Γκάλης: Όταν ο Θεός έριξε τους τίτλους τέλους

Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Αυτό ίσχυε και για τον Gangster του ελληνικού μπάσκετ. Τον ανυπέρβλητο Νίκο Γκάλη που έκανε τόσες γενιές στη συνέχεια να ασχοληθούν με το άθλημα.

Σαν σήμερα λοιπόν στις 29/9/1995, ο Γκάλλης αποφάσισε να ανακοινώσει επίσημα την απόσυρση του. Πήρε την απόφαση να ρίξει τους τίτλους τέλους σε μια σπουδαία καριέρα, κάνοντας το μπάσκετ φτωχότερο.

«Κάποτε θα γινόταν κι αυτό. Στη ζωή, όλα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Πολλές φορές εξαρτάται από μας, πολλές φορές όχι.

Ήθελα να σταματήσω αυτό που τόσο αγάπησα κι αγαπώ μέσα στο γήπεδο γιατί πιστεύω ότι ξέρω να παίρνω τις αποφάσεις μου τότε που πρέπει. Αυτή μου η επιθυμία θεωρήθηκε από πολλούς αδυναμία. Ποτέ δεν έχω παρακαλέσει άνθρωπο και ποτέ δε ζήτησα χάρη από κανέναν.

Μέχρι και σήμερα (σ.σ 29/9/1995) έκανα υπομονή περιμένοντας μία κίνηση. Είμαι εγωιστής αλλά δεν είναι εγωιστικό να πιστεύω μέχρι κι αυτή τη στιγμή ότι είμαι ελεύθερος και ότι δεν ανήκω σε κανέναν. Γιατί έχω λόγο και τιμή.

Φεύγω από το άθλημα που αγάπησα πικραμένος. Με μόνη ικανοποίηση ότι ακόμα και σήμερα πολλοί πιστεύουν ότι μπορώ να αλλάζω τις ισορροπίες. Ευχαριστώ όλους τους ανώνυμους φιλάθλους για την αγάπη που μου έδειξαν. Ζητώ συγγνώμη αν κάποιους πίκρανα. Τη ζωή πρέπει να την παίρνουμε όπως έρχεται αν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι.

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος που αρχίζει αύριο (σ.σ 30/9/1995) κάνοντας μια ευχή: Να μη ξεχνάμε όλοι ότι το μπάσκετ είναι παιχνίδι και ότι υπάρχουν νικητές και ηττημένοι», ανέφερε ο Γκάλης. Ήταν επίσημο πλέον.

Το τελευταίο γράμμα του Νίκου Γκάλη στον κόσμο είχε την πίκρα που ένιωθε για τον τρόπο που έφυγε από το αγαπημένο του άθλημα. Στις 18 Οκτωβρίου του 1994 στο κλειστό του Μετς στους Αμπελόκηπους, έπαιξε το τελευταίο του ματς με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Φυσικά έγινε θρύλος στον Άρη, οδήγησε την ομάδα σε πολλούς τίτλους, ενώ ήταν και μπροστάρης στις μεγάλες στιγμές της Εθνικής με αποκορύφωμα το χρυσό στο Eurobasket του 1987.

Ο Γκάλης συνάντησε στον Παναθηναϊκό τον Κώστα Πολίτη, με τον οποίο είχαν συνυπάρξει στην κορυφή του 1987. Όμως στο τριφύλλι άρχισε σιγά σιγά να χάνει τον ρόλο του στην ομάδα, υπήρχαν διαφωνίες και το τέλος μπήκε κόντρα στους Αμπελόκηπους στο Μετς.

Ο Γκάλης δεν έπαιξε σε κανένα κρίσιμο σημείο του ματς, ενώ του ζητήθηκε να μπει στο τέλος, όταν το ματς είχε κριθεί. Ο Gangster δεν ανέχτηκε κάτι τέτοιο και έφυγε για τα αποδυτήρια, κάτι που αποτέλεσε και το τελευταίο ματς που τον είδαμε σε παρκέ.

Οι προσπάθειες του Παύλου Γιαννακόπουλου να πείσουν τον Γκάλη να επιστρέψει, δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Νικ δεν άλλαξε την απόφαση του και έτσι στις 29 Σεπτεμβρίου του 1995 ήρθε η επίσημη ανακοίνωση.

Ο τεράστιος Γκάλης έλεγε αντίο, αφήνοντας όμως πίσω μια χρυσή κληρονομιά στους επόμενους. Έβαλε το μπάσκετ στα σπίτια όλων των Ελλήνων και έκανε τόσα νέα παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα, έχοντας τον ίδιο σαν πρότυπο.