Η άρση του ban (θα πρέπει) είναι ο θεμέλιος λίθος

Το δικαίωμα ελεύθερων μεταγραφών λέγεται… κανονικότητα. Το αντίθετο είναι ανωμαλία. Γιατί όταν μια ομάδα έχει την άνεση κινήσεων δεν έχει την ανάγκη κανενός, βγαίνει στο «παζάρι» με το πορτοφόλι της και η επιτυχία των κινήσεών της εξαρτάται από το επίπεδο εξυπνάδας της και γνώσης της αγοράς. Για μια κανονική ομάδα, η δυνατότητα πραγματοποίησης ελεύθερων μεταγραφών είναι το αυτονόητο. Για έναν οργανισμό που έφτασε ένα εκατοστό του μέτρου από τη διάλυση, είναι επίτευγμα.

Σε κάθε περίπτωση όμως, για τον Άρη η άρση της ποινής απαγόρευσης μεταγραφών είναι ο θεμέλιος λίθος για να χτιστεί κάτι υγιές. Το γνωρίζουν όλοι όσοι είχαν να διαχειριστούν κατάσταση απαγόρευσης – στον Άρη έχει ξαναυπάρξει – καθώς εκεί που πήγαινε να κλείσει μια συμφωνία ξαφνικά προέκυπτε απαίτηση 5-10 χιλιάδων δολαρίων παραπάνω. Διότι σε μια διαπραγμάτευση, η ισχυρή πλευρά μπορεί να… ρουφήξει και το μεδούλι της αδύναμης.

Ο Βαγγέλης Αγγέλου είναι αναγκασμένος να προετοιμαστεί για παν ενδεχόμενο αλλά όταν υποχρεούται να επιλέξει μέσα από μια μικρή δεξαμενή παικτών, είναι πιθανό να τον χρησιμοποιήσουν. Όπως έγινε σε μια περίπτωση παίκτη πριν από μια πενταετία, προκαλώντας την οργή του και ανακοίνωση της ΚΑΕ. Έτσι είναι αυτό το παιχνίδι, έχει σκληρούς κανόνες κι όταν είσαι αδύναμος ασυναίσθητα μπορεί να σε πιάσουν… μπόσικο.

Εφόσον ο Άρης πετύχει την άρση του Ban δεν θα περιοριστεί στους παίκτες των οποίων τα letter of clearance είναι στην Ελλάδα (τουλάχιστον από τον περασμένο Γενάρη) και οι οποίοι φυσικά μπορούν να «αντέξουν» τον Άρη. Ας μην κρυβόμαστε, δεν είναι ούτε μια ντουζίνα οι λογικές και εφικτές επιλογές. Με κίνδυνο πάντα να αναγκαστούν οι «κίτρινοι» να υπογράψουν συμβόλαια μεγαλύτερα της αξίας συγκριτικά με την πραγματική τιμή των αθλητών.

Στην αντίθετη περίπτωση, τότε ο Άρης θα αναγκαστεί να κοιτάξει πιο έντονα περιπτώσεις παικτών όπως ο Λάκι Τζόουνς ο οποίος έκανε καλή χρονιά στον ΠΑΟΚ. Είναι παίκτης που έφερε ο Αγγέλου στην Ελλάδα την εποχή της συνεργασίας του με τον Προμηθέα Πατρών, ξέρει τι μπορεί να κάνει ο αθλητής και πώς θα τον χρησιμοποιήσει. Είναι εξίσου λογικό να κοιτάξει τον Μάικλ Κάιζερ της Κύμης ή τον Λένζελ Σμιθ της ίδιας ομάδας και γενικώς ξένους παίκτες που διακρίθηκαν στην περσινή Basketleague. Ήδη είναι (σχεδόν) κλεισμένος ο Μπορίς Νταλό. Η περίπτωση του Γκάρι Μπελ είναι ξεχωριστή γιατί ο Βαγγέλης Αγγέλου τον θέλει ακόμη και στο ενδεχόμενο ανάκτησης του δικαιώματος μεταγραφών.

Το ζήτημα για τον Άρη είναι ότι παράλληλα με την αναγκαιότητα ενίσχυσης της γραμμής των ξένων θα πρέπει να φτιάξει και την αντίστοιχη ελληνική. Μετά από τέσσερα χρόνια, οι «κίτρινοι» θα πρέπει να φτιάξουν νέο κορμό παικτών. Γιατί αυτός που δημιουργήθηκε από τον Δημήτρη Πρίφτη ήδη βρίσκεται σε άλλες ομάδες. Συν τοις άλλοις ο Σπύρος Μούρτος αποτελεί παρελθόν, ομοίως και ο Μιχάλης Τσαϊρέλης.

Δημήτρης Βεργίνης και Διαμαντής Σλαφτσάκης θα είναι στην ομάδα της επόμενης χρονιάς, συνεπώς, ακόμη και στο ευνοϊκό σενάριο της παραμονής του Μποχωρίδη, ο Άρης θα χρειαστεί τουλάχιστον ακόμη τρεις Έλληνες παίκτες καθώς προβλέπεται να ανεβούν στην πρώτη ομάδα τουλάχιστον δύο «μικροί». Εκεί, ούτως ή άλλως θα αναγκαστεί να επιλέξει από μια μικρή δεξαμενή και ουσιαστικά περιμένει τις αποδεσμεύσεις παικτών από τις ομάδες που τελείωσαν ψηλότερα από αυτόν στη βαθμολογία.