Άρης: Το μαρτύριο, οι ευκαιρίες που χάθηκαν και ο γκαρντ που περιμένει…

Είναι τουλάχιστον άχαρη η διαδικασία προετοιμασίας για έναν αγώνα τον οποίον, αντιλαμβάνεσαι πως, είναι αδύνατο να νικήσεις. Ακόμη κι αν ευθυγραμμίζονταν οι πλανήτες, ο Άρης δεν είχε καμία πιθανότητα νίκης την εβδομάδα που ολοκληρώθηκε. Πιο πιθανό ήταν να βιώσει το μαρτύριο της σταγόνας κι εν τέλει αυτό συνέβη στα παιχνίδια με Αμβούργο και Πανιώνιο. Το απουσιολόγιο ήταν γεμάτο, η ενίσχυση ήδη καθυστέρησε αρκετά και η οπισθοφυλακή μαζί με τα αμούστακα παιδιά που επιστρατεύτηκαν, έπρεπε να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Στην πραγματικότητα, ξέμεινε ένας Τολιόπουλος να πολεμάει με θεούς και δαίμονες στου οποίου το πρόσωπο αποτυπώθηκαν κάθε λογής συναισθήματα. Τέτοια μοναξιά δεν αισθάνεται ούτε ο πλέον απομονωμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Κι αυτή ήταν εκκωφαντική, επίσης. Έφτασε στο σημείο να… πυροβολεί από παντού μη έχοντας μια προοπτική συνεργασίας. 37 προσπάθειες τριών πόντων σε δύο παιχνίδια. Να με συμπαθάτε αλλά και λίγα ήταν. Που να βρει ένα… φιλαράκι για να βγάλει μια συνεργασία της προκοπής. Εξαφανίστηκαν όλοι. Ένα στήριγμα για να σπάσει το double team που ορθώς έκαναν οι αντίπαλοί του στο κέντρο του γηπέδου, έστω μια βοήθεια για να αποδεσμευτεί από το over play. Η απόλυτη μοναξιά.

Η εικόνα του ρόστερ δεν αποτελεί ευθύνη της οπισθοφυλακής, τούτη όμως πέταξε στα σκουπίδια ένα σωρό ευκαιρίες δικαιώνοντας έναν άλλον βραχύσωμο, τον Ντέιβιντ Ντε Τζούλιους ο οποίος πλέον βγάζει μεροκάματο στη Μακάμπι. Τέτοιες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά κι όταν περνούν ανεκμετάλλευτες, ουσιαστικά, δεν επιχειρηματολογείς επί της χρησιμότητας της παρουσίας σου. Πολλά χρόνια πριν στο κλειστό «Δ. Κραχτίδης», ο Σάσα Βεζένκοφ, λίγο μετά τα 17α γενέθλιά του είχε μπει σ’ εκείνο το παιχνίδι με τον ΚΑΟΔ λόγω της φόρτωσης με φάουλ των υπολοίπων. Ήταν η πρώτη φορά που έπαιξε 20+ αγωνιστικά λεπτά. Εκείνο το απόγευμα απαλλάχθηκε από τον ρόλο του παίκτη ο οποίος απλά παρακολουθούσε τους αγώνες. Έγινε ρολίστας και στη συνέχεια, πρωταγωνιστής.

Προφανώς δεν επιχειρούνται συγκρίσεις, πλέον όμως ο Γιάννης Καστρίτης ξέρει καλά τι μπορεί να περιμένει από την οπισθοφυλακή. Υποψιάζομαι ότι ένιωσε την ίδια απογοήτευση με όσους παρακολούθησαν τους αγώνες και διαπίστωσε ότι η επένδυση στην πιτσιρικαρία (σ. σ. Καζαμίας, Πουρλίδας) είναι μονόδρομος γιατί από εκεί, μακροπρόθεσμα, η ομάδα θα έχει οφέλη. Ώρα να μιλήσει και η διοίκηση μέσα από τις πράξεις της. Δηλαδή, αν προτίθεται να στηρίξει αυτό το σχέδιο της σταδιακής προώθησης ένα-δύο παικτών από τα τμήματα υποδομής ξεκινώντας από το υπόλοιπο της σεζόν και συνεχίζοντας στην επόμενη.

Ο Γιάννης Καστρίτης εξήγησε την ιδιαιτερότητα των τελευταίων ημερών και εμφανίστηκε απόλυτα βέβαιος για την ολική αγωνιστική ανατροπή μόλις ενσωματωθούν οι τραυματίες και αποκτηθεί ο αντικαταστάτης του Ντέιβιντ Ντε Τζούλιους. Επί του τελευταίου, το Gazzetta έχει γράψει το κύριο σχέδιο. Μαζί με τον Άρη περιμένει και ο Ελάιζα Μήτρου Λονγκ την αποδέσμευσή του από τη Χαποέλ Χολόν στη γνωστή ιστορία η οποία προϋποθέτει την αποδέσμευση του Τζο Ράγκλαντ από τη Χαποέλ Τελ Αβίβ. Αν γίνει έχει καλώς. Ο Μήτρου Λονγκ δεν έχει τις εκτελεστικές δυνατότητες του Ντε Τζούλιους, δεν είναι όμως και ο προ τριετίας ανώριμος γκαρντ. Δεν φοβάται την ευθύνη, ασκεί πίεση στην μπάλα και παράλληλα διαθέτει ελληνικό διαβατήριο. Τούτο εξασφαλίζει κι ένα άλλο διαβατήριο ούτως ώστε να αποκτηθεί ένας ψηλός που τόσο έχει ανάγκη αυτή η ομάδα. Κάποιος που θα παίζει το… ρημάδι το pick n’ roll, δεν θα κρύβεται πίσω από τους κοντούς στην άμυνα με αλλαγές και θα φωνάζει βροντερό «παρών» μέσα στη ρακέτα. Αν γίνουν αυτά, τότε ο Άρης θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ανατροπής, θα ομορφύνει και σίγουρα δεν θα παρουσιάζει αυτή την αποκρουστική εικόνα των τελευταίων αγώνων.

Υπάρχει όμως και το σενάριο να μείνουν όλα τα παραπάνω στη θεωρία. Γι’ αυτόν τον λόγο συνεχίζεται η διαδικασία αναζήτησης γκαρντ από τα περίχωρα της Ευρώπης μαζί με ό,τι περίπτωση προκύψει εξ’ Ανατολάς. Τα αποτελέσματα της καθυστέρησης δεν φαίνονται μόνο στα αποτελέσματα όσο στην απελπιστική αγωνιστική εικόνα.

Το ζητούμενο εξάλλου δεν είναι μόνο οι νίκες αλλά και η επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτή έλειψε λόγω των απουσιών αλλά και της αδυναμίας ανταπόκρισης των υπολοίπων στην επιπλέον ευθύνη. Αν δεν υπάρξει άλλη ανωμαλία σαν αυτή που βίωσε ο Άρης στους τελευταίους δύο μήνες, τέτοιες ευκαιρίες δεν θα παρουσιαστούν ξανά και τότε όλοι θα αντιληφθούν ό,τι πέταξαν στα σκουπίδια προϋποθέσεις που άλλοι τις τράβηξαν από τα μαλλιά.