Ο ΠΑΟΚ έριξε μια πέτρα στα λιμνάζοντα νερά

Σύμφωνοι, στον επαγγελματικό αθλητισμό όλοι είναι υποχρεωμένοι να επικεντρώνουν την προσοχή τους στην ουσία, αλλά επί της συγκεκριμένης περίπτωσης (μετά… συμπαθήσεως), άλλα πράγματα έχουν αξία. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλο παιχνίδι στη σύγχρονη ιστορία της Basketleague όπου μια ομάδα (πλην του Παναθηναϊκού) κυριάρχησε κατά κράτος του Ολυμπιακού. Υπό την έννοια ότι ο Ολυμπιακός είχε χάσει από την Κηφισιά, από τον ΚΑΟΔ, από τον Άρη στα playoffs της προπέρσινης σεζόν, αλλά ήταν η πρώτη φορά κατά την οποία δεν είχε επαφή με το σκορ.

Με τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό μπάσκετ εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία ακόμη και μια ήττα των δύο αιωνίων έχει αξία. Αυτό που συνέβη όμως στο PAOK SPORTS ARENA ήταν μοναδικό. Γιατί από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ ξέφυγε στο σκορ δεν υπήρξε ούτε ένα σημείο που να σου δείξει ότι το παιχνίδι μπορεί να αλλάξει. Ο ΠΑΟΚ όχι μόνο δεν ένιωσε την ανάσα του αντιπάλου του αλλά ούτε καν τα βήματά του. Δεν υπήρξε ούτε ένα σημείο που να μειώθηκε η διαφορά κάτω από τους εννιά πόντους. Η τελική των επτά πόντων είναι απόλυτα παραπλανητική και ουδόλως ενδεικτική της αλήθειας του αγώνα.

Πάμε σε κάτι ακόμη. Ο ΠΑΟΚ κυριάρχησε κατά κράτος του Ολυμπιακού παίζοντας χωρίς τον καλύτερό του παίκτη (σ. σ. Νταρνέλ Τζάκσον) στην τελευταία περίοδο και με τον παίκτη (σ. σ. Λάκι Τζόουνς) που τράβηξε… πολύ κουπί μέχρι σήμερα να περιορίζεται σε δευτερεύοντα ρόλο. Στο δικό μας ταμείο αυτά έχουν τεράστια σημασία γιατί αποδεικνύουν το επίπεδο πληρότητας που παρουσιάζει ο Δικέφαλος.

Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου δεν μπήκε σε διαδικασία αυστηρού rotation, ούτε προσπάθησε να κρατήσει παίκτες για τα κρίσιμα λεπτά. Η δική του διαχείριση ήταν διαχείριση υπεροχής. Μάλιστα, δεν άλλαξε τα πλάνα του παρά τις απελπισμένες προσπάθειες του συναδέλφου του, Γιάννη Σφαιρόπουλου, να βρει ένα σχήμα που θα ανταποκριθεί στις περιστάσεις. Ο Παπαθεοδώρου επέμενε στον Κρουμπάλι στο δεύτερο ημίχρονο, στον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο ο οποίος για πρώτη φορά ήταν στο παρκέ 37 αγωνιστικά λεπτά γιατί στη δική του σκακιέρα αυτό το παιχνίδι άρχιζε από την άμυνα. Και από τη στιγμή που (η ομάδα του) είχε σωστές αντιδράσεις στο αμυντικό pick n’ roll, δεν είχε λόγο να προχωρήσει σε αλλαγές.

Για τους προπονητές οι οποίοι πάντα πρέπει να υπολογίζουν ακόμη και το χειρότερο σενάριο, πιθανολογούμε ότι, το σαραντάλεπτο απόδοσης υψηλού επιπέδου μάλλον εξέπληξε και τον Ηλία Παπαθεοδώρου. Το παραδέχθηκε άλλωστε όταν ρωτήθηκε στη συνέντευξη Τύπου για το αν περίμενε τόσο εύκολη επικράτηση. Το έχουμε γράψει – και θα το ξαναγράψουμε – ότι κι αυτός ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά. Δεν θέλουμε να γίνουμε κουραστικοί, αλλά όταν είσαι υποχρεωμένος να αποδείξεις ότι αξίζεις να φοράς το κουστούμι του προηγούμενου, όταν επίσης αντιλαμβάνεσαι ότι στην κάθε στραβί σε συγκρίνουν με τον Σούλη Μαρκόπουλο, μια (άλφα) πίεση την έχεις.

Ο Παπαθεοδώρου έκανε και κάτι άλλο. Πρόκειται για την κατσάδα στον Χαραλαμπόπουλο στην τελευταία επίθεση του ΠΑΟΚ στον αγώνα. Δεν τελείωσε τη φάση κι αντί το σκορ να γίνει 80-68, έγινε 78-71. Είπε μετά τον αγώνα ότι δεν σκεφτόταν τη διαφορά γιατί δεν σκέφτεται το σενάριο ισοβαθμίας με τον Ολυμπιακό.

Μετά το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι τουλάχιστον άδικο να σταθεί κανείς σε πρόσωπα. Για παράδειγμα, αξίζει τον κόπο να ρίξει κανείς επιμέρους ματιές στις άμυνες των Κατσίβελη, Κόνιαρη. Ωστόσο μια κουβέντα για τον Φιλ Γκος είναι αναγκαίο να γίνει. Όταν ο ΠΑΟΚ επέλεξε τον Αμερικανό, το έκανε έχοντας στο μυαλό του τον παίκτη που θα μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες ενός αγώνα. Κι αυτό έκανε σήμερα. Στο σημείο όπου η ομάδα του είχε να διαχειριστεί πρόβλημα στην επίθεση – στην άμυνα ήταν σταθερή – «κόλλησε» τα δύο τρίποντα. Ταυτόχρονα έβαλε (ακόμη περισσότερο) στην εξίσωση του αγώνα και τον κόσμο. Σε κάθε ομάδα είναι απαραίτητο να υπάρχουν πολλοί ισάξιοι παίκτες, προσωπικά όμως δεν έχω δει καμία ομάδα δίχως ηγέτη. Κι αυτό ο μπαρουτοκαπνισμένος γκαρντ φαίνεται ότι μπορεί να επωμισθεί αυτήν την ευθύνη.

Κλείνοντας, σήμερα ο ΠΑΟΚ έδειξε το ταβάνι του, το οποίο αποδεικνύεται πολύ ψηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο στην αρχή της σεζόν. Διότι, τα λάθη είναι αναπόφευκτα αλλά ακόμη μεγαλύτερο λάθος είναι να αποφασίσεις να πεθάνεις με αυτά επειδή είσαι αδύναμος να τα παραδεχθείς. Ο ΠΑΟΚ τα διόρθωσε βάζοντας εαυτόν στη (συνήθως) επώδυνη διαδικασία της ομολογίας αυτών.

Και σε πρώτη φάση κατάφερε να πετάξει μια πέτρα στα λιμνάζοντα νερά του ελληνικού μπάσκετ.