Ολυμπιακός: Η επένδυση στο κίνητρο και ο ηγέτης που έλειπε

Έγραφα πρόσφατα, με αφορμή τον Ποντένσε και το ποστ του με τη “συγγνώμη” για τη μη επιστροφή του στον Ολυμπιακό, για την “αλλεργία” που έχω γενικά απέναντι στον οπαδισμό που πουλάνε πολλοί ξένοι παίκτες (κατά καιρούς σε όλες τις ομάδες)και ειδικότερα για τις περιπτώσεις αυτών που έρχονται στην Ελλάδα και παρότι δεν έχουν περάσει ξανά από εδώ (ίσως ούτε και για διακοπές) στον πρώτο μήνα φέρονται λες και μεγάλωσαν με την αφίσα του παίκτη-σημαία του παρελθόντος πάνω από το προσκέφαλό τους.

Δεν αφορούσε τόσο τον Πορτογάλο. Κυρίως αφορμή ήταν το ποστάρισμα του. Εντάξει, δεν είναι να τρελαίνεσαι. Περισσότερο γραφικό είναι παρά εκνευριστικό το θέμα. Και αν εντάσσεται σε κάποιες περιπτώσεις στη δεύτερη κατηγορία, έχει να κάνει με το πόσο “χάχολους” μας θεωρούν. Και μετά ήρθε ο Φουρνιέ, τρελός και παλαβός για Ολυμπιακό. Και θα ρωτήσει ο αναγνώστης “τι λες τώρα Δημητράκη;”

Καλά κάνει ο αναγνώστης που προσπαθεί να σε πιάσει ανακόλουθο, άσε που κάποιος πάντα για κάποιο λόγο θα βρίζει. Αλλά λέω ότι έλεγα και χθες και προχθές. Τίποτα δεν αλλάζει. Απλά δεν μπερδεύω το “οπαδιλίκι” με το κίνητρο. Και είναι επιτυχία των ομάδων (των ιδιοκτητών τους συγκεκριμένα) που βλέπουν κίνητρο ελεύθερο στην αγορά και αποφασίζουν να επενδύσουν σε αυτό. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός το έκανε σε δύο περιπτώσεις σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο.

Διαφορετικά τα μεγέθη, αλλά και η επιστροφή του Φουρνιέ σε φουλ ανταγωνιστικό επίπεδο με δίψα για τίτλους που δεν έχει (σε αντίθεση με αρκετά βαριά αλλά όχι χρυσά μετάλλια) και η επιθυμία “απάντησης” του Βιλντόζα στον Παναθηναϊκό, ήταν καταστάσεις άξιες επένδυσης. Πόσο μάλλον που η αντίστοιχη επένδυση του Παναθηναϊκού με τον Σλούκα πλήρωσε με...υπεραπόδοση. Όπως είχε γίνει παλαιότερα και με την αντίστοιχη του Σπανούλη στην αντίστροφη διαδρομή. Αυτό είναι το πρώτιστο και στην περίπτωση του Φουρνιέ!

Οκ ο Γάλλος δεν είναι στην κατηγορία “αλλαγή αιωνίου αντιπάλου” αλλά φανερά κουβαλάει την τρέλα της επιτυχίας και της απόδειξης ότι “ζει” ακόμα αθλητικά. Και όσα λέει για το δέσιμο του με τον Ολυμπιακό, τα κρίνω ως ειλικρινή. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία που έχουν γράψει οι αιώνιοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, τον τρόπο που το έχουν κάνει άρα και το πόσο ελκυστικοί μπορούν να είναι σε παιδιά (όπως τότε ο Φουρνιέ) που ασχολούνται με το μπάσκετ σε χώρα που δεν έχει συλλογικές διακρίσεις. Όπως επίσης και το πόσο μετράει για τους παίκτες που θέλουν την ένταση και το πάθος για να τους σπρώξει, η δυναμική της εξέδρας στην Ελλάδα. Ναι, έχουμε και τόνους καφρίλα, αλλά για όποιον δεν έχει ζήσει ούτε στη Γαλλία, ούτε -βέβαια- στο ΝΒΑ τέτοιου είδους ηφαίστεια είναι κάτι δελεαστικό. Εδικά όταν ψάχνει την επανεκκίνηση”.

Το ίδιο ειλικρινής μου είχε φανεί και η αγάπη του Χεζόνια για τον κόσμο του Παναθηναϊκού, άσχετα από το αν άκουσε τα “μύρια όσα” επειδή τελικά δεν ήρθε στο Τριφύλλι. Γιατί όποιο κίνητρο και αν υπάρχει κανένας δεν παει σε μια ομάδα “τσάμπα”. Όπου “τσάμπα” (για να μην παρεξηγηθώ) όχι το “μηδέν”, αλλά συμβόλαιο πολύ κάτω από τις απαιτήσεις και και την αξία του. Άρα ούτε ο Φουρνιέ ήρθε “τσάμπα”, ούτε βέβαια και ο Βεζένκοβ.

Θυμίζω ότι για τον δεύτερο η (αναμφισβήτητη) αγάπη για τον Ολυμπιακό εκφράστηκε με το “ναι” σε πιο χαμηλή -από αυτή του Παναθηναϊκού- πρόταση η οποία όμως ήταν εξαιρετικά μεγάλη και (το κυριότερο) με τεράστια διαφορά από τα χρήματα που έπαιρνε ο Σάσα όταν από τους Ερυθρόλευκους πήγε στο ΝΒΑ. Και (το γράφω ξανά) καλά κάνουν και
τα παίρνουν όλοι!

Το θέμα είναι πως συμφωνώ 100% με Μελάγιες στο ότι όταν υπάρχει Φουρνιέ ελεύθερος στην αγορά πας και τον κλείνεις. Ειδικά όταν “γουστάρει” να παίξει σε εσένα . Όχι δεν λες. Όπως όχι δεν είπε και ο Γιαννακόπουλος στον Σλούκα για να αλλάξει έτσι τη ροή της (πρόσφατης) ιστορίας του Παναθηναϊκού, ακόμα περισσότερο και από όταν συμφώνησε με τον Αταμάν.

Θα πετύχει το ίδιο ο Φουρνιέ για τον Ολυμπιακό; Συμβόλαια σε αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Ούτως ή άλλως και όσον αφορά τη διεκδίκηση τίτλων εντός και εκτός συνόρων μιλάμε για...πυρηνικές συγκρούσεις όπως είναι τα ρόστερ των αιωνίων, μετά το “κυνήγι των εξοπλισμών” τα δύο τελευταία χρόνια. Αυτό που φαίνεται είναι να βρίσκει ο Ολυμπιακός τον ηγέτη που δεν είχε από τη στιγμή που ο Σπανούλης κρέμασε τη φανέλα με το “επτά”. Παίκτες με ισχυρή προσωπικότητα είχε, με τόνους ταλέντο είχε. Ηγέτη που να κάνει το σουτ στα κρίσιμα σημεία... τίτλο, όχι δεν είχε.

Αν τον είχε θα είχε πάρει την Euroleague στο Κάουνας. Και να κάτι από αυτά θεωρηθεί αιχμή π.χ για τον Σλούκα, είναι σαφές ότι ακριβώς επειδή δεν μπήκε σε αυτά τα παπούτσια ο παίκτης αποφάσισε να αλλάξει στέγη. Αλλά να θυμίσω πως εκείνη τη βραδιά στην ομάδα ήταν και ο Βεζένκοβ ο οποίος σίγουρα καλείται να βρει και έναν επιπλέον ρόλο στην ομάδα, πέρα από αυτόν που το δίνει το αστείρευτο μπασκετικό του ταλέντο.

Οι αποδείξεις, για όλους, κατατίθενται ασφαλώς στο παρκέ και μόνο. Μιλάω απ' όσα βλέπω μέχρι στιγμής! Οχι (μόνο) την επιθυμία του Φουρνιέ να σηκώσει τον Ολυμπιακό, αλλά και στο πόσο κομβικός ήταν στο να γυρίσει το “κουμπί” στο Ολυμπιακό τουρνουά και από μια ομάδα “αλοιφή” που διασύρθηκε στην πρώτη φάση από τη Γερμανία να διεκδικήσει το χρυσό μετάλλιο από τους “φτιαγμένους” Αμερικάνους.

Μίλησε ανοιχτά για το πως (δεν) παίζει η ομάδα του και συγκρούστηκε με τον Κολέ ανοιχτά; Ναι, αλλά όσο και αν του απάντησε θιγμένος ο Γάλλος κόουτς, η πραγματικότητα λέει πως άλλαξε -σημαντικά- πράγματα από εκείνη τη στιγμή και μετά. Ερωτήματα...Σηκώνει ο Ολυμπιακός κάτι ανάλογο; Μα γιατί να προκύψει αν αυτό το ρόστερ παίζει όπως του αρμόζει; Θα μεταβάλλει τη θέση του περί “ηγέτη” ο Μπαρτζώκας με τόσο βαρύ όνομα;

Αυτά είναι για να ασχολούμαστε εμείς. Οι ομάδες, όλες οι ομάδες, αλλά ειδικότερα αυτές που καλούνται να σηκώσουν τιτάνιο βάρος οπαδικών απαιτήσεων καλούνται να βρούνε τις “άκρες” και την ισορροπία τους και εσωτερικά. Ο Μπαρτζώκας είναι ένας εκ των κορυφαίων ευρωπαίων τεχνικών, ξέρει τη δουλειά αλλά και τις απαιτήσεις και πάντα πρέπει να βρίσκει τον δρόμο. Ακόμα και αν χρειαστεί να παίξει σκάκι με αντίπαλο τον εαυτό του κάποια φορά. Αλλά το βασικό για τον Ολυμπιακό είναι ένα. Η αναβάθμιση του ρόστερ είναι εντυπωσιακή, όχι μόνο καθαρά αγωνιστικά, αλλά όπως όλα δείχνουν και πνευματικά.

Τα υπόλοιπα θα τα δούμε και πιο αναλυτικά με το...συνέταιρο Νίκο Παπαδοαγιάννη, λίγο πριν το Super Cup όταν θα επιστρέψει και το “Old School” στις οθόνες και τα...αυτιά σας.