Η επέτειος της χαράς αλλά και της θλίψης

Εκείνη η ομάδα ήταν σε κατάσταση αποσύνθεσης από την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου(1991-92). Τα οικονομικά προβλήματα είχαν σχηματίσει μια θηλιά στο λαιμό της, οι αποχές των αθλητών ως ένα βαθμό έδειξαν ότι το τέλος μιας σπουδαίας εποχής ήταν αναπόφευκτο και ο αποκλεισμός από τους τελικούς του Πρωταθλήματος Ελλάδας, ουσιαστικά έριξε τους τίτλους τέλους.

Ο τελικός του Κυπέλλου Ελλάδας στις 13 Μαΐου 1992 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ήταν το κύκνειο άσμα εκείνης της ομάδας. Κι έμελε να ήταν και το τελευταίο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη με τη φανέλα του Άρη, έπειτα από 13 χρόνια ανεκτίμητης προσφοράς. Ο Άρης κέρδισε την ΑΕΚ με 74-62, αλλά πίσω από τους πανηγυρισμούς κρυβόταν η θλίψη και η αβεβαιότητα για το μέλλον εκείνης της ομάδας.

Η ΚΑΕ Άρης με ανάρτησή της στον λογαριασμό της στο Facebook έγραψε χαρακτηριστικά… «Σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια, ο Νίκος Γκάλης φόρεσε για τελευταία φορά τη φανέλα του Άρη, οδηγώντας τον στην κατάκτηση του 6ου Κυπέλλου Ελλάδας, κόντρα στην ΑΕΚ.

Ήταν 13 Μαΐου του 1992, όταν οι κίτρινοι επικράτησαν της αθηναϊκής ομάδας με 74-62 στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έχοντας υπηρεσιακό προπονητή τον Μέμο Ιωάννου. Ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών σκόραρε τους τελευταίους 18 πόντους με τη φανέλα με το Θεό του Πολέμου στο στήθος.

ΑΡΗΣ-ΑΕΚ 74-62 (ημ.42-28)

Διαιτητές: Μάνος-Μπακάλης

ΑΡΗΣ (Ιωάννου): Λυπηρίδης 7(1), Γιαννάκης 14(1), Γκάλης 18(1), Σούμποτιτς 3(1), Τζόουνς 9, Μισούνοφ 17, Βουρτζούμης 2, Πετσάρσκι 4, Αγγελίδης, Μπαλτατζής.

ΑΕΚ (Νικητόπουλος): Γαλακτερός 13(1), Παταβούκας 10(1), Παπασαράντου 3, Κατσικάρης 11(3), Λανές 9, Αριδάς 2, Τζόρνταν 10, Κουντουράκης 4, Πιούκας, Μπάλκλεϊ.