Μόνο ο Γιαννάκης ξέρει

Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακός ο τρόπος διαχείρισης του κεφαλαίου «Νίκος Γκάλης» από τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Όταν θέλει να αναφερθεί σε κάτι (μπασκετικά) υπέρτατο, η όψη του «Νικ» κυριαρχεί στο μυαλό και στη σκέψη του. Παρότι βρισκόμαστε στην αφετηρία του αγωνιστικού μαραθωνίου, ο Γιαννάκης συνεχώς επικαλείται το παράδειγμα του Γκάλη. Μετά μάλιστα τον αγώνα με τη Ζιέλονα Γκόρα (εμμέσως πλην σαφώς) παραδέχθηκε ότι αναφέρει το όνομα του Γκάλη για να εμπνεύσει τους παίκτες του και να τους δώσει να καταλάβουν το μέγεθος της αξίας της προσπάθειας.

Ο Γκάλης δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο, όπως εύστοχα σημείωσε ο «Δράκος», η σκιά του βρίσκεται στο Παλέ. Οι αποστάσεις που κράτησε όχι απλά διατήρησαν, αλλά ενίσχυσαν ακόμη περισσότερο την αξία του. Γι’ αυτόν τον λόγο, όσο περνάνε τα χρόνια, ο μύθος του Γκάλη εξαπλώνεται και στις νεότερες γενιές. Γιατί επέλεξε και επέβαλλε σχέση τζακιού με τα… εγκόσμια. Ουδέποτε πλησίασε για να μην καεί από την «καφρίλα» του ελληνικού αθλητισμού και τους διάφορους τυχάρπαστους που τον είχαν πλησιάσει, δεν απομακρύνθηκε κιόλας. Στα 23 χρόνια από την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ο Γκάλης δεν επιδίωξε ποτέ να πάει κοντά στα μικρόφωνα. Αυτά συνωστίζονταν σε χώρο 2-3 τετραγωνικών μέτρων για να αποσπάσουν μια δήλωση.

Στα 23 χρόνια (επίσης) αρνήθηκε δεκάδες προτάσεις επαναδραστηριοποίησής του στα κοινά του μπάσκετ. Με ψυχραιμία και εξυπνάδα απέφυγε τις πολλές παγίδες που του έστησαν (σε αθλητικό και πολιτικό επίπεδο) όσοι επιδίωξαν να κερδίσουν από αυτόν.

Το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται ως ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να δώσει λύση στο δεδομένο πρόβλημα του μπασκετικού Άρη. Πολλοί ζητούν την ενεργοποίησή του, την ανάληψη ρόλου και ηγετικών καθηκόντων για να βγει ο σύλλογος από το τέλμα. Στην πραγματικότητα, όσοι (του) το ζητούν, προφανώς δεν τον γνωρίζουν. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί.

Ο Γκάλης δεν αρνήθηκε ποτέ να βοηθήσει τον Άρη σε μια δύσκολη κατάσταση. Πριν από περίπου 17 χρόνια, όταν η ομάδα διένυε την καταστροφική περίοδο κάποιων… Καρακίτσου-Σερπάνου, ο Γκάλης πήγε στο γήπεδο για να γεμίσουν οι κερκίδες του Παλέ και να εξασφαλίσει η ΚΑΕ κάποια εκατομμύρια δραχμών για να πληρωθούν οι παίκτες. Παρότι δεν διασκεδάζει την παρουσία του στο γήπεδο, δεν το αντέχει ο οργανισμός του, το έχει παραδεχθεί ο ίδιος.

Αν περιμένετε λοιπόν από τον Γκάλη να γίνει μπροστάρης σε μια προσπάθεια, θα γεράσετε. Γιατί αυτός ο ρόλος δεν του ταιριάζει. Αν διαπιστώσει τη σοβαρότητα ενός διοικητικού εγχειρήματος θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα και θα συζητήσει την ανάληψη ρόλου που ταιριάζει στη mentalite του. Αν όμως αντιληφθεί ότι χτίζονται παλάτια στην άμμο θα απομακρυνθεί γιατί αντιλαμβάνεται ότι η απλή παρουσία του ερμηνεύεται ως στήριξη στην υπάρχουσα κατάσταση. Γι’ αυτόν τον λόγο απέχει από τα βελούδινα του Nick Galis Hall εδώ και περίπου έναν χρόνο.

Εν τέλει, το κεφάλαιο «Γκάλης» είναι μεγάλο και ταυτόχρονα λεπτό. Μέχρι στιγμής ο μόνος που δείχνει τη γνώση της διαχείρισής του είναι ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Η δραστηριοποίηση του «Νικ» είναι ο μεγάλος πόθος του «Δράκου», αλλά τουλάχιστον αυτός έχει τον τρόπο χαλιναγώγησης της επιθυμίας του. Κάνει μικρά-μικρά βήματα, διατηρεί επικοινωνία μαζί του και με έξυπνο τρόπο διατηρεί το όνομά του σε κάθε μπασκετική συζήτηση.