Stoiximan GBL: Σύμφωνοι, οι «αιώνιοι» δεν παίζονται, αλλά «μία ζωή» έτσι δεν ήταν;

• Παναθηναϊκός: Μεγάλη «πολυτέλεια» η ευχέρεια να δώσει ρυθμό στους ψηλούς του!
• Ολυμπιακός: Πέρασε δυσκολότερα απ' ότι δείχνει το τελικό σκορ!
• ΠΑΟΚ: Ένα σημαντικό «διπλό» με «παγωμένο» χαμόγελο!
• Άρης: Συνεχίζει να «υπερνικά» τα προβλήματα!
• Καρδίτσα: Σεφτέ στις νίκες με σκορ και θέαμα!
• Λαύριο: Δεν άξιζε να μην έχει ανοίξει λογαριασμό!

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την δεύτερη «εγχώριο» εφετινή αναμέτρηση των «αιωνίων αντιπάλων» και μέσα σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, η «μητέρα των μαχών» θα ξαναλάβει χώρα, αυτή τη φορά στο κλειστό του ΟΑΚΑ, για την Euroleague.

Ο ρυθμός που εδραίωσε ο Παναθηναϊκός μετά το «διπλό» στο ΣΕΦ και η εντυπωσιακή αντίδραση που έβγαλε ο Ολυμπιακός (στα απαιτητικά παιχνίδια με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα) μετά την κακή εικόνα που είχε στο ντέρμπι του Φαλήρου, είχαν ως αποτέλεσμα να παρουσιαστούν και οι δύο με αρκετή συγκέντρωση στα παιχνίδια της 5ης αγωνιστικής του ελληνικού πρωταθλήματος.

Με αποτέλεσμα να περάσουν μία εύκολη Κυριακή και το σημαντικότερο να δείξουν ότι τρίτο συναπάντημα της σεζόν, ίσως να είναι πιο αμφίρροπο από το προηγούμενο. Ο βασικότερος λόγος για την παραπάνω διαπίστωση, έχει να κάνει με το ότι αμφότερες οι ομάδες και πιθανή εξαίρεση τον Γκριγκόνις (έπαιξε μόνο στο Super Cup), θα έχουν στην διάθεσή τους παίκτες-κλειδιά που έλλειψαν από τον τελικό της Ρόδου (Μπράουν για τους «πράσινους» και Μιλουτίνοφ, Φαλ και ΜακΚίσικ για τους «ερυθρόλευκους») και τον πρόσφατο αγώνα για την Stoiximan GBL (Παπαπέτρου και Μήτογλου από την μία πλευρά και ΜακΚίσικ και Γουίλιαμς-Γκος από την άλλη).

Αυτά, όμως, θα αρχίσουν να μας απασχολούν περισσότερο από τις επόμενες ημέρες. Οπότε ας ρίξουμε μία πιο ενδελεχή ματιά σε όλα όσα μας έκαναν εντύπωση σε καθένα από τα 6 γήπεδα που παίχτηκε μπάσκετ, το τριήμερο που μας πέρασε στην Α1 Κατηγορία.

Παναθηναϊκός: Μεγάλη «πολυτέλεια» η ευχέρεια να δώσει ρυθμό στους ψηλούς του!

Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός (5-0) έφτασε στην 10η συνεχόμενη νίκη του (92-67) στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος (το σερί «τρέχει» από την περυσινή σεζόν και για την ακρίβεια από τις 12 του περασμένου Φλεβάρη) και το μεγαλύτερο κέρδος για τον Εργκίν Ατάμαν, ήταν ο συνδυασμός της καλής εμφάνισης (κυρίως στο 2ο μέρος) με την καλή απόδοση του Ομέρ Γιούρτσεβεν (24 πόντους, 9 ριμπάουντ και 5 ριμπάουντ με 9/11 σουτ σε 28') και του Ντίνου Μήτογλου (18 πόντους με 4/4 τρίποντα), που είχαν την ευκαιρία να πάρουν χρόνο (ιδίως ο πρώτος) και να αποκτήσουν τον αγωνιστικό ρυθμό που τους έλλειπε.

Για να συμβεί αυτό ο Τούρκος τεχνικός άφησε εκτός 12άδας τον Ματίας Λεσόρ για να ξεκουραστεί ενόψει του ντέρμπι και το έξτρα ενθαρρυντικό ήταν ότι πρώτον ότι οι «πράσινοι» δεν χρειάστηκε να πάρουν πολλά πράγματα από την τετράδα των «κοντών» τους (Γκραντ και Μπράουν πήραν και οι δύο μαζί 4 σουτ, χωρίς να σκοράρουν καν, ενώ ο Ναν με τον Σλούκα ίσα-ίσα που ζεστάθηκαν λίγο για να μην χάσουν τελείως την ημέρα) και δεύτερον έπαιξαν κατά διαστήματα πολύ σκληρή άμυνα και πήραν συνολικά 21 πόντους από τα λάθη (16) του Προμηθέα και 9 πόντους στο ανοιχτό γήπεδο!

Οι Πατρινοί (ο Γουόκερ είχε18 πόντους και 5 ασίστ με 6/10 τρίποντα) ήταν πολύ λογικό να έχουν περισσότερο στο μυαλό τους το αποψινό (19.00) ματς της Πόλης με την Γαλατασαράϊ για το BCL, με αποτέλεσμα στο 2ο μέρος να χάσουν την επαφή με το σκορ, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι η ποιότητα των γηπεδούχων δεν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Στις δηλώσεις του, ο συνήθως πολύ εύστοχος Ηλίας Παπαθεοδώρου (στον οποίο τρέφω και μεγάλη εκτίμηση) αναρωτήθηκε για το πως μπορεί να αναβαθμιστεί η λίγκα και να γίνει πιο ανταγωνιστική, όταν οι δύο μεγάλοι παίζουν μόνοι τους για τον τίτλο και οι υπόλοιποι δέκα για την 3η θέση και την αποφυγή της 12ης...

Ουσιαστικά διατύπωσε για 2η φορά μέσα σε λίγους μήνες (το είχε κάνει και τον περασμένο Μάϊο) φωναχτά έναν εύλογο προβληματισμό που χαρακτηρίζει το ελληνικό πρωτάθλημα, από την εποχή που έγινε επαγγελματικό και θεσπίστηκε η Α1 Κατηγορία και η ουσία είναι ότι δεν έχει καθόλου άδικο.

Αλλά ιστορικά, από την σεζόν 1986-87, η διεκδίκηση του τίτλου στην Ελλάδα ήταν υπόθεση αποκλειστικά δύο ομάδων, με εξαίρεση μία χρονιά (το 2002 που η ΆΕΚ έσπασε το «αιώνιο» δίπολο) στα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια.

Από το 1987 έως το 1992, που ο Άρης με τον ΠΑΟΚ ήταν μία και δύο κλάσεις πάνω από τους υπόλοιπους, το πρωτάθλημα κατέληξε 4 φορές στον «αυτοκράτορα» και μία στον «δικέφαλο του Βορρά», ενώ από τα 32 χρόνια που θα έχουν περάσει έκτοτε μέχρι τον ερχόμενο Ιούνιο, στα 31 το τρόπαιο «βάφτηκε» είτε «πράσινο» (21 φορές), είτε «ερυθρόλευκο» (10 φορές).

Κοινώς, εδώ και σχεδόν 4 δεκαετίες βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, με το «δίπολο» να αλλάζει πόλη και χρώματα. Απλά στην σύγχρονη εποχή, οι αποστάσεις έχουν εκτοξευθεί πολύ απλά γιατί η διαφορά των οικονομικών μεγεθών ανάμεσα στις δύο «ταχύτητες» του ελληνικού μπάσκετ είναι χαώδης.

Επειδή, όμως, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, ίσα-ίσα που από πλευράς budget, η «ψαλίδα» ολοένα και θα μεγαλώνει, είμαι της άποψης ότι μόνο καλό δεν κάνει να εστιάζουμε σε κάτι που είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει να υφίσταται.

Όταν οι ίδιοι οι προπονητές δηλώνουν ευθαρσώς ότι «δεν γίνεται», πως να το πιστέψουν οι παίκτες που πάντα περιμένουν αυτά τα παιχνίδια με υψηλό κίνητρο για πολλούς λόγους.

Κάθε χρόνο, άλλωστε, όλο και μερικές ευκαιρίες παρουσιάζονται (με μεγαλύτερη υπαιτιότητα των δύο μεγάλων), όπως συνέβη πέρυσι τέσσερις φορές σε παιχνίδια του πρωταθλητή Ελλάδας και Ευρώπης (με Περιστέρι και Κολοσσό εκτός και ΑΕΚ και Άρη εντός), ο οποίος ηττήθηκε στο τελευταίο και από τύχη γλίτωσε στα τρία προηγούμενα...

Είμαι της ταπεινής άποψης ότι είναι κρίμα να προεξοφλούμε ως ανέφικτη μία προσπάθεια, που έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να αποδώσει καρπούς. Έστω κι αν χρειάζεται η «συνωμοσία» αρκετών παραγόντων...

Ολυμπιακός: Πέρασε δυσκολότερα απ' ότι δείχνει το τελικό σκορ!

Στην “Sunel Arena” των Άνω Λιοσίων, το εκρηκτικό τελευταίο πεντάλεπτο των φιλοξενουμένων (επιμέρους σκορ 2-13) έδωσε στη νίκη (77-96) διαστάσεις θριάμβου, κάτι που σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα του αγώνα στα πρώτα 35 λεπτά, οπότε και ο Ολυμπιακός (4-1) είχε ένα σταθερό προβάδισμα (έφτασε και το +15), αλλά η ΑΕΚ (2-3) ήταν πολύ ενοχλητική και μάλιστα στις αρχές του 2ου μέρους τον ισοφάρισε κιόλας.

Η ουσία, όμως, είναι ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα (ο Μιλουτίνοφ είχε 17 πόντους, 6 ριμπάουντ & 2 τάπες με 8/9 σουτ ) είχε διαστήματα με εξαιρετική δημιουργία (29 ασίστ) και επιθετική πολυφωνία (5 διψήφιους) και από την στιγμή που τελείωσε το ματς με 63,2% εντός πεδιάς, ήταν αδύνατον να απειληθεί σοβαρά.

Κάπως έτσι, ολοκλήρωσε ένα οκταήμερο με τρεις πειστικές νίκες και πηγαίνει στο ΟΑΚΑ χωρίς προβλήματα και με καλό αγωνιστικό ρυθμό, με στόχο το πρώτο εφετινό ευρωπαϊκό «διπλό».

Οι γηπεδούχοι δεν είχαν βοήθεια από τα βασικά guard τους (Χαμπ, Χέιλ και Γκρέι είχαν μαζί 20 πόντους με 8/26 σουτ) και με μοναχικό καβαλάρη τον Κουζμίνσκας (25 πόντους) και με 44% εντός πεδιάς, ήταν δύσκολο να παραμείνουν ανταγωνιστικοί μέχρι το τέλος.

Ο Ντράγκαν Σάκοτα διαμαρτυρήθηκε για τα κριτήρια των διαιτητών όσον αφορά στην αμυντική σκληράδα των Πειραιωτών στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά στην ουσία είναι ικανοποιημένος που η ομάδα του έβγαλε χωρίς γκέλες το δύσκολο πρόγραμμα του πρώτου αγωνιστικού μήνα της σεζόν και ελπίζει σε πολύ καλύτερη συνέχεια.

ΠΑΟΚ: Ένα σημαντικό «διπλό» με «παγωμένο» χαμόγελο!

Στο κλειστό του Αγίου Θωμά, ο ΠΑΟΚ (3-2) είχε ίσως την πιο κυριαρχική απόδοση (από πλευράς διάρκειας) στο εφετινό πρωτάθλημα, επιβάλλοντας πλήρως τον ρυθμό του και στις δύο πλευρές του γηπέδου, στα τελευταία 3,5 λεπτά, όμως, λίγο έλλειψε να βάλει τα χέρια του και να βγάλει τα μάτια του, με αποτέλεσμα να μετριαστεί η χαρά του για μπάσκετ που έπαιξε και το αποτέλεσμα (80-81) που πήρε.

Πιο συγκεκριμένα, οι Θεσσαλονικείς εκμεταλλεύτηκαν πλήρως το φυσιολογικό μπέρδεμα των γηπεδούχων από την αλλαγή προπονητή και τα διαφορετικά πράγματα που ο Ηλίας Ζούρος προσπάθησε να περάσει μέσα σε ελάχιστες προπονήσεις και σε μία εβδομάδα που είχε μακρινό ταξίδι στην Σουηδία και αγώνα με την Νόρκεπινγκ για το FIBA Europe και καθώς το ματς πλησίαζε προς το τέλος του, φάνηκε να δίνουν θριαμβευτικές διαστάσεις στη νίκη τους (προηγήθηκαν με +23, με λιγότερο από 4 λεπτά για το τέλος).

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, όμως, ο «δικέφαλος του Βορρά» με το υποδιπλάσιο budget χαλάρωσε πλήρως, γεγονός που επέτρεψε στο Μαρούσι (1-4) να κάνει όλα όσα δεν είχε κάνει για 36 λεπτά, για να αποκτήσει δικαίωμα στο νικητήριο σουτ.

Ανεξάρτητα με το αν το μακρινό σουτ απελπισίας του Ορφέα Στασινού (μαζί με τον Γιαννόπουλο «γύρισαν τούμπα» το ματς) ήταν δύσκολο να έχει τύχη, το ότι οι «κιτρινόμαυροι» των μηδέν τριπόντων στο 37', έβαλαν τέσσερα στα τελευταία 3,5 λεπτά και λίγο έλλειψε να κάνουν το colpo grosso, εξηγεί εν πολλοίς το μέγεθος του «κάζου» που θα σήμαινε για τον ΠΑΟΚ, αν υλοποιούνταν το σενάριο της ολικής ανατροπής.

Αυτός ήταν και ο λόγος που Μάσιμο Καντσιλιέρι δεν μπόρεσε να χαρεί όσο θα ήθελε το δεύτερο εφετινό «διπλό» του στην Αθήνα και δεν μπόρεσε να βρει εξήγηση για την καθίζηση των παικτών του στο τέλος του αγώνα.

Η ουσία, πάντως, είναι ότι οι «μελανόλευκοι» παίζουν ένα γρήγορο μπάσκετ με έμφαση στα αθλητικά προσόντα και βρίσκονται σε τροχιά να ισοφαρίσουν το καλύτερο ξεκίνημα των τελευταίων ετών (ρεκόρ 4-2, μετά από 6 αγωνιστικές), αν κι εφόσον νικήσουν το Λαύριο το ερχόμενο Σάββατο (09/11, 18.00) και φύγουν για 3η φορά νικητές από το λεκανοπέδιο της Αττικής.

Μετά από 3 ήττες σε 4 εντός έδρας παιχνίδια και με μία απαιτητική εβδομάδα μπροστά της (υποδέχεται την Σαμπάχ και εν συνεχεία παίζει εκτός με τον Άρη), η ομάδα των βορείων προαστίων εισέρχεται σε μία δύσκολη περίοδο, στην διάρκεια της οποίας καλείται να βρει τον δρόμο των επιτυχιών, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να προσαρμοστεί στην τακτική διαφοροποίηση που έχει ήδη αρχίσει να εφαρμόζει ο αντικαταστάτης του Νίκου Βετούλα.

Άρης: Συνεχίζει να «υπερνικά» τα προβλήματα!

Αν υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που καθορίζει και συνδέει την εφετινή ομάδα των αρκετών ατυχών επιλογών με τις προηγούμενες που είχαν την καθοδήγηση του Γιάννη Καστρίτη, αυτό είναι σίγουρα η άρνηση της ήττας.

Υπό άλλες συνθήκες με τους δύο εκ των τριών Αμερικανών ψηλών (Μπανκς και Ρόμπερτς) που αποκτήθηκαν, να αποδεικνύονται πολύ μακριά από αυτό που χρειαζόταν ο «αυτοκράτωρ» και τον τρίτο (Λαζέφσκι) να χάνει πολύ έδαφος λόγω επέμβασης, αλλά και τους τρεις εκ των τεσσάρων περιφερειακών (Γούντμπερι, Χοτζ και Νόλεϊ) να αντιμετωπίζουν κατά σειρά διαφορετικά προβλήματα τραυματισμών έκαστος, ένας άλλος σύλλογος ενδεχομένως να είχε πάρει τόσο κατηφορικό δρόμο, που ενδεχομένως να έψαχνε ακόμη και την πρώτη νίκη. Ειδικότερα από την στιγμή που οι υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη δεν σταματούν και η πίεση είναι αμείλικτη.

Αυτό που περιγράφω, όμως, δεν θα μπορούσε να ισχύσει για τον Άρη (3-2). Όχι για έναν οργανισμό με τόσο μεγάλη παράδοση και ο οποίος πέραν του πιστού κόσμου του και του πολύ μαχητικού προπονητή του, στηρίζεται σε έμπειρα παιδιά όπως ο Τολιόπουλος και ο Μποχωρίδης που έχουν την κατάλληλη νοοτροπία και ξέρουν πως να την μεταλαμπαδεύσουν στους ξένους. Και ειδικότερα στον Ντέιβιντ Ντε Τζούλιους, που έπαιξε τόσο μανιασμένα λες και κρινόταν η ιστορία της ομάδας!

Αυτή είναι, λίγο-πολύ η εξήγηση για την 3η διαδοχική ανατροπή (77-71) των «κιτρινόμαυρων» (μέσα σε μία εβδομάδα) στην 4η περίοδο, αυτή την φορά απέναντι στο Περιστέρι (3-2), που προηγήθηκε σε δύο διαφορετικά σημεία του αγώνα με +8 και είχε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για το 4/4!

O 25χρονος Αμερικανός point guard από το Ντιτρόιτ έκανε το τρίτο εκπληκτικό παιχνίδι στην σειρά στην Stoiximan GBL (μ.ο. 22,3 πόντους & 4 ασίστ με 78,3% εντός πεδιάς), βοήθησε την ομάδα του να εδραιωθεί στην πρώτη 4άδα και εξαργύρωσε την επιτυχία του, με την μεγάλη ευκαιρία της Euroleague που του έδωσε η Μακάμπι.

Το ζητούμενο για τους Θεσσαλονικείς είναι πως και αν θα συνεχίσουν να βγάζουν λαγούς από τα καπέλα τους, ειδικότερα τώρα που θα λείψει κι άλλος ένας παίκτης που είχε την ικανότητα να «τραβήξει» το σκοράρισμα (ο Νόλει θα μείνει νοκ-άουτ για έναν μήνα).

Η ομάδα του Γιώργου Λιμνιάτη στάθηκε καλά κι έχασε ευκαιρία, ωστόσο, έτσι όπως είναι δομημένη φέτος, δεν είναι εύκολο να κερδίζει σε τόσο δύσκολες έδρες όπως το “Nick Galis Hall”, όταν δεν έχει τις υπηρεσίες του πρώτου σκόρερ της (Σι Τζέι Χάρις μ.ο. 14,0 πόντους).

Καρδίτσα: Σεφτέ στις νίκες με σκορ και θέαμα!

Στο «Γιάννης Μπουρούσης», η Καρδίτσα (1-4) έψαχνε την πρώτη της νίκη και παρ’ ότι είχε πολύ μεγάλο «πρέπει» στις πλάτες, κατάφερε να την εξασφαλίσει (98-73) από το πρώτο μέρος κόντρα στον Κολοσσό (1-4), συνδυάζοντας το αποτέλεσμα με όμορφο μπάσκετ που ικανοποίησε τον πολύ κόσμο που στηρίζει την προσπάθειά της.

Με αναλογία 24 ασίστ έναντι μόλις 9 λαθών, 56,7% εντός πεδιάς και το κυριότερο με δύο Έλληνες να έχουν σημαντική επίδραση στο ματς (ο Δίπλαρος με 13 πόντους και 11 ασίστ και ο Χρηστίδης με 13 πόντους και 5/6 σουτ), η ομάδα του Νίκου Παπανικολόπουλου εδραίωσε και μία πολύ σημαντική διαφορά (+25), η οποία μπορεί να παίξει ρόλο στις τελικές ισοβαθμίες της μάχης για την παραμονή.

Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα της Ρόδου που φέτος αγωνίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Ευρώπη (BCL), δεν στήθηκε για να αποφύγει τον υποβιβασμό, ωστόσο, ο μέχρι τώρα απολογισμός της και πρωτίστως η εικόνα των δύο τελευταίων αγωνιστικών (δέχτηκε 55 πόντους στο 2ο μέρος από τον Άρη κι έχασε «δικό της» ματς από το +19 και ηττήθηκε με κάτω τα χέρια στην Θεσσαλία, γλιτώνοντας στο τσακ την «100άρα»), καταδεικνύουν ότι δεν έχει μπει σε μία αγωνιστική σταθερά.

Τα ελαφρυντικά των τραυματισμών που έχουν ταλαιπωρήσει το συγκρότημα του Γιώργου Σιγάλα από την αρχή της σεζόν, δεν είναι λίγα, ωστόσο, όταν στις πρώτες 3 αγωνιστικές οι Ροδίτες δέχονται κατά μ.ο. 70,3 πόντους και έχουν την 2η καλύτερη άμυνα και στις αμέσως δύο επόμενες, επιτρέπουν κατά μ.ο. 91,5 κι έχουν το μεγαλύτερο μέσο παθητικό, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Λαύριο: Δεν άξιζε να μην έχει ανοίξει λογαριασμό!

Αν κάτι έλλειπε σε αυτές τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές από την ομάδα του Κώστα Μέξα και της είχε στερήσει μία νίκη που τόσο πολύ άξιζε με τις έως τώρα εμφανίσεις της (πιο πολύ στα δύο τελευταία παιχνίδια με Κολοσσό και Περιστέρι), διορθώθηκε σε μεγάλο βαθμό κόντρα στον Πανιώνιο (3-2) και ουσιαστικά έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα (84-80).

Ο λόγος για την άμυνα, που ήταν η έως τώρα μεγάλη παραφωνία του Λαυρίου (1-4) στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος (μ.ο. 88,0 πόντους) και που στην μάχη με τους νεοφώτιστους αποτέλεσε την αφετηρία της προσπάθειας των γηπεδούχων.

Οι «κυανέρυθροι» μπορεί να κυριάρχησαν στα ριμπάουντ αλλά και στην μάχη των κατοχών, τα 18 τους λάθη, όμως και κυρίως το πολύ υψηλό άθροισμα κλεψιμάτων και κοψιμάτων (10+7) που είχε η ομάδα της Λαυρεωτικής, έφεραν το ματς στην κόψη του ξυραφιού.

Στα κρίσιμα σημεία «μίλησαν» τα τρίποντα του 25χρονου Αμερικανού guard, Ταζ Σέρμαν (21 πόντους, 4 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα με 6/9 τρίποντα), με το 5ο να στέλνει το ματς στην παράταση (72-72) και το 6ο να της δίνει το τελευταίο προβάδισμα που έχασε στο παιχνίδι!

Η ομάδα του Άρη Λυκογιάννη παρουσιάστηκε πολύ ανταγωνιστική και είχε το πάνω χέρι στο μεγαλύτερο διάστημα της κανονικής διάρκειας, χωρίς ωστόσο να ξεφύγει με περισσότερο από +6. Με δεδομένο ότι και οι δύο ήττες της έχουν προέλθει στις λεπτομέρειες, είναι ξεκάθαρο ότι έχει πληγωθεί από την αχίλλειο πτέρνα της που είναι το εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό με το οποίο σουτάρει πίσω από τα 6,75 (21,9% στα τρίποντα).