ΜακΦάντεν: «"Θρύλος" ο κ. Θανάσης, τιμή μου τα λόγια του»

Χιούστον Ρόκετς - Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με πριμ 5%*, ακόμα καλύτερες αποδόσεις και αμέτρητα ειδικά στοιχήματα! (21+) * Ισχύουν Οροι και Προϋποθέσεις

Ήταν διαφορετικός από μικρός και το ήξερε.

Όταν όλη η οικογένειά του τον προέτρεψε να γίνει παίκτης NFL κι έβλεπε τους φίλους του να «χάνονται» από τα ναρκωτικά, εκείνος αντέδρασε.

Επέλεξε την πορτοκαλί μπάλα και αυτό το οφείλει στην μητέρα του, που στάθηκε «βράχος» στη ζωή του.

Βέβαια, το... αεροπλάνο παραλίγο να του κοστίσει την καριέρα του εκτός ΗΠΑ, αλλά ξεπέρασε ακόμα ένα εμπόδιο, ίσως το πιο ασήμαντο.

Η ζωή του Θαντ ΜακΦάντεν δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Έβρισκε, όμως, πάντα έναν λόγο να χαμογελά. Και γι' αυτό, ίσως, κρατά ακόμα και σήμερα μια θετική στάση και προσπαθεί να «ψάξει» το όμορφο σε πράγματα και καταστάσεις.

Η μοίρα τον έφερε από το δημόσιο σχολείο της γενέτειράς του, Φλιντ (Μίσιγκαν) στην Ελλάδα, μέσω Γερμανίας, Κύπρου και Γαλλίας.

Ο εκρηκτικός γκαρντ της Κύμης - και πρώην του ΠΑΟΚ - ανοίγει την καρδιά του στο gazzetta.gr και μιλάει για το υπέροχο ταξίδι του μπάσκετ, που τον γλίτωσε από τις κακοτοπιές.

«Ιστορική σεζόν με την Κύμη - Δεν νιώθω σταρ»

Ήρθε φέτος για δεύτερη φορά στο ελληνικό πρωτάθλημα, μετά την περσινή χρονιά στον ΠΑΟΚ, για να σώσει την κατάσταση στην ομάδα της Εύβοιας και πλέον έχει φτάσει στο «καλύτερο σημείο της σεζόν», όπως αναφέρει και ο ίδιος, και φυσικά εννοεί τα playoffs! Από το 0-6 στην αρχή, η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια της Basket League με 14-12. «Καταφέραμε πολλά φέτος! Το περίμεναν όλοι. Είναι συναρπαστικό! Αρχίσαμε με 0-6 και τώρα είμαστε στα playoffs και ανυπομονούμε γι' αυτό!», σχολιάζει σχετικά.

Επόμενος αντίπαλος ο... ταλαιπωρημένος Ολυμπιακός και η σκέψη του 30χρονου Αμερικανού πάει στον ενθουσιασμό της ομάδας του: «Έχουμε πολλή αυτοπεποίθηση! Νιώθουμε πως μπορούμε να νικήσουμε οποιαδήποτε ομάδα σε οποιαδήποτε ημέρα. Ξέρουμε πως θα πρέπει να κάνουμε ένα τέλειο παιχνίδι, για να νικήσουμε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό. Δεν θα τα παρατήσουμε, θα παλέψουμε και θα δούμε που θα μας βγάλει αυτό».

Το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας έχει αλλάξει εντυπωσιακά από τη στιγμή της έλευσής του, ωστόσο ο ίδιος δεν έχει καταλάβει ακόμη πόσο μεγάλη ήταν η επιρροή του. «Νομίζω θα το συνειδητοποιήσω περισσότερο όταν τελειώσει η σεζόν. Όλοι ξέρουμε πως έχουμε κάνει κάτι πολύ ξεχωριστό, είμαστε στα playoffs στην 2η χρονιά της Κύμης στην κατηγορία, είναι κάτι σπουδαίο! Κάναμε πολλά ιστορικά πράγματα φέτος!».

Και φυσικά παραμένει ταπεινός και δεν νιώθει «σταρ» στην ομάδα του! «Ειλικρινά, δεν αισθάνομαι έτσι. Όλοι νιώθουμε το ίδιο, είμαστε ίσοι και κάνουμε την ίδια προσπάθεια για την ομάδα. Δεν νιώθω σταρ, αυτή είναι η προσωπικότητά μου. Έχω αυτοπεποίθηση και τα πράγματα που κάνουμε εγώ και η ομάδα δεν αποτελούν έκπληξη. Πιστεύω στον εαυτό μου και στην ομάδα».

Αυτό το 0-6, πάντως, τού είχε δημιουργήσει... φοβίες αρχικά: «Έχω παίξει στα playoffs 7 από τις 8 χρονιές μου. Για να είμαι ειλικρινής, αν ήξερα πως η ομάδα δεν θα μπει στα playoffs, δεν θα ήμουν εδώ, γιατί ήθελα πολύ να φτάσω ψηλά. Ήξερα όμως το ρόστερ που έχουμε και είχα δει το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό πριν έρθω. Σκέφτηκα “έχουμε μια πολύ καλή ομάδα” κι ένιωσα πως μπορώ να βοηθήσω. Η Κύμη ήταν ομάδα για playoffs, πριν από εμένα και τον Κάιζερ. Είχε σταθεί απλά άτυχη με τραυματισμούς. Έχουμε όμως πολύ καλό ρόστερ, εξαίρετο προπονητικό επιτελείο, άκουσα μόνο τα καλύτερα για τη διοίκηση, οπότε ένιωσα πως εγώ και ο Κάιζερ μπορούμε να βοηθήσουμε για τα playoffs».

«Είχα συζητήσεις με τον ΠΑΟΚ - Οι συμπαίτκες μου με... προκαλούν όλη την ώρα»

Ο Γιάννης Καστρίτης και ο πρόεδρος, Αλέξανδρος Θεοδώρου, δεν δυσκολεύτηκαν να προσεγγίσουν τον ΜακΦάντεν, αφού ο ίδιος παραδέχεται: «Ήξερα την διοίκηση από πέρυσι και είχαμε μιλήσει. Έπαιξα εναντίον και του κόουτς (σ.σ. εκείνος στον ΠΑΟΚ και ο Καστρίτης στην Κύμη), ήξερα το στυλ του και μού ταίριαζε πολύ. Κάναμε και πολύ καλές συζητήσεις μαζί, γιατί έχουμε τον ίδιο ατζέντη. Η Κύμη ήταν “οικεία” σε μένα, οπότε αυτό έπαιξε το ρόλο του για να έρθω εδώ».

Οι φήμες, όμως, ήθελαν να έχει κι άλλους διεκδικητές. Ένας εξ' αυτών και ο Πανιώνιος, ο οποίος ήταν στην ίδια μοίρα με την Κύμη πίσω στον Δεκέμβριο. Ο ίδιος, όμως, το διαψεύδει: «Όχι, όχι (γέλια). Είχα, όμως, συζητήσεις με τον ΠΑΟΚ, αλλά δεν καταλήξαμε πουθενά».

Όσο για την ήρεμη ζωή στην Χαλκίδα και τον κόσμο, μόνο καλά λόγια έχει να πει: «Είναι πολύ ωραία! Η κοινωνία έχει αγκαλιάσει πολύ την ομάδα, όλοι είναι χαρούμενοι. Όταν νικάς, είναι ωραία (γέλια)! Ακόμα και όταν είχα πρωτοέρθει στην ομάδα, όλοι ήταν καλά και είναι ωραία να ξέρεις πως όλοι καταλαβαίνουν την σκληρή δουλειά που γίνεται.Οι οπαδοί μας υποστηρίζουν είτε νικάμε, είτε χάνουμε, και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό. Μας στέλνουν πάντα μηνύματα λέγοντας πως "όλα είναι καλά" και "σας αγαπάμε ακόμα". Το εκτιμώ πολύ αυτό! Αν δεν ήταν εκείνοι, δεν θα ήμασταν κι εμείς εδώ τώρα!».

Κι αν δεν έχεις ακούσει το όνομά του ή δεν το έχεις συγκρατήσει, σίγουρα θα τον έχεις δει να... εκτελεί την αγαπημένη σου ομάδα! Γνωστός για τη δεινότητα στο σουτ του, «σπάει» ακόμα και τα... νεύρα των συμπαικτών του, που τον προκαλούν στις προπονήσεις! «Όλη την ώρα με προκαλούν (γέλια)! Ο Κάιζερ κάθε ημέρα! Είναι πάντως πολύ καλός! Δεν σουτάρει πολλά τρίποντα, αλλά όταν παίζουμε στα 10 εύστοχα, εγώ έχω 9-10 κι εκείνος 7-8, άρα είμαστε κοντά (γέλια)!».

«Τιμή τα λόγια του "θρύλου" Θανάση Γιαννακόπουλου - Πίστευα ότι θα πάνε Final 4 οι “αιώνιοι”»

Ο ΜακΦάντεν έχει εντυπωσιάσει τόσο με όσα κάνει στο παρκέ, που τράβηξε και την προσοχή του Θανάση Γιαννακόπουλου!

Ο πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού είχε πει πριν από περίπου δύο μήνες, πως είναι ευπρόσδεκτος στο «τριφύλλι», κάτι που έκανε περήφανο τον ίδιο. «Το να ακούς κάτι τέτοιο από κάποιον που έχει τόσους καλούς παίκτες στην ομάδα του σημαίνει πως η σκληρή δουλειά που κάνεις ανταμείβεται! Ο κος Γιαννακόπουλος είναι ένας “θρύλος” στην Ελλάδα και αυτό ήταν πολύ ωραίο που είπε. Ξέρει μπάσκετ και βλέπει τα ταλέντα. Πέρα από αυτό, όμως, είμαι τόσο αφοσιωμένος στη φετινή σεζόν, που δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Είμαι προσηλωμένος στην Κύμη. Μετά τη σεζόν ίσως το σκεφτώ περισσότερο, αλλά τώρα προέχει η ομάδα μου».

Ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ εξεπλάγη που Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι. «Ήθελα να δω να κατακτά ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός το τρόπαιο και με εξέπληξε το αποτέλεσμα! Πίστευα ειλικρινά πως θα πήγαιναν και οι δύο στο Final 4. Αλλά έτσι είναι το μπάσκετ... Ο Ολυμπιακός είχε σημαντικούς τραυματισμούς και ο Παναθηναϊκός είχε ατυχίες... Νίκησαν στο πρώτο ματς πανεύκολα τη Ρεάλ, αλλά στο 2ο και στο 3ο ήταν τόσο κοντά. Πίστευα ότι ήταν φαβορί και οι δύο, από τη στιγμή που μπήκαν και στα playoffs», υποστηρίζει, για να κάνει και την πρόβλεψή του για τον νικητή: «Αν ο Ντε Κολό είναι καλά, τότε η ΤΣΣΚΑ!».

«Έπρεπε να νικήσουμε την ΑΕΚ - Θα λέω στα παιδιά μου για την Κύμη»

Μέσα στα φετινά επιτεύγματα της Κύμης είναι και οι δύο νίκες επί του Άρη, μία επί του ΠΑΟΚ, ενώ δύο φορές παραλίγο να επικρατήσουν της ΑΕΚ. Ειδικά το δεύτερο παιχνίδι και τελευταίο του β' γύρου ήταν αυτό που άφησε μια πικρή... γεύση στον ΜακΦάντεν. «Είναι πολύ καλή ομάδα! Κάθε φορά που νικάς σε έναν ευρωπαϊκό θεσμό είναι καλό (σ.σ. για το BCL). Θα έπρεπε, πάντως, να τους νικήσουμε. Ήμασταν κοντά. Νιώθω πως είχαμε αυτοπεποίθηση, αλλά ήταν σε καλύτερη ημέρα. Άξιζαν την 5η θέση».

Το γεγονός ότι ο ίδιος δεν έπαιξε δύο παιχνίδια την εβδομάδα φέτος, πάντως, δεν φάνηκε να τον πτοεί. «Ήταν η πρώτη μου φορά στα τελευταία τρία χρόνια που συμβαίνει αυτό. Αλλά ήταν καλό, γιατί δούλεψα περισσότερο τις λεπτομέρειες στο παιχνίδι μου, με τη βοήθεια και των προπονητών. Είμαι πιο δυνατός και ξεκουράστηκα ταυτόχρονα».

Τού λείπει καθόλου ο ΠΑΟΚ; «Μού λείπει η κάθε ομάδα που έχω παίξει για να πω την αλήθεια! Ακόμα και στην Τσεχία. Ήμουν πολύ ευλογημένος, γιατί είχα καλούς συμπαίκτες, προπονητές και διοίκηση σε όποια ομάδα βρέθηκα. Μου λείπουν όλοι! Όπως και η Κύμη τώρα, θα είναι πάντα στο μυαλό μου, γιατί γράψαμε ιστορία. Θα λέω στα παιδιά μου τι κάναμε φέτος!», παραδέχεται, για να προσθέσει για την καλύτερη στιγμή του με τους «ασπρόμαυρους»: «Όταν παίξαμε ενάντια στην Παρτίζαν! Ήταν μεγάλο παιχνίδι και προκριθήκαμε στους “16” του Champions League!».

«Παίζω για να κατακτάω πρωταθλήματα»

Από το 2013 μέχρι και το 2016 βρέθηκε στην Κύπρο και πανηγύρισε τρία σερί πρωταθλήματα: ένα με το ΑΠΟΕΛ και δύο με την ΑΕΚ Λάρνακας. Αναμφίβολα θέλει να πετύχει κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα. «Φυσικά! Πριν έρθω στην Κύμη, ένιωθα πως έχουμε μια ομάδα που μπορεί να ανταγωνιστεί για το πρωτάθλημα. Παίζουμε κάθε παιχνίδι για τη νίκη. Για παράδειγμα, αν μια ομάδα με θέλει στο τέλος της σεζόν για τα playoffs, αλλά ξέρω πως δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρει, δεν θα πάω.Παίζω για να πάω στα playoffs και να κατακτάω πρωταθλήματα! Θα ήταν πολύ ωραίο! Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά θα ήταν υπέροχο!».

Το καλοκαίρι του 2009 δεν επελέγη στο draft του ΝΒΑ και έτσι η σεζόν τον βρήκε στην Τσεχία και την Sluneta. Για να το κάνει, όμως, αυτό, έπρεπε να ξεπεράσει έναν μεγάλο φόβο: «Το μόνο μου πρόβλημα ήταν ότι φοβόμουν τα αεροπλάνα! Η πρώτη μου πτήση ήταν για την Τσεχία. Όταν ο προπονητής μου μού είπε “θες να συνεχίσεις να παίζεις μπάσκετ;” και τού είπα “ναι”, μού απάντησε “τότε θα πρέπει να ταξιδεύεις στην Ευρώπη”. Αγαπώ πολύ το μπάσκετ, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς! Τώρα το έχω συνηθίσει, δεν είναι τίποτα (γέλια)!».

«Ήθελα να είμαι διαφορετικός από την οικογένειά μου»

Ο πατέρας του, Θαντ ΜακΦάντεν Sr, ήταν παίκτης στο NFL. Όπως και όλη του η οικογένεια σχεδόν. Γι' αυτό το λόγο ένιωσε την ανάγκη να διαφοροποιηθεί και να αφήσει το στίγμα του σε άλλο άθλημα.

«Όλη μου η οικογένεια έπαιζε αμερικάνικο ποδόσφαιρο, οπότε ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό! Βασικά, ήμουν πολύ καλός στο NFL στο Λύκειο, είχα καλύτερες προτάσεις από Κολέγια του NFL, παρά από του μπάσκετ. Αλλά αγάπησα το μπάσκετ τόσο πολύ, που ήθελα να κάνω το δικό μου κι έτσι το επέλεξα. Ήταν επιλογή μου, οι προπονητές και η οικογένειά μου μού έλεγαν “παίξε ποδόσφαιρο”, καθώς ήταν παίκτες ο πατέρας μου, ο παππούς μου, ο θείος μου κι ο ξάδερφός μου. Εγώ όμως αγαπώ το μπάσκετ!», δηλώνει κατηγορηματικά.

Αυτή που φρόντισε να μπολιάσει την αγάπη για τον μπάσκετ στον μικρό Θαντ δεν ήταν άλλη από τη μητέρα του, Λίσα. «Μού... σύστησε το μπάσκετ, γιατί έπαιζε στο Λύκειο. Ένας από τους λόγους που παίζω μπάσκετ είναι εκείνη! Ήταν πρότυπο για μένα. Όταν ο πατέρας μου ήταν στο NFL, τα παράτησε, για να φροντίσει όλη την οικογένεια. Εκείνη μου έμαθε το μπάσκετ», λέει γλυκά.

«Μου έλεγαν ότι δεν μπορώ να τα καταφέρω...»

Η καλύτερη συμβουλή που τού έχουν δώσει: «Μην ακούς τους άλλους! Η άποψή σου μετράει περισσότερο. Αν κάποιος σου πει ότι “δεν μπορείς να κάνεις κάτι”, μην τον ακούσεις. Προέρχομαι από ένα μικρό σχολείο, πάντα μου έλεγαν “δεν μπορείς να κάνεις το ένα, δεν μπορείς να κάνεις το άλλο”... Αν εσύ πιστεύεις πως μπορείς να κάνεις κάτι, τότε δεν μετράει κανενός η γνώμη».

Και μπορεί το σουτ του να τον έχει... εκτοξεύσει, αλλά υπήρξαν κι εκείνοι που τον αμφισβήτησαν γι' αυτό. «Ευτυχώς δεν είχα τραυματισμούς, αλλά πάντα άκουγα πως το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σουτάρω και τίποτα άλλο. Έλεγαν πως δεν μπορώ να παίξω πόιντ γκαρντ κι έλεγαν αν μπορώ να παίξω σε υψηλό επίπεδο. Αλλά όπως είπα, μπορώ να παίξω σε υψηλό επίπεδο, στο ΝΒΑ, οπουδήποτε! Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι. Σημασία έχει τι πιστεύω εγώ. Κι αυτό που πιστεύω είναι πως αυτή η σεζόν με βοήθησε να καταλάβω πως μπορώ να παίξω και πόιντ και σούτινγκ γκαρντ. Δεν είμαι ο τύπος που θα κάτσω να αποδείξω πράγματα σε άλλους, παρά μόνο στον εαυτό μου».

Και φυσικά το μυαλό είναι αυτό που μετράει περισσότερο για εκείνον: «Το ταλέντο είναι σημαντικό, αλλά με το μυαλό... σκέφτεσαι κι έχεις περισσότερες πιθανότητες να κάνεις πράγματα. Αν σκεφτείς “δεν μπορώ να το κάνω αυτό”, τότε δεν θα το κάνεις».

«Θέλω να παίρνω το τελευταίο σουτ - Δεν θέλω να σκέφτομαι τα δύσκολα χρόνια που πέρασα»

Μπροστά σε όσα έχει περάσει, η πίεση στο μπάσκετ τού φαίνεται... αστεία. Όχι με την έννοια πως δεν την παίρνει σοβαρά. Ίσα ίσα. Απλά, έχοντας περάσει από... σκοτάδια, αναγνωρίζει τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή. «Είναι κάπως αστείο... Στην Κύπρο, παρόλο που δεν είναι τόσο ανταγωνιστική η λίγκα όσο στην Ελλάδα, έπαιξα σε πολλά μεγάλα ματς, ακόμα και πριν. Πέρασα δύσκολα στην παιδική μου ηλικία, οπότε βλέπω το μπάσκετ σαν διασκέδαση. Εντάξει, εννοείται πως σιχαίνομαι να χάνω, αλλά προσπαθώ να μην σκέφτομαι την πίεση. Αν είναι το τελευταίο σουτ του αγώνα, θέλω να το πάρω. Αν το βάλω, τέλεια! Αν το χάσω, η ζωή συνεχίζεται!».

Και τι εννοεί με το να μιλάει για δυσκολίες; «Στην γειτονιά (Φλιντ, Μίσιγκαν) που μεγάλωσα η βία και η εγκληματικότητα είναι αυξημένη! Τώρα που μιλάμε δεν μπορούν να πιουν νερό εκεί, επειδή είναι δηλητηριασμένο. Ήταν δύσκολα. Όλοι μου οι φίλοι προτίμησαν τον... άλλον δρόμο, αυτόν των ναρκωτικών... Η μητέρα μου με μεγάλωσε και μου έμαθε τον καλό δρόμο. Ήταν σίγουρα δύσκολα, δεν είχαμε ό,τι θέλαμε. Ο πατέρας μου μπορεί να έπαιζε στο NFL, αλλά έκανε κάποια άσχημα πράγματα και κατέληξε στη φυλακή. Αυτή είναι η ζωή, προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ, η οικογένειά μου είναι χαρούμενη τώρα, οπότε αυτό είναι το πιο σημαντικό», εξομολογείται.

Τα δύσκολα, όμως, πέρασαν και ο ΜακΦάντεν έχει βρει το απόλυτο κίνητρο: «Να γίνομαι καλύτερος! Βλέπω μπάσκετ κάθε ημέρα, το σκέφτομαι κάθε ημέρα. Αυτό είναι το κίνητρό μου!».

«Πριν από τους αγώνες κάνω... γενική στο σπίτι!»

Η πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα του; «Σίγουρα το να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα ήταν μια από τις καλύτερες, αλλά πέρα από αυτό, αυτό που καταφέραμε φέτος είναι φοβερό! Από 0-6, στα playoffs! Θα το θυμάμαι για πάντα! Με τους συμπαίκτες μου λέγαμε “θα μπούμε στα playoffs” και μας έλεγαν “είστε τρελοί; Σκεφτείτε απλά να κάνετε καμιά νίκη”! Αλλά τα καταφέραμε, είναι κάτι σπουδαίο!».

Σαν... σωστός επαγγελματίας αθλητής έχει και τα... γούρια του και την στιγμή που τα επισημαίνει, ξεσπά και σε γέλια! «Καθαρίζω το σπίτι μου! Μια μέρα πριν από το ματς, κάνω... ανάστατο το σπίτι επίτηδες, για να το καθαρίσω μετά! Τρώω ζυμαρικά, έχω τη ρουτίνα μου, πειράζω το μούσι μου (γέλια). Στην Τσεχία μια φορά το σπίτι μου ήταν βρώμικο κι ερχόταν ένας φίλος μου να μείνει μαζί μου. Ήταν ημέρα αγώνα... Οπότε το καθάρισα κι έκανα το καλύτερο παιχνίδι ever (γέλια)! Πρέπει να συνεχίσω να το κάνω αυτό».

Κι αν ακόμα κι ο ελεύθερος χρόνος του δεν έχει μπάσκετ, τότε έχει... ύπνο! «Μού αρέσει να κοιμάμαι, αλλιώς να βλέπω μπάσκετ. Αν είμαι σπίτι μου στην Αμερική, μου αρέσει να περνάω χρόνο με τα ανίψια μου και την οικογένειά μου. Ίσως παίξω μπόουλινγκ. Δεν κάνω πολλά».

Το αγαπημένο του φαγητό πάντως δεν είναι ελληνικό, αλλά κυπριακό: «Χαλούμι!».

Το πιο τρελό όνειρό του; «Έχω πολλά! Να κατακτήσω το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ (γέλια)!», ενώ η αγαπημένη του ομάδα προκαλεί... έκπληξη: «Ντιτρόιτ Πίστονς! Ξέρω πως τα πάνε χάλια τώρα, αλλά όταν είχαμε τον Μπίλαπς, ήμασταν καλοί (γέλια)!».

Μπορεί να είναι στα 30 και να έχει μπροστά του ακόμα χρόνια να παίξει μπάσκετ, ωστόσο έχει σκεφτεί και το μέλλον του, όταν θα αποσυρθεί. Και ο ΜακΦάντεν, που έχει πτυχίο στο «Buissness Management», τονίζει πως: «Θέλω να γίνω ατζέντης ή προπονητής. Μου αρέσει ο αθλητισμός, οπότε θέλω να μείνω κοντά σε αυτόν».

«Μεγάλωσα δύσκολα, γι' αυτό χαμογελάω συνέχεια»

Το μόνο σίγουρο είναι ένα: Πως αν τον γνωρίσεις ή αν τον δεις έστω και λίγο, θα αντικρίσεις έναν άνθρωπο χαμογελαστό, με θετική αύρα και θα σε κάνει να νιώσεις οικεία. Από πού προέρχεται όλο αυτό;

«Όπως είπα, μεγάλωσα δύσκολα, έγιναν πολλά. Μου αρέσει να έχω θετική ενέργεια όλη την ώρα και να τη μεταδίδω. Είμαι χαρούμενος που είμαι σε μια καλή κατάσταση τώρα. Είναι όλα πολύ καλά εδώ κι έχω πολλά για τα οποία χαίρομαι πια. Προσπαθώ να παραμένω θετικός».

Μήπως είναι και ο έρωτας ένας λόγος; Κοκκινίζει και γελάει: «Θα έλεγα ναι! Έχω κοπέλα τώρα, ήρθε στην Ελλάδα και φυσικά την αγαπώ! Ναι, είναι ένας λόγος να χαμογελάς!».