Το κλειδί της επιτυχίας

Το μόνο που απέμενε για να οριστικοποιηθεί η μεταγραφή του Γιώργου Παπαγιάννη στον Παναθηναϊκό ήταν η ανακοίνωση της ΚΑΕ. Ούτε καν οι υπογραφές. Η θέληση ήταν τόσο μεγάλη και από τις δύο πλευρές, που και ο ίδιος ο παίκτης θεωρούσε τον εαυτό του παίκτη της ομάδας πριν καν... επιβιβαστεί στο αεροπλάνο με προορισμό την Αθήνα για την μεγάλη επιστροφή.

Και το κυριότερο όλων; Είχε πάρει την απόφαση να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό δίχως δεύτερες και τρίτες σκέψεις. Δίχως να τον νοιάζει ο αριθμός των ψηλών στο ρόστερ. Δίχως να σκεφτεί αν θα έχει ή δεν θα έχει χρόνο συμμετοχής. Ο Παπαγιάννης επέστρεψε στους «πράσινους» γιατί το... γούσταρε. Όπως ακριβώς το διαβάζετε. Το γούσταρε. Από την πρώτη στιγμή. Πάντα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι εάν και εφόσον δεν του «έβγαινε» το ΝΒΑ, θα φόραγε -αργά ή γρήγορα- ξανά τη φανέλα το τριφύλλι.

Άλλωστε κανείς δεν πάει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχοντας.... συμβόλαιο με την επιτυχία. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί σε κανέναν ότι θα παίξει. Τα πάντα είναι θέμα τύχης, συγκυριών και φυσικά ικανοτήτων. Αλήθεια, υπάρχουν πολλοί παίκτες με το ύψος, τη δύναμη και τα φυσικά προσόντα του 21χρονου σέντερ; Και μάλιστα σε τέτοια ηλικία; Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Παπαγιάννης έχει «τελειώσει» από το ΝΒΑ. Ο μοναδικός λόγος να μην αγωνιστεί ποτέ ξανά στο καλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη θα είναι επειδή εκείνος δεν θα το θέλει. Όχι επειδή δεν θα μπορεί.

Κρατήστε αυτό που σας έγραψα και τα ξαναλέμε σε 3-4 χρόνια όσον αφορά τον Παπαγιάννη και κατά πόσο περιζήτητος θα είναι στο ΝΒΑ. Μην ξεχνάτε ότι και τώρα είχε κάποιες προτάσεις, κάτι που είπε και ο ίδιος λίγο μετά την άφιξή του στην Ελλάδα τα μεσάνυχτα της Πέμπτης (19/7). Ναι, δεν τον κάλυπταν, αλλά εάν και εφόσον ήθελε τόσο πολύ να έμενε στο ΝΒΑ, δεν θα κυνηγούσε λίγο ακόμα το american dream;

Και εδώ έρχεται το ζουμί της υπόθεσης. Ο Παπαγιάννης ήθελε να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό. Όχι στην Ευρώπη. Στον Παναθηναϊκό. Γιατί τον είχαν προσεγγίσει και άλλες ομάδες, με πρώτη και καλύτερη την Ούνικς Καζάν. Όμως στο μυαλό του Έλληνα σέντερ υπήρχαν μόνο οι «πράσινοι» εάν και εφόσον έπαιρνε το αεροπλάνο της μεγάλης επιστροφής. Ο ίδιος γνώριζε εκ των προτέρων ότι η γραμμή ψηλών του Παναθηναϊκού είχε γεμίσει ενόψει της νέας σεζόν, αφού ο Τσάβι Πασκουάλ είχε αποκτήσει τους τρεις παίκτες που ήθελε (Λάσμε, Γκιστ, Βουγιούκα) και δεν υπήρχε -θεωρητικά πάντα- χώρος και χρόνος για εκείνον. Ε, και; Εκείνος ήθελε να επιστρέψει!

Δεν ξέρει ότι θέλει χρόνο για να επανέλθει; Δεν ξέρει ότι πρέπει να δουλέψει ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που θα βρίσκεται σε μια ομάδα με τόσο υψηλούς στόχους; Και το κυριότερο όλων; Ξέρει ότι ο οργανισμός του Παναθηναϊκού πιστεύει πολύ σε εκείνον και φρόντιζε να του το δείχνει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Μην ξεχνάτε ότι τον είχε πλησιάσει και αμέσως μετά το «διαζύγιο» με το Σακραμέντο και λίγο πριν μετακομίσει στο Πόρτλαντ! Και μερικές φορές είναι πολύ πιο σημαντικό για έναν παίκτη να γνωρίζει ότι τον εμπιστεύονται, όπως αντίστοιχα και για μια ομάδα να έχει παίκτες που γουστάρουν να παίξουν για εκείνη... Τυχαίο το γεγονός ότι όπου κι αν σταθεί και όπου κι αν βρεθεί, ο Παπαγιάννης χαρακτηρίζει τον Παναθηναϊκό «οικογένεια» και «σπίτι»;

Μπορεί τη νέα σεζόν να μην έχει τον πρώτο ρόλο στην ομάδα, αλλά σίγουρα αποτελεί την μεγαλύτερη επένδυση των πρωταθλητών ενόψει της συνέχειας! Η λογική λέει ότι φέτος ο Παπαγιάννης δύσκολα να... πέσει κάτω από 20 λεπτά συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα ώστε να αποκτήσει αγωνιστικό ρυθμό και επαφή με το παρκέ, ενώ μέχρι τα μέσα της σεζόν ο Ιαν Βουγιούκας θα είναι εκείνος που θα έχει το 10λεπτο στην EuroLeague. Βέβαια όλα αυτά μπορεί να αλλάξουν. Μπορεί ο Παπαγιάννης να βγάλει μάτια με το «καλημέρα» και να αποδείξει ότι είναι πιο έτοιμος από ποτέ ώστε να «βουτήξει» άμεσα στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση!

Αναφέρομαι στο... τώρα! Και ο Παπαγιάννης ξέρει πολύ καλά και είναι συνειδητοποιημένος ότι θα αρχίσει να μπαίνει σιγά-σιγά στο κλίμα της ομάδας ώστε να βρει χώρο και χρόνο στην EuroLeague. Και αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας. Τόσο του ίδιου, όσο και του Παναθηναϊκού.

Γιατί θα βρει ΚΑΙ χώρο ΚΑΙ χρόνο. Απλά είναι θέμα χρόνου...