Χαμηλά η μπάλα

Κάθε συζήτηση περί αγοράς και ανατροπής του ιδιοκτησιακού καθεστώτος δημιουργεί μια τεράστια πηγή παραγωγής ίντριγκας, σεναρίων καθώς δικαιολογημένα επικεντρώνει το ενδιαφέρον του κόσμου, κυρίως του αρειανού που χρόνια τώρα αναζητεί τον άνθρωπο που θα βγάλει τον σύλλογο από τη μιζέρια. Τον άνθρωπο πάνω στου οποίου την οικονομική δυνατότητα και το επιχειρηματικό βεληνεκές θα πατήσει ένας ολόκληρος λαός για να ονειρευτεί, να χαμογελάσει, να οραματιστεί κάτι σπουδαίο. Γιατί (δυστυχώς) στον Άρη όλα τα ωραία έχουν πρόωρο και απότομο τέλος.

Για να αρχίσουμε με το ποδοσφαιρικό τμήμα, είναι προφανές ότι αυτή η χορηγία του Τομ Παπαδόπουλου αποτελεί το επόμενο βήμα μιας προσωπικής συνεργασίας του με τον Θόδωρο Καρυπίδη. Διότι, η εταιρία του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία δεν έχει τον παραμικρό λόγο προβολής στην ελληνική αγορά καθώς δεν δραστηριοποιείται σε αυτή. Είναι το επόμενο βήμα μιας συνεργασίας που άρχισε μεταξύ των δύο ανδρών και αφορά επιχειρηματικό εγχείρημα – με κύριο αντικείμενο τα ακίνητα – του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ Άρης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από εκεί άρχισε η συζήτησή του με τον Τομ Παπαδόπουλο και εξελίχθηκε στη σημερινή μορφή της.

Όσο βέβαια ανοίγει ένας κύκλος γνωριμιών προκύπτουν κι άλλες προοπτικές. Γι’ αυτόν τον λόγο ο κ. Παπαδόπουλος ήρθε στη Θεσσαλονίκη πριν από έναν χρόνο για να «τσεκάρει» τις εγκαταστάσεις του Άρη, αυτός προγραμμάτισε επίσης τη συνάντηση του κ. Καρυπίδη με ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στον χώρο του αμερικανού soccer (MLS) και κυρίως με project ακαδημιών. Λέγεται ότι το επόμενο βήμα είναι η σύσταση μιας εταιρίας η οποία θα ασχοληθεί αποκλειστικά με το ζήτημα των ακαδημιών διότι εκεί βρίσκεται μια βασική πηγή παραγωγής εσόδων για όλους τους συλλόγους του κόσμου.

Ο Άρης (ως σύλλογος) πάσχει στον συγκεκριμένο τομέα διότι πολλές προσπάθειες αποδείχθηκαν ημιτελείς. Είναι σαφές όμως ότι, όταν μια συνεργασία εξελίσσεται ευνοϊκά και για τις δύο πλευρές τότε εξετάζονται κι άλλες προοπτικές. Επί του παρόντος, από το περιβάλλον του Θόδωρου Καρυπίδη, διαρρέει ότι δεν τίθεται θέμα αγοροπωλησίας. Θυμηθείτε όμως κάτι που είχαμε σημειώσει στη συγκεκριμένη γωνιά. Αυτή τη στιγμή η μετοχή της ΠΑΕ Άρης στο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου βρίσκεται σε limit down. Εφόσον όμως η ομάδα επιστρέψει στη Σούπερλιγκα αυτομάτως αποκτά ανοδική πορεία, άρα αλλάζει και η τιμή της εταιρίας.

Επί της ουσίας, ενθουσιασμός και τυμπανοκρουσίες δεν χρειάζονται. Ο χρόνος θα δείξει και θα αποδείξει, ασχέτως της ανάγκης του αρειανού να βρει ένα κίνητρο για να ονειρευτεί. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και επί της περίπτωσης της μπασκετικής ομάδας. Η άφιξη στη Θεσσαλονίκη του επιχειρηματία Αϊχάν Γκιουνέρ και η ανακοίνωση της ΚΑΕ Άρης περί επίσημων συζητήσεων για χορηγική συνεργασία, άλλαξε την ψυχολογία του κόσμου. Γιατί ο κάθε φίλαθλος του Άρη μπήκε σε διαδικασία αναζήτησης στοιχείων για το επιχειρηματικό προφίλ του Τούρκου επιχειρηματία και διαπίστωσε ότι πρόκειται για έναν πετυχημένο (στον τομέα του) άνθρωπο με επιτελικές θέσεις. Ο οποίος (στην παρούσα φάση) δεν θέλει κάτι παραπάνω από την παροχή χορηγίας στην ΚΑΕ Άρης.

Άπαντες όμως (και σωστά πράττουν) αντιμετωπίζουν την υπόθεση με αρκετή δόση επιφύλαξης. Τούτο δεν έχει να κάνει με το επιχειρηματικό και οικονομικό προφίλ του Αϊχάν Γκιουνέρ αλλά με τη δεδομένη αμφιβολία στο πρόσωπο του Νίκου Λάσκαρη. Υπάρχει η αίσθηση ότι μπορεί να προκύψει κάτι καλό, όπως κι αυτή που λέει ότι ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ θέλει να κερδίσει χρόνο. Στην πραγματικότητα, από τη στιγμή που ο Τούρκος επιχειρηματίας ήρθε (φανερά) στη Θεσσαλονίκη (σ. σ. γιατί αν υπήρχε πρόθεση «απόκρυψης» δεν θα γινόντουσαν οι συζητήσεις στο Παλέ αλλά σε χώρο όπου δεν θα τους έβλεπαν πολλά μάτια) σημαίνει ότι βρίσκονται στο τελικό στάδιο των συζητήσεων. Ο Νίκος Λάσκαρης υποστήριξε ότι όλα θα εξαρτηθούν στις επόμενες δύο συναντήσεις. Η μία έγινε σήμερα, η άλλη θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα οπότε με τον άλφα ή βήτα τρόπο αυτή η υπόθεση θα (πρέπει) να κλείσει άμεσα.

Εν τέλει είναι προφανές ότι ο μήνας Νοέμβριος θα είναι καταλυτικός για το μέλλον της ΚΑΕ Άρης. Απλά, ό,τι είναι να γίνει θα πρέπει να γίνει άμεσα γιατί όσο κυλάνε οι μέρες και η κατάσταση είναι παγιωμένη μεγαλώνει και ο κύκλος των υποχρεώσεων.