Ο Κρις ζει το όνειρό του!

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ

Στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών η μαθητική συνέπεια στοιχειοθετεί ίσως τη μοναδική ευθύνη. Ανέμελη ζωή, βόλτες με τους «κολλητούς», περιήγηση στο internet, οι πρώτοι έρωτες… Τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής αργούν να εμφανιστούν. Αυτό δεν ισχύει για όλα τα παιδιά. Δεν έχουν όλα το προνόμιο της γέννησης σε πολιτισμένη χώρα. Δεν έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν την ομορφιά αυτής της ηλικίας, να κυκλοφορούν χαμογελαστά, να μη σκέφτονται καν την επιβίωση. Παιδιά τα οποία μπαίνουν σ’ ένα καθεστώς προβληματισμού για το μέλλον πριν καλά-καλά νιώσουν την πρώτη τρίχα στο σώμα τους, δίχως την ελευθερία της έκφρασης αλλά αναγκασμένα να μεγαλώσουν σ’ ένα ατσαλένιο καλούπι δίχως έξοδο διαφυγής.

Γι’ αυτόν τον λόγο οι νεοέλληνες είναι αδύνατο να αντιληφθούμε, να νιώσουμε αυτό που έκανε ο Κρις Ουάμπα που συμμετέχει στις προπονήσεις του Άρη. Αυτό το χαμογελαστό 17χρονο παιδί με το βαμμένο ξανθό μαλλί και γενικώς με κόμη-σήμα κατατεθέν ανθρώπου που ήρθε από την Αφρική. Σε ηλικία 15 ετών. Για να σας βγάλουμε από την περιέργεια η χιλιομετρική απόσταση της Κινσάσα (πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατία του Κονγκό) από την Κωνσταντινούπολη ξεπερνά τα 5.000 χιλιόμετρα (σ.σ. 5.223 χιλιόμετρα). Τώρα προσθέστε ακόμη 600 για τη Θεσσαλονίκη. Κι όμως, η απόσταση ήταν το μικρότερο δυνατό πρόβλημα.

Μη φανταστείτε ότι ο Κρις είναι μαραθωνοδρόμος, ότι έτρεξε σε μια ευθεία έχοντας ανά τρία-τέσσερα χιλιόμετρα κι έναν πάγκο για να αρπάξει νερό ή αναψυκτικά και να δροσιστεί. Στα βουνά σκαρφάλωνε, ποτάμια περνούσε, κατάφερε να βγει ζωντανός από ναυάγιο και κυρίως από τις φρικαλεότητες του καθεστώτος στη χώρα του. Αυτές τον ανάγκασαν να αναζητήσει ανθρώπινο περιβάλλον για την διαβίωσή του.

Αυτό που έζησε έως ότου φθάσει στο hot spot της Λέσβου και στη συνέχεια σε αντίστοιχο στη Θεσσαλονίκη (στην περιοχή της Σίνδου), αν φιλοξενηθεί στη μεγάλη οθόνη, ενδεχομένως να διεκδικήσει αγαλματάκι Όσκαρ. «Είναι ολόκληρη ιστορία την οποία φαντάζομαι κάποια στιγμή θα τη διηγηθεί ο ίδιος. Δε νομίζω ότι μπορώ να την περιγράψω απόλυτα. Χρησιμοποίησε βάρκες, βγήκε ζωντανός από ένα ναυάγιο, κρυφά πήγαινε από χώρα σε χώρα, κυρίως όμως κινδύνεψε η ζωή του στις φυλακές στη χώρα του. Συμμετείχε σε διαμαρτυρία για τις συνθήκες διαβίωσης, συνελήφθη, έζησε φρικαλεότητες και για να ζήσει αναγκάστηκε να δραπετεύσει. Μετά, ο ερχομός του στην Ελλάδα, είναι μια Οδύσσεια. Οι γονείς του έμειναν στο Κονγκό, ο ίδιος δεν είχε άλλη επιλογή από το να φύγει», είπε στο gazzetta.gr ο Λάζαρος Παπαδόπουλος.

Ο «Λάζος» ανακάλυψε τον Κρις στη διάρκεια της αγαπημένης συνήθειάς του. Της αναζήτησης παιδιών που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο για λογαριασμό της αθλητικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας Athlenda η οποία του ανήκει. «Γνώρισα τον Κρις μέσω του Athelnda όπου έβλεπα βιντεάκια αθλητών. Στη διαδικασία αναζήτησης έβαλα φίλτρα καθώς έψαχνα για παιδιά κάτω των 18 ετών με μεγάλο άνοιγμα χειρών. Παρουσιάστηκαν 100 αποτελέσματα και ξαφνικά έπεσα πάνω σ’ ένα βίντεο του Κρις. Είδα ένα παιδί το οποίο όταν πηδούσε, το κεφάλι του έφτασε στο ύψος της στεφάνης. Παρατηρώντας, διαπίστωσα ότι οι ταμπέλες πίσω από την μπασκέτα έγραφαν «Σίνδος». Επικοινώνησα με τον Γιώργο Μπαλογιάννη ο οποίος είναι προπονητής της ομάδας και μου είπε ότι πρόκειται για ένα παιδί το οποίο λατρεύει το μπάσκετ και ζει στο hot spot καθώς επίσης και ότι συμμετέχει στις προπονήσεις της ομάδας. Μας έφερε σε επαφή, ενώ στο ίδιο διάστημα και ο Άρης είχε ξεχωρίσει την περίπτωσή του. Έγινε η συνεννόηση, ο Βαγγέλης Αγγέλου τον είδε στις προπονήσεις και κατευθείαν τον ενέταξε στην ομάδα».

Η περίπτωση του Κρις Ουάμπα άρχισε να γίνεται γνωστή επειδή η προπόνησή του ολοκληρωνόταν όταν… έσβησαν να φώτα του Παλέ. Για την ακρίβεια πήγαινε νωρίς το πρωί στο γήπεδο κι έφευγε αργά το βράδυ. Χθες (30/8) κοινοποιήθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι της ιστορίας του. «Όταν έμαθα την ιστορία του συγκινήθηκα τόσο έντονα και θέλω αυτό το παιδί να ζήσει το όνειρό του», εξήγησε ο Παπαδόπουλος. Δίχως δεύτερες σκέψεις, ο Λάζαρος του πρόσφερε αυτό που ήθελε ο Κρις. Σπίτι και φαγητό. Τόσο απλά, τα αυτονόητα. «Τον φιλοξενώ, τον έχω σαν παιδί μου και ναι… Θα δούμε τα χαρτιά του και δεν αποκλείεται να τον υιοθετήσω. Συγκινήθηκα από το πάθος του, από αυτό που μου είπε από τη πρώτη στιγμή. Δε τον νοιάζει αν θα φάει ή αν θα πιει νερό, αρκεί να έχει μια μπάλα και μια μπασκέτα. Ξυπνάει στις έξι το πρωί και προπονείται συνεχώς». Το χτύπημα της μπάλας είναι κομμάτι απότομο για τους γείτονες του Παπαδόπουλου, όπως για παράδειγμα για τον Θόδωρο Φυλλιούδη (σ. σ. ατζέντης του Λάζαρου την εποχή που ο τελευταίος έπαιζε μπάσκετ) ο οποίος μένει ακριβώς δίπλα του.

«Το θέμα για μένα ήταν να προσφέρω στο παιδί τα βασικά. Φαγητό και σπίτι για να ζήσει. Να τον βοηθήσουμε όλοι να ζήσει το όνειρό του. Είναι σε μια διαδικασία εκμάθησης των βασικών του μπάσκετ καθώς σε οργανωμένο επίπεδο δεν έχει παίξει. Από την αλάνα βρέθηκε ξαφνικά στον Άρη. Βασικά, αξίζουν συγχαρητήρια στον Άρη γιατί προσφέρει μια φανταστική εμπειρία σ’ ένα παιδί που ζει το όνειρό του. Ο Άρης γενικώς είναι πρωτοπόρος, ειδικά με τον Βαγγέλη Αγγέλου ο οποίος ψάχνει καινούργιες ευκαιρίες και δεν ακολουθεί παλαιομοδίτικες μεθόδους. Μπαίνει σε φόρμες αναζήτησης, σε εντατικό βαθμό ψάχνει παίκτες και από το Athlenda, κρατάει σημειώσεις. Γενικώς έχει έναν σύγχρονο τρόπο λειτουργίας».

Η περίπτωση του 17χρονου Κρις ενδέχεται να μην είναι η τελευταία. Στο μυαλό των περισσοτέρων μοιάζει με τη φανταστική ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο ο οποίος κατάφερε να υλοποιήσει το όνειρό του. Είναι όμως τουλάχιστον πολύ βιαστικό να παραλληλίσει κανείς τις δύο ιστορίες. «Υπάρχουν κοινά στοιχεία αλλά ως εκεί», έσπευσε να ξεκαθαρίσει ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και να βάλει… τελεία. «Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί ο Κρις, αλλά στην ηλικία του και σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν έχω δει τέτοια προσόντα. Στο Athlenda εφαρμόζουμε πλέον ένα πρόγραμμα (σ. σ. adopt player) όπου είτε αθλητές είτε γενικώς άνθρωποι με οικονομική δυνατότητα μπορούν να χρηματοδοτήσουν προσπάθειες σαν αυτή του Κρις. Πιστεύω ότι αυτή η πλατφόρμα θα αλλάξει τον χώρο του αθλητισμού, θα βοηθήσει νέους αθλητές να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και γενικά συνιστά κοινωνική μέριμνα γιατί κάποιοι συνάνθρωποί μας δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες αλλά δεν υστερούν σε όνειρα».

Η εξέλιξη του Κονγκολέζου Κρις εξαρτάται πλέον από τον ίδιο. Μέχρι στιγμής δείχνει ότι δεν τον κουράζουν τα λίτρα ιδρώτα που καθημερινά ελαφρύνουν το κορμί του, ούτε τα χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσει και κυρίως δεν έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του. Ο ίδιος χτίζει το μέλλον του και το επίπεδο συνέπειας που θα έχει στα επόμενα χρόνια θα δείξει αν από το μονοπάτι της εξαθλίωσης θα βαδίσει στη λεωφόρο του ονείρου. Η... αποκάλυψή του στον Τύπο ουσιαστικά αποτελεί το πρώτο crash test. Αν η ταπεινότητα παραμείνει σταθερός σύντροφός του, τότε αυτή η ιστορία θα εξελιχθεί σ' ένα σύγχρονο θαύμα.