε μία μίνι υπέρβαση. Πολύ απλά γιατί μία ομάδα με 9 συμμετοχές σε Final 4, 6 τελικούς και 2 ευρωπαϊκούς τίτλους στα τελευταία 15 χρόνια, έχει μάθει να διεκδικεί μόνο την κορυφή.
Για τους παραπάνω λόγους, λοιπόν και φυσικά για τον απαράδεκτο – με βάση την αγωνιστική ταυτότητα που είχε φέτος – τρόπο με τον οποίο μπήκε στο ματς με την «βασίλισσα», ο εφετινός αποκλεισμός από τον τελικό πόνεσε αρκετά και ίσως περισσότερο του αναμενόμενου. Γιατί ο Ολυμπιακός που παρουσιάστηκε στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού της “Uber Arena”, δεν ήταν η ομάδα που όλοι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα περισσότερα σημαντικά παιχνίδια.
Η αντίδραση της ομάδας, ωστόσο, στον μικρό τελικό, η αγωνιστική διάθεση που παρουσιάστηκε και η πίεση που έβαλαν όλοι οι παίκτες και ο Μπαρτζώκας στους εαυτούς τους για να μετριάσουν την κακή προηγούμενη εικόνα και στο μέτρο του δυνατού να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, κλείνοντας την εφετινή ευρωπαϊκή διαδρομή με θετική νότα, έπιασε τόπο.
Τα +10 ριμπάoυντ, τα 8 κλεψίματα, το 65,2% στα τρίποντα, ακόμη και τα 21 λάθη αποτέλεσαν δείγματα υπολογίσιμης προσπάθειας, που επιβραβεύτηκε με το 87-84 απέναντι στην Φενέρμπαχτσέ και την 3η θέση.
Αν η Ρεάλ έκανε το back to back κι έμπαινε στο κλειστό club των ομάδων με το αντίστοιχο επίτευγμα (Γουγκοπλάστικα, Μακάμπι, Ολυμπιακός και Εφές), σπάζοντας την κατάρα που ακολουθεί την πρωτοπόρο της κανονικής περιόδου στην Euroleague, το κλίμα στο «λιμάνι» θα ήταν «ούτε γάτα ούτε ζημιά»! Έστω κι αν τα νέα από την Λιθουανία ήταν άσχημα, από την άποψη ότι ο προσυμφωνημένος Κίναν Έβανς τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο και τέθηκε νοκ-άουτ για τους επόμενους 6-8 μήνες!
Κοινώς, όλα έβαιναν – τηρουμένων των αναλογιών καλώς – μέχρι και το 12ο λεπτό του τελικού. Όταν ο Παναθηναϊκός έχανε με 41-27 από την ομάδα του Τσους Ματέο και τίποτε δεν προδιέθετε την ολική επαναφορά που ακολούθησε. Επειδή, όμως, η αλληλεπίδραση των συμβαίνουν στους «αιώνιους αντιπάλους» είναι τεράστια, αντιλαμβάνεστε ότι η επιστροφή των «πρασίνων» στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 13 χρόνια και ο τρόπος με τον οποίο συντελέστηκε αποτέλεσε το πιο βαρύ πλήγμα για τους Πειραιώτες.
Δεν είναι λίγο πράγμα να έχεις πάει σε πέντε Final 4 και να έχεις παίξει 3 τελικούς, μετά τον τελευταίο ευρωπαϊκό σου τίτλο (2013), χωρίς να το έχεις ξαναπάρει και ξαφνικά να έρχεται ο «αιώνιος αντίπαλος» και στην πρώτη του φορά μετά από 12 χρόνια, να σηκώνει κούπα με μπασκετάρα, κάνοντας το 7/7 σε τελικούς της EL! Και με πεντακάθαρη νίκη (95-80) απέναντι στον αντίπαλο που σου στέρησε (δις) την χαρά και με MVP έναν πρώην παίκτη σου (Σλούκας), που όλοι γνωρίζουν πως και γιατί έφυγε...
Τελευταίο αλλά καθόλου αμελητέο, άφησα το έξτρα σοκ που προκάλεσε ο τραυματισμός του Μουστάφα Φαλ (κάταγμα κοπώσεως στο 4ο μετατάρσιο του αριστερού ποδιού), ο οποίος χάνει τα play off!
Μπορεί ο “Μους” να μην ήταν ο επιδραστικός σέντερ που έχουμε συνηθίσει στο Final 4 (μ.ο. 2,0π., 5,5ρ. & 2,0ασ. με 2/3 σουτ) και να ηττήθηκε κατά κράτος από τον Ταβάρες και τον Πουαριέ στον ημιτελικό, ωστόσο, μιλάμε για τον παίκτη που είχε την πλέον καθοριστική συνεισφορά στο ανεπανάληπτο 14/14 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού από τον Δεκέμβριο του 2022 έως τον Ιούνιο του 2023.
Και η απώλειά του ενόψει της διεκδίκησης του τίτλου στην Basket League, μετράει διπλά από την στιγμή που, 10 μέρες νωρίτερα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας επέλεξε (ορθώς κατά την ταπεινή μου άποψη) να αφήσει εκτός λίστας των ξένων για τα play off, τον Μόουζες Ράιτ (ιδανικός για το μαρκάρισμα του Λεσόρ), για να έχει ένα επιπλέον «μπαρουτοκαπνισμένο» guard (Κάνααν).
Όπως καταλαβαίνετε ο εφετινός Μάιος είναι να φύγει και να μην ξανάρθει για τους Πειραιώτες. Με βάση όλα τα παραπάνω, λοιπόν, το τελικό 83-72 επί του Περιστερίου στο πρώτο παιχνίδι της ημιτελικής σειράς των play off, ήταν η καλύτερη δυνατή αντίδραση που θα μπορούσαν να έχουν οι «ερυθρόλευκοι» μετά το χειρότερο 4ήμερο του οργανισμού στα 2,5 τελευταία χρόνια που η συντριπτική πλειοψηφία των στιγμών της ομάδας είναι όμορφες και εορταστικές.
Και δεν ήταν μόνο η νίκη, που άλλωστε αποτελούσε το βασικό ζητούμενο, η οποία συνηγορεί στην παραπάνω διαπίστωση. Ήταν η αμυντική προσπάθεια απέναντι σε έναν αντίπαλο, που προετοιμαζόταν 10 μέρες γι' αυτό το ματς, παίζει γρήγορο και επιθετικό μπάσκετ και δύσκολα πέφτει κάτω από τους 80 πόντους (σκόραρε 88 στον Παναθηναϊκό στο ματς του OAKA για το Top-6).
Ήταν το +15 στα ριμπάουντ, οι 23 ασίστ σε συνδυασμό με το 51% πίσω από τα 6,75 (16/31 τριπ.) με 11/14 που είχαν μαζί οι Πίτερς και Κάνααν, οι οποίοι σκόραραν από 22 πόντους! Ήταν η συνεχιζόμενη καλή αντίδραση του Μιλουτίνοφ (14π., 9ρ. & 2ασ) μετά το... μηδέν στον τελικό με την Ρεάλ και σίγουρα η σταθερά η καλή απόδοση του ΜακΚίσικ (12π., 4ρ. & 3ασ.), μετά από την θετική εικόνα του στο Βερολίνο (μ.ο. 13,0π., 2,5ρ., 2,0ασ. & 3,0κλ. με 60% τριπ. σε 21').
Υπήρχαν σίγουρα και μελανά σημεία, όπως τα 21 λάθη (για 2ο σερί ματς) και η εδώ και καιρό πτωτική πορεία που έχει η απόδοση του Γουόκαπ (4ρ., 3ασ. & 3λ. με 0/2 σουτ σε 26'), ο οποίος ήταν κατώτερος των περιστάσεων στο Final 4 (μ.ο. 3,5π., 2.5ρ. & 3,5ασ. με 3/14 σουτ), ωστόσο, η μεγάλη εικόνα έχει να κάνει με το ότι στο «χειρότερό του φεγγάρι», ο Ολυμπιακός δεν κινδύνευσε ποτέ (όπως άλλωστε και στα υπόλοιπα τρία ματς της σεζόν με τους «κυανοκίτρινους», με εξαίρεση το ματς του Top-6, στο οποίο οι Πειραιώτες είχαν βρεθεί στο -12 και ήταν αμφίρροπο μέχρι το τέλος), από την τρίτη καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Γιατί η καρδιά του πρωταθλητή έχει περηφάνια και τιμή και σίγουρα θα παλέψει μέχρι τέλους...
Υγ.: Δεν θυμάμαι άλλη συνεχόμενη τριάδα αγώνων φέτος, που ο Ολυμπιακός σουτάρει με πάνω από 50% πίσω από τα 6,75 (51,72% με 45/87 προσπάθειες), έχοντας μ.ο. 15 εύστοχα τρίποντα!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
