Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 71-78: Η απλότητα του μπάσκετ
- Ο Παναθηναϊκός έπαιξε απλό μπάσκετ
- Νευρικός ο Ολυμπιακός, συγκεντρωμένος ο Παναθηναϊκός
- Πέντε αγωνιστικά ζητήματα του Ολυμπιακού που είδα στο ντέρμπι
- Η συνέχεια είναι δύσκολη και απαιτεί υποστήριξη
Καλή εβδομάδα σε όλους και χρόνια πολλά. Νομίζω πως το χθεσινό ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είχε το σπάνιο χαρακτηριστικό στις μεταξύ τους αναμετρήσεις να κριθεί με άνεση και με τρόπο που δε χρίζει αμφισβήτησης. Συνήθως βλέπουμε αμφίρροπα παιχνίδια.
Οι «πράσινοι» στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν ανώτεροι σε αγωνιστικό και πνευματικό επίπεδο από τους «ερυθρόλευκους» και πήραν δίκαια όσα άξιζαν. Η τελική διαφορά των 7 πόντων ίσως και να τους αδικεί λίγο. Σίγουρα το συγκεκριμένο αποτέλεσμα βάζει την ομάδα του Αταμάν σε μία καλή θέση σχετικά με το πλεονέκτημα της έδρας για τους τελικούς αν και έχουμε Οκτώβρη ακόμη, ωστόσο όσοι με διαβάζουν ξέρουν πως για μένα δεν υπάρχει πλεονέκτημα έδρας παρά μόνο αν η σειρά οδηγηθεί σε Game 5.
Επίσης το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δημιουργεί μία εσωστρέφεια στους Πειραιώτες. Η ομάδα δεν παίζει καλό μπάσκετ κάτι που ίσως είναι λογικό για τόσο νωρίς στη σεζόν, αλλά σίγουρα προβληματίζει. Επίσης και κυρίως, δεν παίρνει τα αποτελέσματα που θέλει.
Σε αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να αναφέρω πως διαφωνώ κάθετα με κάθε είδους εσωστρέφειας και επιπλέον πίεσης από αυτή που ήδη υπάρχει. Μιλάμε για αθλητισμό, για ένα ντέρμπι που χάθηκε ενώ θα ακολουθήσουν καμιά δεκαριά ακόμη.
Εννοείται και δεν πιστεύω πως ο Ολυμπιακός παίζει καλό μπάσκετ, εννοείται και παρατηρώ τα αγωνιστικά προβλήματα, ωστόσο δε χρειάζεται να μηδενίζουμε τίποτα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι προπονητάρα, ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο και είμαι σίγουρος πως έχει τις ικανότητες να βρει την άκρη και να βγάλει η ομάδα του το μπάσκετ που μπορεί στο παρκέ. Το ίδιο ισχύει και για τους παίκτες. Σπουδαίοι και έμπειροι οι περισσότεροι. Θα τη βρουν την άκρη και αυτοί.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε απλό μπάσκετ
Η τακτική στο μπάσκετ αγγίζει πολλές φορές το άπειρο. Αμέτρητες μικρές λεπτομέρειες μπορούν να διαμορφώσουν μία νέα συνθήκη στο παρκέ. Ωστόσο το παιχνίδι του μπάσκετ θα είναι πάντα απλό και μερικές φορές η απλότητα επικρατεί.
Ο Αταμάν κόντρα στην Φενέρμπαχτσε υποχρεώθηκε λόγω των απουσιών να παίξει ακόμη και με τέσσερα γκαρντ. Του βγήκε και μαζί γεννήθηκε η ιδέα για πεντάδες χωρίς «τριάρι» όπως παραδέχτηκε ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου.
Επαιξε λοιπόν 40 λεπτά με τρία γκαρντ και τι γκαρντ, ε; Ο Ναν είναι ο καλύτερος γκαρντ στην Ευρώπη, ο Μπράουν είναι ελίτ γκαρντ εδώ και χρόνια και ο Γκραντ έγινε ελίτ γκαρντ στον Παναθηναϊκό. Για τον Σλούκα δε χρειάζεται να αναφέρω πολλά.
Η περιφερειακή «τετράδα» του Παναθηναϊκού έχει την εξής ιδιομορφία. Μπορούν όλοι να σκοράρουν με σουτ. Μπορούν όλοι να σκοράρουν με διείσδυση. Μπορούν όλοι να χειριστούν τη μπάλα σε καθεστώς πίεσης. Μπορούν όλοι να πασάρουν. Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά ξεδίπλωσαν χθες στο παρκέ του ΣΕΦ. Μόλις «έσπαγε» η πρώτη ζώνη άμυνας του Ολυμπιακού, πάσαραν εξαιρετικά από μέσα προς τα έξω και έβρισκαν ελεύθερα σουτ. Είχαν φυσικά και εκπληκτικό ποσοστό, αλλά αφενός στις περισσότερες προσπάθειες ήταν ανενόχλητοι και αφετέρου παίζει ρόλο και η ψυχολογία. Ο Ναν τα έβαζε από τα 9 μέτρα και ο Ντόρσεϊ έκανε airball.
Επίσης πήραν άριστα στο «διάβασμα». Κυριάρχησαν στα περισσότερα μακρινά mismatch και «σημάδεψαν» τον Βεζένκοβ, τον Φαλ, τον Μιλουτίνοφ και τον Ράιτ έχοντας υπομονή.
Γενικά για να είμαστε δίκαιοι. Το ταλέντο της «πράσινης» περιφέρειας δεν έχει καμία σχέση με το ταλέντο της «κόκκινης» περιφέρειας. Χωρίς αυτό βέβαια να μπορεί πάντα να ξεδιπλωθεί στο ακέραιο στο παρκέ. Αναφέρομαι σε ατομικό μπασκετικό ταλέντο.
Νευρικός ο Ολυμπιακός, συγκεντρωμένος ο Παναθηναϊκός
Οι «ερυθρόλευκοι» με εξαίρεση το διάστημα 7'-15' δεν έπαιξαν καλό μπάσκετ. Αυτό το οποίο με παραξένεψε αρκετά είναι η νευρικότητα με την οποία αντιμετώπισαν τη διαφορά πόντων που πήρε ο Παναθηναϊκός. Μέχρι πέρυσι τόνιζα πολλές φορές πως όταν στράβωνε ένα παιχνίδι ήταν παροιμιώδης ο έλεγχος των συναισθημάτων και η πίστη στο πλάνο που παρέμενε με αποτέλεσμα να επιστρέφουν στη διεκδίκηση της νίκης.
Χθες δεν είδα καμία πίστη στο πλάνο και παρατήρησα μεγάλη νευρικότητα όταν ξέφυγε ο αντίπαλος. Βιαστικές επιλογές στη μπροστινή πλευρά του γηπέδου. Σουτ μετά από 1-2 πάσες. Αντιδράσεις του σώματος. Ακόμη και τη στιγμή που οι «πράσινοι» δέχτηκαν δύο τεχνικές ποινές και δημιουργήθηκε εκνευρισμός, ο Ολυμπιακός δεν το εκμεταλλεύτηκε. Ίσα ίσα που ο Παναθηναϊκός επέστρεψε μετά από 2-3 κατοχές στην απόλυτη ηρεμία και συγκέντρωση ελέγχοντας τον ρυθμό και τα δικά του συναισθήματα.
Πέντε αγωνιστικά ζητήματα του Ολυμπιακού που είδα στο ντέρμπι
- Ο Μουσταφά Φαλ είναι εμφανώς εκτός ρυθμού και δεν έχει ανάσες. Μετά το πρώτο πεντάλεπτο έχασε όλες τις μάχες. Ειδικά στην άμυνα όπως και με τη Μπάγερν δε μπόρεσε σε καμία περίπτωση να υποστηρίξει τις αλλαγές στα σκριν. Μέχρι πέρυσι εκθειάζαμε πως μπορεί να μαρκάρει κοντό για 2-3 δευτερόλεπτα. Το θεωρώ απόλυτα λογικό αφού προέρχεται από 6 σχεδόν μήνες απουσίας.
- Ο Λορέντζο Μπράουν εξέθεσε την άμυνα του Εβάν Φουρνιέ, αλλά αν καθόταν στον πάγκο ο Γάλλος νομίζω πως ο Ολυμπιακός δύσκολα θα έφτανε τους 62-64 πόντους. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις.
- Πολλοί παίκτες δεν έπαιξαν καλά, αλλά θέλω να εστιάσω στον Τόμας Γουόκαπ διότι ο Μπαρτζώκας τον θεωρεί βαρόμετρο για την εικόνα του Ολυμπιακού. Δεν δικαιολόγησε τα 30 λεπτά που αγωνίστηκε. Ο Ναν τον νίκησε κατά κράτος (αν και δεν ευθύνεται για όλους τους πόντους του Αμερικανού) και στην επίθεση πολλές φορές μοιάζει η ομάδα σα να παίζει με τέσσερις. Από την άποψη πως δεν απειλεί καθόλου και η αντίπαλη άμυνα τον αφήνει προκλητικά να σουτάρει. Η ομάδα έχει ανάγκη περισσότερα από τις 5 ασίστ του.
- Παρατήρησα πολλά δίλεπτα «θολούρας» σε επίπεδο παικτών. Ο Παπανικολάου είχε ένα τέτοιο στο τέλος του ημιχρόνου. Ο Βιλντόζα στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο Ντόρσεϊ σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό επέμενε χωρίς λόγο σε φάσεις «ένας εναντίον τριών». Και άλλοι.
- Ο Ντίνος Μήτογλου στο «5» δημιουργεί κάθε φορά πολλά προβλήματα στον Ολυμπιακό. Το έκανε και χθες. Θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να τον ματσάρουν οι Πειραιώτες όταν βγαίνει στο τρίποντο για να παίξει με πρόσωπο στο καλάθι.
Η συνέχεια είναι δύσκολη και απαιτεί υποστήριξη
Ο Ολυμπιακός προέρχεται από δύο διαδοχικές ήττες ή τρεις στα τελευταία τέσσερα ματς αν προτιμάτε. Ακολουθεί ένα αδιανόητα δύσκολο πρόγραμμα. Ρεάλ εντός αύριο. Μπαρτσελόνα εντός 48 ώρες αργότερα. ΑΕΚ εκτός έδρας την Κυριακή και ΟΑΚΑ για το πρώτο φετινό ευρωπαϊκό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Το καλύτερο φάρμακο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ένα: η νίκη. Ο Ολυμπιακός πρέπει να νικήσει. Θεωρώ απίθανο με την τωρινή του αγωνιστική εικόνα να κάνει το 4/4. Στην ήττα ή στις ήττες λοιπόν που θα ακολουθήσουν, οφείλουν όλοι ΕΝΤΟΣ της ομάδας να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλον. Να συσπειρωθούν περισσότερο. Να βάλουν λίγο περισσότερο το «εγώ» κάτω από το «εμείς». Ολοι όμως.
Ο κόσμος μπορεί να αντιδρά όπως επιθυμεί. Δικαίωμά του. Άλλος μπορεί να αμφισβητεί τον Μπαρτζώκα, άλλος τον Βεζένκοβ, άλλος τον Παπανικολάου. Άλλος να βάλει πλάτη και να στηρίξει. Δικαίωμα του κόσμου να αντιδρά όπως θέλει. Στην ομάδα έτσι κι αλλιώς λειτουργούν διαφορετικά εδώ και χρόνια. Ευτυχώς.
ΥΓ: Οκτώβρη μήνα ποτέ δε χάθηκε τίποτα, όπως φυσικά και δεν κατακτήθηκε τίποτα.
ΥΓ 2: Ο Παναθηναϊκός του Αταμάν θυμίζει πιο έντονα από ποτέ την Εφές του Αταμάν. Τότε Μίτσιτς, Λάρκιν, Μπομπουά, Σιμόν σκόραραν με κάθε τρόπο και πάσαραν με κάθε τρόπο κάνοντας δύσκολη τη δουλειά της άμυνας. Τώρα Ναν, Σλούκας, Μπράουν, Γκραντ κάνουν το ίδιο.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
