Παναθηναϊκός: Με μάτι να γυαλίζει και θέληση να ξεχειλίζει!
Κάποτε, ο θρυλικός προπονητής Λάρι Μπράουν είχε πει ότι «η αποτυχία δεν είναι απόρροια της ήττας, αλλά επειδή δεν καταβλήθηκε αρκετή προσπάθεια» θέλοντας να τονίσει ότι για να πετύχει κάποια ομάδα τους στόχους της θα πρέπει να προσπαθεί στο μάξιμουμ και να καταβάλει το μέγιστο των πραγματικών της δυνατοτήτων.
Κακά τα ψέματα, αλλά ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε «άδειος» μετά το Final Four του Βερολίνου. Επειδή τα έγραψα και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνομαι, δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την τεράστια επιτυχία με την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ευρώπης. Και εδώ που τα λέμε ήταν και λίγο-πολύ λογικό και αναμενόμενο. Κάθε χρόνο μπορεί μια ομάδα να κατακτήσει την Euroleague; Άρα λοιπόν το μυαλό εύκολα μπορεί να χαθεί και να... παρασυρθεί.
Ας μην φλυαρώ, όμως, άλλο και να έρθω στο δια ταύτα. Το πρώτο ματς λειτούργησε ως χαστούκι για την πρώτη αφύπνιση και ήρθε και το δεύτερο στο ΣΕΦ για να υπενθυμίσει στον Εργκίν Αταμαν και στους παίκτες του ότι (ακόμα και με τα όποια παράπονα υπήρχαν στους δύο πρώτους τελικούς) για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να εκθρονίσει τον Ολυμπιακό από την ελληνική κορυφή θα χρειαστεί το «κάτι παραπάνω» σε σχέση με τον μεγάλο του αντίπαλο.
Δύσκολο; Πολύ. Ακατόρθωτο; Όχι!
Για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, ο Ολυμπιακός ήταν πιο έτοιμος πνευματικά στο ξεκίνημα των τελικών και ενδεχομένως να παρουσιάστηκε και με μεγαλύτερο κίνητρο. Αν και η διεκδίκηση και η κατάκτηση του πρωταθλήματος λειτουργούν από μόνα τους ως κίνητρα, φανταστείτε όταν υπάρχει στην άλλη άκρη του παρκέ ο πρωταθλητής Ευρώπης ο οποίος συνάμα είναι και ο «αιώνιος» αντίπαλός του!
Κάπως έτσι οι «ερυθρόλευκοι» εκμεταλλεύτηκαν την απώλεια συγκέντρωσης του «τριφυλλιού» και έφτασαν στο σημείο να «φλερτάρουν» με τη «σκούπα» ύστερα από τα δύο πρώτα ματς των τελικών. Και κάπου εκεί είχε φτάσει η στιγμή για τον Παναθηναϊκό να βάλει στο παρκέ αυτήν την «παραπάνω προσπάθεια» ώστε να αποφύγει την εγχώρια αποτυχία και να αποκτήσει τις όποιες πιθανότητες μπορεί να έχει για τη διεκδίκηση του τίτλου. Δύσκολο; Πολύ. Πάρα πολύ. Ακατόρθωτο; Σε καμία περίπτωση!
Θα γυρίσω τον χρόνο σχεδόν τρεις εβδομάδες πίσω. Και θα πάω στο Βερολίνο. Την Πέμπτη 23 Μαΐου. Τότε που ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν για τον ημιτελικό με τη Φενέρμπαχτσε. Αλήθεια, πόσοι πίστευαν τότε ότι οι «πράσινοι» θα μπορούσαν να κατακτήσουν την Euroleague; Σίγουρα λιγότερο από το 25% που αναλογούσε τότε στην ομάδα του Εργκίν Αταμάν.
Σαν να ξεκινάει το... Final Four
Ρωτάω και σήμερα: Πόσοι πιστεύουν πραγματικά ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα έχοντας να δώσει ένα do or die παιχνίδι στο ΣΕΦ; Σίγουρα περισσότεροι από όσοι το πίστευαν μετά το 2-0 του Ολυμπιακού και περισσότεροι από αυτούς που δίνουν (και είναι και λογικό να δίνουν) πρώτο φαβορί τους Πειραιώτες. Απλά, οι πρώτοι που πρέπει να το πιστέψουν (και είμαι 100% σίγουρος ότι το πιστεύουν) είναι οι ίδιοι οι παίκτες. Πέταξαν (και κακώς πέταξαν) στα σκουπίδια το Game 1 και τώρα καλούνται να βγάλουν στο παρκέ την ίδια νοοτροπία και την ίδια θέληση όπως και στο Βερολίνο.
Κοινώς να έχουν το μαχαίρι στα δόντια. Τα μάτια τους να γυαλίζουν. Και η θέληση να ξεχειλίζει από μέσα τους. Δεν λέω. Καλές και απαραίτητες οι τακτικές, αναγκαίο το game plan από τη στιγμή που μιλάμε για ένα άθλημα όπου η στρατηγική και η τακτική παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο ωστόσο χρειάζεται να έχουν οι ομάδες και το ανάλογο mentality. Και ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να μπει στο ΣΕΦ σαν να ξεκινάει το... Final Four!
Με νίκη παίρνει το εισιτήριο για τον... τελικό των τελικών και θα έχει σε ένα ματς την ευκαιρία να διεκδικήσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδας ύστερα από τρία χρόνια. Με ήττα «αποχαιρετά» τη διοργάνωση και παράλληλα βλέπει τον μεγάλο του αντίπαλο να πανηγυρίζει. Ας κάνουν άπαντες ένα rewind τριών εβδομάδων, ας θυμηθούν όλοι το πόσο συγκεντρωμένοι και προσηλωμένοι ήταν στον στόχο τους και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους.
Τα της εξέδρας και της έδρας τα ακούω τσάμπα και βερεσέ. Γιατί; Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε στον πρώτο τελικό; Γιατί; Ο Παναθηναϊκός δεν διεκδίκησε τη νίκη μέχρι τέλους στο ΣΕΦ; Γιατί; Ο Ολυμπιακός δεν έκανε τώρα το come back στο ΟΑΚΑ από το -16, έχοντας πάρει και προβάδισμα στο 36'; Ο κόσμος μπορεί να κάνει τη δουλειά του θέλοντας να υποστηρίξει την ομάδα και να «πικάρει» (δυστυχώς όχι με κόσμιους τρόπους) την αντίπαλη και οι παίκτες με τους προπονητές θα κάνουν τη δική τους. Όπως ο Ολυμπιακός κέρδισε τον 1ο τελικό, έτσι και ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει τον 4ο. Και όχι τίποτε άλλο αλλά δείχνει να ανεβάζει στροφές και να βρίσκει «πατήματα» στους τελικούς.
Συγγνώμη που το λέω και το επαναλαμβάνω αλλά μιλάμε για τον πρωταθλητή Ευρώπης. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει φέτος. Ακόμα και αν χαθεί το πρωτάθλημα της Stoiximan Basket League. ΤΙΠΟΤΑ δεν πρόκειται να μειώσει ΟΥΤΕ στο ελάχιστο την τεράστια επιτυχία στο Βερολίνο, η οποία θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια ακόμα, όπως μνημονεύονται και όλα τα ευρωπαϊκά τρόπαια του Παναθηναϊκού. Η σεζόν θα είναι πετυχημένη. Τελεία και παύλα.
Χρειάζεται ένταση, ευστοχία και καλός Ναν από το ξεκίνημα
Παρατηρήσατε κάτι στο Game 4; Ένας από τους λόγους που ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει μομέντουμ και να ελέγχει το παιχνίδι από το πρώτο δεκάλεπτο ήταν και η καλή εκκίνηση του Κέντρικ Ναν. Και από εκεί φαίνεται και το πόσο πολύ εξαρτάται η γενικότερη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση της ομάδας στα μεγάλα ματς. Όταν βλέπουν όλοι τον πρώτο τους σκόρερ να ξεκινάει ορεξάτος και εύστοχος, αυτομάτως και οι υπόλοιποι παρασύρονται στον ρυθμό του.
Γι' αυτό και λέω και επιμένω ότι είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ενόψει του Game 4 να μπει δυναμικά (και εύστοχα, το τονίζω αυτό) ο Αμερικανός σκόρερ. Να αποκτήσει ρυθμό στην επίθεση και να βάλει τον Παναθηναϊκό σε θέση οδηγού από την αρχή. Θα είναι πολύ δύσκολο για τους «πράσινους» να επιστρέψουν στο ματς εάν και εφόσον φτάσουν στο σημείο να «κυνηγούν» από νωρίς. Σε μια τέτοια περίπτωση θεωρώ ότι θα χρειαστεί τεράστια υπέρβαση. Και δεν ξέρω αν θα έχουν τις δυνάμεις
Ο λόγος είναι ένας και απλός: Ο Ολυμπιακός δείχνει πιο «φρέσκος» και με περισσότερα αποθέματα ενέργειας στο ρεζερβουάρ του. Αντίθετα δεν ξέρω εάν ο Παναθηναϊκός θα έχει τις δυνάμεις προκειμένου να ανταποκριθεί. Χρειάζεται συνέχεια... φόρτιση στις μπαταρίες του και γι' αυτόν τον λόγο παρουσιάζει πολλά «κενά» διαστήματα στο παιχνίδι του. Θα έλεγα για το μικρό rotation του coach Αταμάν, αλλά αν ρίξουμε μια ματιά στην στατιστική, τότε θα παρατηρήσουμε ότι και ο coach Μπαρτζώκας έχει περιορίσει αρκετά το rotation. Άλλωστε εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Και λίγο πολύ, η μία ομάδα προσαρμόζεται πάνω στην άλλη. Είδαμε εκατέρωθεν κοντά σχήματα σε γενικές γραμμές, με τους δύο προπονητές να παίζουν με τρία γκαρντ και να έχουν τα τριάρια τους (Παπαπέτρου και Παπανικολάου) να καλύπτουν τη θέση «τέσσερα». Πλέον τα πάντα (θα) κρέμονται από μια κλωστή. Και ο ένας θα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί και το... παραμικρό λάθος του άλλου. Όπως και στα Final Four (σύμφωνα πάντα με τα όσα ισχυρίζονται οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές) έτσι και τώρα οι λεπτομέρειες θα κάνουν τη διαφορά. Είτε είναι μια άμυνα, ένα play στην επίθεση, ένα κλέψιμο, ένα ριμπάουντ, ένα deflction κ.ο.κ.
Το καθαρό μυαλό του Σλούκα, ο x-factor και το inside game
Όπως είπα και στην εκπομπή του Gazzetta λίγο μετά το τέλος του 3ου τελικού, δεν πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός είχε τα ψυχικά και ενεργειακά αποθέματα για να αντιδράσει στο προσπέρασμα του Ολυμπιακού στο 36'. Διαψεύστηκα. Βασικά ο Σλούκας με διέψευσε. Και εδώ αποδείχθηκε το ρητό «ό,τι πληρώσεις, παίρνεις». Για τα δύσκολα και τα πολύ δύσκολα αποκτήθηκε ο 34χρονος γκαρντ. Την ώρα που όλα έδειχναν ότι οι Πειραιώτες είχαν πάρει το μομέντουμ και ήταν έτοιμοι να «παγώσουν» το ΟΑΚΑ, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είπε με μπασκετικό τρόπο «not today» και φρόντισε να τα... αλλάξει όλα μέσα σε τέσσερα λεπτά.
Πήρε τη μπάλα στα χέρια του, πήρε τις σωστές αποφάσεις τις στιγμές που τα πάντα βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού και μέσα σε δυόμιση λεπτά είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό σε σερί 9-0 «γράφοντας» τους τίτλους τέλους του αγώνα. Έτσι. Με συνοπτικές διαδικασίες. Και δεν ήταν μόνος του σε όλο αυτό! Ο Ματίας Λεσόρ ήταν ο κύριος υπεύθυνος για το 73% στα δίποντα και τους 42 πόντους που πήρε το «τριφύλλι» από το «ζωγραφιστό» έχοντας 7/7 δίποντα!
Αν και αμυντικά ο Μιλουτίνοφ του είχε βάλει δύσκολα, επιθετικά έπαιρνε το αίμα του πίσω. Με την ταχύτητα, τη δύναμη και το εξαιρετικό footwork που έχει παίρνοντας την μπάλα στο χαμηλό ποστ πρόσθεσε μία ακόμα πολύ καλή εμφάνιση στους τελικούς. Ε, όσο να 'ναι δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός του εξαιρετικού παιχνιδιού του Λεσόρ στο «ζωγραφιστό». Και μιας και ανέφερα τη ρακέτα.
Ο Κώστας Αντετοκούνμπο ήταν ο «x factor» του Παναθηναϊκού στην 2η (κυρίως) περίοδο και υπεύθυνος ώστε να βγάλει συνολικά ενέργεια η ομάδα του, να μπει στην εξίσωση ο κόσμος που είχε κατακλύσει το ΟΑΚΑ χάρη στα εντυπωσιακά του καρφώματα και να δώσει 11 απαραίτητα, όσο και... λυτρωτικά, λεπτά ξεκούρασης στον Γάλλο σέντερ.
ΥΓ: Αχρείαστες εντάσεις μετά το τέλος. Πραγματικά αχρείαστες. Και δεν εξετάζω ποιος άρχισε πρώτος, ποιος δεύτερος, ποιος απάντησε κλπ. Οι παίκτες ΠΡΕΠΕΙ να δίνουν το παράδειγμα.
ΥΓ2: Ο Κώστας Σλούκας και η σύζυγός του, Μαρία Δαρσινού, έγιναν για δεύτερη φορά γονείς. Οι καλύτερες ευχές μας για τον Σλούκα Jr.! Να τους ζήσει, γερό και καλότυχο να είναι στη ζωή του.
ΥΓ3: «Δεν έχεις παράπονο Γιώργο, όλα σας τα έχω έτοιμα και στην πένα...» Α, ρε Πάρη. Απίστευτο μου φαίνεται. Απίστευτο...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
