Στο σταυροδρόμι οφείλεις να διαλέξεις δρόμο

Cash Out* - πάρε τον απόλυτο έλεγχο των στοιχημάτων σου! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Το αποτέλεσμα είναι ο αδιαμφισβήτητος κριτής κάθε απόφασης. Ο Άρης επέλεξε να αυξήσει το επίπεδο του εσωτερικού ανταγωνισμού με απώτερο σκοπό τη βελτίωση (αρχικά) σε ατομικό επίπεδο (και κατ’ επέκταση) σε ομαδικό. Αυτή η επιλογή έγινε στο προηγούμενο διάστημα και στους αγώνες που ακολουθούν θα φανεί η ορθότητά της. Προφανώς και αποτελεί μια επιλογή ανάγκης, από τη στιγμή που διαπιστώνεται τρομακτική δυσκολία στην εύρεση χρημάτων ούτως ώστε να αρθεί το ban και φυσικά να γίνουν κινήσεις που θα κάνουν όμορφη μια δυσκίνητη ομάδα. Αυτός είναι επίσης ο μοναδικός λόγος για τον οποίον μπορεί να μπει σε σκέψεις αλλαγών ο Βαγγέλης Αγγέλου καθώς (προσφάτως) σημείωσε ότι τις λύσεις τύπου Ουέαρ, Κάρσον… «δεν τις βλέπω και δεν τις ακούω».

Ο προπονητής του Άρη χρησιμοποίησε τα ίδια λόγια έπειτα από την ήττα από το Περιστέρι. Δεν γνωρίζω αν το έκανε ηθελημένα ή όχι, αλλά στην πραγματικότητα είπε την έννοια της περιβόητης omertà. Από τα τέλη του 18^ου αιώνα στη Νότια Ιταλία το μοτό για τη μακροζωία ήταν «κάποιος που δεν ακούει, δεν βλέπει και δεν μιλά ζει εκατό χρόνια».

Στη συγκεκριμένη γωνιά, για τον Αγγέλου έχουν γραφτεί πολλά πράγματα. Μέχρι και ψυχανάλυση έγινε γιατί είναι αλήθεια ότι συγκριτικά με τον άνθρωπο που βίωσα από κοντά το 2013, τώρα είναι διαφορετικός. Πιο ευέξαπτος, λιγότερο προσεκτικός για να αποφύγει τις παγίδες, εγκλωβισμένος στο δικό του (καλοκαιρινό) δημιούργημα, βγάζει εμμονές οι οποίες αδικούν τις αμέτρητες εργατοώρες που έχει επενδύσει σ’ αυτή την ομάδα, αλλά και την ίδια την ομάδα. Σε σημείο να δίνει την εντύπωση ότι επηρεάζεται τόσο πολύ από τα πέριξ, με συνέπεια να χάνει την ουσία.

Από την άλλη πλευρά όμως, ο Αγγέλου (με το συμπάθιο κιόλας) δεν είναι βλάκας. Δεν είναι ουρανοκατέβατος στον χώρο, αντιλαμβάνεται πράγματα τα οποία, δυστυχώς πλέον, τα βλέπουν και οι λιγότερο μυημένοι στον ειδικό χώρο του ελληνικού μπάσκετ. Για παράδειγμα, από τον αγώνα με το Περιστέρι, δεν θα μάθουμε ποτέ πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το παιχνίδι αν στο πρώτο δεκάλεπτο οι Σώμος, Διαμαντής έκοβαν το καρπούζι στη μέση. Με τα σφυρίγματά τους, έδωσαν στον Άρη τη φλούδα και τα κουκούτσια και στο Περιστέρι την… καρδιά. Δεν θα μάθουμε ποτέ τον τρόπο της διαχείρισης (στο πρώτο ημίχρονο) που θα μπορούσε να ακολουθήσει ο Αγγέλου αν δεν είχε τα βασικά γρανάζια της μηχανής το φορτωμένα με φάουλ.

Σε ότι αφορά την περιβόητη φάση με τον Λάκι Τζόουνς. Προσωπική άποψη: Ο Αμερικανός χρησιμοποίησε το αριστερό χέρι του για να αποκτήσει πλεονέκτημα στην τελική προσπάθεια.

Το μπάσκετ είναι άθλημα χιλιάδων εικόνων, ταχύτητας και συγκέντρωσης. Πολλά μικρά πράγματα μπορούν να σου καταστρέψουν το μυαλό, αυτό έγινε με το Περιστέρι. Αν βάλεις τις δύο ομάδες στην ίδια ζυγαριά, το Περιστέρι είναι καλύτερη, έχει παίκτες (π.χ. Χάροου, Βασιλόπουλος, Γκρέι) που δεν διαθέτει ο Αρης. Ωστόσο, δεν κρατήθηκε στο παιχνίδι λόγω της ποιότητάς του αλλά γιατί έκανε τη γραμμή των βολών… δεύτερο σπίτι του, γιατί επίσης αφαιρέθηκε από τον Άρη το δικαίωμα να παίξει άμυνα λόγω των εντελώς διαφορετικών κριτηρίων (στην άμυνα) που επέβαλαν οι διαιτητές με εξαίρεση τον υιό Πιτσίλκα στον οποίον βγάζω το καπέλο. Στο τέλος, το Περιστέρι κέρδισε λόγω της ποιότητάς του.

Το χειρότερο είναι βέβαια ότι η ΚΕΔ η οποία (θεωρητικά) λογοδοτεί στην ΕΟΚ επιβραβεύει τέτοιου είδους διαιτητικές αποδόσεις, σε σημείο να αναρωτιέσαι, τι στο διάολο συμβαίνει. Όπως για παράδειγμα, η επιβράβευση των διαιτητών του αγώνα Λαύριο-Άρης. Οι επικεφαλής των ορισμών είδαν άλλα πράγματα σε σχέση με τα όσα είδε ο απλός φίλαθλος. Περιμένω επίσης να δω τι θα αποφασίσουν για τον αγώνα Λαύριο-Κολοσσός Ρόδου.

Άλλο παράδειγμα. Είδα τηλεοπτικά τον αγώνα Ήφαιστος Λήμνου-ΠΑΟΚ. Προσωπικά χρειάστηκα τρία replay για να καταλάβω αν το κόψιμο του Σμιθ ήταν κανονικό ή όχι. Συνεπώς, τρία πράγματα μπορεί να έχουν συμβεί. Είτε είμαι «αργός», είτε οι διαιτητές του συγκεκριμένου παιχνιδιού είναι «τσακάλια», είτε δεν ήξεραν ότι το παιχνίδι μεταδόθηκε στο Ertplay1. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ότι, ένας διαιτητής που έχει τη δυνατότητα να αποδώσει δικαιοσύνη μέσω της εικόνας, αφαιρεί από τον εαυτό του αυτή τη δυνατότητα, με κίνδυνο να κριθεί ο νικητής ενός αγώνα λόγω της αμέλειάς του.

Καταλήγοντας επί των αγωνιστικών, έπειτα από έξι αγώνες ο Άρης μετράει δύο νίκες και με την εικόνα του να μην μπορεί να χαρακτηριστεί πειστική. Ακολουθούν τρία πολύ απαιτητικά παιχνίδια απέναντι σε ΠΑΟΚ, Προμηθέα (εκτός) και ΑΕΚ (εντός), στα οποία οι «κίτρινοι» θα μπουν με τον τίτλο του αουτσάιντερ. Είναι σαφές λοιπόν ότι η ομάδα βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι. Μέχρι στιγμής, είτε οι παίκτες δεν έχουν βγάλει το προσωπικό τους ταλέντο ώστε να απολαύσει καρπούς και η ομάδα, είτε οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες από αυτές που μπορούν να αντέξουν. Κάτι πρέπει να γίνει, γιατί η αύξηση του εσωτερικού ανταγωνισμού δεν δείχνει επαρκής για να βελτιώσει την εικόνα. Εκτός κι αν η ομάδα διαψεύσει τα μέχρι στιγμής «πιστεύω» μου και ανταποκριθεί (με αποτελέσματα) στην τριάδα των αγώνων που ακολουθούν. Ίδωμεν…