Το βαρύ φορτίο και το λάθος που... επαναλαμβάνεται

Αλήθεια, ποιος περίμενε στα τέλη Ιουλίου του 2016, όταν ο Παναθηναϊκός ανακοίνωνε την επέκταση του συμβολαίου του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου για... οκτώ χρόνια ότι θα έφτανε η στιγμή να γίνουν συζητήσεις για οριστικό «διαζύγιο» μεταξύ των δύο πλευρών δύο χρόνια αργότερα;

Ρητορικό το ερώτημα. Πέρυσι, πριν από ακριβώς έναν χρόνο και δη ανήμερα της Παναγίας, υπήρξε συμφωνία για αναπροσαρμογή στο συμβόλαιό του και λίγες ώρες αργότερα δόθηκε δανεικός στον ΠΑΟΚ. Άπαντες στον Παναθηναϊκό περίμεναν την εξέλιξή του ώστε να μπορέσει να σταθεί στο «πράσινο» ρόστερ και να δικαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για το πρόσωπό του.

Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Ο τραυματισμός τον άφησε αρκετά πίσω, ενώ ουδέποτε μπόρεσε να επανέλθει δυναμικά και να αποτελέσει τον παίκτη που θα έκανε την διαφορά. Γι' αυτόν τον λόγο, άλλωστε, ο Παναθηναϊκός ήθελε να τον δώσει εκ νέου δανεικό φέτος ωστόσο το συμβόλαιό του ήταν αρκετά «βαρύ» (που έφτανε τις 350.000 ευρώ) και δεν μπορούσε να καλυφθεί από καμία ομάδα. Μην ξεχνάμε ότι πέρυσι αποδέχθηκε γενναία μείωση που έφτανε το 64% προκειμένου να παίξει στον ΠΑΟΚ.

Φτάνουμε στο δια ταύτα. Αυτή τη στιγμή Παναθηναϊκός και Χαραλαμπόπουλος βρίσκονται σε συζητήσεις για συναινετικό «διαζύγιο» με τον παίκτη να μένει ελεύθερος προκειμένου να αναζητήσει αλλού τη συνέχεια της καριέρας του. Άποψή μου; Όχι. Τον Χαραλαμπόπουλο δεν τον αφήνεις ελεύθερο! Δεν είναι 28 χρονών για να μην έχει δείξει κάτι στην καριέρα του, ούτε καν 26 ή 25 ή ακόμα και 24 ετών! Μιλάμε για ένα παιδί 21 ΜΟΛΙΣ χρονών. Έχει ΟΛΟ το μέλλον μπροστά του. Ξεχνάμε ότι ακόμα είναι πολύ μικρός και αυτό διότι έχει να επιδείξει πολλές επιτυχίες με τις μικρές Εθνικές ομάδες, ενώ κλήθηκε να βουτήξει στα βαθιά του Παναθηναϊκού πριν καλά-καλά ενηλικιωθεί.

Δέχομαι ότι το συμβόλαιό του είναι «βαρύ» για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής και ότι σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να δαπανηθούν 350.000 ευρώ για έναν παίκτη που δεν... υπολογίζεται (ούτε) φέτος. Όμως μιλάμε για έναν παίκτη που έκανε θραύση στις μικρές Εθνικές και ο οποίος κάλλιστα θα μπορούσε να βρεθεί σε ομάδες ανάλογου βεληνεκούς του Παναθηναϊκού ανά την Ευρώπη. Πιστεύει κανείς ότι δεν θα μπορούσαν να ενδιαφερθούν ομάδες όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι, η Εφές ή οποιαδήποτε άλλη από τη στιγμή που ήταν ο ηγέτης μιας Εθνικής που κατακτούσε το ένα μετάλλιο μετά το άλλο; Δεν μιλάω για τώρα και ύστερα από μια μέτρια -ακόμα- σεζόν... Μιλάω για τότε.

Ο Παναθηναϊκός καλά έκανε και τον πίστεψε. Γιατί αν δεν τον πίστευε και δεν τον υπολόγιζε, τότε θα επικρατούσε η άποψη «να, ένα ακόμα μεγάλο ταλέντο που χάθηκε...» Απλά θεωρώ ότι τον πίστεψε με λάθος τρόπο. Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να τον ρίξει στα βαθιά σε τόσο μικρή ηλικία ώστε να δημιουργηθούν -καλώς ή κακώς- τόσο υψηλές προσδοκίες. Το φορτίο ήταν πολύ βαρύ για τον Χαραλαμπόπουλο, όπως πολύ βαριά ήταν και η φανέλα που φορούσε. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με το ΠΡΕΠΕΙ της... απόδειξης. Αυτό που έκανε το περασμένο καλοκαίρι (που τον έδωσε δανεικό στον ΠΑΟΚ), έπρεπε να το είχε κάνει όλα αυτά τα χρόνια. Και ενδεχομένως τώρα να μιλούσαμε για έναν ΑΛΛΟΝ παίκτη. Είναι διαφορετικό να είσαι 18χρονος, 19χρονος και 20χρονος και να παίζεις στον Παναθηναϊκό (όσο τεράστιο ταλέντο και αν είσαι) και διαφορετικό να βρίσκεσαι σε ομάδα που μπορείς να έχεις χρόνο συμμετοχής ώστε να κάνεις την διαφορά. Και συνάμα να «γεμίζεις» παραστάσεις και εμπειρίες τις οποίες θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις στο επόμενο βήμα.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει ευθύνες και ο ίδιος ο παίκτης. Ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές ότι ο Χαραλαμπόπουλος έμενε στάσιμος, δίχως να έχει την εξέλιξη που περίμεναν όλοι. Σε αυτό ίσως να φταίει και το γεγονός ότι δεν... ήξερε σε ποια θέση παίζει ή θα μπορέσει να κάνει καριέρα. Έπαιζε «τριάρι»; Ήταν... αργός για «τριάρι». Έπαιζε «τεσσάρι»; Δεν είχε το σώμα και τη δύναμη για να παίζει «τεσσάρι». Λίγο-πολύ όλα αυτά επηρεάζουν και τον ίδιο τον αθλητή με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται και να χάνει τη... σειρά του όσον αφορά τον τρόπο προπόνησης και εκγύμνασης.

Βέβαια η περίπτωση του Χαραλαμπόπουλου θα μπορούσε να εξελιχθεί και ως νέα περίπτωση... Νίνη! Ένας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο σε ηλικία 16 ετών και 9 μηνών (σ.σ. στο ματς Παναθηναϊκός-Αιγάλεω 1-0 στις 7/1/2007), αμέσως δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλες προσδοκίες, έφτασε στο σημείο να «βαφτιστεί» μέχρι και «νέος... Σαραβάκος» αλλά η πορεία του ήταν αντιστρόφως ανάλογη από αυτή που περίμεναν οι περισσότεροι. Και μην ξεχνάτε: Είναι ακόμα 28 ετών και πλέον τείνει να... εξαφανιστεί από τον ποδοσφαιρικό χάρτη! Ενώ κάλλιστα θα μπορούσε να ήταν στην πρώτη γραμμή μιας μεγάλης ευρωπαϊκής ομάδας. Σε αυτήν την περίπτωση φταίει φυσικά ο ίδιος ο παίκτης και κανένας άλλος.

Από εκεί και πέρα κάθε αθλητής, κάθε μπασκετμπολίστας πρέπει να έχει και την δική του, διαφορετική, διαχείριση. Ο Χαραλαμπόπουλος έκανε μερικά από τα καλύτερα παιχνίδια του υπό τις οδηγίες του Αργύρη Πεδουλάκη, ο οποίος ήταν και εκείνος που -ουσιαστικά- τον ανακάλυψε και εισηγήθηκε την απόκτησή του το καλοκαίρι του 2012. Τότε που ήταν ακόμα 15 χρονών! Λογικό και επόμενο να τον πιστεύει όσο κανείς άλλος, να του δίνει χρόνο συμμετοχής και να ξέρει πολύ καλά όλα τα κουμπιά του... Και είναι λογικό κάθε προπονητής να έχει τον δικό του τρόπο σκέψης όσον αφορά κάποιους παίκτες.

Για να επιστρέψω σε αυτό που έλεγα και προηγουμένως. Τον Χαραλαμπόπουλο, δεν τον... αφήνεις να φύγει και ίσως να αξίζει την ευκαιρία! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός θα του... κόψει το μπάσκετ εάν και εφόσον δοθεί εκ νέου δανεικός. Θυμάστε τι είχε γίνει με παίκτες όπως ο Σλούκας ή ο Πρίντεζης; Το σίγουρο είναι ότι έχει το potential για να εξελιχθεί. Και αν νιώσει (όπως και κάθε αθλητής) σημαντικός, είναι πολύ πιθανόν ΚΑΙ να δουλέψει περισσότερο ΚΑΙ να θέλει από μέσα του να δικαιώσει όλους όσους τον εμπιστεύονται. Αν και εφόσον Παναθηναϊκός και παίκτης καταφέρουν να βρουν μια χρυσή τομή που να συμπεριλαμβάνεται και το οικονομικό κομμάτι, η καλύτερη επιλογή θα ήταν η παραμονή του στην ομάδα και να συνεχίσει να αγωνίζεται δανεικός. Ακόμα και αν χρειαστεί να μείνει σε μια ομάδα δύο συνεχόμενα χρόνια και να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό όντας 23 ετών. Εκεί θα φανεί τι... ψάρια (θα) μπορεί να πιάσει. Όμως αν ο ίδιος ο Χαραλαμπόπουλος επιθυμεί την αποχώρησή του και έχει εκφράσει πρώτος από όλους ότι θέλει την οριστική του ελευθερία, οποιοδήποτε άλλο σχόλιο, απλά... είναι περιττό. Εκεί ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κάνει τίποτα και απλά συναινεί.

Μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Πριν από δύο χρόνια αποχώρησε ο Αντώνης Κόνιαρης ως ελεύθερος. Ένας παίκτης που πριν από έναν χρόνο και δη μετά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στο Eurobasket U20 της Κρήτης, συζητήθηκε έντονα, τόσο για την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό όσο και για τον Ολυμπιακό. Δεν θα μπορούσε να σταθεί σε κάποιο από τα δύο ρόστερ ως εναλλακτική επιλογή και όχι ως παίκτης που απλά και μόνο να συμπληρώνει την 15άδα; Ο Παναθηναϊκός καλείται να μην ξανακάνει το ίδιο λάθος. Γιατί δεν αποκλείεται σε 2-3 χρόνια να κινηθεί εκ νέου για την απόκτησή του με... νέα δεδομένα και από διαφορετική βάση.

Δεν ξέρω κατά πόσο θα ισχύσει αυτό που είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι «όποιος έκανε κάποιο λάθος και δεν το διόρθωσε, στο τέλος θα δικαιωθεί» ή αν θα επικρατήσει το διαχρονικό ρητό του Μενάνδρου «το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού...»