Άρης: Η χρονιά της υπέρβασης και της υπεραξίας

• Τώρα αρχίζουν τα (πολύ) δύσκολα
• Η νέα χρονιά απαιτεί καλύτερη οργάνωση
• Ειλικρίνεια ή διπλωματία;

Προ περίπου τριών δεκαετιών, στην αφετηρία της εποχής του διαδικτύου στην Ελλάδα, οι ιστότοποι αξιολόγησης της πιτσιρικαρίας που ονειρευόταν μια θέση στο ντραφτ είχαν μια ιδιαίτερα διασκεδαστική κατηγορία, αυτή του best and worst scenario. Στην πραγματικότητα ήταν τουλάχιστον οξυδερκής ετούτος που τη σκέφτηκε διότι δίχως να λογαριάσει κανείς τα υπόλοιπα στοιχεία του αθλητή, αντιλαμβανόταν τα χαρακτηριστικά του μόνο από τις συγκρίσεις.

Για τον φετινό Άρη, ακόμη και το best scenario δεν περιλάμβανε την κατάκτηση της 4ης θέσης, όχι γιατί το καταφέρνει έπειτα από μια επταετία, αλλά λογαριάζοντας προϋπολογισμούς, τραυματισμούς, εύρους αγώνων και τα… συναφή των παθογενειών του ελληνικού μπάσκετ. Αυτό συμβαίνει όμως όταν η αγωνιστική κατάσταση είναι σοβαρή, κατευθύνεται από γνώστες του αντικειμένου και υποστηρίζεται από παίκτες οι οποίοι ξεχειλίζουν από αγωνιστική φιλοδοξία. Στη διάρκεια του όμορφου ταξιδιού αμφισβητήθηκαν αρκετές από τις επιλογές, αλλά στο τέλος του δρόμου, φτάνοντας δηλαδή στον προορισμό κι εκεί που κρίνονται οι ομάδες, το όλο οικοδόμημα χαρακτηρίζεται στέρεο σαν κομψοτέχνημα. Έστω κι αν υπάρχει η εκτίμηση ότι από κάποιους παίκτες υπήρξε (δικαιολογημένα) η απαίτηση για μεγαλύτερη προσφορά.

Μετά την ήττα από το Περιστέρι ο Γιάννης Καστρίτης εκτίμησε με σιγουριά ότι θα έρθουν καλύτερες ημέρες και το ερώτημα που του είχε κατατεθεί δεν είχε μόνο αγωνιστικό υπόβαθρο αλλά και αντίστοιχο εμπορικό. Λέγεται ότι τα εξασφαλισμένα έσοδα για την επόμενη χρονιά πλησιάζουν τα 1.8 εκατ. ευρώ παράλληλα της προσδοκίας εξαργύρωσης της σεζόν μέσα από την επιστροφή κι άλλων χορηγών. Το σίγουρο είναι ότι ανεξάρτητα από μεγάλες νίκες, τη δικαίωση μέσα από την κατάληψη της 4ης θέσης και την ευρωπαϊκή πορεία, δύο ήταν τα σπουδαιότερα κέρδη.

Σε μια λαοφιλή ομάδα, η αποδοχή του κόσμου παράλληλα της ταύτισης αυτού με το αγωνιστικό τμήμα επειδή νιώθει ότι εκφράζει την ιδεολογία και τον χαρακτήρα του αποτελεί προϋπόθεση επιτυχίας. Φέτος το Παλέ ήταν σαν σπίτι που γίνεται γιορτή. Ο ενθουσιασμός του κόσμου θύμιζε αλλαγή έτους, στην πραγματικότητα διαδραμάτισε την αλλαγή εποχής. Οι φίλοι του Άρη ταυτίστηκαν με την ομάδα, έπαψαν να κοιτούν το ηλεκτρονικό ταμπλό, γιατί έβλεπαν κάτι «τρελούς» να παλεύουν μέχρι τελευταίας ρανίδας, δίνοντας και την ψυχή τους και κυρίως να απολαμβάνουν ακόμη και τους τραυματισμούς. Είδαν μια ομάδα η οποία δεν έψαχνε για δικαιολογίες αλλά κίνητρο για να μη σταματήσει. Το δεύτερο κέρδος είναι το rebranding που κατάφερε μέσα από την αγωνιστική πορεία, την εικόνα του Παλέ και τα πρώτα αποτελέσματα φαίνονται μέσα από συμφωνίες που έχουν επιτευχθεί. Προσωπική εκτίμηση: Σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλα.

Τώρα αρχίζουν τα (πολύ) δύσκολα

Το τρύπημα του ταβανιού είναι ευχή και κατάρα. Στη μία πλευρά ακουμπάει η δικαίωση ανθρώπων που μοχθούν από το περασμένο καλοκαίρι για ένα χαμόγελο, ένα βραδάκι του Ιούνη, και κατάρα γιατί μια πορεία πέραν των προσδοκιών καλλιεργεί υπεραξίες οι οποίες είναι αδύνατο να καλυφθούν από μια αθλητική ανώνυμη εταιρία η οποία έχει προαποφασίσει να παραμείνει στο μονοπάτι της αποπληρωμής του συνόλου των χρεών. Ήδη γίνεται κουβέντα για τον Βασίλη Τολιόπουλο και η τελική προσφορά που θα κατατεθεί στον διεθνή γκαρντ θα ξεπερνά τα όρια της ΚΑΕ, αλλά θα γίνει.

Ο Ρόνι Χάρελ ήρθε στη Θεσσαλονίκη με 6-7 χιλιάρικα τον μήνα και ήδη έχει στα χέρια του μια πρόταση κοντά στα 200 χιλιάρικα. Ο Ρόμπερτς Μπλούμπεργκς δέχεται πιέσεις από ομάδα η οποία του προσφέρει διπλάσια χρήματα σε σχέση με αυτά που εισέπραξε στον Άρη ενώ ο Ίσμαελ Σανόγκο είναι σαν τον μαγαζάτορα των Πρωτοχρονιά καθώς συμφώνησε με το Μαρούσι και θα πάρει διπλάσια χρήματα σε σχέση με αυτά που (αξιολογήθηκε ότι) έπρεπε να πάρει στον Άρη. Κι όμως στον τελευταίο αγώνα με το Περιστέρι έπαιξε με πρόβλημα το οποίο ξέχασε λες και είναι χρυσόψαρο. Ο Ρομπέρτο Γκάλινατ… πήρε δεν πήρε 100.000 ευρώ αλλά στην κανονική διάρκεια του Eurocup φιγούραρε στους πρώτους σκόρερ της διοργάνωσης. Κι έτσι ο Γιάννης Καστρίτης έχει πιάσει δουλειά από καιρό αναζητώντας παίκτες και υπολογίζοντας μια μικρή αύξηση προϋπολογισμού καθότι από τα 720.000 προβλέπεται να ανέλθει στα 850.000 ευρώ.

Το «φτου και από την αρχή» δεν είναι ζήτημα επιλογής αλλά ανάγκης η οποία έγινε συνήθεια για τον Άρη ξεκινώντας από την προπέρσινη σεζόν με πιο χαρακτηριστικές τις περιπτώσεις των Κάουαν, Νότε. Γι’ αυτόν τον λόγο η κουβέντα περί του ρόστερ της επόμενης χρονιάς είναι τουλάχιστον ριψοκίνδυνη ή μάλλον επικίνδυνη. Για παράδειγμα, στο ζήτημα των Ελλήνων, πολλά θα εξαρτηθούν από την απόφαση του Βασίλη Τολιόπουλου αφού θα καθορίσει μια θέση ξένου. Αν μείνει, αυτή θα πάει στους ψηλούς, αν όχι, προφανώς στην περιφέρεια. Το σίγουρο είναι ότι έχει «τελειώσει» το θέμα του Μανόλη Χατζιδάκη. Η συμμετοχή στο Eurocup της επόμενης περιόδου θα αποτελέσει και πάλι το ισχυρό όπλο του Καστρίτη στις διαπραγματεύσεις.

Η νέα χρονιά απαιτεί καλύτερη οργάνωση

Τούτο δεν αμφισβητείται. Στη διάρκεια της σεζόν υπήρξαν πολλά παραδείγματα τα οποία επιβεβαίωσαν αυτή την ανάγκη κι άλλες καταστάσεις που «σώθηκαν» την ύστατη στιγμή λόγω του φιλότιμου και της αγάπης που προκαλεί αυτός ο σύλλογος ακόμη και σε ανθρώπους οι οποίοι δεν ήταν, αλλά… έγιναν Άρης. Αυτό μου το είχε πει ένας παλιός προπονητής της ομάδας ο οποίος πριν τον ερχομό του υπολόγιζε μια άκρως επαγγελματική συνεργασία αλλά προϊόντος του χρόνου, ταυτίστηκε με τον σύλλογο και τον κόσμο αναπτύσσοντας σχέση αγάπης.

Εν τέλει, γι’ αυτό συμφωνήθηκε η πρόσληψη του Γιώργου Χήνα. Ο επί σειρά ετών τζένεραλ μάνατζερ της ΑΕΚ θα χρειαστεί να προσαρμοστεί σε διαφορετικό μοντέλο διοίκησης καθώς στον Άρη η ευθύνη για την συγκρότηση ομάδας ανήκει εξ’ ολοκλήρου στον Γιάννη Καστρίτη και στους συνεργάτες του. Η εμπειρία του στη διαχείριση καταστάσεων σε μια αθλητική ανώνυμη εταιρία παράλληλα της διευκόλυνσης της καθημερινότητας για το αγωνιστικό τμήμα είναι ο λόγος της πρόσληψής του.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή πέρασε από πολλά κύματα αλλά μια συνάντηση ανήμερα του πρώτου αγώνα (των Playoffs) με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα συνέβαλε στο να ξεπεραστούν κάποιες παλιές ιστορίες. Ο Χήνας ήταν εξάλλου αυτός που προσπάθησε να βοηθήσει τον Άρη πριν από δύο καλοκαίρια για τη συμμετοχή της ομάδας στους ομίλους του BCL αλλά εκείνη την εποχή οι «κίτρινοι» δεν είχαν κατασταλάξει στην απόφαση παρουσίας στη διοργάνωση, διακατέχονταν από αμφιβολίες και μάλλον έκαναν ότι δεν άκουσαν.

Ειλικρίνεια ή διπλωματία;

Αυτό το δίλημμα σχετίζεται με την πρόσφατη ανακοίνωση της ΚΑΕ Άρης μέσω της οποίας ήρε την εμπιστοσύνη της στην ηγεσία της ΕΟΚ. Προσβλητικοί χαρακτηρισμοί δεν υπάρχουν ούτε στοιχειοθετείται το... αδίκημα δυσφήμησης του αθλήματος, ίσα-ίσα που οι «κίτρινοι» παραδέχθηκαν ωμά ότι υποστήριξαν την παράταξη του Βαγγέλη Λιόλιου, πλέον όμως το έχουν μετανιώσει. (Μου) προκάλεσε εντύπωση η κλήση σε απολογία από την Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΟΚ εκτός κι αν τα μέλη αυτής θεωρούν ότι όποιος διαφωνεί με τις πρακτικές της τωρινής ηγεσίας αυτομάτως θα πρέπει να βγαίνει… στον τάκο.

Επί της ουσίας, όλα όσα γράφονται τις τελευταίες ώρες για τη διαιτησία, σε μεγάλο βαθμό, δικαιώνουν τους ισχυρισμούς της ΚΑΕ Άρης η οποία οποία θα έπρεπε να είχε λειτουργήσει εντελώς διαφορετικά και να είχε αξιοποιήσει τη δυναμική που διαθέτει στη Βόρεια Ελλάδα. Δεν το έχει κάνει, θα πρέπει κάποια στιγμή να το πράξει και πιθανολογώ ότι πλέον θα το κάνει.

Γι’ αυτή την ανακοίνωση συζήτησα με αρκετούς φίλους και το δίλημμα είναι αυτό που βλέπετε στον μεσότιτλο. Λες αυτό που πιστεύεις ή λειτουργείς σαν διπλωμάτης. «Στο κάτω-κάτω της γραφής… τέταρτη βγήκε η ομάδα», μου είπε κάποιος.

Χθες το βράδυ, ρίχνοντας μια ματιά στις ελεύθερες βολές των αγώνων του Άρη σε Top6 και Playoffs – και υπό τον φόβο να έχασα καμιά στο μέτρημα – το άθροισμα ήταν 328 για τους άλλους και 206 για τον Άρη. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει;

Το αφήγημα είναι ότι ο Άρης παίζει σκληρή άμυνα λες και οι άλλοι υποδέχονταν τον Τολιόπουλο με τριαντάφυλλα και γλυκά στο χέρι. Σ’ έναν αγώνα μπάσκετ σημασία δεν έχουν μόνο οι αποφάσεις αλλά τα κριτήρια στις δύο πλευρές. Εκεί παίζεται το παιχνίδι. Ο καλύτερος τρόπος για να παραπλανήσει κανείς είναι να κρίνει τα σφυρίγματα που δόθηκαν. Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι μια ανακοίνωση η οποία θα ικανοποιήσει τον φίλαθλο κόσμο, αλλά ένα σύνολο ενεργειών οι οποίες θα υποδεικνύουν το επίπεδο της δυσαρέσκειας και θα την υποστηρίξουν.