Να μου κάνεις δήλωση, Παύλο!

O Παναθηναϊκός παίζει απόψε έναν υπέρ πάντων αγώνα στο Μιλάνο και ένα ίδιο βράδυ πριν από δέκα χρόνια κόντεψαν να πλακωθούν ο Θανάσης και ο Παύλος!

Ήταν πάλι 22 του μηνός (Δεκεμβρίου του 2010, όχι Μαρτίου) και οι Πράσινοι αντιμετώπιζαν τους Λομβαρδούς στο ΟΑΚΑ, όπου μάλιστα τους συνέτριψαν με 93-62 και έκαναν άλλο ένα (πρόωρο τότε, αλλά ουσιαστικό) βήμα για να διανύσουν όλο το δρόμο προς το θρόνο στη Βαρκελώνη…

Βγήκαν λοιπόν μεσ’ στην καλή χαρά -ή μάλλον έμπλεοι υπερηφάνειας, όπως συνήθιζε να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις ο Θανάσης- τα δυο αδέρφια από το γήπεδο και πήγαν να πάρουν τα αυτοκίνητα τους για να γυρίσουν ο καθένας στο σπίτι του και να σηκωθούν αξημέρωτα το επόμενο πρωί για να πάνε στη δουλειά τους…

Μπήκε ο Θανάσης στη Jaguar, έκανε όπισθεν και ύστερα έβαλε πρώτη για να κατευθυνθεί προς τα εμπρός και να φύγει…

Την ίδια στιγμή στο διπλανό διάζωμα των χώρων στάθμευσης έξω από το κλειστό γήπεδο, με διαφορά ελάχιστων δευτερολέπτων, έκανε τις ίδιες κινήσεις ο Παύλος.

Πρώτα όπισθεν και ύστερα πρώτη…

Αυτό ήταν το πρόβλημα: τα ελάχιστα δευτερόλεπτα στη διαφορά φάσης, διότι ο Παύλος έβαζε την όπισθεν όταν ο Θανάσης είχε ήδη ρίξει την πρώτη και τότε συντελέσθηκε το μοιραίο τρακάρισμα!

Ακούστηκε το μπαμ, μαζεύτηκαν οι παρατυχόντες, βγήκαμε έξω οι δημοσιογράφοι που περιμέναμε τη συνέντευξη Τύπου του Ομπράντοβιτς και του Μπουκι και τι να δούμε…

Τι να δούμε και τι να ακούσουμε

Είχε βγει έξω ο Παύλος εκνευρισμένος και φώναζε «βρε άνθρωπε του θεού, νύχτα το πήρες το δίπλωμα; Στραβός είσαι;». Στο αμέσως επόμενο κλικ βγήκε ο Θανάσης και τότε συνειδητοποίησαν και οι δυο-μαζί τους και οι αυτόπτες μάρτυρες-ότι είχαν τρακάρει μεταξύ τους!

Έβαλαν τα γέλια και ο Θανάσης φώναξε «εσύ φταις, να μου κάνεις δήλωση στην ασφάλεια»!

Για την ιστορία του συμβάντος, η εξακοσάρα Mercedes του Παύλου βγήκε αλώβητη, ενώ ο Θανάσης έβλεπε ένα βαθούλωμα πάνω στο δεξιό φτερό της Jaguar…

Μια άλλη ιστορία που επίσης έχει σχέση με αυτοκίνητα είχε εκτυλιχθεί τρία χρόνια νωρίτερα στη Ρόδο, όπου βρέθηκαν για να παρακολουθήσουν τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Κολοσσό…

Πήραν λοιπόν μαζί ένα ταξί από το ξενοδοχείο με προορισμό το Βενετόκλειο και η διαδρομή κόστισε δέκα ευρώ. Βγάζει ο Παύλος ένα χαρτονόμισμα των 100 ευρώ, πληρώνει την κούρσα και λέει στον ταξιτζή να κρατήσει τα ρέστα.,..

Δαγκώθηκε τότε ο Θανάσης. Δεν ήθελε να εκτεθεί. Περίμενε λοιπόν να βγει ο Παύλος και αμέσως έβγαλε κι ελόγου του ένα κατοστάρικο από την τσέπη και το έδωσε στον ταξιτζή. «Μα με πλήρωσε και μάλιστα με το παραπάνω ο αδερφός σας» είπε αμήχανα αυτός.

«Δεν πειράζει. Πάρε κι από μένα να πάρεις δώρο στα παιδάκια σου»!

Πάλι καλά που δεν του είπε να πάρει.. καστανάκια, όπως συνήθιζαν και οι δυο να λένε έξω από το γήπεδο της Γλυφάδας στα παιδιά του Βράνκοβιτς!

Εκτός από καστανάκια πάντως ο Θανάσης είχε μανία και με τα κουλουράκια, που τα αγόραζε κατά δεκάδες κάθε πρωί, όποτε διανυκτέρευε στο εξοχικό του στη Βάρκιζα και τα μοίραζε στους περαστικούς!

Είχαν το χάζι τους οι αντιδράσεις του Παύλου και του Θανάση (τους οποίους πολλοί αποκαλούσαν χάριν συντομίας Παυλοθανάσηδες) κάθε φορά που οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ φώναζαν εν χορώ «Παύλο Θεέ, πάρε την ΠΑΕ». Τότε ο πολύ πιο συγκρατημένος Παύλος, για να μη φέρνει σε

δύσκολη θέση τους Βαρδινογιάννηδες έκανε νεύματα με τα χέρια του προς τα κάτω, ενώ την ίδια στιγμή μερικές θέσεις παραδίπλα ο Θανάσης τα κούναγε προς τα πάνω για να ανέβουν τα ντεσιμπέλ!

Και όμως το περίφημο σύνθημα κάποτε ακούστηκε και για τον «Τυφώνα»!

Στις 17 Δεκεμβρίου του 2006, στη διάρκεια του αγώνα Μαρούσι-Παναθηναϊκός στον Άγιο Θωμά και ενώ είχε προηγηθεί η ήττα της ποδοσφαιρικής ομάδας στην Κέρκυρα με 3-1 οι φίλαθλοι αποφάσισαν ν’ αλλάξουν τροπάριο. Τον είδαν φαρμακωμένο από το χουνέρι στο νησί των Φαιάκων, ζοριζόταν κιόλας ο Παναθηναϊκός από το Μαρούσι (σκορ 60-66) και του αφιέρωσαν μια μεταλλαγμένη εκδοχή του συνθήματος: «Θανάση θεέ, πάρε την ΠΑΕ»!

Η σχέση των δυο αδερφών ήταν τέτοια που περνιόντουσαν όχι μονάχα για δίδυμοι, αλλά και για Σιαμαίοι. Αμ’ το άλλο; Κάθε φορά που κάποιος έλεγε ότι ο Παύλος και ο Θανάσης έκαναν αυτό και εκείνο, τότε ακαριαία έβαζαν στο κάδρο και τον τρίτο αδερφό τους…

Ο Παύλος, ο Θανάσης και ο Κώστας!

Ο Παύλος ως πρεσβύτερος, πρόεδρος και «Πατριάρχης» έπαιρνε τις αποφάσεις, αλλά σε πλήρη συγχορδία με τα αδέρφια του που από καιρού εις καιρόν φρόντιζαν να κάνουν τα δικά τους πανάκριβα δώρα…

Για παράδειγμα ο Κώστας έβαλε πλάτη το 1997 για την απόκτηση του Ντίνο Ράτζα και ο Θανάσης για εκείνη του Τόνι Ντελκ το 2006, όταν μάλιστα η θυγατέρα του, η Κατερίνα, ξενύχταγε κάθε μέρα για να κάνει τις συνεννοήσεις με τον ατζέντη του πρωτοπαλίκαρου του Πιτίνο στο Κεντάκι…

Και τι κατάλαβε ο συχωρεμένος ο Θανάσης;

Ήρθε ο Ντελκ και τον πάρκαρε στον πάγκο ο Ομπράντοβιτς!

Πριν από τον Ντελκ, όμως, ο Θανάσης είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις μεταγραφές του Δημήτρη… Διαμαντάκου και του Βασίλη Σπανούλη.

Ναι, καλά το γράφω, δεν πρόκειται για… τυπογραφικό λάθος: Διαμαντάκο και ενίοτε Διαμαντάρα και Διαμαντάκη έλεγε ο Θανάσης τον Διαμαντίδη την πρώτη φορά που τέθηκε ζήτημα

μεταγραφής του από τον Ηρακλή, σε μια υπόθεση στην οποία κονταροχτυπήθηκε με τον τότε μάνατζερ του Ολυμπιακού Σταύρο Ελληνιάδη.

Απλώς ενώ το 2004 που εντέλει έκλεισε η δουλειά ο Παναθηναϊκός είχε λεφτά, ο Ελληνιάδης δεν μπόρεσε να βρει πενήντα χιλιάρικα!

Τον Eλληνιάδη πάντως ο Θανάσης τον αγαπούσε λες και ήταν παιδί του. Μπορεί να τσακώνονταν και να… σκοτώνονταν στις κληρώσεις των διαιτητών, αλλά στις 25 Φεβρουαρίου του 2006 στο κέντρο «Χίλια Χείλια» της Λάρισας (σε ένα τρικούβερτο γλέντι του μπάσκετ, με την ευκαιρία του All Star Game) έπαιζαν λουλουδοπόλεμο μέχρι τα ξημερώματα.

Επτά μήνες αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου του 2006 ο Θανάσης είχε πει στον Παναγιώτη Αγγελόπουλο το εξής: «Λοιπόν σου δίνω τον Διαμαντίδη και όσα λεφτά θέλεις για να πάρω τον Ελληνιάδη, να τον έχω μαζί με τον Μάνο (Παπαδόπουλος) και να διαλύσω το Σύμπαν»!

Και τότε ο Σταύρος του απάντησε; «Πρόεδρε, δώσε μου εμένα τον Μήτσο και σου υπόσχομαι ότι θα ‘ρχομαι κάθε μέρα στο σπίτι σου να πλένω, να σφουγγαρίζω και να σου κάνω όλη τη λάτρα και τα θελήματα»!

Μιας και το ‘φερε νωρίτερα η κουβέντα στα μπουζούκια, στις 2 Ιουνίου του 2012 που οι Πειραιώτες έκαναν το γλέντι για την κατάκτηση του τίτλου της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος στο κέντρο στο οποίο τραγουδούσε ο Βέρτης, του ζήτησαν παραγγελιά το «πού ‘σαι Θανάση» του Ζαμπέτα και την επόμενη μέρα που το έμαθε ο «Τυφώνας» έδωσε μια μυθική απάντηση…

«Ας με καλούσαν και θα πήγαινα να τους το τραγουδήσω εγώ»!

Δήλωνε αντι-Ολυμπιακός και ώρες ώρες έμοιαζε με μια… διχασμένη προσωπικότητα: την Πρωτομαγιά του 2009 έβγαζε φωτογραφίες μπροστά στην πύλη του Βρανδεμβούργου με τους οπαδούς του αιωνίου αντιπάλου που τον είδαν να σουλατσάρει και κατέβηκαν από το λεωφορείο (!), τον Απρίλιο του 2011 δήλωνε ότι χάρηκε για τον αποκλεισμό των Πειραιωτών από τη Σιένα και την παραμονή του τελικού του 2012 στην Κωνσταντινούπολη τους ευχόταν ολόψυχα καλή τύχη!

Δεν ξέρω πως ένιωσε ο Θανάσης το επόμενο βράδυ, που είδε ένα άλλο παιδί του να σηκώνει το τρόπαιο; Το εννοώ αυτό διότι όντως του Σπανούλη του φέρθηκε σαν να ήταν κανονικό παιδί του, αλλά και ο Βασίλης δεν υπήρξε ποτέ αχάριστος απέναντι του, με αποκορύφωμα τη μεγάλη αγκαλιά τους στις 17 Ιουνίου του 2018, την ώρα που κατευθυνόταν προς τα αποδυτήρια για την ανάπαυλα του πέμπτου τελικού…

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως αυτό το ενσταντανέ θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στη συλλογική μνήμη του ελληνικού μπάσκετ , άλλωστε ο Θανάσης ήταν εκείνος που τον έντυσε δυο φορές στα πράσινα!

Επ’ αυτού είχε τοποθετηθεί ο ίδιος ο Βασίλης σε μια συνέντευξη του στην εφημερίδα «Goal News» στις 13 Ιουλίου του 2005, αμέσως μόλις υπέγραψε το συμβόλαιο του στον Παναθηναϊκό: «Εάν δεν ήταν ο κύριος Θανάσης, αυτή η μεταγραφή δεν θα γινόταν ποτέ. Με έπαιρνε δέκα φορές τη μέρα όχι για να ανεβάσει την προσφορά, αλλά για να μου δείξει πόσο πολύ με ήθελε. Με έπρηξε και στο τέλος ντρεπόμουν κιόλας να αρνηθώ»!

Δυο χρόνια αργότερα, όταν ο Βασίλης αποφάσισε να παρατήσει το ΝΒΑ και τους Ρόκετς, ο Θανάσης έσπευσε να τον… αποκαταστήσει και πάλι. Πρώτα καθησύχασε τη μητέρα του Σπανούλη και στη συνέχεια ανέλαβε προσωπικά την υπόθεση, πλήρωσε τη ρήτρα των 550.000 δολαρίων και τον έφερε πίσω για άλλα τρία χρόνια…

Πόσο παθιασμένος ήταν ο Θανάσης με τον Παναθηναϊκό; Τόσο όσο κι ακόμη περισσότερο! Τόσο ώστε τον Μάιο του 2009 του έκανε αφιέρωμα το κορυφαίο αθλητικό περιοδικό του κόσμου, το «Sports Illustrated», με αφορμή τις μοναδικές, μνημειώδεις και ανεπανάληπτες αντιδράσεις του στη διάρκεια του τελικού Παναθηναϊκός-ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο Final 4 του Βερολίνου, όπου πέταγε μάτσα τα πενηντάρικα και τα κατοστάρικα στον Αρτεάγα και στον Μπερτομέου…

Για εκείνη την αντίδραση του Θανάση (απόντος του Παύλου που είχε μείνει στην Αθήνα λόγω ενός λουμπάγκου), ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε με πρόστιμο 150.000 ευρώ,

«για υποτιμητική συμπεριφορά υψηλόβαθμου στελέχους του». Οι Πράσινοι προσέφυγαν στο CAS, ενώ τον Ιανουάριο του 2010 η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο, κατόπιν διαπραγμάτευσης και συμφωνίας των δυο πλευρών, που σφραγίστηκε μάλιστα από ρήτρα εχεμύθειας!

Με την Ευρωλίγκα ούτως ή άλλως οι σχέσεις του Παναθηναϊκού υπήρξαν πάντοτε τεταμένες, αρχής γενομένης από το 2002, όταν ο Παύλος και ο Θανάσης έκαναν μπούκα στην αίθουσα του ξενοδοχείου όπου πραγματοποιούνταν ένα forum, κατηγόρησαν την ηγεσία της διοργανώτριας αρχής για την οικονομική αφερεγγυότητα της και απείλησαν με αποχώρηση από το Final Four !

«Thieves, thieves, thieves» (κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες) φώναζε ο Θανάσης και ο Μπερτομέου τα χρειάστηκε, όχι μόνο διότι κινδύνευε να τιναχθεί στον αέρα to Final 4, αλλά και επειδή όλα αυτά συνέβησαν ενώπιον των υψηλών προσκεκλημένων του από τη Formula-1, το ΝΒΑ, την Premiership και την UEFA!

Mάλιστα η απειλή του Παναθηναϊκού τον ανάγκασε να ζητήσει από τη Μακάμπι να παραμείνει στην Μπολόνια έως και την Κυριακή, μολονότι δεν θα διεξαγόταν ο μικρός τελικός…

«Τι έγινε κύριε Θανάση;» τον ρωτήσαμε το ίδιο απόγευμα. «Τι να γίνει βρε παιδιά; Πήγα και τους τα ‘πα ένα χεράκι» απάντησε γελώντας ενώ είχε ξαπλωμένα τα πόδια του πάνω στο… coffee table του σαλονιού του ξενοδοχείου.

Εξίσου θορυβώδες ήταν το μπάσιμο τους και στα επί της οδού Ερατοσθένους παλιά γραφεία του ΕΣΑΕΚ, που τότε λεγόταν ακόμη ΕΣΑΚ για το θέμα των εισιτηρίων του πέμπτου τελικού της σεζόν 1994-95 ο οποίος εντέλει, λόγω της δολοφονίας του Γιώργου Καρνέζη έξω από το γήπεδο της Γλυφάδας αναβλήθηκε με απόφαση του Υφυπουργού Γιώργου Λιάνη και του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και διεξήχθη μετά από δυο ημέρες.

Δέκα χρόνια αργότερα ο Θανάσης έριξε έξω τη ζωντανή μετάδοση της κλήρωσης του πρωταθλήματος, διότι ανέβηκε μόνος του στο βήμα, πήρε το μικρόφωνο και εξαπέλυσε έναν φιλιππικό. «Εμείς οι πρόεδροι των ομάδων σκορπάμε τόσα

λεφτά και δεν μας δίνετε τον λόγο, γι αυτό λοιπόν τον παίρνω μόνος μου και θα πω χύμα και τσουβαλάτα»!

Και τα είπε…

Εκτός από τις φωνές του, έχουν μείνει στην ιστορία και τα γοερά κλάματα του…

Δάκρυσε στις 12 Απριλίου του 2006 μετά το χαμένο σουτ του Αλβέρτη και τον αποκλεισμό από την Ταουγκρές…

Έκλαιγε στις 23 Σεπτεμβρίου του 2015, όταν στη γιορτή βράβευσης της καλύτερης πεντάδας των Πρασίνων (Διαμαντίδης, Αλβέρτης, Μποντιρόγκα, Φώτσης, Βράνκοβιτς) παρακάλεσε «όταν πεθάνω να με θάψετε με τη σημαία του Παναθηναϊκού»…

Θρηνούσε στις 10 Ιουνίου του 2018, στον τρίτο τελικό του πρωταθλήματος, λίγες ώρες μετά τον θάνατο του Παύλου…

Οδυρόταν μια εβδομάδα αργότερα και έμοιαζε με φιγούρα βγαλμένη από αρχαία τραγωδία μετά τη λήξη του πέμπτου τελικού και την κατάκτηση του τίτλου…

Και ξαναβούρκωσε στις 27 του περασμένου Σεπτεμβρίου πάλι στο ΟΑΚΑ, όταν, στη διάρκεια του τουρνουά στη μνήμη του Παύλου πήρε το μικρόφωνο για να ευχαριστήσει «τον Ζέλικο, τον αδερφό μου», τον Σιμόν Μισράχι και τους υπόλοιπους…

Είχε κλάψει πολλές φορές δημοσίως, για πολλούς λόγους που είχαν να κάνουν είτε με τον Παναθηναϊκό, είτε ακόμη και με το …Ρουφ!

Πίσω στα 1946, ο Παύλος και ο Θανάσης, όντες μαθητές του Γυμνασίου, είχαν πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Αστέρος Ρουφ που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΠΑΟ Ρουφ, φόρεσαν κιόλας τη φανέλα της και εικονίζονται τέταρτος και πέμπτος στην πάνω σειρά της φωτογραφίας, ενώ ο Θανάσης μετά από 25 χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της ομάδας, η οποία τότε (1971-72) αγωνίσθηκε στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.

Οι σχέσεις τους με την περιοχή προέκυψαν λόγω του φαρμακείου που είχε ανοίξει εκεί το 1924 ο πατέρας τους, Δημήτρης, ο οποίος παρεμπιπτόντως διετέλεσε γενικός

γραμματέας του Απόλλωνα Αθηνών. Μάλιστα ο Παύλος και ο Θανάσης υποστήριζαν την ομάδα της Ριζούπολης προτού… προσηλυτισθούν στην… Παναθηναϊκοφροσύνη.

Και εδώ υπάρχει πάλι με ιστορία με ταξί!

Στις 18 Ιανουαρίου του 1953 η ομάδα του Ρουφ μηδενίσθηκε επειδή προσήλθε ελλιπής στον αγώνα με τη Νίκη Κολωνού και τότε ανέλαβε δράση ο Θανάσης, ο οποίος συνέταξε, υπέγραψε και απέστειλε μια επιστολή για να εξηγήσει προς την ΕΠΟ τι είχε συμβεί και για ποιο λόγο η ομάδα δεν εμφανίσθηκε πλήρης Ιδού το περιεχόμενο της: «Επήρε λοιπόν η ομάς δυο αυτοκίνητα ταξί, αν και πτωχότατον σωματείον, δια να κατέλθη στον αγώνα, αλλά τι δυστυχία: το εν προπορευόμενον έφτασε εγκαίρως εις το γήπεδον, ενώ το έτερον έπαθε βλάβη η μηχανή του, λόγω κατακλυσμιαίας βροχής, η οποία έπιπτε κατ’ αυτήν την ώρα. Μη γνωρίζοντες οι παρευρισκόμενοι τι συνέβαινεν συνέταξαν μετά του διαιτητού του το φύλλο αγώνος» έγραφε μεταξύ άλλων ο Θανάσης, ζητώντας απόδοση δικαιοσύνης.

Πτωχότατον ήταν το σωματείον, αλλά και των Γιαννακοπουλαίων δεν τους περίσσευαν τότε οι παράδες, άλλωστε ήταν τέσσερα αδέρφια, που έπρεπε κιόλας να σπουδάσουν…

Σε μια συνέντευξη του κάποτε ο συχωρεμένος ο Θανάσης είχε πει μια συγκινητική ιστορία με το ταλιράκι που του έδινε ο πατέρας του. Ιδού πώς την είχε διηγηθεί: «Ο πατέρας μου μας έδινε από ένα ταλιράκι για το χαρτζιλίκι μας. Από τις πέντε δραχμές έδινα τις δυόμισι για να μπω στο γήπεδο και να δω τον Παναθηναϊκό και τις υπόλοιπες για να αγοράσω καραμέλες και μια γκαζόζα! Αυτό το ταλιράκι όμως δεν το έπαιρνα κάθε Κυριακή, αλλά μόνο όταν οι καθηγητές έλεγαν στον πατέρα μου ότι ήμουν καλός και επιμελής μαθητής»…

Ηταν όντως καλός και επιμελής μαθητής και γι αυτό τσάκωνε το ταλιράκι του κάθε Κυριακή και το ξόδευε για να βλέπει τον Παναθηναϊκό, χωρίς τότε να φαντάζεται πώς θα αναρριχηθεί στα ύπατα αξιώματα του και μάλιστα με ποσοστά α λα Πινοσέτ, που ωστόσο αντί να τον ικανοποιούν, τον εξαγρίωναν!

Το γράφω αυτό διότι στις εκλογές του ερασιτέχνη, τον Ιούνιο του 2005 επί 116 ψηφισάντων, ο Θανάσης έλαβε 115 ψήφους και τρελάθηκε! Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι έχασε μια ψήφο και άρχισε ανακρίσεις και …ΕΔΕ για να ανακαλύψει ποιος του την έκανε!

Εντέλει τον βρήκε. Ήταν ο μικρότερος αδερφός τους, ο Κώστας, «επειδή ήθελε ο μπαγάσας να μου κάνει σπάσιμο»!