Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Eχει το χάζι της η προκαταρκτική λίστα των προσκλήσεων που έβγαλε την Παρασκευή η ΕΟΚ για την Εθνική και είναι τόσο μεγάλη, που –για να πω την αμαρτία μου- μόλις την είδα, νόμιζα πως δεν αφορά αγώνες μπάσκετ, αλλά γάμο στην Κρήτη!

Συμπεριλαμβάνεται κιόλας σε αυτή τη μακρά λίστα ένας παίκτης από ομάδα της Κρήτης (ο Χάρης Γιαννόπουλος), που επειδή ξέρει κιόλας τα κατατόπια μπορεί να προτείνει στον άλλοτε προπονητή του στο Ρέθυμνο Θανάση Σκουρτόπουλο αντί για το ΟΑΚΑ να κάνουν την πρώτη συγκέντρωση ή στο «Μέγαρο», ή στον «Φάρο» ή στο «Κτήμα Θυμέλη» και να ψήσουν κι ένα αντικριστό για να δέσει το πράγμα!

Μοναδική προσφορά-έκπληξη σε περιμένει, ποντάροντας στο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ. *Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις (21+).

Το εννοώ αυτό διότι, είκοσι τέσσερις παίκτες δεν είχε καλέσει ούτε ο Σκίμπε για τα προκριματικά του ποδοσφαιρικού Μουντιάλ!

Εξηγούνται βεβαίως η πρεμούρα και το διευρυμένο και διεσταλμένο προσκλητήριο ενόψει των δυο προσεχών αγώνων με τη Μεγάλη Βρετανία (24 Νοεμβρίου) στο Λέστερ και με το Ισραήλ (27/11) στα Δυο Αοράκια, ελέω της παρωδίας που παίζεται με την υπόθεση των παραθύρων των Εθνικών ομάδων μεσούσης της σεζόν και του εμφυλίου πολέμου ο οποίος μαίνεται εδώ και μήνες, χωρίς να καταλήγει σε ένα κάποιο moratorium…

Το λένε άλλωστε και τα χαρτιά μου: από τους 24 παίκτες που προσκλήθηκαν οι εννέα (Πρίντεζης, Καλάθης, Παπανικολάου, Σλούκας, Μάντζαρης, Παπαπέτρου, Θ. Αντετοκούνμπο, Μήτογλου, Ογκαστ) αγωνίζονται σε ομάδες της Euroleague και σάμπως και δεν θα μπορέσουν κύριε Θανάση μου, όπως έλεγε και η παστρικιά στην ταινία «Καλώς ήρθε το δολάριο»!

Άρα, 24 μείον 9, μας κάνουν 15 και αυτό είναι ένα πολύ λογικό νούμερο παικτών...

Α, για να μην το ξεχάσω και επειδή έχω κάνει ήδη δυο αναφορές στον Σκουρτόπουλο: μολονότι της Εθνικής της κάναμε τα... σαράντα από την ήττα από τη Ρωσία, τον αποκλεισμό της από την τετράδα του Eurobasket και την επιστροφή της, η σεβαστή διοίκηση (κατά πως έλεγε και ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου) δεν αξιώθηκε ακόμη να ανακοινώσει ποιος θα είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής!

Βεβαίως χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει: τα ονόματα του επικεφαλής προπονητή Θανάση Σκουρτόπουλου και του Κώστα Μίσσα αναφέρονται στο Δελτίο Τύπου με τις προσκλήσεις των παικτών, ωστόσο δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου ούτε καμιά επίσημη ανακοίνωση περί τούτου (πέραν μιας προφορικής δήλωσης του Γενικού Γραμματέα της ΕΡΟΚ Τάκη Τσαγκρώνη), ούτε βεβαίως έχει πραγματοποιηθεί επίσημη παρουσίαση του νέου προπονητή.

Ο Μίσσας παρεμπιπτόντως επιστρέφει στην πρότερη ιδιότητα του: εννοώ ότι παραμένει στο πλευρό του πρώτου προπονητή (όπως και επί ημερών Φώτη Κατσικάρη) ως τεχνικός σύμβουλος, ρόλο τον οποίο διατηρεί και στην ομάδα γυναικών του Ολυμπιακού.

Επίσης αναρωτιέμαι ποιοι προπονητές θα στελεχώσουν ως assistant coaches τον Σκουρτόπουλο και τον Μίσσα, διότι τον Διαμαντή Παναγιωτόπουλο και τον Βασίλη Γεραγωτέλλη που στρατολογήθηκαν για το Εurobasket, δεν τους κόβω να παίρνουν άδεια από τον Τσάβι Πασκουάλ και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο.

Λεπτομέρειες θα μου πείτε, εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες μου πού πάτε...

Για να επιστρέψω στο προκείμενο, ακόμη και εάν οι προσκλήσεις υπαγορεύθηκαν από ανωτέρα βία και αυτή η Εθνική ταυτοποιείται ως μια ομάδα εκτάκτου ανάγκης, η υπόθεση έχει το χάζι της...

Κάποιος κακεντρεχής που διαβάζει τα ονόματα θα μπορούσε να καταλήξει στην ειρωνική και απαξιωτική διαπίστωση «κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα», αλλά αυτή η υπόθεση έχει και μια δεύτερη ανάγνωση: όλοι έχουν δικαίωμα στην τιμή να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής!

Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου...

Δεν ξέρω εάν -όπως είχε συζητηθεί στο παρελθόν- θα μπορούσε να δημιουργηθεί και να λειτουργεί μια δεύτερη Εθνική ομάδα στην οποία θα επωάζονται οι παίκτες για να προαχθούν στην πρώτη.

Βεβαίως το να θεωρούνται ως μέλη μιας Εθνικής Ελπίδων (όπως επονομαζόταν στο παρελθόν) παίκτες που έχουν περάσει τα τριάντα, όπως ο Βασιλόπουλος και ο Μαυροειδής, δεν ακούγεται και πολύ λογικό, αλλά σημασία δεν έχουν οι ετικέτες...

Σημασία έχουν οι παίκτες που μπορούν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, να κάνουν τη δουλειά εφ ω ετάχθησαν...

Εδώ πάντως τίθεται και το θέμα της αδικίας προς τους παίκτες που θα στελεχώσουν την Εθνική για τις ανάγκες των προκριματικών αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο λόγος; Δυστυχώς οι περισσότεροι από δαύτους είναι αναλώσιμοι και χρησιμοποιούνγται ως εμβαλωματικές λύσεις.

Σε αυτή την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όμως δεν περισσεύει κανείς και να πως ξαφνικά βλέπουν χαρά στα σκέλια τους παίκτες οι οποίοι περίμεναν πώς και πώς να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο. Η ακόμη και ομάδες που ουδέποτε στην ιστορία τους είχαν την ευκαιρία να τροφοδοτήσουν την Εθνική με παίκτες.

Τούτου δοθέντος όσο μεγάλη είναι η τιμή για τον Χάρη Γιαννόπουλο και τον Νίκο Γκίκα οι οποίοι ανταμείβονται για την προσπάθεια τους, άλλο τόσο την εισπράττουν το Ρέθυμνο και ο Προμηθέας Πατρών που στεγάζουν τους δυο παίκτες οι οποίοι έχουν διατελέσει στο παρελθόν στελέχη των Εθνικών ομάδων Εφήβων και Νέων (μάλιστα ο πρώτος διετέλεσε και αρχηγός τους) αλλά καλούνται για πρώτη φορά στην Εθνική ανδρών.

Αμ το άλλο; Αίφνης η ΑΕΚ μετά από χρόνια και ζαμάνια καμαρώνει διότι (μετά την παρουσία του Λαρεντζάκη στην προετοιμασία ενόψει του Eurobasket 2017) στέλνει τέσσερις παίκτες στην Εθνική, ανάμεσα τους δυο βετεράνους εκ των οποίων ο μεν Δημήτρης Μαυροειδής έχει μικρή προϋπηρεσία (Προολυμπιακό Τουρνουά 2012, Καράκας), ο δε αρχηγός της Ντούσαν Σάκοτα είναι πρωτόκλητος και θα ξαναφορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο μετά από έντεκα χρόνια (Eurobasket Nέων 2006, Σμύρνη).

Ωστόσο όλη αυτή η κουβέντα που τεκμηριώνει κιόλας την αρχαιοελληνική ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού» αρχίζει και τελειώνει σε ένα όνομα ανάμεσα στα είκοσι δυο...

Παναγιώτης Βασιλόπουλος!

Έτυχε κιόλας αυτή την επιστροφή του στην Εθνική να τη γιορτάσει με το νικητήριο τρίποντο-προσευχή στο Λαύριο, οπότε έδεσε το γλυκό: επιτέλους να γλυκαθεί ο ουρανίσκος του μετά από τόσες μαζεμένες πίκρες που έχει γευθεί και δεν του επέτρεψαν να φτάσει ακόμη πιο ψηλά απ’ όσο ψηλά ήδη βρίσκεται...

Του χρωστούσαν αυτή την ανταμοιβή για όσα έχει τραβήξει στη ζωή του όχι μονάχα ο Σκουρτόπουλος ο οποίος τον ανέσυρε από τη... λίθινη εποχή της Εθνικής και ο Γιαννάκης που τον περισυνέλεξε και μάλιστα πρώτον απ’ όλους στον Άρη, αλλά και η αργοπορημένη στην εμφάνιση της, καλή νεράιδα του και ο Θεός ο ίδιος!

Παρεμπιπτόντως ο Βασιλόπουλος δεν ήταν ο μόνος ο οποίος υποδέχθηκε την πρόσκληση του στην Εθνική εν χορδαίς και οργάνω: στο ΟΑΚΑ ο Ντούσαν Σάκοτα (στον οποίο μάλιστα είχα την ευκαιρία να πω vis-à-vis τα συχαρίκια και να μοιραστώ τη δική του χαρά και την υπερηφάνεια των γονιών του), οδήγησε την ΑΕΚ στη νίκη επί του Ρεθύμνου σκοράροντας 23 πόντους με 8/8 δίποντα (!), 1/4 τρίποντα και 4/4 βολές.

Το έγραψα και πιο μπροστά όμως: την υπόθεση των προσκλήσεων στην Εθνική ομάδα την τερματίζει άπαξ δια παντός το... Βασιλόπουλο, που βρήκε το γοβάκι της Σταχτοπούτας και ζει το δικό του παραμύθι σε συνέχειες..

Την ώρα που σε σχέση με το ρόστερ στο Ελσίνκι και την Κωνσταντινούπολη κόπηκαν από το προσκλητήριο ο Αγραβάνης, ο Παππάς (για τις κόνξες και την εν γένει κακή νοοτροπία τους) και ο Μπόγρης, ο Βασιλόπουλος έρχεται να προσφέρει το προσωπικό παράδειγμα του ως τεκμήριον θέλησης, επιμονής, ζήλου, πάθους, αγάπης για το μπάσκετ, αφοσίωσης και πάει λέγοντας...

Ο ίδιος λέει εδώ και τρία χρόνια ότι ξαναμπήκε στο τριπάκι για να δώσει στον γιο του τη χαρά να δει τον πατέρα του να αγωνίζεται, ωστόσο η δικαίωση του ξεπερνάει το ad hoc κίνητρο: δεν τον βλέπει μονάχα ο γιος του, αλλά και όλη η μπασκετική πιάτσα που όσο συνέπασχε μαζί του στις δύσκολες στιγμές, τόσο λυτρωμένη νιώθει τώρα.

Του Παναγιώτη δεν του έκαναν ούτε χάρη, ούτε ψυχικό ο Σκουρτόπουλος και ο Μίσσας...

Τουναντίον τον κάλεσαν ως έναν σημαντικό παίκτη που μπορεί να προσφέρει ξεχωριστές υπηρεσίες στην Εθνική. Τον κάλεσαν ως αυτόν που είναι και όχι ως εκείνον που κάποτε ήταν και υποσχόταν να γίνει. Τον κάλεσαν ως ένα εργαλείο που είναι πάντοτε χρειαζούμενο στις ομάδες, είτε σε πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε ως «hustle player» που εκ προοιμίου θα κάνει αγόγγυστα όλες τις μικρές και βρόμικες δουλειές.

Δεν τον κάλεσαν ένεκα μιας μεταχρονολογημένης παρηγοριάς, αλλά επειδή γνωρίζουν καλά ότι περπατώντας προς τα τριάντα τέσσερα χρόνια του ο γεννημένος στις 8 Φεβρουαρίου του 1984, Βασιλόπουλος έχει να δώσει πράγματα και μάλιστα πολύτιμα, απαραίτητα και ενίοτε σπανίζοντα.

Έχει επίσης να δώσει την ενέργεια του, την ψυχή του και -όπως λέει και η διαφήμιση της ομώνυμης αλυσίδας σούπερ μάρκετ- έχει να δώσει και του πουλιού το γάλα, που το αρμέγει κάθε πρωί!

Στην πρώτη συγκέντρωση αυτής της περίεργης και βγαλμένης από έκτακτη ανάγκη και κατάσταση συναγερμού Εθνικής, ο Βασιλόπουλος θα γράψει διπλή ιστορία...

Πρώτα απ’ όλα θα γίνει ο δεύτερος γηραιότερος παίκτης που καλείται στην Εθνική, μετά τον Κώστα Χαραλαμπίδη, ο οποίος είχε πατήσει τα τριάκοντα πέντε, το 2011 όταν στρατολογήθηκε από τον Ηλία Ζούρο, ενόψει του Eurobasket στη Λιθουανία. Όταν του τηλεφώνησε ο ομοσπονδιακός προπονητής ο νυν assistant coach του ΠΑΟΚ βρισκόταν στο αυτοκίνητο με την οικογένεια του για τις καλοκαιρινές διακοπές τους: απάντησε στην κλήση, λίγο έλειψε να του φύγει το τιμόνι, άφησε τη γυναίκα και το παιδί στον τόπο του παραθερισμού και τέθηκε στη διάθεση της Εθνικής, αγωνιζόμενος σε δυο Τουρνουά.

Χωρίς να ψάξω ενδελεχώς την υπόθεση και με τον κίνδυνο να πάσχει σε ακρίβεια στοιχείων, η μόνη τέτοια περίπτωση βετεράνου παίκτη που κλήθηκε και αγωνίσθηκε, προερχόμενος κιόλας από μακρά απουσία (όπως τώρα συμβαίνει με τον Παναγιώτη) είναι του Απόστολου Κόντου!

Η «Τολάρα» του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ έπαιξε για πρώτη φορά στην Εθνική το 1971, αγωνιζόταν ανελλιπώς έως το 1977, έμεινε εκτός νυμφώνος έως το 1982 και επέστρεψε μετά από πέντε χρόνια δίνοντας παρών στους Βαλκανικούς Αγώνες της Κωνσταντινούπολης και στο Challenge Round του Εurobasket της επόμενης χρονιάς στο Οπόρτο και στη Λισσαβόνα.

Επανέκαμψε μετά από μια πενταετία και ενώ ετοιμαζόταν να κλείσει τα τριάντα πέντε του, όντας ακόμη σκόρερ ολκής και σούπερ σταρ στο ελληνικό Πρωτάθλημα!

Τώρα ο εκ Σαμικού Ηλείας ορμώμενος φόργουορντ του Αρη σπάει όλα τα ρεκόρ, διότι επιστρέφει σε ηλικία 34 ετών και εννέα μηνών μετά από αποχή εννέα χρόνων: η τελευταία και 51η στο μητρώο του, συμμετοχή του κατεγράφη στις 20 Αυγούστου του 2008 στον προημιτελικό του Ολυμπιακού Τουρνουά του Πεκίνου (Ελλάδα-Αργεντινή 78-80).

Επιστρέφει επίσης μετά από ένα σωρό ατυχίες, τραυματισμούς και εγχειρίσεις, μετά από απανωτές μούντζες από την κακή τύχη του, αλλά και μετά από μια πείσμονα και σε μεγάλο βαθμό συγκινητική προσπάθεια του να μείνει όρθιος στο ταγμένο μετερίζι του.

Άξιον εστί ρε Παναγιώταρε!

Εχει πλάκα αυτή η σύνδεση του τότε με το τώρα, διότι ο Βασιλόπουλος έπαιξε μαζί με όλα τα τοτέμ της μεγάλης ομάδας της προηγούμενης δεκαετίας και θα αξιωθεί τώρα να κάνει (μαζί με τον Μπουρούση) τη μάνα του λόχου στους Τσαλμπούρηδες και στους Μουράτους!

Παναγιώταρος όχι απλώς Παναγιώτης ο Βασιλόπουλος. Ξέθαψα αυτή την έκφραση από το μυθιστόρημα «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη που ταιριάζει στην υπόθεση: ο Βασιλόπουλος σταυρώθηκε πολλές φορές μέχρι τώρα μα δεν το ‘βαλε κάτω, ούτε... αυτοκτόνησε όπως ο Γιώργος Φούντας ο οποίος υποδυόταν τον ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του βιβλίου.

Και μιας και το ‘φερε η κουβέντα στον Καζαντζάκη, στην υπόθεση του Βασιλόπουλου, κολλάει ακόμη περισσότερο η παροιμιώδης φράση του μεγάλου συγγραφέα στην «Αναφορά στον Γκρέκο». Είναι η σκηνή στην οποία το παιδί ζητάει μια κρητικιά προσταγή από τον παππού κι ο γέρος του λέει «φτάσε όπου μπορείς». Ύστερα το παιδί ζητάει μια πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή και τότε (όπως γράφει ο Καζαντζάκης) «κι ολομεμιάς, ως να το πω, μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα, αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεμένες θυμαρόριζες στα μαλλιά του κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια, γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε:

Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Τα λόγια είναι περιττά πια. Ο Βασιλόπουλος άκουσε την προσταγή του παππού ή μάλλον του συχωρεμένου εδώ και επτά μήνες πατέρα του και φτάνει κι ελόγου του, όπου δεν μπορεί!

ΥΓ: Για μένα, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται, το μήνυμα του Βασιλόπουλου μετράει πάνω απ’ όλα και δεν δίνω δεκάρα τσακιστή για το αν πλακώνονται και σκίζουν τις ...ζαρτιέρες τους η FIBA και η Euroleague, για το εάν οι εννέα παίκτες του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού και της Φενέρμπαχτσε θα βγουν τεχνηέντως και σε ένδειξη καλής θελήσεως εκ μέρους της ΕΟΚ από την προκαταρκτική λίστα ή εάν θα παραμείνουν και θα κληθούν οι ίδιοι και οι ομάδες τους να πληρώσουν τα επίχειρα.