Ολυμπιακός: Αν θες να πας γρήγορα πήγαινε μόνος σου, αν θες να πας μακριά πήγαινε με... τους συμπαίκτες σου
- Ο Ολυμπιακός αισθάνθηκε άνετα στο παρκέ
- Η κυριαρχία του Μιλουτίνοφ
- Οι τρεις διαφορετικές άμυνες του Παναθηναϊκού στον Γουόκαπ
- Τα γκαρντ του Ολυμπιακού έδωσαν τρομερό ρυθμό
- Γιατί είναι δικαιολογημένη η διαφορά στις εκτελεσμένες βολές
Ο Ολυμπιακός έκανε ένα βήμα από τα τρία που χρειάζεται για να κατακτήσει το τρίτο διαδοχικό νταμπλ. Στη μία νίκη δεν κρίνεται τίποτα ακόμη κι αν αυτή έρχεται στο ΟΑΚΑ. Από την άλλη κανείς δεν μπορεί να μετριάσει τον ενθουσιασμό του αποτελέσματος και φυσικά ούτε να παραβλέψει το γεγονός πως οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν έναν βασικό στόχο που είχαν πριν ξεκινήσουν οι τελικοί. Αναφέρομαι προφανώς και στο break που είχαν ανάγκη αν ήθελαν να διεκδικήσουν τον τίτλο.
Εχω αναφέρει πολλές φορές εδώ και χρόνια και θα συνεχίζω να το επαναλαμβάνω. Το πλεονέκτημα έδρας δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο εκτός αν η σειρά εξαντληθεί φτάνοντας στο τελευταίο της παιχνίδι, σε Game 5 εν προκειμένω. Ο Ολυμπιακός δεν έχει κανένα πρόβλημα να νικήσει στο ΟΑΚΑ και ο Παναθηναϊκός δεν έχει κανένα πρόβλημα να νικήσει στο ΣΕΦ. Το έχουν κάνει.
Ο Ολυμπιακός ήταν συμπαγής, οι παίκτες έπαιξαν ενωμένοι και επί της ουσίας αγωνίστηκαν με τον ομαδικό τρόπο παιχνιδιού που υποστηρίζει η φιλοσοφία του Γιώργου Μπαρτζώκα. Όπως λέει και το ρητό, «Αν θες να πας γρήγορα πήγαινε μόνος σου, αλλά αν θες να πας μακριά, πήγαινε με παρέα»
Τα παιχνίδια είναι κάθε 48 ώρες με εξαίρεση ένα κάτι το οποίο είναι ανήκουστο, αλλά θα το προσεγγίσω παρακάτω. Τι σημαίνει αυτό; Πως πρέπει να έχεις κοντή μνήμη όπως είπε χαρακτηριστικά ο Κώστας Παπανικολάου τις προάλλες. Οι προπονητές δεν μπορούν να αλλάξουν πράγματα. Πιθανώς σήμερα δεν θα κάνουν καν προπόνηση και θα περάσουν από το ΣΕΦ και το ΟΑΚΑ για μασάζ, θεραπείες, διατάσεις, σουτ και βίντεο.
Η πνευματική ετοιμότητα θα καθορίσει λοιπόν σε μεγάλο βαθμό τον πρωταθλητή και όχι μόνο οι ικανότητες, το ταλέντο και η τακτική.
Ο Ολυμπιακός αισθάνθηκε άνετα στο παρκέ
Ο πρώτος και βασικότερος λόγος της νίκης του Ολυμπιακού ήταν πως εκμεταλλεύτηκε την τραγική άμυνα των αντιπάλων του στο πρώτο ημίχρονο. Οι «πράσινοι» δεν μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια, αλλά με το σκεπτικό πως θα νικήσουν από την επίθεσή τους. Ο Πίτερς ξεκίνησε «χτυπώντας» την άμυνα του Μήτογλου, ο Μιλουτίνοφ έκανε ό,τι ήθελε, ο Πετρούσεφ μπήκε μέσα και δεν έβλεπε αντίπαλο και οι Γκος, ΜακΚίσικ, Λαρεντζάκης έτρεχαν ακατάπαυστα ψάχνοντας το εύκολο καλάθι.
Μπαρτζώκας: «Αυτό είναι το μπάσκετ που πρεσβεύουμε» (vid)
Σερέλης: «Η προσέγγισή μας θα είναι αυτή που πρέπει στα επόμενα παιχνίδια»
Οι επιστροφές του Παναθηναϊκού, το αμυντικό του transition δηλαδή ήταν τραγικό και τα γκαρντ του Μπαρτζώκα φρόντισαν να τις εκμεταλλευτούν. Ο ΜακΚίσικ ευστόχησε σε lay up χωρίς αντίπαλο μετά από εύστοχη προσπάθεια του Παναθηναϊκού! Αυτή η φάση λέει πολλά. Σε πολλές περιπτώσεις οι Πειραιώτες σκόραραν στα πρώτα 8 δευτερόλεπτα της κατοχής τους.
Γενικά ο Παναθηναϊκός ήταν αρκετά soft στα αμυντικά του καθήκοντα και έδωσε την ευχέρεια στους παίκτες του Ολυμπιακού να κυκλοφορήσουν σχεδόν ιδανικά τη μπάλα και να βρουν 46 πόντους στο ημίχρονο.
Η κυριαρχία του Μιλουτίνοφ
Η απουσία της τελευταίας στιγμής με τον τραυματισμό του Φαλ αφαίρεσε από τον Μπαρτζώκα το βασικό σημείο υπεροχής της ομάδας του έναντι του Παναθηναϊκού. Ακόμη κι έτσι όμως το πλάνο παρέμεινε παρόμοιο. Ο Ολυμπιακός ακούμπησε πολλές φορές τη μπάλα στον Σέρβο και επέμεινε να εκτελεί επιθέσεις από κοντινή απόσταση την ώρα που οι παίκτες του Αταμάν επέμεναν σε σουτ τριών πόντων.
Ο Ολυμπιακός τελείωσε με 40 πόντους μέσα από τη ρακέτα. Ο Ολυμπιακός είχε 13 ασίστ για 3 λάθη στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός είχε 16 εύστοχα δίποντα στο πρώτο 20άλεπτο και οι πόντοι δεύτερης ευκαιρίας ήταν 0-14! Ο Μιλουτίνοφ κυρίως και ο Πετρούσεφ εν συνεχεία κυριάρχησαν πλήρως. Ο «Μίλου» εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κακή αμυντική προσέγγιση του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» δεν έδιναν ίχνος βοήθειας και δεν κάλυπταν με περιστροφές τα ρήγματα. Σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν η πρώτη βασική περιστροφή δε λειτουργούσε.
Ο Σέρβος σέντερ έπαιρνε ριμπάουντ, πάσαρε ιδανικά μετά από short roll (στο πρώτο ημίχρονο) στην weak side και πρόσφερε ελεύθερα σουτ στους συμπαίκτες του. Θα περίμενε κανείς από τον Παναθηναϊκό να προσπαθήσει να τον κουράσει λίγο περισσότερο αφού είναι ο μοναδικός σέντερ του Ολυμπιακού, αλλά ο Λεσόρ έδειξε κουρασμένος και λογικό γιατί έχει καλύψει μία θέση σχεδόν μόνος του φέτος.
Οι τρεις διαφορετικές άμυνες του Παναθηναϊκού στον Γουόκαπ
Είχα γράψει στο σχόλιο πριν τους τελικούς πως ο Γουόκαπ με τον Πίτερς θα ήταν τα βαρόμετρα των «ερυθρόλευκων» και την ανάγκη που υπήρχε να είναι καλός ο διεθνής νατουραλιζέ γκαρντ. Σε αυτό το επίπεδο οι λεπτομέρειες είναι πολλές. Ο Αταμάν συνολικά αντιμετώπισε το pick 'n' roll του Γουόκαπ (και του Γκος) με τρεις διαφορετικούς τρόπους στο ίδιο παιχνίδι. Ο Γουόκαπ ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος παρά το γεγονός ότι ξεκίνησε με δύο χαμένα lay up.
Στην αρχή όταν οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν επίθεση με το αγαπημένο τους «Spain pnr», ο Λεσόρ έβγαινε δυναμικά κάνοντας hedge out. Ο Ολυμπιακός δεν αντιμετώπισε πρόβλημα για δύο λόγους. Ο μεν Γουόκαπ έκανε ένα βηματάκι πίσω για να πάρει απόσταση και πάσαρε νωρίς, ο δε Μιλουτίνοφ απομακρυνόταν επίσης υποδεχόμενος τη μπάλα στο ύψος της βολής (το short roll που ανέφερα πιο πάνω).
Στο δεύτερο ημίχρονο η αντιμετώπιση άλλαξε με τον Αταμάν να επιλέγει τον Καλαϊτζάκη για φρουρό του Γουόκαπ. Πολλοί θα αναρωτηθήκατε γιατί έριξε τον καλύτερο αμυντικό του πάνω στον (θεωρητικά) χειρότερο επιθετικό των αντιπάλων. Μα για να τον πιέσει, να δυσκολέψει την οργάνωση, να χαλάσει την πρώτη πάσα και γενικά να βγάλει τους Πειραιώτες από την άνετη κυκλοφορία της μπάλας.
Ο Καλαϊτζάκης δεν τα πήγε καλά. Στα πρώτα 180 δευτερόλεπτα της τρίτης περιόδου ο Γουόκαπ είχε 7 πόντους και μία ασίστ για lay up του Παπανικολάου. Ο διεθνής γκαρντ του Παναθηναϊκού άθελά του φυσικά, του έδωσε ρυθμό με φάουλ σε «σκοτωμένο» σουτ τριών πόντων. Η δεύτερη αυτή ιδέα του Αταμάν ήταν να παίξουν τον Γουόκαπ over. Δηλαδή ως σκιά ο αμυντικός του να τον ακολουθεί στην πλάτη του σπάζοντας το σκριν από πάνω (για αυτό και η ονομασία over). Ο Γουόκαπ έπαιρνε όμως τον κεντρικό διάδρομο και με αυτά τα σουτ μέσης απόστασης ή τα μακρινά lay up σκόραρε αρκετά αφού δεν έδινε ο ψηλός των γηπεδούχων καμία βοήθεια.
Η τρίτη αντιμετώπιση ήταν να τον παίξει flat, δηλαδή να δημιουργήσει μία κατάσταση «δύο εναντίον δύο» προσπαθώντας να τον οδηγήσει παράλληλα με το καλάθι και όχι κάθετα προς το καλάθι.
Η ουσία και σε αυτή θα ήθελα να μείνω είναι πως δεν είδαμε καθόλου άμυνα under στον Γουόκαπ, που είναι η πιο συνηθισμένη αντιμετώπιση στον συγκεκριμένο παίκτη λόγω του προβλήματος που αντιμετωπίζει στο μακρινό σουτ.
Τα γκαρντ του Ολυμπιακού έδωσαν τρομερό ρυθμό
Η αλήθεια είναι πως σε αυτό το επίπεδο πρέπει να παίξουν πολλοί παίκτες καλά για να έρθει το θετικό αποτέλεσμα, έστω και για ορισμένα διαστήματα. Ο Μπαρτζώκας δεν μπορεί παρά να είναι χαρούμενος με τον τρόπο που έπαιξαν οι χειριστές του. Ο Γουόκαπ με τον Γουίλιαμς Γκος είχαν τον απόλυτο έλεγχο του ρυθμού με εξαίρεση ορισμένες φάσεις που η πίεση στη μπάλα των «πράσινων» τους παρέσυρε. Ήταν 1-2 φορές μόνο όμως οπότε ως μη γενόμενες.
Ειδικά ο Γκος ήταν απολαυστικός και οργανωτικά και εκτελεστικά, έκανε τρομερή εμφάνιση και επιβεβαίωσε πως του ταιριάζει ο συγκεκριμένος αντίπαλος. Ο Αμερικανός έτρεξε καλά, πάσαρε στον σωστό χρόνο στον ΜακΚίσικ και αυτός με 8 πόντους στη δεύτερη περίοδο βοήθησε πάρα πολύ. Ο «Σακ» βρήκε τέσσερα lay up και πλήγωσε αρκετά την άμυνα του Παναθηναϊκού. Προσωπικά μου άρεσε πολύ κι ο Λαρεντζάκης. Ήρεμος, προσηλωμένος στην άμυνα, έβαζε χέρια κι ακολουθούσε κλέψιμο από συμπαίκτη του και στην επίθεση δεν πήρε καμία βιαστική ενέργεια. Ο «Λάρε» θα παίξει ρόλο στους φετινούς τελικούς και αν είναι συγκεντρωμένος θα βοηθήσει.
Γιατί είναι δικαιολογημένη η διαφορά στις εκτελεσμένες βολές
Ενα βασικό πρόβλημα της εποχής είναι πως ο κόσμος αγνοεί ορισμένους βασικούς κανονισμούς του μπάσκετ με αποτέλεσμα να φωνάζει χωρίς λόγο (π.χ για το μπρος - πίσω). Δε φταίει αποκλειστικά αυτός αφού άλλοι κανονισμοί ισχύουν στην FIBA και άλλοι στην Euroleague. Αφήστε που κάθε χρόνο αλλάζουν λεπτομέρειες και δεν μπορεί να τις παρακολουθήσει.
Επίσης πολλές φορές η ανάγνωση του αριθμού των βολών αποτελεί έναν εύκολο τρόπο να μεταθέσουν την ευθύνη στους διαιτητές. Αναφέρομαι και στις δύο μεγάλες ομάδες οι οποίες ανάλογα με το συμφέρον και το τελικό αποτέλεσμα της εκάστοτε αναμέτρησης γκρίνιαζαν για τις βολές.
Απέχω ξεκάθαρα από αυτό και μπορεί κανείς να το επιβεβαιώσει με το ΥΓ 3 στο blog μου μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού στις 22 Ιανουαρίου με 85-80 στο οποίο οι βολές ήταν 31-14. Δικαιολογημένη η διαφορά τότε δικαιολογημένη και χθες.
Οι 10-26 βολές έχουν ανάγνωση. Ο Ολυμπιακός ακούμπησε στο 80% περίπου των κατοχών του τη μπάλα στη ρακέτα (εξού και οι 40 πόντοι που σκόραρε από το ζωγραφιστό). Ο Παναθηναϊκός από την άλλη εκτέλεσε 36 τρίποντα.
Επίσης οι «πράσινοι» στο δεύτερο δεκάλεπτο στο οποίο δέχτηκαν 27 πόντους, είχαν κάνει μόλις ένα φάουλ σε 9:40! Τέλος, οι φιλοξενούμενοι εκτέλεσαν 10 βολές στα τελευταία 49 δευτερόλεπτα της αναμέτρησης αφού οι παίκτες του Αταμάν προσπαθούσαν να ρίξουν τη διαφορά κάνοντας ηθελημένα φάουλ.
ΥΓ: Νομίζω πως θα δούμε Μπαλτσερόφσκι στην 12άδα στο ΣΕΦ. Ίσως και Γιαννακόπουλο...
ΥΓ 2: Πριν μέρες οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν σειρές play off με Μακάμπι και Μπαρτσελόνα. Εχουν βρεθεί στο σημείο που βρίσκονται τώρα. Στον Ολυμπιακό ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για το 2-0, στον Παναθηναϊκό ξέρουν τι πρέπει να κάνουν για το 1-1. Οι τελικοί έχουν δρόμο.
ΥΓ 3: Όλοι οι παίκτες είναι φορτωμένοι. Εχουν παίξει κοντά στα 80 ματς. Δε γίνεται να τους βάζεις να αγωνίζονται κάθε 48 ώρες. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βγάλουν τραυματισμό, ενοχλήσεις κλπ. Θα πει κάποιος «δηλαδή αν παίξουν κάθε τρεις μέρες και όχι κάθε δύο, θα αλλάξει κάτι». Η απάντηση είναι 100% και θα αλλάξει. Μία επιπλέον μέρα ξεκούρασης είναι τεράστια διαφορά όσο κι αν δεν φαίνεται σε μας απ' έξω. Κακός σχεδιασμός στη αρχή της σεζόν από τον ΕΣΑΚΕ και μετά που μπήκαν άνθρωποι που ξέρουν καλύτερα, ήταν αργά.
ΥΓ 4: Τα λάθη του Ολυμπιακού στο τελευταίο τρίλεπτο αποτελούν προϊόν κούρασης και είναι απολύτως δικαιολογημένα. Η κίνηση του Γουόκαπ να πετάξει τη μπάλα στην πλάτη του Παπαπέτρου στα 2.5 δευτερόλεπτα πριν το τέλος ήταν πανέξυπνη. Γιατί ακόμη κι αν στράβωνε κάτι στην «σπόντα» της μπάλας δεν θα υπήρχε χρόνος αντίδρασης από παίκτη των γηπεδούχων και δε θα προλάβαινε καν να σουτάρει από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη. Ο χρόνος τρέχει με την επαφή της μπάλας στην πλάτη του αμυντικού.
ΥΓ 5: Στον Ολυμπιακό ξέρουν να μείνουν ήρεμοι και να απέχουν από οτιδήποτε που μπορεί να τους αποπροσανατολίσει.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
