Παναθηναϊκός: Μαθημένος στα δύσκολα...

• Του έλειπε το «know how» μετά από Final Four
• Ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί
• Βιασύνη, αστοχία και έλλειψη καθαρού μυαλού
• Η εξήγηση για τις φωνές του Αταμάν

Ακούστηκε, συζητήθηκε, σχολιάστηκε. Προκάλεσε απορία και προβληματισμό. Αναφέρομαι σε ένα ερώτημα που υπήρχε στις τάξεις των «αιωνίων» και πολύ περισσότερο στην πλευρά του πρωταθλητή Ευρώπης, Παναθηναϊκού. Ποιο ήταν αυτό; Η διαχείριση των έντονων συναισθημάτων μετά από την μπασκετική κορύφωση στο Βερολίνο με την κατάκτηση της Euroleague.

• «Θρυλικό» break και προβάδισμα τίτλου

Το είχα εξηγήσει και στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μου. Δεν θα ήταν εύκολο για τον Παναθηναϊκό να αντεπεξέλθει στον 1ο τελικό. Καθόλου. Αφενός, και ασχέτου αποτελέσματος στο Βερολίνο, οι περισσότεροι παίκτες των «πρασίνων» δεν ήταν μαθημένοι από τέτοιες καταστάσεις. Δηλαδή να πρέπει να βάλουν σε μια τάξη και σε μια σειρά σκέψεις και συναισθήματα ύστερα από το μεγαλύτερο ραντεβού του διασυλλογικού μπάσκετ στην Ευρώπη.

Του έλειπε το «know how» μετά από Final Four

Το ίδιο θα ίσχυε ακόμη και αν είχε χάσει στον τελικό ή στον ημιτελικό. Στον αντίποδα ο Ολυμπιακός έχει περάσει από ανάλογες -αν και με αρνητικό πρόσημο στα Final Four- καταστάσεις την τελευταία τριετία, οπότε ήταν πιο έμπειρος, πιο μπαρουτοκαπνισμένος και αν θέλετε πιο «ψιλιασμένος» αναφορικά με τα όσα θα συναντούσε και στο πώς θα να τα αντιμετώπιζε. Κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ.

• Υποψήφια η Αθήνα και το OAKA για το Final Four του 2025

Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και πολύ πιο έτοιμος πνευματικά, τακτικά και αγωνιστικά από τον Παναθηναϊκό. Οι «πράσινοι» ακόμα ζούσαν το παραλήρημα της κατάκτησης της Euroleague. Ε, δεν θέλει και πολύ να ξεφύγει το μυαλό και να το... χάσουν οι παίκτες. Ακόμα και αν γνώριζαν πολύ καλά ότι μέσα σε 40 λεπτά θα μπορούσαν να απολέσουν ό,τι με κόπο «έχτισαν» και απέκτησαν στις τρεις προηγούμενες αναμετρήσεις των δύο ομάδων στην Stoiximan Basket League.

Τουλάχιστον αυτή η ήττα να τους προσγείωσε οριστικά και αμετάκλητα στην... ελληνική πραγματικότητα. Θα μου πείτε ότι είχαν προηγηθεί τα δύο ματς των ημιτελικών με τον Άρη. Ναι μεν προηγήθηκαν αλλά δεν βοήθησαν ώστε να αφυπνιστούν στον Παναθηναϊκό. Στο πρώτο παιχνίδι διεξήχθη η φιέστα και υπήρχε -όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο- πανηγυρικό κλίμα, οπότε... για ποιο μπάσκετ μιλάμε τώρα; Στο δεύτερο ματς ασχολήθηκαν περισσότερο με το «σκληρό» παιχνίδι του Άρη με αποτέλεσμα ΚΑΙ να χάσουν ακόμα περισσότερο το μυαλό τους αλλά ΚΑΙ να αποδιοργανωθούν τελείως.

Ακροβάτης σε τεντωμένο σχοινί

Λίγο-πολύ κάπως έτσι περίμενα την εικόνα του Παναθηναϊκού στον πρώτο τελικό. Καλώς ή κακώς χρειαζόταν (αλλά φυσικά δεν υπήρχε) περισσότερος χρόνος προσαρμογής στα ελληνικά δεδομένα. Και αντίστοιχα περίμενα αυτό το μεγαλύτερο κίνητρο από πλευράς Ολυμπιακού. Και το είχα αναφέρει πριν από τρεις ημέρες. Στην τελική ποιος δεν θέλει να νικήσει τον πρωταθλητή Ευρώπης; Οι μεν με φανέλες που μύριζαν ακόμα μπύρα και σαμπάνια, οι δε με το μαχαίρι στα δόντια στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα και κάπως έτσι οι «ερυθρόλευκοι» έφτασαν στο σημείο να φτάσουν στην επικράτηση και στο 0-1 στη σειρά.

Βέβαια ΤΙΠΟΤΑ απολύτως δεν κρίνεται από ένα ματς. Ο Παναθηναϊκός ναι μεν έχασε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν... χάθηκε. Έχει κερδίσει φέτος στο ΣΕΦ (σ.σ. και μάλιστα χωρίς τον Κέντρικ Ναν ο οποίος δεν είχε αποκτηθεί ακόμα από το «τριφύλλι») για τον α' γύρο της Stoiximan Basket League, ενώ στο ματς της Euroleague ήταν κοντά στο σκορ και διεκδικούσε τη νίκη έως και το τέλος. Οπότε έχει τον τρόπο για να «απαντήσει» στο «break» του Ολυμπιακού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν πάρει το πάνω χέρι και ότι δεν αποτελούν πλέον το φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.

• Γιαννακόπουλος: «3-1 κλειδωμένο»

Υπάρχει ωστόσο και η άλλη όψη του νομίσματος. Αυτή που θέλει τον Παναθηναϊκό να έχει μάθει να παίζει φέτος με την πλάτη στον τοίχο. Τουλάχιστον στη σειρά που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή και την ιστορία τη φετινή σεζόν στην Euroleague. Φυσικά αναφέρομαι στα ματς με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, τα οποία λίγο-πολύ θυμίζουν αρκετά τους φετινούς τελικούς. Τόσο όσον αφορά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα πριν από το πρώτο τζάμπολ, όσο και την αντίστοιχη στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει την ήττα στο Game 1 και είχε αρχίσει να παίζει με την πλάτη στον τοίχο.

Ουσιαστικά ακροβατούσε σε τεντωμένο σχοινί. Όμως ακροβατούσε σε σχοινί που ήταν έτοιμο να σπάσει τη στιγμή που είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 2-1 στα play off της Euroleague. Και μάλιστα με το Game 4 στην έδρα της Μακάμπι όπου κυνηγούσε παράλληλα το σκορ στο -7 και με 06:27 για τη λήξη του ματς. Αν και όλα έμοιαζαν χαμένα, ο Παναθηναϊκός έκανε την μεγάλη ανατροπή, κέρδισε το ματς και στο Game 5 «κατάπιε» τους Ισραηλινούς και πήρε το εισιτήριο για το Final Four.

Ακόμα και στον τελικό με τη Ρεάλ. Πόσοι πίστευαν στο -14 της πρώτης περιόδου ότι θα μπορούσε να υπάρξει γυρισμός για τον Παναθηναϊκό έχοντας δεχθεί 36 πόντους στην 1η περίοδο. Και πάλι. Απέδειξε ότι τίποτε απολύτως δεν είχε τελειώσει. Γι' αυτό και λέω και επαναλαμβάνω. Ο Ολυμπιακός έκανε απλά το 1-0 ή αν προτιμάτε ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πίσω στο σκορ στους τελικούς με 0-1. Τίποτε το λιγότερο και τίποτε το περισσότερο.

Βιασύνη, αστοχία και έλλειψη καθαρού μυαλού

Τώρα όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι του 1ου τελικού, ο Παναθηναϊκός βιαζόταν στο ξεκίνημα λόγω και της... φόρας που ήθελε να βάλει στο παρκέ από το Βερολίνο, με αποτέλεσμα να του λείψει το καθαρό μυαλό και συγκέντρωση. Η αστοχία (ειδικά του Ναν) επηρέασε τη συνολική επιθετική λειτουργία, η μπάλα δεν γύριζε σχεδόν καθόλου, κάτι που αποτέλεσε βούτυρο στο ψωμί των «ερυθρολεύκων» οι οποίοι πήραν ψυχολογία από την άμυνα και βρήκαν τα σουτ που ήθελαν προκειμένου να ελέγξουν το παιχνίδι.

• Σερέλης: «Η έντασή μας δεν ήταν αυτή που έπρεπε»

Επιπλέον ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει το δίδυμο ψηλών Μιλουτίνοφ-Πετρούσεφ με αποτέλεσμα να χάσει πολλά ριμπάουντ και ο Ολυμπιακός να βρει σκορ από δεύτερες και τρίτες επιθέσεις, όπως δεν μπόρεσε να αναχαιτίσει καθόλου το κάθετο παιχνίδι του ΜακΚίσικ, ο οποίος «τιμώρησε» την άμυνα των «πρασίνων» με διαδοχικά ντράιβ. Με τον Ναν στα 1/9 εντός παιδιάς και συνολικά τους «πράσινους» με 4/11 δίποντα σ' ένα ημίχρονο, το -9 (ή αν προτιμάτε το +9 του Ολυμπιακού) ήταν η φυσική συνέπεια.

Η χαριστική βολή δόθηκε στην 3η περίοδο και μάλιστα εις διπλούν. Από τη μία ο Ολυμπιακός βρέθηκε στο +14, από την άλλη ο Παναθηναϊκός πλησίασε στο τρίποντο αλλά και πάλι η «πράσινη» βιασύνη βρήκε... «ερυθρόλευκο» τείχος και χρόνο dt η διαφορά είχε επιστρέψει σε διψήφια επίπεδα με αποτέλεσμα το παιχνίδι και ο τελικός νικητής να πάρουν το δρόμο τους. Σε γενικές γραμμές ο Παναθηναϊκός δεν είχε λύσεις και είδε και πάλι τους Γουόκαπ και Γουίλιαμς-Γκος να πραγματοποιούν εξαιρετικό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Όταν «ξύπνησαν» οι παίκτες του Αταμάν, ήταν αργά.

Η εξήγηση για τις φωνές του Αταμάν

Μετά το τέλος του αγώνα έγινε πολύ λόγος για τη διαιτησία των Παπαπέτρου, Καρπάνου, Θεωνά. Ο Εργκίν Αταμάν βγήκε από τα ρούχα του στον χώρο έξω από τα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ φωνάζοντας ότι «τώρα καταλαβαίνω γιατί στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν Έλληνες διαιτητές στα μεγάλα παιχνίδια» θέλοντας να εκφράσει τα παράπονά του για τα «σφυρίγματα» ή για τα «μη σφυρίγματα» του 1ου τελικού της Stoximan Basket League.

Ουσιαστικά τα παράπονα είχαν να κάνουν τόσο για φάσεις που... σταματούσαν τον Παναθηναϊκό στην προσπάθεια που έκανε να «ροκανίσει» τη διαφορά, όσο και για το γεγονός ότι οι διαιτητικές αποφάσεις δεν ήταν με τα ίδια κριτήρια και στις δύο πλευρές του παρκέ. Θα μπορούσε να αναφερθεί κάποιος στη (σχεδόν τριπλάσια) διαφορά των βολών (σ.σ. 10 ο Παναθηναϊκός, 26 ο Ολυμπιακός) αλλά όπως έχω αναφέρει πολλές φορές ΔΕΝ αποτελεί κριτήριο το συγκεκριμένο στατιστικό στοιχείο. Σε καμία περίπτωση.

• Έξαλλος Αταμάν έξω από τα αποδυτήρια: «Τώρα καταλαβαίνω γιατί στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν Έλληνες διαιτητές στα μεγάλα παιχνίδια» (vid)

Χαρακτηριστικά μπορώ να αναφέρω και εγώ κάποιες φάσεις όπως το 3ο φάουλ στον Λεσόρ ενώ δεν υπήρχε παράβαση αλλά η μπάλα εκτός και κατοχή στον Παναθηναϊκό, ένα επιθετικό που δεν δόθηκε στον Γουίλιαμς-Γκος αλλά μέτρησε κανονικά το καλάθι που πέτυχε, ένα αντιαθλητικό που δεν δόθηκε στον Σλούκα από τον Κάνααν, ωστόσο οι «πράσινοι» πρέπει να πάνε παρακάτω.

Καταλαβαίνω τα παράπονα του Παναθηναϊκού αλλά θα πρέπει να δει άμεσα το επόμενο ματς. Άλλωστε δεν υπάρχουν ούτε περιθώρια γκρίνιας, ούτε περιθώρια ουσιαστικών αλλαγών, ούτε τίποτα. Οι φετινοί τελικοί διεξάγονται ανά 48 ώρες. Και το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι πρωταθλητές Ευρώπης είναι να μην «χαλάνε» το μυαλό τους με αυτά τα πράγματα αλλά να εστιάσουν στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουν να πάρουν πίσω το πλεονέκτημα της έδρας στο αμέσως επόμενο ματς του ΣΕΦ...