Ηλεκτροσόκ και όχι ημίμετρα

''Εδώ παίζεις στην έδρα σου και με Cash Out* '' *Ισχύουν Όροι και Προυποθέσεις

Αποφεύγοντας τις κουραστικές επαναλήψεις και πράγματα που διακρίναμε και σημειώσαμε από τον περασμένο Σεπτέμβρη, είναι τουλάχιστον προφανές ότι στον Άρη οφείλουν να κοιτάξουν τον καλοκαιρινό σχεδιασμό και το επίπεδο αποτελεσματικότητάς του. Δίχως αυτό να σημαίνει έλλειψη αναγνώρισης των δυσκολιών υπό τις οποίες δημιουργήθηκε η ομάδα, δίχως όμως να παραγνωρίζεται και το γεγονός ότι (εν μέρει) ήταν και επιλογή της ομάδας να χτιστεί και να εξελιχθεί υπό το καθεστώς της ποινής απαγόρευσης μεταγραφών.

Αυτή τη στιγμή, ο σχεδιασμός δείχνει (τουλάχιστον) λανθασμένος, αυτό υποδηλώνει η εικόνα και τα αποτελέσματα έρχονται να καθίσουν πάνω σ’ αυτή, ως ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία. Αυτή η διαπίστωση δεν πηγάζει τόσο από τον αποκλεισμό στο Fiba Europe Cup, εξάλλου στη συγκεκριμένη στήλη είχαμε σημειώσει ότι ουδόλως απασχολούσε, κυρίως τον απλό φίλαθλο ο οποίος απέδειξε – μέσω της απουσίας του – ότι αυτά τα ημίμετρα δεν τον ικανοποιούν. Η συμμετοχή στη συγκεκριμένη διοργάνωση ήταν αποτέλεσμα της δέσμευσης του Βαγγέλη Αγγέλου απέναντι στους τωρινούς ξένους.

Το μεγάλο πρόβλημα του Άρη δεν είναι λοιπόν η πρόωρη ολοκλήρωση των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, αλλά αυτό που έρχεται και – για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο – δεν γίνεται ορατό. Αν ο Βαγγέλης Αγγέλου καταφέρει να μετατρέψει την τωρινή ομάδα σε άκρως αποτελεσματικό σύνολο και αποφευχθούν οι περιπέτειες που πλησιάζουν … «μαγκιά του» που λένε και στο χωριό μου. Αμφιβάλλω όμως αν (ρεαλιστικά) έχει βρει έστω ένα στήριγμα για να επιχειρηματολογήσει επί μιας πιθανής θεαματικής αλλαγής. Γιατί το πράγμα δεν κολλάει, τα χαρακτηριστικά δεν ταιριάζουν, οι διαδοχικές ήττες δεν γίνεται να είναι προϊόν σύμπτωσης και οι στιγμές έντονου εκνευρισμού επίσης δεν είναι τυχαίες.

Αυτό σημαίνει ότι έφτασε η ώρα των μεγάλων αποφάσεων για να μην έρθει η άνοιξη και αγκομαχά εκ νέου το Παλέ. Αν ο Αρης παραμείνει σταθερός στην επίμονη υποστήριξη των υπαρχόντων παικτών, ουσιαστικά θα αναλάβει παράλληλα μεγάλο ρίσκο γιατί η φετινή Basketleague ουδεμία σχέση έχει με την περσινή σε επίπεδο ποιότητας των ομάδων, πολλώ δε μάλλον όταν οι αδύναμοι φροντίζουν να διορθώνουν τα κακώς κείμενα. Αν πάλι επιλέξει την πολιτική των ημιμέτρων, της επιλογής δηλαδή από την (πλέον) πολύ μικρή δεξαμενή παικτών των οποίων τα letter of clearance είναι στην Ελλάδα – και σ’ αυτή την περίπτωση – θα κινδυνέψει να κάνει μια τρύπα στο νερό.

Εν τέλει, η άρση του ban όχι απλά αποτελεί μονόδρομο, αλλά την αναγκαστική επιλογή του ιδιοκτήτη Δημήτρη Γουλιέλμου με την εξίσου υποχρεωτική σύμφωνη γνώμη του Βαγγέλη Αγγέλου και την ταυτόχρονη θυσία συγκεκριμένων παικτών. Γιατί είναι προφανές ότι δημιουργός και σκόρερ δεν υπάρχει, είναι εξίσου οφθαλμοφανές ότι ο Άρης πάσχει στη θέση «4». Συνέπεια αυτών είναι να παραμένει άγνωστο το τι μπορούν να προσφέρουν συγκεκριμένοι παίκτες στην ομάδα ή να αδικούνται κάποιοι άλλοι επειδή έχουν ρόλους στους οποίους δεν μπορούν να ανταποκριθούν.

Τώρα, το πώς μπορεί να γίνει αυτό, αυτό είναι ένα ακόμη δυσκολότερο κεφάλαιο, αλλά αυτό θα έπρεπε να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα, όταν πια οι αμφιβολίες μετατράπηκαν σε βεβαιότητες. Αντ’ αυτού ο Άρης παραμένει σε σταθερά προβληματική κατάσταση με αδυναμία αντίληψης ότι το ηλεκτροσόκ είναι πιο απαραίτητο από ποτέ.