Δεν μπορούν τα παλικάρια

Ο τίτλος ξεπερνάει τα όρια της διαπίστωσης γιατί είναι τόσα πολλά τα πειστήρια, σε σημείο να μην επιδέχεται αμφισβήτησης. Με πάσα ειλικρίνεια, για τον υπογράφοντα, η έκπληξη δεν ήταν ότι ο Άρης ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ στο Παλέ, αλλά ότι το παιχνίδι οδηγήθηκε στη μία κατοχή, στο ένα λάθος, στη μία χαμένη ελεύθερη βολή. Γιατί οι δύο ομάδες έχουν τόσο μεγάλη διαφορά ποιότητας η οποία δεν δικαιολογεί (από την πλευρά του ΠΑΟΚ) να πάει το παιχνίδι στη ρώσικη ρουλέτα των βολών. Η διαφορά ήταν ότι η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου έβγαλε αρκετά ελεύθερα σουτ τα οποία δεν τα έβαλε, ενώ ο Άρης στη δική του επίθεση ήταν σε μόνιμη τρικυμία. Δεν έχασε λόγω έλλειψης διάθεσης γιατί αυτή έφτανε και περίσσευε. Ποιότητα δεν είχε.

Πριν καλά-καλά ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος, ο Άρης είναι σαν τον απελπισμένο ναυαγό που ψάχνει κάπου να σταθεί, κάτι να φάει για να μην αφήσει εντελώς άδειο στο στομάχι του, αρνούμενος να συμβιβαστεί με την πραγματικότητα. Μόνο που κάποια στιγμή ήρθε η αλμύρα της θάλασσας και οι αναπόφευκτες πληγές στο κορμί του κι όταν άρχισε νιώθει την αλήθεια, έχασε τα λογικά του.

Οποιαδήποτε άλλη ομάδα αν ήταν στη θέση του Άρη, δεν θα βρισκόταν στην 9^η θέση της βαθμολογίας αλλά πολύ χαμηλότερα. Ωστόσο, απολαμβάνει το μοναδικό προνόμιο, του (σχεδόν) γεμάτου γηπέδου σε κάθε εντός έδρας αγώνα. Το πάθος αυτών των ανθρώπων που κάνουν πέτρα την ψυχή τους και πάνε στο γήπεδο, δημιουργεί μια δεξαμενή ενέργειας από την οποία αντλεί δύναμη η ομάδα. Μόνο που αυτή δεν φτάνει. Χρειάζεται ικανότητα, ποιότητα κι εκεί το έλλειμμα είναι τεράστιο.

Γιατί είναι μια κακοστημένη ομάδα, με χαμηλό επίπεδο ποιότητας, απλά ήταν λογικό σε κάποια φάση του Πρωταθλήματος να ζήσει μια αναλαμπή και φυσικά να κάνει τις διαδοχικές νίκες που την απομάκρυναν από την επικίνδυνη ζώνη. Μπορεί να βιώσει μία ακόμη προς το τέλος της χρονιάς. Ποιος ξέρει… Βέβαια, για να νιώσει ασφαλής χρειάζεται μία ακόμη νίκη και λογικά θα τη βρει γιατί στο Πρωτάθλημα υπάρχουν κι άλλες ομάδες του ίδιου (χαμηλού) επιπέδου.

Το βασικό συμπέρασμα παρακολουθώντας τον φετινό Άρη είναι ο τίτλος του κειμένου. Κάποια στιγμή οι διαδοχικές νίκες καλλιέργησαν ψευδαισθήσεις, την εντύπωση ότι αυτή η ομάδα θα κατευθυνθεί από τη θετική αύρα, αλλά ήρθε η διακοπή του Πρωταθλήματος και στη συνέχεια… η αλήθεια. Γιατί, μια ομάδα δεν κρίνεται μόνο από το αποτέλεσμα αλλά από το σχέδιο και τον βαθμό προόδου. Με εξαίρεση λοιπόν αυτές τις τέσσερις νίκες, ο Άρης ουδέποτε παρουσίασε πρόοδο και το χειρότερο είναι ότι οι παίκτες εμφανίζονται στάσιμοι, αν όχι χειρότεροι απ’ ότι ήταν. Αυτό είναι και ζήτημα νοοτροπίας, επί τούτου (προς το παρόν) δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, αλλά η τωρινή ομάδα του Άρη υστερεί και σ’ αυτό. Γιατί όταν κακομαθαίνεις ένα παιδί, 99/100 δεν φταίει το παιδί.

Πρόοδος σημαίνει να βελτιωθείς στις ελεύθερες βολές και να φτάσεις (έστω) στο στοιχειώδες ποσοστό ευστοχίας που αρμόζει σ’ έναν επαγγελματία αθλητή. Από την αρχή της σεζόν, ο Άρης χάνει παιχνίδια λόγω της συγκεκριμένης αδυναμίας του. Πρόοδος σημαίνει επίσης να έχεις σωστές αντιδράσεις στις προβλεπόμενες κινήσεις τακτικής του αντιπάλου. Χθες, ο Άρης πνίγηκε σ’ ένα hedge out του ΠΑΟΚ. Δηλαδή του «έκρυβε» την πρώτη πάσα και ακολουθούσε επίθεση-αντάρτικο. Πρόοδος σημαίνει να αξιοποιήσεις έστω στοιχειωδώς τις ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται στο transition game. Χθες, ο Άρης έκανε αρκετά λάθη στην προσπάθειά του να χτυπήσει στο ανοιχτό γήπεδο. Πρόοδος είναι τέλος, να βγάζεις plays στην επίθεση που θα αποδεικνύουν τη σκληρή δουλειά στην προπόνηση.

Καταλήγοντας, το μόνο που μπορεί να περιμένει και να ελπίζει ο Άρης είναι να τελειώσει αυτή η μαρτυρική σεζόν με όσο το δυνατόν πιο αναίμακτο τρόπο και στη συνέχεια να κάνει αυτά που πρέπει, χτίζοντας και πάλι από την αρχή και να αφήσει στην άκρη τις ψευδαισθήσεις αλλά να δει την αλήθεια. Να διαβάσει σωστά τα γράμματα για να διαπιστώσει ότι το φετινό σχέδιο απέτυχε παταγωδώς. Όχι μόνο γιατί οι επιλογές αποδείχθηκαν κακές από πλευράς αγωνιστικής ικανότητας, όσο νοοτροπίας.

ΥΓ: Η προσπάθεια προσωποποίησης της ήττας είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να πράξει κάποιος. Χθες ο Μποχωρίδης έκανε λάθη με πιο μοιραίο το τελευταίο και ο Φλιώνης είχε 0/7. Αν νομίζετε ότι αυτή η ομάδα θα δει χαΐρι βλέποντας μόνο τα λάθη του πρώτου ή τα άστοχα σουτ του δεύτερου, τότε το μέλλον προμηνύεται ακόμη χειρότερο. Γιατί το βασικό πρόβλημα του Άρη είναι ότι αυτά τα παιδιά μαζί με τον Τολιόπουλο αναγκάστηκαν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο ελλείψει άλλου και για την ακρίβεια λόγω αποτυχημένων επιλογών στους ξένους η οποία προήλθε από την απαγόρευση μεταγραφών. Τώρα, το αν μπορούν να αντέξουν ρόλο πρωταγωνιστή, αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική συζήτηση.