Παναθηναϊκός: Όταν παίζει με την φωτιά, κάποια στιγμή θα καεί...

• Παναθηναϊκός: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση!
• Ολυμπιακός: Εύκολα περάσματα στα γήπεδα που δυσκολεύτηκε ο Παναθηναϊκός!
• Καρδίτσα για 6άδα, ηχούν καμπανάκια για Μαρούσι!
• ΠΑΟΚ: Mε κεκτημένη ταχύτητα από την Εσθονία!
• Περιστέρι: Συνεχίζει τις πτήσεις παρά τα συνεχόμενα προβλήματα!
• Λαύριο: Όταν κερδίζει, αγγίζει τους 90 πόντους!

Δύο αγωνιστικές απομένουν για το τέλος του 1ου γύρου στην Α1 Κατηγορία και όσο κι αν η εικόνα στην κορυφή της βαθμολογίας δεν έχει την παραμικρή διαφοροποίηση σε σχέση με την «καθεστωτική» κυριαρχία που έχουν εδραιώσει εδώ και δύο δεκαετίες οι «αιώνιοι αντίπαλοι» (πολλοί θα είναι εκείνοι που θα πουν ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε), θα είμαστε τουλάχιστον άδικοι αν δεν αναγνωρίσουμε ότι φέτος η απόσταση των δύο «κόσμων» του ελληνικού μπάσκετ, δεν έχει μειωθεί.

Κατ' αρχάς, άσχετα με το αν τελικά η έκπληξη μεγατόνων δεν έχει γίνει ακόμη πραγματικότητα, από μόνο του το γεγονός ότι οι πρωταθλητές έχουν «φτύσει αίμα» τρεις φορές (σε Πυλαία, Ρόδο και Γλυφάδα) για να διατηρήσουν το αήττητό τους και οι «ερυθρόλευκοι» τα χρειάστηκαν δύο φορές φέτος από το Περιστέρι (στον ημιτελικό του Super Cup και στο πρωτάθλημα), λέει πολλά!

Τυχαίο είναι που δύο αγωνιστικές πριν το τέλος του 1ου γύρου οκτώ ομάδες μάχονται για τα πέντε εισιτήρια που θα σφραγίσουν την συμμετοχή τους στο Final 8 του Κυπελλου Ελλάδας;

Συν τοις άλλοις, φέτος έχουμε την ευχάριστη έκπληξη της Καρδίτσας, που φιγουράρει μαζί με τον Προμηθέα στην 3η θέση της κατάταξης, ενώ το μπάσκετ που παίζει η ομάδα του Γιώργου Λιμνιάτη (με ουσιαστικά μείον δύο ξένους και δύο παιδιά κάτω των 20 ετών) και η ανταγωνιστικότητα του Λαυρίου και του Πανιωνίου, προσδίδουν «άγρια ομορφιά» στις περισσότερες αναμετρήσεις.

Υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν πλέον λογικά φαβορί και κάτι λιγότερο από το 40% των έως τώρα αγώνων της κανονικής περιόδου, έχουν λήξει με νίκες των φιλοξενουμένων. Ας δούμε, όμως, αναλυτικά τι έγινε σε καθένα από τα γήπεδα που παίχτηκε μπάσκετ στο πλαίσιο της Stoiximan GBL.

Παναθηναϊκός: Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση!

Στο κλειστό της Γλυφάδας, συνέβη κάτι που δύσκολα θα προέβλεπε ακόμη και ο πιο «αντιπαναθηναϊκός» φίλαθλος! Από την άποψη ότι ειδικότερα μετά την «κατηφόρα» του Βελιγραδίου και την πιο βαριά ήττα του επί εποχής Αταμάν, το πιο φυσιολογικό θα ήταν να δούμε έναν «επτάστερο» με σαφώς μεγαλύτερη συγκέντρωση και αποφασιστικότητα για να μην δώσει δικαίωμα αμφισβήτησης και απειλής.

Η παραπάνω εκτίμηση όχι απλά δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά έτσι όπως εξελίχθηκε το ματς, ο Πανιώνιος (4-5) ήταν αυτός που άξιζε τη νίκη και ο Παναθηναϊκός (9-0) αυτός που την πήρε (83-85) στο τέλος με την βοήθεια της τύχης. Όχι τόσο επειδή ο Χουάντσο (13 πόντους & 6 ριμπάουντ με 5/6 σουτ) έβαλε ένα ελεύθερο τρίποντο με καλό πάτημα από σωστή πάσα, όσο για την καραμπόλα που έγινε μετά την τάπα του Γούλριτζ στον Ναν και μέσω της οποίας η μπάλα κατέληξε στα χέρια του πιο Ισπανού power forward, που ήταν ο πιο αξιόπιστος παίκτης των «πρασίνων» στο ματς.

Η ουσία είναι ότι, αν εξαιρέσουμε ένα τρίλεπτο σοβαρότητας στο πρώτο μέρος και ένα 5λεπτο στην 3η περίοδο, το «τριφύλλι» ήταν πίσω στο σκορ σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια του ματς και το πιο παράδοξο ήταν ότι η αγωνιστική του εικόνα στο παρκέ, δεν εξέπεμψε σχεδόν ποτέ την αίσθηση του κατεπείγοντος που συνήθως βγαίνει όταν η ομάδα βρίσκεται μπροστά στο φάσμα μίας απρόσμενης γκέλας. Όπως συνέβη στα ματς με τον ΠΑΟΚ και τον Κολοσσό!

Πέραν του προφανούς ντεφορμαρίσματος παικτών-κλειδιά, όπως ο Γκραντ, ο Μήτογλου και ο Σλούκας (παρατεταμμένο για τους δύο τελευταίους) της μεμονωμένα κακής απόδοσης του Λεσόρ και της κούρασης του Ναν (στον Όσμαν δεν αναφέρομαι γιατί είναι άφαντος από την αρχή της σεζόν), αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν η γλώσσα του σώματος και η παθητικότητα του Εργκίν Αταμάν.

Υπό άλλες συνθήκες και ειδικότερα πέρυσι, μετά από αγώνες που η ομάδα του δεν είχε καλή απόδοση και είτε νίκησε δύσκολα (στην Ρόδο), είτε έχασε (εντός έδρας από τον Άρη), ποιος είχε ακούσει τις δηλώσεις του 58χρονουΤούρκου τεχνικού και δεν είχε φοβηθεί. Τι είχε βγάλει στην σέντρα τον Βιλντόζα και τον Μήτογλου, τι αιχμές είχε αφήσει, γενικά είχε αντιδράσει δυναμικά.

Στη Γλυφάδα είδαμε τον πιο νωχελικό Αταμάν που θυμάμαι μετά από ματς, που στο τσακ δεν «στράβωσε» και αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά. Από το ότι γνωρίζει ότι την συγκεκριμένη στιγμή η ομάδα του κάνει μία μεγάλη «κοιλιά» και δεν ωφελεί να βγάλει τους παίκτες του στην σέντρα, μέχρι πράγματα που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και υπόκεινται σε εσωτερική διαχείριση.

Η όποια απάντηση θα δοθεί την Παρασκευή (13/12, 19.30) στην Πόλη, όπου ο Παναθηναϊκός παίζει ένα κομβικό παιχνίδι με την Εφές Αναντολού, στο οποίο η νίκη είναι πολύ σημαντική και για τις δύο ομάδες. Το παρκέ, πάντως, «φωνάζει» ότι η ομάδα δεν είναι καλά και σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να θεωρείται σύμπτωση.

Για την ομάδα του Άρη Λυκογιάννη (Τσαλμπούρης 18π.), που στερείται του παίκτη-σημείου αναφοράς, αλλά έχει την 2η καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος (μ.ο. 72,1 πόντους) και έχει παλέψει όλα τα ματς στα οποία ηττήθηκε, μόνο καλά λόγια μπορεί να πει κανείς.

Η έως τώρα εικόνα και πορεία της δεν παραπέμπει σε νεοφώτιστη που έχει ως μοναδικό στόχο την παραμονή και το γεγονός ότι κοίταξε στα μάτια τον πρωταθλητή Ευρώπης (κι άξιζε να τον νικήσει), χωρίς τον απελθόντα Κένταλ Σμιθ (ήταν πρώτος σκόρερ και πασέρ, ενώ είχε και τον μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής) και με βασικό τον Ιάκωβο Μιλεντίγιεβιτς (12 πόντους, 2 ασίστ & 2κλεψίματα), ο οποίος είχε μικρό ρόλο μέχρι πρότινος, λέει πολλά για την δυναμική της.

Ολυμπιακός: Εύκολα περάσματα στα γήπεδα που δυσκολεύτηκε ο Παναθηναϊκός!

Στο κλειστό της Καλλιθέας, το ντεμπούτο του Μάκη Γιατρά (αντικατέστησε τον Γιώργο Σιγάλα κι επέστρεψε στους πάγκους μετά από 2,5 χρόνια) θα περίμενε κανείς να «προκαλέσει» μεγαλύτερη αντίδραση από τους παίκτες του Κολοσσού (1-8) για τρεις λόγους.

Κατ’ αρχάς γιατί οι «κυανόλευκοι» βρίσκονται σε δεινή βαθμολογική θέση και πλέον δεν έχουν το περιθώριο να διαλέγουν αγώνες, δεύτερον γιατί πάντα (από πλευράς ισχυρού κινήτρου κι έλλειψης πίεσης) τα ματς με τους «αιώνιους» είναι θεωρητικά εύκολα και τρίτον γιατί η αλλαγή προπονητή συνήθως βάζει τους παίκτες στην διαδικασία να παρουσιάσουν τον καλύτερό τους εαυτό! Για ευνόητους λόγους!

Γνωρίζοντας ότι ο 53χρονος Πατρινός τεχνικός ξεψαχνίζει τις λίστες για τουλάχιστον δύο αλλαγές, ποιος θα ήθελε να χάσει την δουλειά του μεσούσης της σεζόν;

Παρ’ όλα αυτά, στο ματς με τον Ολυμπιακό (8-1) τίποτε από τα παραπάνω δεν συνέβη και η «σεμνή τελετή» είχε τελειώσει από την πρώτη περίοδο, όταν γηπεδούχοι βρέθηκαν στο -18 (4-22 στο 8’).

Η μεγαλύτερη διαφορά υπέρ των φιλοξενουμένων άγγιξε τους 30 πόντους στο 26ο λεπτό (36-65), οπότε, όπως γίνεται αντιληπτό, οι Ροδίτες (Νέλσον 22 πόντους με 6/12 τρίποντα) απώλεσαν την ευκαιρία να «χτίσουν» ψυχολογία ενόψει των πέντε πολύ κομβικών επερχόμενων αγώνων (με ΠΑΟΚ εκτός και με Περιστέρι, Πανιώνιο, Μαρούσι και Λαύριο εντός), οι οποίοι εν πολλοίς θα κρίνουν και την εφετινή τους πορεία.

Στην αντίπερα όχθη, αν και προέρχονταν από μεγάλη ενεργειακή κατάθεση αλλά αι από την πρώτη ευρωπαϊκή εντός έδρας ήττα, οι «ερυθρόλευκοι» διαχειρίστηκαν ιδανικά το ματς, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να δίνει σεβαστό χρόνο στον 18χρονο Στέφανο Σπάρταλη (7 πόντους & 6 ριμπάουντ σε 15’), ενώ ταυτόχρονα ψάχνει τον αντικαταστάτη του Μόουζες Ράιτ.

Ο Φαλ δεν ταξίδεψε, ο Βεζένκοβ ξεκουράστηκε, οι Φουρνιέ και Γουόκαπ έπαιξαν απλά για να... παίξουν (πήραν από μία προσπάθεια) και η συντήρηση δυνάμεων απέδωσε στο έπακρο με τους Πειραιώτες να κάνουν περίπατο (88-73 στην Ρόδο και 90-60 στην Πυλαία) και στα δύο γήπεδα που ο μεγάλος τους αντίπαλος τα χρειάστηκε (91-84 και 96-93 αντίστοιχα).

Καρδίτσα για 6άδα, ηχούν καμπανάκια για Μαρούσι!

Στο κλειστό του Αγίου Θωμά, η Καρδίτσα (5-4) επιβεβαίωσε ότι είναι θέμα χρόνου να αλλάξει στόχο και κατεύθυνση και να αναπροσαρμόσει τον εφετινό της προσανατολισμό. Έστω κι αν προπονητής της, Νίκος Παπανικολόπουλος επιδιώκει συνειδητά να κρατάει χαμηλούς τόνους, η 5η σερί νίκη (85-71) της ομάδας του και ο ο απόλυτα κυριαρχικός τρόπος με τον οποίο αυτή προήλθε, απέδειξε ότι η εφετινή προσπάθεια των Θεσσαλών δείχνει να πετυχαίνει το τερπνόν μετά του ωφελίμου.

Καλό μπάσκετ με ξεκάθαρους ρόλους και αξιόπιστο «πάντρεμα» ανάμεσα σε ξένους και Έλληνες και ταυτόχρονα σταδιακό χτίσιμο ενός αποτελεσματικού χαρακτήρα, ο οποίος έχει επιτρέψει στο σύνολο να ξεπεράσει τις προσδοκίες που προϋπήρχαν για το πρώτο μισό του πρωταθλήματος.

Σε ένα ματς με μεγάλο «πρέπει» για τους γηπεδούχους και με σχεδόν ελάχιστη πίεση για τους φιλοξενούμενους, η Καρδίτσα είχε εξαιρετική καθοδήγηση από το δίδυμο Δίπλαρου (10π., 6ασ. & 3κλ.) και Γουελς (15π., 7ρ., 2ασ. & 2κλ.) στον άσο, ορθολογικές αποφάσεις στην εκτέλεση από τον Λιούις (19π. & 6ρ. με 3/5 τριπ.) και τον Άλεν (11π.) και όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το 96% στις βολές (25/26) και την απόλυτη επικράτηση στην μάχη των ριμπάουντ (27-42).

Αυτός ήταν και ο λόγος που το ματς τελείωσε ουσιαστικά από τα μέσα της 3ης περιόδου, με τελευταία αναλαμπή του Αμαρουσίου (2-7), όταν μείωσε στους 5 πόντους (42-47 στο 23’). Οι «κιτρινόμαυροι» βρίσκονται πλέον σε αρκετά δύσκολη θέση από την άποψη ότι υπέστησαν την 5η ήττα τους σε 6 εντός έδρας ματς στον 1ο γύρο, χωρίς να έχουν φιλοξενήσει ακόμη τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.

Ο Ηλίας Ζούρος δεν έκλεισε ενάμιση μήνα στον πάγκο της ομάδας των βορείων προαστίων, η οποία «πληρώνει» τα λάθη στο στήσιμο και στον σχεδιασμό ενός ρόστερ με ελάχιστους παίκτες με σκληρό και μαχητικό προφίλ, καθώς επίσης και την απόφαση της συμμετοχής στην Ευρώπη, χωρίς να υπάρχει σταθερός κορμός που θα στηρίξει μία προσπάθεια με πολύ περισσότερες απαιτήσεις.

Το ότι από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, έχουν έρθει 12 νέοι παίκτες, το ότι ο μοναδικός από τους εναπομείναντες με ουσιαστικό ρόλο (Νικολαϊδης) έμεινε σχεδόν δύο μήνες εκτός, καθώς και ότι ο Φώτης Τακιανός θα είναι ο 5ος προπονητής που θα κάτσει στον πάγκο της ομάδας στους τελευταίους 14 μήνες, λένε πολλά και για την διοικητική προσέγγιση του όλου εγχειρήματος.

ΠΑΟΚ: Mε κεκτημένη ταχύτητα από την Εσθονία!

Στο κλειστό της Πυλαίας, οι δύο αντίπαλοι ρίχτηκαν στην μάχη με εντελώς αντίθετα συναισθήματα από τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Ο ΠΑΟΚ (4-5), ειδικότερα, χωρίς προβλήματα τραυματισμών και με εξαιρετική ψυχολογία από το «διπλό» στο Ταλίν για το FIBA Europe Cup, επανήλθε μετά από καιρό στην αμυντική λογική που είχε στο ξεκίνημα της σεζόν και μετά από μία τριάδα αγώνων με μέσο παθητικό 91,3 πόντων, κατέβασε τον Προμηθέα (5-4) στο 39% εντός πεδιάς.

Η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου, χτυπημένη όλη την σεζόν από τραυματισμούς και χωρίς την ευχέρεια της εύρεσης ενός αγωνιστικού ρυθμού, ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη «πληγωμένη» από την εντός έδρας ήττα από την Ράστα Βέχτα στο BCL (πλέον δεν κρατάει την τύχη στα χέρια της για πρόκριση στους “16”) και από την στιγμή που έχασε τον ιθύνοντα νου της (Γουόκερ) με θλάση, ήταν δύσκολο να διατηρηθεί στο ματς.

Παρ’ ότι οι Πατρινοί ανέτρεψαν μία διαφορά 15 πόντων και όχι απλά προσπέρασαν με 58-59, αλλά έμειναν μέσα στο ματς μέχρι το 35ο λεπτό, ο «δικέφαλος του Βορρά» είχε περισσότερες δυνάμεις, λύσεις και καθαρό μυαλό και στο τέλος πήρε τη νίκη (86-73), βγάζοντας σκληράδα στις τελευταίες κατοχές.

Περιστέρι: Συνεχίζει τις πτήσεις παρά τα συνεχόμενα προβλήματα!

Στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου», το Περιστέρι (4-5) κεφαλαιοποίησε έστω και με καθυστέρηση τα κέρδη της συγκλονιστικής εμφάνισης που έκανε στο ΣΕΦ και μετά τη νίκη επί της FMP (κρατάει την τύχη στα χέρια του για πρόκριση στους «16» του BCL) «λύγισε» (89-82) και την ΑΕΚ (4-5), με ολική επαναφορά από το -14!

Μετά από δύο διαφορετικούς τραυματισμούς από την αρχή της σεζόν, ο Σι Τζέι Χάρις (25 πόντοι με 9/9 βολές και 7/8 σουτ), έδειξε για πρώτη φορά ποιες είναι πραγματικές του δυνατότητες, ο Ξανθόπουλος προσέδωσε πολύ ποιοτικά λεπτά και με συλλογική δουλειά, η ομάδα των δυτικών προαστίων πήρε ένα αποτέλεσμα με μεγάλη βαθμολογική και ψυχολογική σημασία για την συνέχεια. Οι δύο προαναφερθέντες πέρασαν αρκετό χρόνο στα «πιτς», με τραυματισμούς έβγαλαν το ματς οι Αβδάλας και Ζούγρης, ενώ ο Πάτον εδώ και καιρό αγνοείται. Επομένως, καθόλου άσχημος ο μέχρι τώρα απολογισμός των παικτών του Γιώργου Λιμνιάτη.

Η «Ένωση» αγνοεί την εκτός έδρας νίκη από την πρεμιέρα και το «διπλό» στο “Nick Galis Hall”, ενώ από την 2η αγωνιστική κι εντεύθεν μόλις σε δύο ματς δεν έχει δεχθεί κάτω από 80 πόντους. Με μέσο παθητικό 85,1 πόντους, τον Κουζμίνσκας σε off night και τον Χέιλ να απέχει ακόμη αρκετό από τον πραγματικό του εαυτό, η ομάδα του Ντράγκαν Σάκοτα, δυσκολεύεται να παρουσιάσει αγωνιστική συνέπεια σε Ελλάδα και Ευρώπη και μοιραία θέλει 2/2 με Μαρούσι (εκτός) και Λαύριο (εντός) για να συμμετάσχει στο Κύπελλο.

Λαύριο: Όταν κερδίζει, αγγίζει τους 90 πόντους!

Η ομάδα του Κώστα Μέξα «χτίζει» ολοένα και πιο παγιωμένες συνήθειες και το αποτέλεσμα την δικαιώνει με μεγαλύτερη συνέπεια. Έχοντας ως μοναδική παραφωνία την εντός έδρας ήττα σε ένα ματς που προηγήθηκε ακόμη και με 14 πόντους (κόντρα στον Κολοσσό), το Λαύριο (4-5) έχει βρει εξαιρετική ισορροπία ανάμεσα σε Μουράτο και Κόνιαρη (είχαν μαζί 18 ασίστ) και με τον Ζακ Βον (μ.ο. 15,0π. & 4,5ρ. με 44,4% τριπ. στα 4 τελευταία ματς) να νιώθει όλο και περισσότερο απελευθερωμένος, έφτασε τις 4 νίκες (με μέση παραγωγικότητα 89,2 πόντους) στα 5 τελευταία ματς.

Με rotation δέκα παικτών, με σταθερά υψηλή συνεισφορά από τους Έλληνες παίκτες και με υψηλή δημιουργία που διασφαλίζει το εύκολο καλάθι, οι Λαυριώτες δεν επέτρεψαν στον Άρη (4-5) να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την αξιοπρεπή (με βάση τις απουσίες των Τολιόπουλου, Μποχωρίδη και Γούντμπερι) παρουσία και ήττα (93-84) και μπήκαν για τα καλά στο κόλπο του Κυπέλλου.

Τηρουμένων των προβλημάτων, ο «αυτοκράτορας» είχε ανταγωνιστική εικόνα, αλλά χωρίς σοβαρή βοήθεια μέσα στο καλάθι και με τόσες προσθαφαιρέσεις (λόγω τραυματισμών, αποχωρήσεων και προσθηκών), είναι φύσιν αδύνατον να παίξει άμυνα με συνέπεια και μοιραία απέχει αισθητά από το προφίλ της ομάδας που χαρακτηρίζει την φιλοσοφία του Γιάννη Καστρίτη.