Ο Μπράουν ανεβάζει επίπεδο τον Παναθηναϊκό, δομικό το πρόβλημα του Ολυμπιακού!

• Παναθηναϊκός: Το μπάσκετ που παίζει εμπνέει ακόμη και τον «αρνητικά διακείμενο»!
• Ολυμπιακός: Οι εφετινές του μετεγγραφές του «αφαίρεσαν» την αμυντική ταυτότητα!

Συμπληρώσαμε αισίως έναν μήνα από τα δύο εναρκτήρια παιχνίδια του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στην σεζόν (στα ημιτελικά του Super Cup) και παρ’ ότι ο δρόμος είναι ακόμη πολύ μακρύς, οι εικόνες και οι παραστάσεις που έχουν προκύψει από τους 11 επίσημους αγώνες που έχουν δώσει μέχρι τώρα αμφότερες οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες, μας έχουν δώσει αρκετό «ψωμάκι» ώστε να εξάγουμε τα πρώτα συμπεράσματα.

Κατ’ αρχάς, το πιο ουσιαστικό απ’ όλα είναι ότι ο «επτάστερος» έβαλε ήδη γερά θεμέλια για την πρωτιά στην κανονική περίοδο. Όπως πέρυσι και πάλι για την 4η αγωνιστική της Stoiximan GBL (66-54) έτσι και φέτος, νίκησε (78-71) απόλυτα δίκαια και αυτή την φορά με εντυπωσιακό μπάσκετ στο ΣΕΦ και πλέον έχει τον πρώτο λόγο για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoff του πρωταθλήματος.

Κοινώς, οι «πράσινοι»... έσβησαν μονοκοντυλιά την 3η διαδοχική απώλεια του Super Cup στην Ρόδο, αλλά και την «ανορθογραφία» του πάλαι ποτέ “Παλέ ντε Μπερσί” (ήττα από την νεοφώτιστη Παρί) και με την συμπλήρωση 30 ημερών στην νέα χρονιά, βρίσκονται σε πολύ καλύτερη μοίρα από την αντίστοιχη στην οποία ήταν πριν από έναν χρόνο.

Παναθηναϊκός: Το μπάσκετ που παίζει εμπνέει ακόμη και τον «αρνητικά διακείμενο»!

Το πιο ενθαρρυντικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι με τον τρόπο παιχνιδιού τους, τα «εργαλεία» που διαθέτει η μηχανή τους αλλά και την πολύ αποτελεσματική αξιοποίησή τους από τον Εργκίν Αταμάν, εμπνέουν μπασκετικά όχι μόνο τον ουδέτερο παρατηρητή, αλλά ακόμη και τον μπασκετόφιλο που είναι «αρνητικά διακείμενο» απέναντί τους, αλλά έχει αντικειμενική κρίση.

Κακά τα ψέματα, η μεγάλη διαφορά του περυσινού από το εφετινό ρόστερ «ακούει» στο όνομα Λορέντζο Μπράουν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι δύο από τις τρεις εφετινές ήττες του «τριφυλλιού» (ρεκόρ 8-3 σε όλες τις διοργανώσεις) έχουν προκύψει στις βραδιές που ο 34χρονος Αμερικανός point guard πέρασε από ελάχιστο έως καθόλου χρόνο στο παρκέ.

Αναφέρομαι στον τελικό της Ρόδου, όπου προερχόταν από ενοχλήσεις, κρίθηκε ανέτοιμος κι έμεινε εκτός 12άδας και στο ματς της Μαδρίτης, όπου ο 58χρονος Τούρκος προπονητής του Παναθηναϊκού τον χρησιμοποίησε μόνο στα πρώτα 3’39” στην ήττα από την Ρεάλ (86-90) και εν συνέχεια δικαιολόγησε την απόφασή του, λέγοντας ότι επέλεξε να δώσει ρυθμό στον Σλούκα.

Στα τρία επόμενα ματς που ακολούθησαν, ο απόφοιτος του Νορθ Καρολάινα Στέιτ έχει μέσο όρο 17,3 πόντους, 4,6 ριμπάουντ και 4 ασίστ με 10/13 τρίποντα (76,9%), αλλά το σημαντικότερο απ’ όλα έχει δώσει στην ομάδα του τρία τεράστια πλεονεκτήματα.

1ον: Την πολυτέλεια της ελάφρυνσης του Ναν από το να έχει την μπάλα στα χέρια του για μεγάλο διάστημα της εκάστοτε επίθεσης, ώστε να δημιουργήσει για τον εαυτό του ή τους συμπαίκτες του, με αποτέλεσμα να είναι πιο φρέσκος όταν πρέπει να πάρει την ευθύνη της προσπάθειας.

2ον: Η παρουσία του στην πεντάδα, στο κοντό σχήμα με τον Ναν και τον Γκραντ προσφέρει οργανωτική και δημιουργική ευχέρεια στους «πράσινους», ενώ ταυτόχρονα καθιστά τον Γκραντ ακόμη πιο χρήσιμο, από την άποψη ότι παίρνει λιγότερες προσπάθειες αλλά υπό καλύτερες προσπάθειες, με αποτέλεσμα και πιο εύστοχος να είναι και να μην καταναλώνει έξτρα ενέργεια και να μειώνεται η αμυντική του επίδραση.

3ον: Επιτρέπει στον Σλούκα να έρχεται από τον πάγκο και να είναι αποτελεσματικός σε λιγότερο χρόνο αλλά και σε μία εποχή που ακόμη ψάχνει τον ρυθμό του. Το παράδειγμα της Πόλης, όπου ο αρχηγός του «επτάστερου» έκανε την διαφορά με 8 πόντους στην τελευταία περίοδο και πέντε διαδοχικούς και πλέον καθοριστικούς στα τελευταία 95 δευτερόλεπτα, είναι ενδεικτικό της πολυτέλειας των πρωταθλητών Ευρώπης να διαθέτουν τρεις παίκτες με την σπάνια ικανότητα του “closer” στα δύσκολα! Γιατί και ο ίδιος ο Λορέντζο έχει πολύ αποτελεσματικό εκτελεστικό ένστικτο με αποτέλεσμα να δίνει στο παιχνίδι του «τριφυλλιού» έξτρα επιθετική διάσταση.

Με αυτά και με εκείνα, λοιπόν, για να γυρίσουμε στο ντέρμπι του Φαλήρου, το σχήμα των τριών «κοντών» (χωρίς καθαρό τριάρι) που εμφάνισε ο Αταμάν για πρώτη φορά στο τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Φενέρ, έδωσε στον Παναθηναϊκού την ευχέρεια να κυκλοφορήσει με ασφάλεια και ταχύτητα την μπάλα στην επίθεση και (έχοντας πιο γρήγορα πόδια) να αμυνθεί καλύτερα στην περιφέρεια.

Το εκπληκτικό 50% στα τρίποντα (13/26), που κάποια στιγμή έδωσε στους φιλοξενούμενους προβάδισμα ακόμη και με 16 πόντους διαφορά (57-73 στο 35’), οφείλεται εν πολλοίς στα πάρα πολλά ανοιχτά σουτ που βρήκαν οι πρωταθλητές, με αποτέλεσμα οι τρεις βασικοί Αμερικανοί guard να τελειώσουν το ματς με 50 πόντους και 11/14 σουτ πίσω από τα 6,75.

Μοιραία, οι «πράσινοι» δεν χρειάστηκαν κυριαρχικό παιχνίδι μέσα στην ρακέτα από τους ψηλούς τους (ο Μήτογλου, αν και προερχόταν από ασθένεια, έωσε πολύ ποιοτικά λεπτά), ούτε φυσικά κυριαρχία στα ριμπάουντ για να φύγουν νικητές, ενώ με τέτοια υποστήριξη από την περιφέρεια, μην εκπλαγείτε αν ο Ναν το πάει φέτος σε ανώτερο level από το περυσινό.

Συμπερασματικά, ο Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο κι επειδή δεν έχει προβλήματα «χημείας» και μοιράσματος χρόνου και ρόλων, σύντομα θα οδηγήσει και την κούρσα στην βαθμολογία της Euroleague.

Ολυμπιακός: Οι εφετινές του μετεγγραφές του «αφαίρεσαν» την αμυντική ταυτότητα!

Στο αντίπαλο στρατόπεδο το πρόβλημα δείχνει αρκετά σοβαρό και αυτό γιατί είναι περισσότερο δομικής φύσεως, δηλαδή έχει να κάνει με τον τρόπο που χτίστηκε το ρόστερ και τις εφετινές προσθήκες και λιγότερα με την φόρμα της ομάδας την δεδομένη στιγμή.

Με άλλα λόγια, οι «ερυθρόλευκοι» θυμίζουν ελάχιστα το σύνολο των προηγούμενων ετών, στο οποίο όλα ξεκινούσαν από την άμυνα και την ικανότητά του να προστατεύσει την ρακέτα του και να καταστρέψει το παιχνίδι του αντιπάλου.

Κι αυτό προκύπτει γιατί και οι τέσσερις από τους πέντε εν ενεργεία παίκτες που αποκτήθηκαν (Βεζένκοβ, Φουρνιέ, Ντόρσεϊ και Βιλντόζα) έχουν συνηθίσει να βρίσκουν αγωνιστικό ρυθμό κατά κύριο λόγο μέσα από την επίθεση, με αποτέλεσμα η ταυτόχρονη παρουσία τους μέσα στο παρκέ, να δημιουργεί σημαντική ανισορροπία στα μετόπισθεν.

Αυτό φάνηκε σε πιο μεγάλο βαθμό στο 2ο μέρος του ντέρμπι, όπου οι γηπεδούχοι χρειάζονταν μεγάλα σουτ για να επιστρέψουν στο ματς (γι’ αυτό και συνυπήρξαν στην πεντάδα ο Βεζένκοβ, ο Φουρνιέ και ο Ντόρσεϊ για κάτι περισσότερο από 5 λεπτά στην 3η περίοδο και για 7’39” στην 4η) κάτι που δεν συνέβη, με αποτέλεσμα αντί το -10 της ανάπαυλας να μειωθεί, έφτασε μέχρι και το -16!

Κι όλα αυτά συνέβησαν με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να μην πηγαίνει στην λογική των αλλαγών που μας έχει συνηθίσει (με αρκετά μοιρασμένο χρόνο και συγκεκριμένες πεντάδες ανά δεκάλεπτο). Αντίθετα οι Βεζένκοβ (33’), Φουρνιέ (34’), Γουόκαπ (30’) και Ντόρσεϊ (25’) έπαιξαν από 25 έως 34 λεπτά και οι θεωρητικά καλύτεροι αμυντικοί στις θέσεις “3” (Παπανικολάου) και “4” (Πίτερς) και “5” (Φαλ), πήραν 15, 7 και 18 λεπτά συμμετοχής αντίστοιχα.

Με τον Κίναν Έβανς απόντα μέχρι νεοτέρας και με την σύγκριση στην χθεσινή τετράδα των guard των δύο ομάδων (Γουόκαπ, Βιλντόζα, Ντόρσεϊ και Φουρνιέ από την μία και Σλούκας, Γκραντ, Μπράουν και Ναν από την άλλη) να βγάζει ποιοτικά ελλειμματικό τον Ολυμπιακό, πιστεύω ότι οι Πειραιώτες δεν μπορούν μπορούν να κοντράρουν στα ίσα τον μεγάλο τους αντίπαλο, με ανενεργούς τους ΜακΚίσικ και Γουίλιαμς-Γκος (ήταν ανέτοιμος).

Σε γενικές γραμμές και με δύο πολύ απαιτητικά παιχνίδια σε διάστημα 48 ωρών, ο 59χρονος Έλληνας τεχνικός καλείται να πάρει σκληρές αποφάσεις όσον αφορά τα σχήματα που θα χρησιμοποιήσει, με στόχο να πάρει περισσότερα πράγματα στην άμυνα, χωρίς ταυτόχρονα να αποδυναμώσει την επίθεσή του.

Αυτό είναι το κλειδί για την εφετινή πορεία των «ερυθρολεύκων» με βάση τον τρόπο με τον οποίο έχει δομηθεί το ρόστερ τους και τους παίκτες που έχουν αποκτήσει. Σαφώς και τόσο ο Φαλ και όσο και ο Μιλουτίνοφ θα γίνονται ολοένα και καλύτεροι, ο Φουρνιέ θα προσαρμοστεί περισσότερο ανασταλτικά (γιατί δεν είναι κακός αμυντικός) και δεν θα έχει την εικόνα που είχε στο ντέρμπι απέναντι στον Μπράουν, ενώ παρόντων των ΜακΚίσικ και Γουίλιαμς-Γκος, η αμυντική ευχέρεια θα αυξηθεί.

Μέχρι τότε, όμως, ο Μπαρτζώκας καλείται να βρει τις λύσεις, να πάρει πράγματα κι από τον Πίτερς και να σφίξει πολύ την άμυνα, γιατί η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα που έρχονται (2η και 5η επίθεση στην EL), δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν όπως η Εφές και η Μπάγερν.

Με το μπάσκετ του να βάλουμε περισσότερα απ’ όσα θα δεχθήκαμε στην Πόλη (91π.) και το Μόναχο (84π.), θα είναι πολύ δύσβατη η εφετινή διαδρομή με φόντο το πρωτάθλημα και το Final 4.