Άρης: Καλή η βελτίωση αλλά πρέπει να μάθει και να νικά

• Μόνο απέναντι στον Ολυμπιακό «νίκησε» στην τελευταία περίοδο

Η συνέπεια της όλης κατάστασης αποτυπώνεται μέσα από τη θέση των «κίτρινων» στις βαθμολογίες σε Eurocup και GBL Basketleague. Το φετινό ευρωπαϊκό ταξίδι πλησιάζει προς το τέλος του καθώς δεν υπάρχουν πιθανότητες πρόκρισης στα Play In της πρώτης διοργάνωσης και στο δε ελληνικό Πρωτάθλημα, καθώς η ομάδα βυθίστηκε στις τελευταίες θέσεις, πλέον καλείται να διαχειριστεί και το «πρέπει». Κακά τα ψέματα, αυτό εμπεριέχουν οι επόμενοι αγώνες με αρχή την εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Προμηθέα Πατρών καθότι αναπροσαρμόστηκαν πλήρως οι στόχοι για τη σεζόν που βρίσκεται σε εξέλιξη. Το 2Χ2 στους επόμενους δύο αγώνες είναι απαραίτητο για την έξοδο από την αγωνιστική κρίση.

Οι τελευταίοι δέκα αγώνες είναι αδύνατο να μπουν στο ίδιο καζάνι γιατί ο Γιάννης Καστρίτης δεν στηρίχθηκε στο ίδιο ρόστερ. Στη συντριπτική πλειοψηφία αυτών, δεν είχε στη διάθεσή του τους τραυματίες Βασίλη Τολιόπουλο, Λευτέρη Μποχωρίδη και παράλληλα προχώρησε σε αλλαγές στους ξένους αναζητώντας πρόσωπα και χαρακτήρες που μπορούν να ταιριάξουν. Εδώ βρίσκεται εξάλλου ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Ο Άρης δεν εμφάνισε τα χαρακτηριστικά που πρεσβεύει μια ομάδα, ουδέποτε επίσης φάνηκε να είναι οι παίκτες στην ίδια γραμμή. Κατ’ επέκταση, δεν υπήρξε αγωνιστική συνοχή, πολλώ δε μάλλον ταίριασμα χαρακτήρων. Το αντίθετο μάλιστα.

Αυτός είναι λόγος των νέων αλλαγών στις οποίες προχώρησε ο Γιάννης Καστρίτης στα τέλη του 2024 με τις προσθήκες των Νταράλ Ουίλις, Ελ Τζέι Φιγκερόα και την απομάκρυνση των Τζέιμς Μπανκς, Λάντερς Νόλεϊ. Στην πραγματικότητα, αυτές θα είχαν γίνει νωρίτερα αλλά οι διαδοχικοί τραυματισμοί «μεγάλωσαν» το διάστημα παραμονής κάποιων παικτών. Κι έτσι, μήνα Γενάρη επιχειρείται μια διαδικασία η οποία συνήθως «τρέχει» πριν την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων. Μετά την ήττα από την Τσεντεβίτα, ο 42χρονος τεχνικός εμφανίστηκε αισιόδοξος έχοντας ως κριτήριο την εικόνα στις προπονήσεων και προφανώς τη συνοχή που διαπιστώνει μεταξύ των παικτών. Ωστόσο, πλέον ο Άρης δεν μπορεί να σταθεί μόνο στην όποια βελτίωση διαπιστώνεται σε επίπεδο ομαδικού πνεύματος γιατί χρειάζεται νίκες για να ξεφύγει από τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.

Αγωνιστικά, είναι πολλοί οι τομείς στους οποίους απαιτείται να βελτιωθεί. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι δέχεται 92.7 πόντους κατά μέσο όρο στους τελευταίους δέκα αγώνες καθιστά ευνόητο το πρόβλημα στην άμυνα. Αυτό ξεκινάει από την ατομική ευθύνη και διευρύνεται στην αντίστοιχη ομαδική. Προφανώς ο Άρης αδικήθηκε στους δύο τελευταίους ευρωπαϊκούς αγώνες απέναντι σε Τσεντεβίτα και Χαποέλ όπου οι αντίπαλοί του εκτέλεσαν συνολικά 95 ελεύθερες βολές. Μερικές εξ’ αυτών ήταν αποτέλεσμα των διαφορετικών κριτηρίων των διαιτητών, άλλες ήταν όμως συνέπεια της έλλειψης εξυπνάδας σε κατάσταση άμυνας. Δεν γίνεται αξιοποίηση των ομαδικών φάουλ γιατί λείπει η σωστή ανάγνωση των φάσεων και των πλεονεκτημάτων που αποκτά ο αντίπαλος όταν βρίσκεται σε φάση επίθεσης. Αν μάλιστα βγάλει κανείς από την εξίσωση τα παιχνίδια με Ολυμπιακό και Λιετκαμπέλις θα διαπιστώσει ότι στους αγώνες με Τσεντεβίτα, Χαποέλ, Τουρκ Τέλεκομ, Βενέτσια, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, Καρδίτσα και Λαύριο, οι «κίτρινοι» εκτέλεσαν (σχεδόν) τις μισές ελεύθερες βολές σε σχέση με τους αντιπάλους του (204 έναντι 107).

Μόνο απέναντι στον Ολυμπιακό «νίκησε» στην τελευταία περίοδο

Αυτό είναι το δεύτερο στοιχείο που αναδεικνύεται μέσα από τους τελευταίους εννιά αγώνες. Μετά το 25-12 απέναντι στη Λιετκαμπέλις, ο Άρης «νίκησε» μόνο τον Ολυμπιακό στην τελευταία περίοδο γιατί πολύ απλά οι Πειραιώτες κατέβασαν ταχύτητα από τη στιγμή που προηγήθηκαν με 20+ πόντους στο Nick Galis Hall. Το επιχείρημα του Γιάννη Καστρίτη περί έλλειψης δυνάμεων λόγω του περιορισμένου rotation προφανώς είναι απολύτως λογικό. Πράγματι, στην τελική ευθεία των αγώνων ο Άρης ξεμένει από δυνάμεις. Πλέον, με μεγαλύτερο ρόστερ στη διάθεσή του ελπίζει ότι θα συμβεί το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι απαραίτητο προς την κατεύθυνση βελτίωσης της βαθμολογικής θέσης της ομάδας.